Graypaw´s tijd om te trainen

Scytheshade was gelijk de dag na de ceremonie naar de apprentice den gegaan en nu stond hij daar voor de ingang, hij zou Graypaw gaan trainen. Het was nog vroeg, er zou nog genoeg prooi zijn. Ze zouden kunnen jagen of gewoon normaal trainen. Scytheshade stapte naar binnen en zijn rode ogen gaven een kleine beetje glans. "Graypaw, ben je wakker. We gaan trainen." Sprak hij rustig. Hij zou Graypaw trainen op een manier die hem zou bevallen. Hij liep naar zijn apprentice toe en keek met zijn rode ogen naar Graypaw, die heel vaak probeerde om anderen bang te maken. Scytheshade was bijna zonder angst, niet bang voor een apprentice, al zou die later een groots warrior worden. Hij wist dat Graypaw niet bang was voor hem. "Ik wacht bij de uitgang van het kamp." Scytheshade liep met dezelfde pas de den uit als hij binnen was gekomen. Tot zijn spijt had hij niet een van zijn eigen kittens gekregen, hij zou ze dolgraag hebben geleerd wat hij wist. Hij had Graypaw gekregen, dat was ook heel geweldig. Raindrop dacht er misschien ook wel zo over, die had vast een van haar eigen kittens als apprentice gehad. Scytheshade wachtte tot Graypaw naar buiten zou komen, bij de uitgang.

Het was heerlijk in de Den! Eindelijk, geen moeder meer. En een eigen slaapplek. Veel groter dan die suffe plek daar. Het was het beste wat hij in zijn hele leven, ookal is die kort, was gebeurt. hij stak zijn nagels in het mos en dan weer uit. Zijn blik ging de Den rond, zo te zien vond iedereen het beter, teminste in zijn ogen. Maar zijn lichtblauwe ogen die duisterniss uitstraalde bleef hangen bijn Viperpaw. Meteen schudde hij zijn grijze kop door de war. 'Wat is er met mij!?' Dacht zijn stem in zijn hoofd. Hij rolde zich maar op, een voorpoot stak uit waarop hij zijn hoofd hat opgezet. Hij snoof diep en sloot zijn ogen langzaam.

Donkerrode lucht zweefde door de omgeving. Het was kaal en zo kil als maar kan. Een groote stapel botten, lijken en bloed zat in het midden van het eindeloze zicht naar de hel. Daar bovenop stond een groote gespierde kater die naar het uitzich keek. Hij zat onder het bloed, schaafwonden en littekens. Maar naast hem stond een andere kater die net zo machtig eruit zag als hem. Ze keken samen naar niks. Maar allebij hun blikken zagen eruit alsof ze het gevecht van de eeuw hadden voltooid. De kat, die blijkbaar Graypaw was maar dan veel ouder, keek naar de andere kat nast hem. Die keek ook naar hem. "Graypaw, ben je wakker. We gaan trainen." zei die. Opeens verdween hij. Gelijk daarna de omgeving en de stapel. Graypaw viel in een afgrond. Hij schreeuwde het uit.

"Ik wacht bij de uitgang van het kamp." De ogen van Graypaw gingen open alsof hij schrok. Hj keek het kamp rond. Het was donker en alleen een zwarte schaduw was te zien. Hij stond op, nu al waren kleine spieren te zien doordat hij leunde op zijn poten. Hij snoof de frisse lucht in, het was Scytheshade. Maar evengoed zei Graypaw niks. Maar zo te zien ging hij al weg. Deze jonge kater stapte De Den uit en zag Scytheshade al bij de uitgang staan. Graypaw liep erheen en begroette zijn mentor met een kleine buiging.

