Fireflies~!

You would not believe your eyes
If ten million fireflies
Lit up the world as I fell asleep
Cause they'd fill the open air
And leave tear drops everywhere
You'd think me rude but I would just stand and
Stare

I'd like to make myself believe
That planet Earth turns, slowly
It's hard to say that I'd rather stay awake when I'm asleep
Cause everything is never as it seems

(Ja ik vind het leuk om inspiratie te putten uit liedjesxD)

Foxpaw trippelde door het halfduister heen, zijn rode vacht viel alsnog op tussen de halfduistere tinten van de schemer, al was het al minder geworden. De zon kleurde de lucht namelijk net zo oranje als zijn vacht. Hij had zijn oren gespitst en was nieuwsgierig naar de omgeving 's nachts. Want wat Foxpaw het liefst deed naast dromen was verkennen. Hij trippelde dus ook rustig verder en was ook erg vrolijk. Hij ademde diep in en analyseerde de geuren die hij rook in zijn kop. Wat muis, en heel erg vaag een naamgenoot van hem, of eerder, naar wie hij was vernoemd. Een vos. Hij ademde nog dieper in, nee de geur was de vaag, al weken oud, de vos was allang weg. Dat was zeker. Hij duwde zich door wat struiken heen en sperde zijn ogen open naar het tafreel wat hij zag. Lichtpuntjes vlogen door de lucht en om hem heen, om zich opnieuw te verzamelen boven een waterplas. Hij stapte eventjes achteruit, maar kon zijn ogen er niet vanaf houden. Het zag er werkelijk schitterend uit. Hij moest ernaar blijven kijken. Ondertussen bleef hij nadenken, wat voor dieren waren dat? Plots kreeg hij inspiratie, hij wist wat voor dieren het waren. Hij had een aantal warriors er wel eens over horen praten. Dat moesten vuurvliegjes zijn! Fireflies werden ze ook wel genoemd! Vliegjes die licht gaven! Dan moesten ze wel ongevaarlijk zijn. Vliegjes konden geen pijn doen, dat wist hij zeker. Hij liep voorzichtig dus ook vooruit. Nieuwsgierig, hij wou kijken. De vliegjes weken voor hem uiteen, maar bleven hun licht schijnen en gingen niet weg. Het leek alsof ze een prachtige dans uit voerden. Hij lachte vrolijk terwijl hij ernaar keek. Uiteindelijk ging er een vliegje op zijn oor zitten. Daarna ging Foxpaw zitten, kijkend naar de vliegjes die om hem heen bewogen en hun prachtige licht schenen.

-Oke dit topic is net bezet door DapplepawxD-

-Yayz xD-

Slapeloos lag Dapplepaw in haar nest. Haar groene ogen keken even naar buiten. Het was al flink aan het schemeren. De meeste katten gingen rond deze tijd wel hun nestje in. De bruin gestippelde poes had iets.. Ze kon maar niet in slaap komen. Haar ogen dwaalden wat af naar de andere Apprentices. Bijna elke kat daarvan was al in slaap. De poes hield het even niet meer vol. Ze draaide zich met een ruk om, en liep zachtjes het nest uit. Voor de Den ging ze zitten. Haar staart krulde zich om haar poten heen, terwijl ze de nacht inkeek. Het was wel een mooie avond. De lucht was erg helder. Hier en daar waren al wat sterren te vinden. Dapplepaw stond op, en liep naar het midden van het kamp. De poes stak haar neus de lucht in. Ze snoof koele avondlucht in. Maar nog iets anders... Foxpaw! Dapplepaw zocht om zich heen. Zijn spoor leidde naar de uitgang van het kamp. Nieuwschierig trippelde Dapplepaw er naar toe. Ze stak haar gevlekte kopje door het taaie riet heen, en keek om zich heen. In de verte waren wat krekels te horen. Lenig wrong de poes zich door de ingang heen. Ze hoopte maar dat niemand haar zag.. Haar pootjes trommelde zachtjes op de bemoste ondergrond. Het was wel lekker zacht. Foxpaw's geurspoor werd steeds iets sterker. Voorzichtig glipte Dapplepaw door een paar bosjes heen. En ja hoor, daar zat Foxpaw. Hij leek geïnteresseerd te zijn in de kleine vuurvliegjes. Zachtjes liep Dapplepaw naar hem toe. 'Leuk hè, zijn ze,' Grinnikte ze zachtjes om Foxpaw niet te laten schrikken. Ze kwam naast de rode kater zitten, en keek speels naar de lichtgevende vliegjes rondom haar. Eén vleigje belandde zachtjes op haar neus. Dapplepaw begon er schil van te kijken, en lachte zachtjes. Meteen vloog het vliegje weer weg.

