How to train your Apprentice, lesson one [Poisonpaw]

_{Poisonpaw, Poisonpaw, Poisonpaw, probeerde de grote kater de naam van zijn nieuwe Apprentice te onthouden. Hij had er best wel wat moeite mee, maar anders had hij dat nooit... Twilightmoon draafde de Warriors Den uit met een grote geeuw, en stak de open plek over in de richting van de Apprentice den. Eerst keek hij even goed rond, om te zien of het poesje nog niet stond te wachten. Nee, nergens op te merken. De kater besloot om meteen in gaan te vragen bij de Apprentices of ze daar nog was.
"Poisonpaw? We gaan beginnen aan de training. Ik wacht hier op je." Hij hoopte dat de jonge leerling hem gehoord had, aangezien zijn stem niet erg luid in de oren klonk; Hij wilde geen andere Apprentices storen in hun slaap... Hij ging buiten aan de Den zitten, maar zat klaar om te beginnen met rennen als Poison de Den uit zou komen. Twilightmoon was klaar om zijn eigen Apprentice te gaan trainen!

+ Poisonpaw}

"Poisonpaw? We gaan beginnen aan de training. Ik wacht hier op je."wekte een stem haar. Eesrte wilde ze blazen en hard snauwen dat de kat moest oprotten en haar moest laten slapen, en dat had ze bijna gedaan ook. Maar net op tijd besefte ze dat het haar mentor was. Ondanks dat ze Twilightmoon nu al niet zo mocht, besloot ze hem één kans te geven. Met een grom kwam ze overeind en trippelde ze zachtjes naar buiten. Daar zat haar mentor al op haar te wachten. Mat haar gif groene ogen keek ze hem sluw en onderzoekend aan. "Ben er"miauwde ze kalmpjes.

_{De grote kater hoorde een zachte grom en wat geritsel vanuit de Apprentice den komen, en zette zich schrap. De kleine poes keek hem aan met haar gifgroene en doordringende ogen. Ze keek er sluw en onderzoekend, wanneer ze kalmpjes miauwde: 'Ben er.' Twilightmoon knikte en zei: "Eerst testen we of je me kan volgen!" Hij zette zijn lange en gespierde poten aan het werk en vertrok aan een best hoge snelheid richting de in- en uitgang van het camp. Hij baande zich een weg door de struiken en schoot omhoog, een boom in. Hij was erg benieuwd of Poisonpaw hem zou gaan vinden, en hoe goed haar reukorgaan al was afgestemd. Met een grijns keek hij neer op de grond onder hem, terwijl hij rustig op een tak hing.}

"Eerst testen we of je me kan volgen!"begon de kater meteen, hij spurtte het kamp uit, en zo snel als ze kon ging ze achter hem aan. Het kostte haar veel moeite om hem bij te houden, aangezien ze alleen maar in de nursery had gezeten. De poes zette haar kaken op elkaar, ze had het geluk dat ze iemand was die zich móést bewijzen, en ook nog eens erg koppig was.
Plots was ze het kamp uit, en was Twilightmoon nergens te zien. Vast een of andere oefening "Rotzak"mompelde ze zachtjes maar vurig. Snel deed ze haar neus in de lucht, maar ze rook nauwelijks iets door de overdonderende nieuwe geuren. Even beven ze het proberen, maar toen het niet werkte probeerde ze het met haar andere zintuigen: Horen en zien. Snel keek ze om zich heen en spitste haar oren. Dit was iets waar ze wel in uitstak, omdat ze altijd wel had moeten opletten of er geen Queen aan kwam. Ze zag de punt van een staart, en keek naar een boom. Een grijns kwam op haar snuit en ze klom in de boom, om naast Twilightmoon te gaan staan. Er blonk iets van verrukking in haar ogen. Het had haar misschien langer gekost dan dat het een andere apprentice had gekost, maar het was haar toch gelukt.