Scytheshade keek naar Graypaw en knikte. "Weet je nog hoe wij vroeger ´trainde´ ik heb besloten om daarmee verder te gaan, dat dringt goed tot jou door. Ik leer je als eerst om een vijand snel maar pijnlijk uit te schakelen. Kom we gaan naar de bossen even oefenen op prooi, die zijn goede proef slachtoffers." Scytheshade wachtte op Graypaw en ging toen lopen. Onderweg rook Scytheshade een muis en zag hem net voor de bosjes. Hij keek naar Graypaw. "De truc is om je stil te houden, wees als De Dood. Dan zal je hem worden. Wees stil, Wees koud, Wees sterk." Scytheshade liep zacht door de schaduwen en bewoog mee met de schaduwen, het was alsof hij versmolt, zijn rode ogen tot spleetjes waardoor hij moeilijker te zien was. Hij stond recht achter de muis en hief zijn klauw. Hij verpulverde de muis met zijn klauw. Zijn nagels hakten het diertje door midden, het was een hoopje dood vlees. "Bij een vijand moet je op de plaatsten mikken waar je ze mee kan vermoorden. Zoals de hals slagader of tussen een poot en de buik in. Veel schade en een waarschijnlijke dood. Dan sterven ze snel en pijnlijke" Hij keek naar Graypaw met een blik die vroeg of hij het begreep. Als die het niet begreep dan zou hij het nogmaals voordoen. Scytheshade´s klauw zat onder het bloed en muizen ingewanden. "Je grootste bondgenoten in een gevecht zijn kracht, verrassing en angst."

"Weet je nog hoe wij vroeger ´trainde´ ik heb besloten om daarmee verder te gaan, dat dringt goed tot jou door. Ik leer je als eerst om een vijand snel maar pijnlijk uit te schakelen. Kom we gaan naar de bossen even oefenen op prooi, die zijn goede proef slachtoffers." Begon Scytheshade nadat hij knikte. Graypaw volgde hem het bos in. hij wist inderdaad nog die ene keer dat ze trainde. De lucht van het woud was heerlijk, ookal liet hij dat niet blijken. Graypaw zag net als zijn mentor een muis de groene bosjes in vluchtte. Nu al werdt hij hongering naar vlees. "De truc is om je stil te houden, wees als De Dood. Dan zal je hem worden. Wees stil, Wees koud, Wees sterk." Graypaw luisterde aandachtig. Goed kijkent zag hij hoe de groote kater sluipte en de muis vangde. Toen hij terug kwam zag Graypaw dat de muis door midden was gehakt als een droog takje. Alleen er zat bloed bij, vers warm bloed. Het water stroomde al door zijn mond. "Bij een vijand moet je op de plaatsten mikken waar je ze mee kan vermoorden. Zoals de hals slagader of tussen een poot en de buik in. Veel schade en een waarschijnlijke dood. Dan sterven ze snel en pijnlijke" Sprak de kater. 'Ik snap het.' Siste Graypaw kort. Maar zijn hongerige ogen bleven op het diertje hangen. "Je grootste bondgenoten in een gevecht zijn kracht, verrassing en angst.'' De Apprentice keek hem dan maar aan, anders leek het of het hem niet boeide wat hij zei.
'Zullen we verder gaan? Ik wil het ook proberen.' Miauwde hij terwijl hij zijn blik richte naar het verdere bos.

'Zullen we verder gaan? Ik wil het ook proberen.' Miauwde Graypaw. Scytheshade knikte en zei "Ja, natuurlijk. De beste oefening is praktijk." Scytheshade keek even rond en rook nog een muis verderop. Dit zou verder aan Graypaw zijn om dat trucje te proberen. Scytheshade´s ogen glinsterden hij wist al een training voor later. Het schoot bij hem te binnen uit het niets, Angelos, die rogue zou sterven. Scytheshade keek naar Graypaw en wees naar de richting van de geur. Daar zat een prooi. Scytheshade wou Graypaw niet storen en gleed de boom in. Hij zag de kwetsbare muis. Hij wees de locatie aan voor Graypaw en toen zou het afwachten worden. Vanuit de schaduwen hield Scytheshade zijn apprentice in de gaten. Hij mocht hem niet afleiden, dan zou het mislukken. Dat was een risico. Een foute beweging en het mislukte. Het was overleven of sterven. Moorden of vermoord worden. Zo was het in het woud en zo zal het blijven tot het einde tijden. Scytheshade lette op elke beweging van Graypaw en elke die hij ging maken.