[Sorry, ik moest weg dus de post in nog wat kort....]

Foxpaw staarde geinteresseerd naar de vuurvliegjes die hun 'dansen' uitvoerden, het leek net alsof ze prachtige lichtgevende patronen in de lucht maakten, een soort tekeningen die al heel erg snel weer verdwenen. Foxpaw probeerde de kleine lichtinsectjes te volgen met zijn ogen, maar daar waren het er veel te veel voor. Hij hoopte dat hij ze nog veel vaker kon zin in ieder geval! Hij hield van dit soort mooie dingen, hij kon echt genieten van mooie dingen en die vuurvliegjes waren er één van. Hij had eigenlijk geen idee hoe lang hij hier al zat, maar echt schelen kon het hem niet. Voorzichtig ging hij zitten, het mos voelde heerlijk zacht aan. Het was eigenlijk een beetje een kleine open plek in het bos. Hij zou hier veel vaker komen, dat wist hij wel zeker. Dit zou een rustplekje voor hem worden, waar hij rust kon nemen, zich eventjes terug trekken, rust nemen, plezier hebben. Zou hij anderen ervan vertellen? Dat wist hij nog niet. Toch bleef Foxpaw maar naar de vuurvliegjes staren. Hij was zo geconcentreerd en zo gefascineerd, dat hij Dapplepaw niet eens hoorde aankomen. Totdat haar zachte stem hem uit zijn gedachtes en fascinatie wekte. Leuk hè, zijn ze,' Grinnikte een stem vlak bij hem. Foxpaw spitste zijn oren en draaide zijn kop om. Daar was een andere kat, een poes. Hij ademde eventjes diep in, haar geur proevende. Oke, het was veilig. Ze was van de rivierclan. Hij keek in haar groene ogen en probeerde een naam op te lepelen uit zijn brein. Dap...Dapple..Dapplepaw! Ja dat was het, Dapplepaw. Dat moest wel. 'Hallo Dapplepaw,' Miauwde hij beleefd en hij boog zijn pluizige kopje iets. 'Wat doe jij hier?' Vroeg hij, met een nieuwsgierige toon in zijn stem. Hij keek haar ook met een nieuwsgierige twinkeling in zijn ogen aan. Een vuurvliegje landde op Dapplepaw's neus, ze ging er scheel van kijken. Zachtjes begon Foxpaw te grinniken, totdat het vuurvliegje weer wegvloog. Dit ene vuurvliegje had zijn aandacht nu getrokken, hij sprong erachteraan met wilde sprongen, het proberend vast te pakken met zijn poten, dit lukte alleen niet zo goed en in zijn wildheid botste hij tegen Dapplepaw aan. Hij tuimelde achterover en landde met zijn rug in het zachte mos. 'Sorry Dapplepaw!' Miauwde hij meteen verontschuldigend. Pas toen merkte hij op hoe mooi de vuurvliegjes afstaken tegen de langzaam donker kleurende avondlucht. Gefascineerd bleef hij er naar staren.