_{Twilightmoon observeerde hoe de jonge Apprentice te werk ging. Eerst probeerde ze het door te ruiken, maar dit leek niet erg goed te werken. Met haar vastberadenheid schakelde ze over op zien en horen, en hiermee had ze meer succes. Poisonpaw merkte de kater op, en schoot de boom in. Met blinkende ogen van verrukking keek ze hem aan wanneer ze naast de kater stond. Twilight knikte voldaan met een glimlachje op zijn gezicht. "Goed zo! Je vastberadenheid en doorzettingsvermogen zouden je later nog wel eens een zeer goede warrior kunnen maken! Hou deze houding vast, dan kom je er zeker en vast! Puik werk, Poisonpaw!", complimenteerde hij zijn Apprentice. Niet alles zat juist; Haar reukvermogen moest nog goed getraind worden, maar met dit vooruitzicht zouden ze er wel komen! De grote kater sprong uit de boom, en wachtte op Poison. Nu zouden ze gaan verkennen, en zou de Apprentice alle geuren moeten opnemen. Aangezien dit blijkbaar nog niet ontwikkeld was zoals het zou moeten, bij Poisonpaw, besloot hij het voor de rest van de dag wat rustiger te doen. "Ik laat je eerst kennismaken met de, momenteel, meest vijandige geur; ShadowClan. We gaan eerst langs The Small Lake, en langs daar naar de grens met ShadowClan. Het zal niet lang duren voordat je hun geur zal ruiken!" Een vijandige blik verscheen stilaan in zijn groenkleurige ogen, maar hij probeerde deze wat weg te houden. Twilightmoon was hier nu met zijn Apprentice om deze wat bij te leren over het warrior-zijn, niet om zijn woede tegenover een andere Clan uit te werken...}

"Goed zo! Je vastberadenheid en doorzettingsvermogen zouden je later nog wel eens een zeer goede warrior kunnen maken! Hou deze houding vast, dan kom je er zeker en vast! Puik werk, Poisonpaw!" Die zotte woorden toverden een grijns op haar snuit. Mara in haar ogen was ook wat afkeuring in te zien. Ja hoor, ze had gelijk gehad. Twilightmoon was niks meer dan een kittypet. De kater sprong uit de boom en wachtte op haar. De apprentice sprong een stuk minder soepel uit de boom. Ze belandde wat onhandig op de grond. Snel krabbelde ze overeind en deed alsof er niks gebeurd was. "Ik laat je eerst kennismaken met de, momenteel, meest vijandige geur; ShadowClan. We gaan eerst langs The Small Lake, en langs daar naar de grens met ShadowClan. Het zal niet lang duren voordat je hun geur zal ruiken!"er verscheen een ietwat vijandige blik in de ogen van de kater, maar ze wist niet zeker of ze dat goed had gezien. Het bracht haar wel op een nadenken. Kennelijk had iedereen zowat een hekel aan die Shadowclanners... daar kon ze wel iets mee. Ondanks dat ze nog zo jong was, waren er al allemaal slechte gedachtes in haar kop gegoten. Ze knikte als wijze van antwoord. "Prima" miauwde ze en ze volgde haar mentor, normaal had ze waarschijnlijk niet zo braaf gedaan, maar ze was erg benieuwd naar de Shadowclanners.

_{De grijze tabby poes kreeg al snel een grijns op haar snoet, wat Twilightmoon wel een goed gevoel gaf vanbinnen. Poisonpaw sprong de grote kater achterna, de boom uit. Dit verliep echter wat minder soepel, en wat onhandig kwam ze neer op de grond. In snel tempo krabbelde het poesje alweer overeind, doende alsof er niks gebeurd of aan de hand was. Als manier van antwoorden op zijn vorige woorden, knikte ze en miauwde: 'Prima.' Ze was opeens erg braaf en volgde gehoorzaam haar mentor, wat Twilight wel érg verdacht begon te vinden.
Er had de hele weg een stilte overheerst tussen de twee WindClan katten, aangezien de gespierde kater nadacht over een betere aanpak voor het poesje. Ze kwamen samen aan bij de Small Lake, en de bruine tabby mentor zag een kans om het poesje, ook wel zijn Apprentice, wat uit te lokken. "Het is warm weer, de zon schijnt, en het is hier een vrij vredige plek waar niet snel gevaar opduikt, dus wat zou je ervan vinden als we hier je vaardigheden in het vechten eens gaan testen?" Ja hoor, hij was van plan te gaan vechten met Poisonpaw. Hij keek grinnikend recht in de gif- en fel groene ogen van zijn jonge leerling om haar reactie op te wachten. Twilightmoon moest wist wel dat hij moest opletten met wat hij zei, want dat dit geen poesje was om zonder handschoenen aan te pakken! Hij moest voorbereid zijn voor als ze niet zou willen luisteren, en voor als het eventueel uit de hand zou lopen. Twilight zette zich alvast schrap voor het opvangen van een aanval, want zijn leerling zou natuurlijk de eerste stap moeten zetten!}