Scytheshade stemde gelijk in op zijn voorstel. Dat was wel te verwachten als je gaat trainen voor het eerst. Normaal gesproken zouden mentoren eerst het territorium laten zien, maar Grapaw was al zovaak uit het kamp geslopen dat hij de weg inmiddels wel kende bij de geuren. En ook alles uitleggen over vanalles en nog wat. Welke planten je kon gebruiken voor medicijnen als bassis. Of waar je de beste proo vandaan kon krijgen. En natuurlijk geschiedenis wat waar gebeurt is. Graypaw draaide zich sterk om bij het zachte geritsel in de bosjes. Meteen zonder er bij na te denken zakte hij door zijn poten en sloop erheen. Zijn scherke klauwen waren al te zien. Zijn spieren waren zo goed als gespannen, dat kon je zo gelijk zien. Hij hield zijn adem rustig en zijn ogen zo scherp als zijn witte tanden. Zijn gedachte was al weggezonken an de buitenwereld, hij hoorde niet eens Scytheshade in de boom klimmen, laat staan zien. Graypaw hat ingeschat waar het heerlijke hape zich bevond. Nog even en die was zo dood als graypaw's hart. Een groote sprong maakte deze Apprentice over het bosje heen vol met lange scherpe dorens eraan. Maar geen ee van die dingen raakte de kater, en de kater raakte geen ven die dorens. De muis zat piepent tussen de jonge poten van Graypaw. Zonder genade boorde hij zijn nagels in het kleine lichaampje. Rode vloeistof droop eruit als een snelle rivier. De muis was niet meer. Hij pakte het op en rende het kleine stukje terug. Zijn nagels waren nog steeds ontblood, maar dan half om het zo te zeggen. Die groeven in de grond, daardoor kon je zijn sporen van onheil zien. Dat was een soort van 'tikjes'. Graypaw kon het niet meer houden. Hij zwaaide met zij kop en liet de muis in de lucht los. Die knalde keihard tegen een harde groote boom aan. Het bloed spletterde op de boom en erom heen. Maar zoveel was het nou ook weer niet. 'Waar ben je ouwe!? Snauwde hij.

Sorry voor Graypaw's taalgebruik, hij is een beetje....... ik weet het woord nie XD

'Waar ben je ouwe!? Snauwde Graypaw. Scytheshade sprong naar beneden en riep "Waag het nooit om me ouwe te noemen GRAYKIT!!!" Brulde hij. Zijn ogen waren nog steeds normaal, niet van kleur veranderd. Hij genoot van de opstandigheid van zijn apprentice. "Laten we maar iets anders gaan doen, laten we gaan patrouilleren en met wat geluk komen we een vijandige kat tegen." Scytheshade sprintte weg richting de grens, maar wel op een tempo dat Graypaw hem bij kon houden. Na enkele minuten waren ze dichtbij de grens. Scytheshade stopte en zei "Laten we gaan jagen op binnendringers, lijkt je dat leuk Graypaw?" vroeg Scytheshade met een diabolic smile. Zijn ogen glinsterden demonisch en zijn klauwen klapten in een flits uit. Zijn mond zakte een stukje open en zijn tanden glinsterden. Zijn klauwen waren nog steeds bedekt met bloed. "Laat prooi bloed op je zitten als er een gevecht aan komt, op sommige momenten kan het helpen in een gevecht zoals intimidatie."

(inspiratie loos)

Meteen na zijn woorden kwam Scytheshade tevoorschijn uit de boom. "Waag het nooit om me ouwe te noemen GRAYKIT!!!" Brulde hij als een gek. Graypaw zei maar niks terug. Niet omdat hij niet bang was maar omdat hij altijd op zijn kop krijgt als hij tegenspreekt.(ofzo)
Maar het irriteerde hem wel dat hij 'Graykit' werdt genoemt. "Laten we maar iets anders gaan doen, laten we gaan patrouilleren en met wat geluk komen we een vijandige kat tegen." Graypaw stemde daarmee in en rende zo snel ala hij kon achter hem aan. Takken die tegen hem aan knalde deden zeer maar niks van pijn liet hij merken. Ze waren nu dicht bij het Donderpad waarvan de geur van monsters al te ruiken was. "Laten we gaan jagen op binnendringers, lijkt je dat leuk Graypaw?" Zijn oren spitste meteen en zijn ogen stroomde vol met duisternis en ellende. ;Bedoel je daarme dat ik zijn kop eraf mag bijten en die voor een monster gooien? Siste hij nadat Scy nog hat gezegt over bloed achter laten op je poten.