Foxpaw kreeg haar net in de gaten. 'Hallo Dapplepaw,' Miauwde hij beleefd. Hij leek even haar naam vergeten. Maar het was alweer opgepikt. De pluizige kater boog zijn kopje even. 'Wat doe jij hier?' Vroeg Foxpaw nieuwschierig. 'Tja.. Ik kon niet meer in slaap komen. Ik wou de nacht wel eens verkennen. Toen pikte jouw spoor toen op, en besloot je zoeken,' Glimlachte Dapplepaw zachtjes. Haar groene ogen keken weer voor zich uit. De vuurvliegjes vlogen een prachtige dans door de nacht. Het zag er werkelijk fascinerend uit. Als je er maar lang genoeg naar keek, werd je bijna slaperig. Dapplepaw ging even verzitten, en trok een poot op. Zachtjes stak ze het naar voren, en sloeg tegen een lichtje aan. Het maakte een licht zoemend geluid, en begon weer wild weg te vliegen. Dapplepaw's ogen twinkelde even, en trok haar lippen glimlachend op. Het was een vredige nacht in ieder geval.. De gespikkelde poes was Foxpaw alweer even vergeten. Maar hij kwam al gauw weer ter spraken. Dapplepaw raakte uit haar dagdroom weg, en keek naar de kater. Ondertussen was hij wild aan het rondspringen achter een vliegje aan. Dapplepaw lachte zachtjes. Foxpaw lette zo te zien niet helemaal op, en knalde hard tegen haar aan. De poes werd even omvergeduwd, maar krabbelde weer overeind. Snel keek ze om. Foxpaw was achterover gevallen, en lag op zijn rug in het zachte mos. 'Sorry Dapplepaw!' Verontschuldigde hij meteen. 'Ach, dat geeft niet,' Miauwde Dapplepaw vriendelijk terug. Maar Foxpaw was weer onder de indruk van de vuurvliegjes. Glimlachend schudde de poes haar kop, en gaf een lik over haar poot. Langzaam stond ze op, en ging weer naast Foxpaw zitten. Ook Dapplepaw keek naar de dansende lichtjes. Het was weer een schitterend uitzicht. Ze kneep haar groene ogen zachtjes tot spleetjes. Het leken nu wel sterretjes. De poes grinnikte even. Dapplepaw stond weer op, en liep naar de vliegjes toe. Ze legde haar gespikkelde kop in haar nek, en keek omhoog. De vliegjes vlogen recht boven haar. De poes ging op haar achterpoten zitten, en sloeg haar poten door de lucht. Ze raakte een paar vuurvliegjes. De beestjes fonkelde in haar ogen. Op dat moment viel Dapplepaw ook achterover, en belandde een stukje van Foxpaw af. De poes lachte zachtjes terwijl ze met haar kop in het zachte mos lag.

Tja.. Ik kon niet meer in slaap komen. Ik wou de nacht wel eens verkennen. Toen pikte jouw spoor toen op, en besloot je zoeken,' Miauwde Dapplepaw, een zachte glimlach rond haar snuit. Foxpaw glimlachte aarzelend terug, maar daarna vestigde hij zijn aandacht weer op de gloeiende insecten boven zijn kop. Zijn blauwe ogen keken er gefascineerd naar en af en toe probeerde hij er eentje aan te tikken met zijn pootje. Dit deed hij echter voorzichtig, erg voorzichtig met tederheid zelfs, alsof het kits waren. Foxpaw hield erg van de natuur, hij behandelde deze ook met respect. Al leken de diertjes hem zo nu en dan een beetje te hypnotiseren. Zijn kaken openden zich eventjes in een wijde gaap als resultaat. Daarna ging hij verder met staren en kijken met een stille fascinatie en toegewijdheid. De kater kon zich wel concentreren, als hij iets maar mooi vond. Hij hoorde dat Dapplepaw naast hem was gaan zitten, eventjes keek hij op met zijn blauwe ogen, maar vervolgens keek hij weer naar de vuurvliegjes, hij vond ze nou eenmaal zo mooi, hij kon zijn ogen er eigenlijk niet vanaf houden. Dit zag je gewoon niet vaak. Hij keek wat langer op toen Dapplepaw opstond en wegliep. Hij wou haar net vragen of ze weg ging toen ze stil ging staan, haar kopje in haar nek legde en weer in het mos neerplofte, een einde van hem. Hij grinnikte zachtjes, 'Goed bezig,' Miauwde hij zachtjes maar met een humoristische en vriendelijke ondertoon. Nee, Foxpaw was niet het type om gemene opmerkingen te maken, dat maakte hij alleen als hij zich totaal niet goed voelde of ronduit beroerd. Hij begon met Dapplepaw mee te lachen en stond daarna op. Met een grijns op zijn lippen pakte hij een paar plukken mos heen en gooide die over Dapplepaw heen. Daarna vluchtte hij snel een eindje weg, bang voor een tegenaanval. Maar ondertussen zat hij wel te gieren van het lachen. Hij sprong tussen de vliegjes door, maar opeens vloog er eentje zijn bek in. Hij hoestte en spuwde het diertje uit, het leek eventjes alsof het verontwaardigd zoemde voordat het verder vloog. Met een verongelijkte blik keek Foxpaw het vliegje na.

