The training is starting New apprentice! [Trainingstopic Newpaw][SPT]

De zon was nog maar net opgekomen maar de grijze poes was al wakker. Ze rekte zich eens goed uit en ging op haar gemakje recht zitten. Vandaag zou ze beginnen met de training van Newpaw, die haar in de laatste ceremonie toegewezen was. Ze moest toegeven dat ze best zenuwachtig was. Het was immers haar eerste keer dat ze een apprentice moest trainen. Niet dat ze dat erg vond, trouwens. Ze stond op en liep naar de prooistapel. Ze moest gegeten hebben voor ze door het territorium kon rennen met Newpaw. Als ze op haar gemakje haar konijn opgegeten had, liep ze naar de apprentice den. De meeste apprentices waren al wakker, maar toch fluisterde ze zachtjes: "Newpaw, tijd voor de training! als je niet naar buiten komt, ga ik alleen!". net luid genoeg zodat ze het kon horen, maar niet te luid zodat ze niet iedereen wakker maakte. Daarna zette ze zich naast de ingang. Met haar gele ogen het kamp inkijkend wachtte ze op Newpaw, haar staart rond haar poten gedraaid.

Newpaw keek verrast op toen ze een bekende stem hoorde: "Newpaw, tijd voord de training!" een energiekick schoot door haar lichaam heen met de gedachte dat zij voor het eerst ging trainen, "Als je niet naar buiten komt, ga ik alleen!" Snel stond ze op en liep naar de uitgang van de den, liep zij naar Stonerain en vroeg of ze nog wat te eten mocht pakken. Zonder op antwoord te wachtten rende zij naar de prooistapel en pakte een mager konijn, zodat zij die snel kon opeten. Waneer Newpaw klaar was met het eten begroef zij de botjes en liep weer terug naar Stonerain.

De grijze poes kwam uit haar den gelopen. Ze vroeg snel aan Stonerain of ze nog wat mocht eten. Ze had haar bek nog niet opengedaan of Newpaw rende al weg naar de prooistapel. Zachtjes schuddend met haar hoofdje wachtte ze op haar. Toen ze klaar was met eten en terug naar haar gekomen was, stond Stonerain al recht. "Je moet leren op antwoord te wachten als je iets vraagt.", zei ze tegen de jonge apprentice. "Maar voor deze ene keer zal ik het maar negeren." Een klein knipoogje in haar richting moest dat bewijzen. "Vandaag gaan we de grenzen verkennen. We willen namelijk niet dat een verdwaalde apprentice een oorlog gaat ontketenen." Ze probeerde er humor in te houden om haar eigen nervositeit te verbergen. "Volg mij!" Ze sprintte ervandoor. Dit was de eerste test, om te zien hoe snel ze kon rennen. Want als Windclan kat moest je kunnen rennen, anders zou je het niet ver schoppen. Toen ze halverwege richting het donderpad was, stopte ze. De grijze poes draaide zich om om te zien waar Newpaw al was, en eventueel terug te kunnen rennen als ze nog veel achterbleef.

"Je moet leren op antwoord te wachten als je iets vraagt." Newpaw voelde zich meteen schuldig en zei zachtjes: "Sorry Stonerain, ik zal het niet meer doen "Maar voor deze ene keer zal ik het maar negeren." ,ze was meteen weer wat blijer en ze zag Stonerain knipogen. "Vandaag gaan we de grenzen verkennen. We willen namelijk niet dat een verdwaalde apprentice een oorlog gaat ontketenen." Haar mentor moest eventjes lachen om haar eigen grap. "Volg mij!" en weg was Stonerain, Newpaw kwam er meteen achteraan hollen en bleef ietjes achter.

De grijze poes zag dat Newpaw wat achterbleef. Snel rende ze terug naar haar apprentice. Toen ze voor haar stond stopte ze. "Aan het rennen zullen we nog wat moeten werken..", mompelde ze, meer tegen zichzelf dan tegen Newpaw. "Volg mij maar weer, ik zal wat rustiger beginnen." Ze liep naar Newpaw en begon te stappen. Ze stapte goed door, maar in een tempo dat volgens Stonerain toch te doen moest zijn. Zo liepen ze een tijdje zwijgend door. Toen ze bijna bij het donderpad waren liet ze Newpaw stoppen. "Gebruik je neus. Wat ruik je?"