ben ook inspi loos

;Bedoel je daarmee dat ik zijn kop eraf mag bijten en die voor een monster gooien? Siste Graypaw, Scytheshade keek hem aan en zei "Zolang je maar zorgt dat het lichaam er achter aan vliegt," Scytheshade ging verder. Hij keek om naar Graypaw. *Welcome back goold old Scytheshade* Scytheshade zijn klauwen jeukten, dit gevoel had hij al 6 manen niet meer gehad. Het gevoel dat de wereld mocht verrotten en dat hij zich mocht uit leven op degene die hun terrein betraden. Scytheshade glimlachte gemeen naar niemand. Scytheshade was een vreemd wezen, een vader, een vechter, een betrouwbaar iemand, een moordenaar. Hij leek bij elke zichzelf te zijn. Een litteken zal er altijd blijven, zo zal Scytheshade altijd veranderen. Zijn ogen demonisch rood, zijn klauwen uitgestoken. Zijn tong proefde het bloed bijna, hij kon de pijn bijna voelen. Toen schudde hij zijn kop even en werd wat meer normaal. Zijn ogen werden wat rood. Dat was nou zo grappig aan hem, zijn ogen leken zich aan te passen aan hem of het nou kwam door de lichamelijke expressie of dat hij getikte ogen had wist niemand. Zijn klauwen trok hij even in en snoof, "Ruik je iets Graypaw," zei Scytheshade. Scytheshade wist het wel maar Graypaw moest een warrior worden dus zal hij hem de nodige training en plezier geven. Hij leek eigenlijk een beetje op Graypaw alleen er verschilde enkele dingen. Graypaw heeft broertjes en een moeder, Scytheshade was alleen. Scytheshade was nog steeds gefascineerd door het killersinstinct dat Graypaw droeg en was blij dat hij die kleine moordenaar als Apprentice had.

Op de vraag die Graypaw stelde aan de Warrior was al als verwacht. Niks is zo leuk als het hoofdd eraf halen en weg te gooien met het lichaam erachter aan. Ze liepen een stukje verder over het groene gras langs het Thunderpath. Zijn oren draaide zich naar Scytheshade toe, maar hij kon niet zoveel opvangen wat hij zij. Het kon hem ook niet schelen wat andere denken. Hij snoof even toen er een vlieg op zijn neus zat. "Ruik je iets Graypaw," Hij keek niet op maar bleef recht voor zich uit staren. ' Waarom zou hij dat nou vragen?' Hij hoorde niks, hij voelde geen trillingen onder zijn poten nadat hij bleef staan. En ook rook hij niks. Het was maar doodstil. De wind lag stil. Als je verderweg keek was het donker en duister. Zijn kop draaide een kwartslag. Maar ook niks te zien. 'Ik ruik niks.' Antwoorde hij kort. Het was even stil. Graypaw keek niet naar Scythashade maar naar het duister verderop in het woud. Er was toch iets dat niet goed was. Normaal gesproken rennen er hier veel muizen rond, maar nu zijn ze allemaal verstopt of weg. Iets heeft ze bang gemaakt, maar een ding was zeker: ze waren niet geschrokken van Graypaw en Scytheshade. Snel stond hij op bij het horen van gekraak van takjes op de grond.

'Ik ruik niks.' Antwoordde Graypaw kort, Scytheshade wist beter en ging in vechtende positie staan, er was daar iets of iemand. De stilte van de prooidieren was te groot en te lang. Er moest hier een rogue zitten of in ieder geval een vijand. Scytheshade glimlachte even. Als het een rogue zou zijn hadden ze misschien wel geluk. Hij had wel eens een paar keer gemoord en nu zijn apprentice dat gevoel even had teruggebracht was Scytheshade weer een beetje moordlustig. Scytheshade stak zijn klauwen uit, "Er is iemand, zo te merken geen schaduw clan kat. Dus we kunnen ons uitleven wanneer die waagt aan te vallen, Trouwens als een kat vlucht kan het twee dingen betekenen. Zwak of een Hinderlaag, blijf dus ver van je slachtoffer af en put hem uit" Scytheshade liep naar voren, hij wou de vreemdeling verwelkomen. Scytheshade´s ogen hadden die valse kleur weer of blik. Nog steeds was het lastig te zien. Hij maakte zachte sissende geluidjes. Soms werkte het wel als intimidatie. Hij sprong richting een boom en gleed daar tussen de schaduwen. Hij zou toeslaan bij de eerste teken van vijandelijkheid of als het een vijand leek. Scytheshade´s rode ogen waren te zien vanuit buiten de schaduw. De rest was gecamoufleerd.