Dapplepaw plofte zachtjes in het groene mos. Een klein lachje ontsnapte uit haar mond. Foxpaw grinnikte zachtjes mee. 'Goed bezig,' Zei de kater op humoristische toon. De gespikkelde poes grinnikte zachtjes, en keek weer naar de zoemende vliegjes. Dapplepaw raakte even weer gefascineerd door de dans die de vliegjes maakte in de stille nacht. Ze kneep zachtjes haar groene ogen dicht, en maakte en tevreden geluidje. Dit was wel honderd keer beter dan die muffe Apprentices Den.. De nacht maakte je tot rust. Vooral als die vuurvliegjes er doorheen dansten. Zonder dat de jonge poes het merkte was Foxpaw voorzichtig op gaan staan. Hij grijnsde even, en gooide een pluk mos over Dapplepaw heen. Meteen schoot ze uit haar dromen, en keek verschrikt om zich heen. Voor haar rende de kater gierend van het lachen weg. Dapplepaw grijnsde even, en stond op. Ze schudde zich grondig uit, en het mos vloog door de lucht heen. Ze gaf even een snelle lik over haar pels. Net toen Dapplepaw keek, sprong Foxpaw door de vuurvliegjes heen. Hij slikte er een in, en begon hoestend het beestje uit zijn keel te halen. Dapplepaw grinnikte even. Dit was haar kans.. In een volmaakte sluiphouding kroop ze naar de jonge kater toe. Het mos dempte het geluid van haar poten. Foxpaw leek alweer bijgekomen. Zachtjes krulde ze haar lippen. Revenge... Ongeveer een meter van Foxpaw vandaan, sprong ze krachtig op. 'WOHOO,' Joelde ze. Niet heel hard belandde ze op de oranje kater. Gierend van het lachen sprong ze een eind bij hem vandaan. De sprong was niet zo hard gelukkig. Gespannen wachtte ze af.

[Inspi: 3%]

Foxpaw keek naar het vuurvliegje dat wegvloog, zijn blik gefixeerd op het lichtgevende diertje dat net zijn mond invloog. Hij was Dapplepaw eigenlijk al bijna helemaal vergeten. Zachtjes begon hij te neuriën op het deuntje dat in zijn hoofd rondzong, geinspireerd door het gezoem van de vuurvliegjes. Over vuurvliegjes gesproken, het vuurvliegje dat hij volgde verdween al snel tussen de andere vuurvliegjes. Het was gewoon niet meer te herkennen en weg, verdwenen in de lichtgevende massa. Plots verscheen er een gewicht op zijn rug, het sloeg alle lucht uit zijn longen. Zijn blauwe ogen sperden zich geschrokken open. Werd hij aangevallen? Hij hoestte en hapte naar lucht, maar het gewicht verdween weer. Hij tuimelde door het mos, en kwam tot stilstand. Eventjes bleef hij stil liggen, doodstil. Daarna keek hij voorzichtig op, wat was dat? Zou dat persoon nog een keer aanvallen? Voorzichtig opende hij zijn mond en begon hij weer te ademen, het patroon werd langzaam weer normaal. Voorzichtig keek hij om zich heen, maar hij zag alleen maar Dapplepaw. Langzaam kwam hij overeind, zijn oren iets achteruit gelegd, "Dapplepaw? Heb jij gezien wie me net aanviel?" Miauwde hij voorzichtig en ongemakkelijk. Hij had geen flauw idee dat zij het was geweest, daarvoor was hij nou net weer iets te verstrooid.

-Inspiratie 2% D;-