{Ashdrizzle} Just be friends

_{Just be friends
All we gotta do is
Just be friends
All we gotta do
Just be friends
Just be friends
Just be friends}

Zijn geur was heel erg bekend, ze kon hem feilloos volgen. Nadat ze wist wat Littlepaw haar verteld had. Dat hij bang was dat ze hem nu niet meer mocht... Ze slikte zelf ook nerveus, maar dat moest wel opgelost worden... Ze kneep haar ogen eventjes dicht en haalde diep adem, een poging om zichzelf te kalmeren. Hij was niet ver meer, ze was er zeker van. Ze drukte zichzelf door de struiken heen en zag de bekende blauwe ogen. "A-Ashdrizzle?" Miauwde ze aarzelend, zacht, bang om hem te verjagen met enkel het geluid van haar stem.

{Ashdrizzle}

Het musje had hem niet eens in de gaten gehad en nu hing het levenloos uit zijn bek. De grijze tabby gooide een laag aarde over zijn prooi heen, om hem later op te kunnen halen en ging zitten om wat uit te rusten. Al sinds de vroege ochtend was hij gaan jagen, om zijn kop helemaal laag te maken. Omdat hij niet echt had opgelet op zijn omgeving hoorde hij plots een bekende stem. "A-Ashdrizzle?" Wat ongemakkelijk keek hij opzij en ja, het was Snowy. De grijze kater slikte even en bleef even staan op zijn plek, terwijl hij peinzend op zijn lip beet. Uiteindelijk besloot hij zich toch om te draaien en keek wat moeilijk naar zijn poten. "Oh, hey Snowynight." Mompelde hij.

Hij keek in eerste instantie niet eens op. Dat deed al pijn. Snowynight beet op haar lip, net zoals hij waarschijnlijk deed. Over de laatste weten had ze haar lip al meermaals laten bloeden uit deze gewoonte en deze keer was geen uitzondering. Ze veegde het opwellende bloed af met haar voorpoot en keek naar haar voorpoten. Hij noemde haar alleen maar Snowynight. Geen Snowy, niks... Dat deed ook pijn. Ze haalde diep adem om wat te zeggen, maar het enige wat uit haar mond kwam was een ongelukkig geluid, geen woorden. Ze kneep haar ogen dicht. Hoe kon ze hem uitleggen wat er was, als hij waarschijnlijk niet bereid was om te luisteren of alleen maar meer gepijnigd werd door haar aanwezigheid? Ze kon het niet... Ze kon het niet... De neiging om weer te vluchten werd steeds groter, maar ze hield zichzelf staande. Uiteindelijk, na zeker wel een minuut stilte, kwamen de woorden zachtjes als de fluistering van de wind haar mond uit, nog steeds op diezelfde trillerige, diep ongelukkige toon. "Praten.. alsjeblieft...?"

Ze beet op haar lip en Ashdrizzle begon meteen te twijfelen of hij niets verkeerds had gezegd. Zij had hem tenslotte ook gewoon 'Ashdrizzle' genoemd, dus dat kon hij toch niet fout gedaan hebben? Het bleef even stil en de kater klom langzaam met zijn blik omhoog, totdat hij bij haar gezicht uitkwam. Het verbaasde hem dat het lukte om zijn kop zo recht te houden. "Praten.. alsjeblieft...?" Een frons verscheen op zijn gelaat en hij begon de grond te kneden met zijn voorpoten. "Euh, ja, sure." Zijn stem bleef verrassend rustig, ook al raceten er allerlei gedachten door zijn warrige kop. Hier zou het komen: we kunnen geen vrienden meer zijn, ik heb voor Thrushdive gekozen. Nerveus slikte hij en voelde zijn poten al trillen.