"Er is iemand, zo te merken geen schaduw clan kat. Dus we kunnen ons uitleven wanneer die waagt aan te vallen, Trouwens als een kat vlucht kan het twee dingen betekenen. Zwak of een Hinderlaag, blijf dus ver van je slachtoffer af en put hem uit" Zei Shytheshade toen hij in de Vechtpositie ging staan. Graypaw zag aan zijn ogen dat hij wel uit was op een goed gevecht. De grijs witte kater deed hetzelfde en volgde zijnogen naar de plek waar de Warrior naartoe keek. Hij hoorde nog een kraakje waardoor zijn oren in een vlitsbeweging zich naar het geluid keerde. Opeen liep de zwarte kater naar voren en sprong in de schaduw bij een boom en verdween als sneeuw voor de zon. Graypaw deed niet hetzelfde maar stak zijn hoofd in de lucht en opende zijn mond om de lucht te proeven. Inderdaad, er was een vreemde kat in de beurt. Maar ze wind trok het niet mee, er was nu geen wind. Het bleef in de lucht zweven, dus Graypaw hat niks aan zijn neus of mond om erachter te komen waar de kat zich bevond. Zijn blauwe ogen spurte het gebeid rond. Opeen hoorde hij iets achter zich. Meteen draaide hij zich om, een ding was zeker: Het was niet zijn mentor. Na het horen en omdraaien van het geluid kreeg hij ene keiharde klap in zijn gezicht. Graypaw rolde over de grond totdat hij zijn evenwicht weer kreeg en meteen overeind sprong. Een beetje bloed drupte van zijn wang op de grond. Maar hij negeerde de prikkende pijn. Pijn deed hem niks. Hij probeerde scherp beeld te krijgen maar alles was wazig. Graypaw ging evengoed in de vechtpositie staan en keek recht voor zich. Een bruin gestalte stond voor hem. Het was zeker een kat, dat wist hij gewoon. Maar deze was écht groot. Hij kon maar wazig zien maar zag wel dat het net zo groot was als Scytheshade. Hij gromde drijgent en Graypaw voelde aan de grond dat hij weer op hem afkwam. De grijze kate rkon nog steeds niet goed zien maar ontbloote wel zijn nagels en sprong op de bruine vlek af. Hij boorde zijn nagels in de vlank van de kat. Maar die schudde graypaw makkelijk van hem af waardoor Graypaw op de grond terecht kwam. Hij keek op maar toen werd hij tegen de grond aangeduwt. Hij voelde hoe de vreemdeling zijn nagels in zijn borst boorde. De kat drukte een voorpoot op zijn gezicht en stak zijn nagels erin. Één nagel net tussen zijn oog en ooglid. Hij voelde de pijn stromen door zijn aderen maar gaf net als daarnet geen kik. Nu kon hij niks doen. Als hij zou proberen om los te komen zou de kat zijn gezicht bewerken. Graypaw het weer zicht gekregen en keek de wilde kat recht aan in zijn donkergroene ogen. Hij zag dat zijn oren waren afgebeten en zijn neus was verbrand. 'Laat me gaan of anders haal ik die lelijke grijns van je gezicht af!' Snauwde Graypaw expres hardop. Hopelijk zou Scythashade het horen. Het liefst wou hij geen hulp toepen, maar het moest maar. De vreemde kat keek kwaaier en haalde uit op zijn gezicht. Er zaten diepe krassen op zijn gezicht waar bloed uitstroomde. Maar het ergste was nog dat zijn onderste ooglit nu een diepe V-vorm inzat en doorging tot zijn wang. Graypaw krijste het nu wel uit en sloot zijn ogen van de pijn. Mara liet geen traan vallen. Roode vloeistof stroomde op zijn halfe gezicht en droop op het gras. De vreemde kat greinste en wou nog een keer uithalen om een einde aan Graypaw te maken.

