Falling in the black (GOLDENPAW)

Het waren haar poten die haar voort droegen, ze had niet eens de wil om voort te lopen. het ging slecht met haar. Silhouettepaw was weg, en Leafheart ook. Vooral om Leafheart maakte ze zich zorgen, ze had de warrior al eeuwen niet meer in het kamp gezien, Silhouettepaw redde zich altijd wel. Hij was niet voor niets haar vriendin. Wat het echter allemaal even wat erger maakte was dat ze ziek begon te worden, ze was schriel en mager aan het worden en voelde zich alles behalve top. Echter vertikte de poes het om naar de medicinecats den te gaan.
Het duurde niet lang of witte vlokken begonnen naar beneden te dwarrelen. Luiduit begon de poes te schelden tegen de sneeuw, alsof dat iets van haar verdriet en frustratie weg zou halen. Langzaam aan veranderde de bruine velden in wit, gelukkig sneeuwde het nog niet heel hard. Er lag alleen een klein laagje sneeuw, die langzaam groeide. De poes wist echter dat het ieder moment heviger begon te sneeuwen. Maar zin om naar het kamp te gaan had ze niet. ze bleef maar zwerven en kwam alleen nog maar om te slapen in het kamp zo'n beetje. De poes genoot vollop van de vrijheid die ze u als apprentice had. En het werd alleen maar beter doordat haar kittypet mentor haar leek te zijn vergeten. Diep in gedachtes verzonken liep de poes door, het drong niet tot haar door dat er een bekende geur hing. Goldenpaw was in de buurt. Maar nog steeds liep de poes door, pas toen ze tegen een kat opbotste leek ze uit haar dagdroom te ontwaken. Angstig sprong ze naar achteren toen ze zag dat het Goldenpaw was. Lang was die angstige reactie alleen niet, snel keek ze hem woedend aan. Alsof het zijn schuld was.

Een paar minuutjes geleden was het begonnen te sneeuwen, maar nu al lag het hele territorium onder met het smerige witte goedje. Bah, Goldenpaw had er nooit van gehouden! Hij schudde zijn goudgekleurde vacht uit, die ondertussen al bijna helemaal ondergesneeuwd was. Opeens botste er een andere kat tegen hem. Hij kneep zijn ogen een beetje toe voor de sneeuwstorm, en tussen al het wit kon hij de bekende grijsgekleurde vacht van Poisonpaw herkennen. Ze keek hem boos aan, alsof het zijn schuld was dat het was begonnen sneeuwen. "Wat? Ik kan er toch ook niets aan doen dat het sneeuwt?!", snauwde hij haar toe, niet in staat om het rustige masker op te zetten en te houden.

"Wat? Ik kan er toch ook niets aan doen dat het sneeuwt?!"begon Goldenpaw al gelijk tegen haar. Poisonpaw was aangenaam verrast door zijn reactie, hij was alles behalve vriendelijk, maar ze had een uithaal van hem verwacht. "Nee, maar je kan toch wel ruiken als er een kat in de buurt is!"echter zou Poisonpaw niet het vuur laten bedaren, natuurlijk niet. Zij wilde het opstoken, erger maken, met het doel eens te winnen. "beetje chagrijnig? gaan de trainingen niet goed ofzo?"vroeg ze met vlammende groene ogen. "Is het arme katertje te slap?" Een brede grijns was om haar snuit te lezen en ze keek hem vals aan

kort sorry D;