Zijn stem was rustig... Maakte het hem dan toch niet zo heel erg veel uit? De paranoïde gedachten raceten door haar kop heen en maakten haar paniekerig. De poes haalde een aantal keer rillerig en diep adem, snel achter elkaar. Van een normaal adem patroon was nu geen sprake. "Ik.. ik" Begon ze. "Ik had je nooit pijn willen doen..." En toen begon het paniekerige gesnik. Het gesprek waarop ze zich mentaal voorbereid had, ging lang niet zo soepel als ze zichzelf voorgesteld had. "Alles is.. alles is gewoon teveel en ik wil niet tegen je liegen dus d-daarom zei ik dat ik het nog niet wist en ik weet het nog steeds niet. Alles is teveel, m'n hoofd is te vol." Stamelde ze, haar verhaal van de hak op de tak. Op dat moment twijfelde ze of haar verhaal uberhaupt duidelijk overkwam. Ze zat aan haar mentale lat. Alles kwam op haar af.

"Ik.. ik" Hij wierp een bezorgde blik op haar en de manier waarop ze nu adem begon te halen. "Alles is.. alles is gewoon teveel en ik wil niet tegen je liegen dus d-daarom zei ik dat ik het nog niet wist en ik weet het nog steeds niet. Alles is teveel, m'n hoofd is te vol." Voor een moment bleef Ash stil en twijfelde hij over wat hij nu moest doen. Natuurlijk kon ze het niet weten in deze situatie, maar als ze over een Moon terug zou komen met een goed over nagedacht antwoord.. dan voelde het zo onrealistisch. De kater deed een pasje naar voren en probeerde met zijn snuit haar wang aan te raken, zoals hij wel vaker had gedaan. Het kon hem even niet schelen of ze zich terug zou trekken, hij wilde alleen maar laten zien dat hij er nog was en niet van plan was te vertrekken. "Dat.. snap ik." Mompelde hij vervolgens. "Wil je dat ik nu wegga, of moet ik blijven?" Hij wist het even niet meer.

Snowynight keek naar de grond, nog steeds zacht snikkend. Ze was bang dat Ashdrizzle er nu op zijn beurt vandoor zou gaan. Dat had ze op zich wel verdiend. Had ze immers niet exact hetzelfde gedaan? Ze kneedde de grond onder haar pootkussentjes, nerveus dat ze was. Maar een golf van opluchting vloeide over haar heen toen de snuit van Ashdrizzle haar wang aanraakte. "A-Ash..?" Mompelde ze zachtjes. Zijn stem was vertrouwd, maar toch anders voor haar gevoel. Maar op z'n minst was hij er nog en besloot hij nog niet om op dit moment te vertrekken. "Blijven.. Alsjeblieft..?" Mompelde ze zachtjes. Zijn absentie de laatste tijd had alleen maar haar meer doen beseffen dat ze niet zonder hem kon..

Dank StarClan dat Snowy op haar plek bleef. Opgelucht haalde de kater weer adem. "A-Ash..?" Hij keek haar nog even met een bezorgde blik aan. "Blijven.. Alsjeblieft..?" Hij gaf een kort knikje en groef de mus op die hij zojuist had gevangen. "Wil je een musje hebben of blijf je treurig op een lege maag?" Zijn mondhoeken kwamen wat omhoog terwijl hij het musje voor haar poten neer gooide en ging zitten om het zichzelf wat gemakkelijker te maken. Sinds zijn gesprek met Little had hij wel weer wat vrolijker weten te reageren op van alles.

Snowynight keek licht verbaasd op toen Ashdrizzle iets op begon te graven. Een mus..? Hij keek haar glimlachend aan en Snowynight stond zichzelf toe om voorzichtig doch hoopvol terug te glimlachen. Misschien zou het wel goedkomen...? Zaadjes gevuld met hoop begonnen toch langzaam te ontkiemen. "Ik.. Ik zou wel wat willen eten.." Miauwde ze voorzichtig glimlachend. "Dank je.." Murmelde ze zachtjes, haar ogen half sluitende van opluchting. Haar hart kwam langzaam weer in een normaal ritme.