Ps Verzonne zwertkat^^

--------------------------------------------------------------------------------

Scytheshade wou toeslaan toen hij de kat merkde maar Graypaw kwam ervoor en begon te vechten. Scytheshade remde af en keek vanuit de schaduwen. Het was een fel gevecht en Graypaw deed het goed en zijn best. Scytheshade bleef stil staan totdat Graypaw begon te roepen naar de kat. De rogue sloeg hem omver en had hem verwond. De Kat zat te greinzen en wou Graypaw vermoorden. Scytheshade besloot dat niet te laten gebeuren en zette zich af. De kater hief zijn klauw en voordat de volgende beweging kwam schoot Scytheshade tegen de rogue aan en boorde geweldadig zijn klauwen en tanden in de Rogue. Zijn tanden schoten naar binnen en toen hij trok voelde hij het meekomen maar het was maar een milimeter. Hij scheurde een stuk fel en vlees los en spuugde het op de grond. Zijn klauwen kwamen terug en boorden nogmaals naar binnen, toen plaatste hij zijn poten op de Rogue en hij haalde nog een keer uit alleen dit maal over het gezicht zodat de rogue zachtjes begon te jammeren van de pijn. Scytheshade zag kleine wonden over het oog en de wang van de kat. Scytheshade lachtte en haalde nogmaals uit maar nu in de zij. Hij bleef de kat op de grond drukken en toen keek hij naar Graypaw, "die zwerfkat heeft je pijn gedaan, jij hebt het goed gedaan. Gevochten als een moordenaar en krijger, nu moet jij zorgen dat jouw wonden gewroken worden. Jij mag het kiezen hoewel ik je antwoord al weet, Jij vermoord hem hier en nu of ik vermoord hem hier en nu. In beide gevallen sterft hij en heeft een van ons plezier. Als jij hem vermoord heb ik ook plezier dus dat zou pas leuk zijn." siste Scytheshade. Zijn klauwen gingen met de punt in de zij van de rogue en staken hem.

Toen Graypaw weer bijkwam zag hij dat Scytheshade de bruine kat op de grond drukte en niet losliet. De kat was gewond geraakt, ook die wonden bloedde heftig. Graypaw stond op, maar zijn linkeroog bleef gesloten terwijn de rechteroog woedend naar de kat keek. Hij liep naar de kat toe en keek hem recht in de ogen aan. Angst was te lezen en zijn angstgeur dwaalde in de neusgaten van Graypaw. De scherpe nagels waarvan een paar waren versleten boorde lich in de poot van de Vreemde kat. Graypaw genoot van zijn pijn, ookal was het niet zo hard. "die zwerfkat heeft je pijn gedaan, jij hebt het goed gedaan. Gevochten als een moordenaar en krijger, nu moet jij zorgen dat jouw wonden gewroken worden. Jij mag het kiezen hoewel ik je antwoord al weet, Jij vermoord hem hier en nu of ik vermoord hem hier en nu. In beide gevallen sterft hij en heeft een van ons plezier. Als jij hem vermoord heb ik ook plezier dus dat zou pas leuk zijn." Zij Scytheshade tegen hem. Graypaw keek weer neer op de kat en greinste breed. 'Het is wel een schraale overwinnne op dit gevecht maag goed. Ik vermoord jou, jij triest zakje bloed gevuld met haarballen!' Snauwde hij vol haat naar de kat. Maar voordat hij bloed ging gieten over het grag boog hij voorover naar de oor van de bruine kat die zat te beven van angst. 'Zeg eens hoe heet je?' siste hij. Eenz zagt antwoord kwam uit de mond van de kater. 'G-gaat je niks aan!' Snauwde hij stotterend. Graypaw keek weer op en hijsde zijn klauw op. 'Tot ziens, en denk eraan. Jij bent gedood door Graypaw, Warrior van Shaduwclan!' Blies hij. Zijn scherpe nagels gleden hard over zijn keel en bloed spetterde alle kanten op. Bloedrood werd zijn witte klauw. Hij keek het dode lichaam aan waarvan de ogen nog open waren en dof vooruit keken. 'Wat een muizekeutel! dat krijgt hij ervan als hij denk dat hij Shadowclan aankan.' Graypaw wist dondersgoed dat hij nog geen Warrior was, maar zo voelde hij zich wel.