[Open] A quiet night alone

Onderwerp: [Open] A quiet night alone ma 2 dec 2013 - 16:57

_{Een kleine gestalte zat in de schaduw van een boom, op een kleine open plek midden in het woud. De halfvolle maan liet haar zwarte vachtje bijzonder mooi glanzen en zo leek ze net een kat uit de horror verhaaltjes die Queens aan hun kittens vertelden om ze binnen in het kamp te houden. Het enige wat haar uit de achtergrond liet vallen waren haar heldere ijzig blauwe ogen en sneeuwwitte vlijmscherpe tanden. Ze had haar kopje omhoog gedraaid en keek naar de maan. Een kleine glimlach sierde haar gezicht en nu zag ze er niet meer zo angstaanjagend uit. Deze kattin stond bekend als Fawnpaw, een al wat oudere Apprentice en oudste dochter van ShadowClan's deputy Innerghost. Het was al diep in de nacht, maar niemand zou haar waarschijnlijk missen. Misschien een kat dan, maar die lag niet meer in de Apprentice Den. En dat was de jonge Warrior kater Thrushdive, een van haar beste vrienden. Ze werd warm van binnen als ze weer aan hem dacht, haar enige echte vriend die haar wel mocht, ondanks dat ze dus bekend was om het feit dat ze dochter van de deputy, en over een tijdje leider, was. Thrushdive was de zoon van de huidige leider, Shrewstar. Ze glimlachte vaagjes en keek naar de heldere maan die zijn licht op haar deed schijnen.}

Voetje voor voetje sloop een lichtgekleurd figuurtje tussen de dennenbomen door. Haar azuurblauwe ogen schoten steeds heen en weer, alsof ze bang was betrapt te worden. Featherleaf ging zitten en haalde even diep adem. Ze was niets verkeerd aan het doen, er was geen reden om gejaagd te zijn. Zoals wel vaker kon de crèmekleurige poes niet inslapen, achtervolgd door de afschuwelijke beelden van het Skyclan kamp dat verteerd werd door de vlammen. Dus had ze het maar opgegeven en was stilletjes het kamp uit geglipt. Nerveus keek ze omhoog, naar de maan die bijna niet zichtbaar was door het bladerdek van de bomen. Het maanlicht gaf haar lange pels bijna een zilveren gloed. Featherleaf vond het dichte dennenwoud er dreigend uit zien, alsof het wist dat ze hier niet hoorde. De poes voelde een rilling over haar rug trekken. Niet aan denken, zei ze streng tegen zichzelf, dit is nu ook jouw thuis. Ze geloofde haar eigen woorden niet, maar ademde toch wat kalmer dan voorheen. Toen Featherleaf opstond schudde ze even haar haren uit, want ze had al gemerkt dat kleine stukjes mos en dennennaalden makkelijk bleven hangen in haar lange vacht. Tussen de bomen door kon ze een lichtvlek ontwaren, waarschijnlijk een open plek, beschenen door het maanlicht. Voorzichtig liep ze erheen en bleef even bij de rand van de plek staan. Langzaam stapte ze het veldje op, om zich heen kijkend om zich ervan te verzekeren dat ze alleen was. Toen ze een zwart figuurtje kon ontwaren bleef ze stokstijf staan. Onzeker beet ze op haar lip. Wat moest ze nu doen? Weglopen, of... hallo zeggen? De andere kat had haar waarschijnlijk al gezien, aangezien hier in het midden van een open plek stond. 'Euh...' begon ze aarzelend, haar stem niet meer dan een fluistertoon. 'H-Het spijt me... Ik wist niet dat er al iemand was, ik wilde niet storen...' Onzeker keek ze naar de andere kat, maar kon enkel een schaduw onderscheiden. Featherleaf zette een stap achteruit. Moest ze nu al weggaan of op een antwoord wachten?