"Ik.. Ik zou wel wat willen eten.." Phieuw. Zijn humor was niet al te slecht gevallen. "Dank je.." De kater stond even op en zonder iets te zeggen verdween hij tussen een laag struiken. Al snel vond hij waar hij naar zocht. De mus was natuurlijk niet voor niets hier neergestreken. Een roze worm, kroop over de grond, op zoek naar een veilige plek. De grijze kater boog voorover en pakte het beestje voorzichtig op en liep weer terug naar de open plek. Hij was maar even weggeweest. "En als toetje," Begon hij toen hij de worm net naast het musje had neergelegd. "Een lekkere sappige worm."

Snowynight zakte neer naast de mus en keek op naar Ashdrizzle. "Wil jij de eerste hap of..?" Maar Ashdrizzle liep weg. Ze trok wat verbaasd met haar oortjes en legde ze toen wat verward archteruit. Waar ging hij heen. "Ash..? Waar ga je heen?" Miauwde ze, ietwat geschrokken. Ging hij uiteindelijk toch weg? Had ze wat verkeerds gezegd? Had ze de mus niet moeten nemen? Maar haar paniek ebde al snel weg toen de kater al wel weer tevoorschijn kwam. "Oh, daar ben je," Miauwde ze opgelucht, maar ze deinsde wat geschrokken achteruit toen ze de worm zag, in walging. "Eww.. Worm.. bah.. Haal het weg!"

Opgeluchtheid leek van haar af te stralen toen hij weer terug kwam, maar ze sprong al snel op van haar plek toen ze de worm zag. "Eww.. Worm.. bah.. Haal het weg!" Ashdrizzle grijnsde breed. "Goed dan, madame." Grinnikte hij en pakte de worm weer op, maar gooide hem niet weg, nee, hij plaats hem op de kop van Snowynight en viel achterover, lachend.

Snowynight zuchtte opgelucht toen Ashdrizzle de worm weer oppakte, maar slaakte een luide geschrokken gil toen deze uiteindelijk op haar hoofd terecht kwam. Ze schudde haar kop in een poging het insect kwijt te raken. Ze maakte een aantal vreemde bokkensprongen en wist toen uiteindelijk het insect af te werpen. Ze keek nog een paar keer angstig rond om te kijken of de worm echt weg was, maar slaakte daarna een licht opgeluchte zucht.

De grijze kater lachte harder toen Snowy nog geschokter reageerde toen de worm op haar kop terecht kwam. Uiteindelijk hield het paniekerige gedoe op en kwam Ash weer bij van zijn gelach. "Wat kinderachtig zeg, spelen met wormen." Grijnsde hij breed en porde de witte poes. "Ik dacht dat je wel wat volwassener was, Snowy." Al snel kwam een nieuwe lachbui in hem op.

Zijn lachende stem bereikte haar oren, maar Snowy was zelf eigenlijk helemaal niet zo geamuseerd. Ze draaide haar kop met een ruk om, haar ogen nog steeds troebel door de paniek die zojuist weggeëbt had. Haar oren brandden van schaamte die door zijn gelach opdoemde. "Hou op!" Miauwde ze, zwiepende met haar staart. Maar hij begon opnieuw te lachen, dat ondersteunende met woorden. Snowy zag de lol er echter niet van in. "Weet je wat? Laat ook maar zitten!" Miauwde ze, de mus met haar voorpoot naar hem toe zwiepende. Hierna draaide ze zich om en liep ze weg, verdwijnende in de struiken, boos door zijn reactie en z'n getreiter. Als hij wilde spelen met iemand's angsten, dan deed hij dat maar bij iemand anders.

"Weet je wat? Laat ook maar zitten!" Meteen stopte zijn gelach en krabbelde hij overeind en zag nog net de witte staart van Snowy verdwijnen tussen de struiken. "Snowy!" Piepte hij als een angstige kitten die zijn moeder was kwijtgeraakt en volgde haar geurspoor. "Ik eet de worm wel op, dan mag jij me uitlachen." Riep hij nog wat hulpeloos er achterna. "Of ik laat me aaien door een Twoleg, wat je ook wilt." Hij trippelde teleurgesteld weer terug naar de open plek met de mus en liet zijn kopje teleurgesteld hangen. "Laat me gewoon niet alleen.." Vervolgde hij zachtjes.