Er hing een stilte toen de katten door het territorium liepen. Poisonpaw hield alles voortdurend in de gaten, wetend dat het haar nog wel eens te pas zou kunnen komen. Ze had het idee dat Twilightmoon al door begon te krijgen dat ze wat naar het slechte neigde... Maar ze hoopte van niet.
Bij The small Lake stopte de kater. Poisonpaw keek hem verward aan. ze zouden toch naar de grens gaan? "Het is warm weer, de zon schijnt, en het is hier een vrij vredige plek waar niet snel gevaar opduikt, dus wat zou je ervan vinden als we hier je vaardigheden in het vechten eens gaan testen?"miauwde hij en grinnikend keek hij in haar ogen. Ietwat geërgerd door zijn toon en gegrinnik maar ook omdat ze had verwacht naar de grens te gaan. "Maar we zouden toch naar de grens gaan? "miauwde ze, pas later besefte ze dat het misschien een beetje verdacht klonk dat ze zo graag naar de Shadowclan wilde... Ze beet op haar lip. "maar vechten is ook goed" zei ze misschien iets te vluchtig.

sorry laat : $

_{Poisonpaw had de kater wel erg verward aangekeken toen hij stopte en niet doorliep naar de grens met ShadowClan. Ze zag er wat geërgerd uit, en dat begon de kater steeds minder te bevallen. 'Maar we zouden toch naar de grens gaan?', jammerde Poison. "En wie is hier de mentor?", vroeg Twilightmoon met een strenge blik op zijn Apprentice gericht. 'maar vechten is ook goed', vervolgde ze haar zin nog, op haar lip bijtend. Instemmend gaf de grote kater een knikje, en ging wat verder weg bij de waterrand. Het zou nog wel eens gevaarlijk kunnen worden als ze te dicht bij de oever kwamen. "We moeten wel een paar dingen afspreken", miauwde Twilight om Poisonpaw voor te kunnen zijn. "Vanaf het moment dat je dichter bij het water komt dan 2 vossenlengtes, moet je onmiddellijk stoppen!" Hij keek het poesje streng aan, diep in haar ogen. Hij wilde de poes geen te vriendelijke indruk geven over hem, want hij was niet helemaal gerust in haar buurt. "Ten tweede, moet je meteen stil blijven staan als de ander 'appelhoofd' roept! En de laatste afspraak die we nog moeten maken, is dat als je een vijandelijke geur herkent, je de ander meteen moet duidelijk maken wat er aan de hand is, zodat we de nodige maatregelen kunnen treffen." Twilightmoon schuifelde nog een beetje weg van het meer, al wat dichter naar de boskant toe. Hij zette zich schrap voor het vechten, en wachtte geduldig af op iets dat als startsein zou kunnen dienen, van Poison.

OOC; OMG, wat spijt het me dat ik zo laat ben met reageren! D'= Sorry, sorry, sorry!}

"En wie is hier de mentor?",vroeg Twilightmoon ,met een strenge blik. Poisonpaw keek hem geërgerd aan, haar staart zwiepte heen en weer van ergernis, maar ze gaf geen antwoord. 'maar vechten is ook goed', zei ze om te voorkomen dat Twilightmoon begon te twijfelen over haar, echter leek het al iets te laat te zijn. De kater liep wat weg van de waterrand. De poes weigerde hem te vragen waarom, omdat ze niet dom wilde overkomen. Ze was nog nooit water tegen gekomen, enkel regen, en hoewel ze er niet van hield, kon ze er tegen. Bijna mopperend liep de poes achter hem aan. "We moeten wel een paar dingen afspreken", De poes gaapte en keek naar de kater, alles behalve geïnteresseerd."Vanaf het moment dat je dichter bij het water komt dan 2 vossenlengtes, moet je onmiddellijk stoppen!" Hij keek haar streng aan, diep in de ogen. Vast beraden keek Poisonpaw terug, zijn blik weigerend te ontwijken. De poes gaf geen antwoord. "Ten tweede, moet je meteen stil blijven staan als de ander 'appelhoofd' roept! En de laatste afspraak die we nog moeten maken, is dat als je een vijandelijke geur herkent, je de ander meteen moet duidelijk maken wat er aan de hand is, zodat we de nodige maatregelen kunnen treffen."De kater schuifelde wat weg van het meer, maar Poisonpaw was te blind om dat te zien, zij had zijn verhaal opgevangen als een teken van zwakte, en dacht dat de kater was weg geschuifeld van haar. Omdat hij bang was. Zonder na te denken stormde ze dan ook op de kater af, haar trots was haar naar de kop gestegen. Met een strijdkreet sprong ze op de kater, echter was ze gebouwd op snelheid, en zou de aanval weinig tot niks uithalen waarschijnlijk