"Nee, maar je kan het toch wel ruiken als er ene kat in de buurt is!", snauwde Poisonpaw hem toe. De gouden kater hief zijn kopje wat hooghartig op. "Dat geld ook voor jou hoor.", antwoordde hij. "beetje chagrijnig? gaan de trainingen niet goed ofzo?", vroeg de grijze poes hem.. Haar ogen vlamden en leken bijna een soort licht uit te stralen, een licht dat hem ieder moment zou kunnen neerbliksemen. Goldenpaw merkte dat ze steeds beter werd in dit soort conversaties. De eerste keer, toen ze beiden nog kittens waren, was ze der bijlange na niet zo goed in. Toen was het gewoon even "krab krab" en opgelost. "Is het arme katertje te slap?" Poisonpaw greens en keek hem vals aan. Maar dat spelletje kon de goudgekleurde kater ook! Zijn gouden ogen keken haar minachtend aan. "Nee, het is eerder de mentor die te slap is.", antwoordde hij. Langzaam krulden zijn mondhoekjes omhoog, tot een soort van halve grijns. Nu begon hij te spreken in die speciale, kille, koude en beangstigende stem die hij speciaal voor haar bewaarde. "En hoe zit het met jouw trainingen? Heeft je mentor het al opgegeven om zo'n kittypet te trainen? Of is hij er nog niet aan begonnen, weet hij dat het toch niets zal uitmaken?", vroeg hij. Het leek wel alsof de omgeving 5 graden kouder was geworden door de toon waarop hij het zei, en opeens werd het windstil. Alsof Starclan zijn adem inhield in afwachting wat ze zou antwoordden. Op alles voorbereid keek Goldenpaw haar aan.

~Das niet erg ^^
Oh man, Goldenpaw gaat er hard tegenaan Xd
~

"Dat geld anders ook voor jou" antwoordde de kater. Poisonpaw keek hem nijdig aan en zwiepte 2 keer met haar staart. Echter had ze al een paar woorden op haar tong liggen om hem tegen te reken. Ze was tótaal voorbereid op dit gesprek... "Ik had gedacht dat een kat wel slim genoeg zou zijn om aan de kant te gaan"zei ze om het vuur wat extra brandstof te geven. Langzaamaan had ze de eigenschap ontwikkelt om ruzies op te stoken, en dat werd nu wel duidelijk. "Is het arme katertje te slap?"ze greens en keek hem vals aan. Echter was het duidelijk dat de kater ook niet van plan was om hun gevecht van woorden te verliezen. "Nee, het is eerder de mentor die te slap is." zijn minachtende blik liet haar van binnen in wen krimpen. Ze kon niet tegen de goudkleurige kater. Het leek alsof hij alle zwakke plekken van haar wist, zonder er ook maar naar te zoeken. Terwijl de kater zijn lippen optrok in een halve grijns, trok zij de hare op in een snauw. "En hoe zit het met jouw trainingen? Heeft je mentor het al opgegeven om zo'n kittypet te trainen? Of is hij er nog niet aan begonnen, weet hij dat het toch niets zal uitmaken?"sprak hij op een ijskoude kille toon die haar rilling gaf. Verwoed zocht de poes naar woorden, hoewel ze een goed antwoord had, was ze die vergeten door de verwarring en angst dis de toon van de kater had gezaaid
De poes keek vluchtig om zich heen, alsof ze uit de sneeuw om haar heen een antwoord KPN halen. "Dat gaat je niets aan"snauwde ze hem toe, en een zacht gebrom kwam voort uit haar keel. "Mijn mentor is niks, die kittypet kan gewoon geen les geven" De poes trok haar neus op en probeerde zelf ook op ernstig kille, valse manier te praten. Dit mis lukte echter nogal.

Beetje vage post, ben niet helemaal lekker +moe Dx
Kunnen fouten in zitten, tablet post :$

When you say it,
I won't listen.
When you ask it,
I won't speak.
When you whisper it,
I look at you and whisper back:
"I love you to."

~Bunny

"Dat gaat je niets aan!", snauwde de grijze poes hem toe. Onverschillig haalde Goldenpaw zijn schouders op. "Als je te bang bent om wat te vertellen, mij best hoor.", antwoordde hij. Langzaamaan begon hij weer zijn koele, onverschillige masker op te zetten. Blijkbaar had ze besloten om wel degelijk iets te vertellen, want Poisonpaw zei: "Mijn mentor is niks, die kittypet kan gewoon geen les geven" Ze probeerde op een koele toon te praten, wat blijkbaar niet echt lukte. "Is dat zo, Poisonnietsnut?", vroeg hij, het scheldnaampje uit hun kittentijd weer gebruikend.

~Ik heb oude topics doorgelezen ^^
en een nieuw sheetje~

from Kíli @ Kickstart

Onderwerp: Re: Falling in the black (GOLDENPAW)