die van mij is ook héél laat :$ ik wist niet dat je gepost had Dx

_{Ongeïnteresseerd gaapte de poes wat terwijl Twilightmoon de regels begon te bespreken. Wanneer hij klaar was met uitleggen, liep Poisonpaw met een luide strijdkreet op haar af en sprong in zijn richting. Vluchtig probeerde hij haar te ontwijken en rolde hij over. Hij probeerde zo ver mogelijk bij het meer vandaan te blijven, dat leek hem net iets veiliger met Poison in zijn buurt... Aanvallen besloot hij even te laten, hij wilde eerst kijken welke aanvalstechnieken zijn Apprentice al in huis had. De kater hield het tijdelijk bij ontwijken van het poesje, om zichzelf wat moeite te kunnen besparen. Terwijl hij de aanvallen van Poisonpaw ontweek, dacht Twilight na over wat hij haar allemaal zou kunnen aanleren, deze eerste training. Jagen, dat was belangrijk, maar misschien zouden ze het beter wat rustig aandoen en het gewoon bij wat verkennen houden... Ach, hij keek wel wat er nog van zou komen, en ook de tijd besloot natuurlijk mee over wat ze zouden gaan doen.}

In plaats van een vacht te voelen kwam er koele aarde onder haar poten. Verrast keek Poisonpaw naar opzij, om daar Twilightmoon te zien. Ze sprong razendsnel weer op en deed nog een aanval. Die de kater ook ontweek. Echter Poisonpaw gemotiveerd door haar mislukkingen. Het zorgde er voor dat ze vastbesloten was hém wel te pakken. Wat echter ook steeds groeide als hij haar ontweek was haar irritatie en frustratie, dit maakte haar onvoorzichtig en minimaliseerde de kans om hem te pakken te krijgen. Ze was ongelooflijk snel,maar had niet de goede tactiek om iemand neer te krijgen. Plus het feit dat ze te onbeheerst was maakte haar niet bepaald een goede vechter, maar dat zou ze kunnen worden als ze de goede tactieken leerde.
Het duurde even, maar na een tijdje gaf de poes zich toch over, hijgend bleef ze staan. Proberend weer op adem te komen, opgegeven had ze echter nog niet. Zodra de kater niet oplette zou ze hem pakken. Of dat nu in een uitleg was of niet.

sorry als ik je godmode, maar in je post staat dat hij haar bleef ontwijken, als je het vervelend vindt moet je het zeggen en ik pas het aan ^^

De kater bleef zijn Apprentice nog een tijdje ontwijken, tot ze opgegeven leek te hebben en hijgend bleef staan. Hij was er zeker van dat als hij nu een uitleg zou beginnen, dat de poes hem zou aanvallen als hij niet oplette, dat wist hij gewoon uit ervaring. Zeker met een poes als deze kon hij dat beter niet doen. Snel keek hij op en drukte haar tegen de grond. "Oké, nu kan ik gerust mijn uitleg doen", miauwde hij met een kleine grijns op zijn gezicht. "Je moet werken aan je controle, je zelfbeheersing. Je hebt een grote kracht, maar gaat er op de verkeerde manier mee om. Hou dat al even in je achterhoofd. Verder moet je niet steeds in de aanval gaan, daar raak je alleen maar uitgeput van", bij die laatste woorden moest Twilightmoon een beetje lachen, starend naar zijn vermoeide Apprentice. Ze zou het vast wel leren, na een hoop trainingen... De kater keek haar doordringend en oplettend aan, en zei snel: "Wanneer ik je loslaat, proberen we het opnieuw, maar probeer meer controle te hebben over je lichaam. Denk aan wat ik je gezegd heb." Twilight sprong snel naar achteren en inspecteerde wat ze zou gaan doen. Hij was overal op voorbereid, nep kwetsuren, aanvallen,... alles!

OOC; 's Niet erg ;3 Ik hoop dat je mijn neerdrukken niet erg vind? x$