"Aan het rennen zullen we nog wat moeten werken.." mompelde Stonerain, blijkbaar meer tegen zichzelf dan tegen Newpaw "Volg mij maar weer, ik zal wat rustiger beginnen." Ze keek Stonerain dankbaar aan en volgde haar, na een tijdje lopen zag zij een lang, donker pad. "Gebruik je neus. Wat ruik je?" hoorde zij haar mentor zeggen, Ze snoof even diep maar al snel ging ze hoesten: "Wat is dat!?" kon ze tijden het hoesten door zeggen

"Wat is dat?" De grijze apprentice begon te kuchen. Stonerain draaide zich naar haar om. "Dát"-De afschuw klonk duidelijk door in haar stem, ze haatte het donderpad,-"Is het donderpad.
De grijze poes draaide zich weer naar de grijs-bruine streep. Omdat het gebied zo kaal was, hoefde je er niet al te dichtbij te komen om het te zien. "Soms rijden er mo.." Haar stem werd onderbroken door het geraas van een monster dat voorbijraasde. "Monsters dus. Zo een als je net hebt kunnen horen. Deze grens is niet de prettigste om over te steken. Al vele katten zijn verongelukt door de koelbloedige beesten. Maar niet bang zijn, want het lijkt wel alsof ze nooit van het donderpad afgaan. Gewoon er niet te dicht bij gaan dus.. Ze keek even of Newpaw het begrepen had. "Probeer te ruiken door de stank van het donderpad heen. Wat ruik je nog meer?" Tijdens haar eerste training moest ze dit ook proberen, wat haar een onmogelijke opdracht leek. Maar oefening baart kunst, natuurlijk.

"Dát"- Stonerain spuugde het woord uit,-"Is het donderpad."
Beide draaiden zich weer om naar het zo genoemde 'donderpad' Stonerain deed haar mond open om iets over het pad te zeggen "Soms rijden er mo.." midden in haar zin werd ze onderbroken door een gerommel dat al snel harder werd en een hard gebrul uit een rood ding kwam die net zo snel weer weg was "Monsters dus. Zo een als je net hebt kunnen horen. Deze grens is niet de prettigste om over te steken. Al vele katten zijn verongelukt door de koelbloedige beesten. Maar niet bang zijn, want het lijkt wel alsof ze nooit van het donderpad afgaan. Gewoon er niet te dicht bij gaan dus.." Haar mentor keek Newpaw even aan om te kijken of ze het begreep en ze knikte begrijpelijk terwijl haar mentor vervolgde "Probeer te ruiken door de stank van het donderpad heen. Wat ruik je nog meer?" Newpaw snoof nog een keer en rook op het donderpad nog een andere stank, waneer ze nog een kitten was had zij van de elders gehoord dat er maar een paar dingen waren met een erge stank: het donderpad, monsters, Shadowclan en nog iets anders waarvan zij de naam was vergeten. "Schaduwclan" ze snoof nog en keer om haarzelf te bevestigen.

Ooc: sorry voor late reactie, en voor verkeerde account en ik ben New met iemand aan het delen, waneer ze het RGPen helemaal begrijpt zag zij dat account helemaal overnemen Smile

"Shaduwclan" Stonerain knikte goedkeurend ter bevestiging. "Inderdaad. Shadowclan is niet de meest vriendelijke clan, misschien zelfs een van de vijandigste naar Windclan toe. Over de historie van de grensconflicten zei ze maar niets, ze wou Newpaw nog niet al te bang maken. "Nu gaan we naar een andere grens. Zou je liever die met Riverclan of die met Thunderclan zien? Thunderclan is het verst van hier.

~Geeft niet joh :3.~

Newpaw zag haar mentot ter goedkeuring knikken en vervolgde "Inderdaad. Shadowclan is niet de meest vriendelijke clan, misschien zelfs een van de vijandigste naar Windclan toe." ze was wel wat benieuwt daarna en vroeg "waarom is dat dan? Was dat altijd al zo?" haar mentor leek haar niet gehoord te hebben want deze vervolgde "Nu gaan we naar een andere grens. Zou je liever die met Riverclan of die met Thunderclan zien? Thunderclan is het verst van hier" Newpaw dacht even na en besloot uiteindelijk "Ik wil naar de Thunderclangrens!" ze had veel verhalen over de Thunderclan gehoord en vondt het maar raar dat hun in de bossen woonden, en eigenlijk had zij die nog nooit gezien.

"Ik wil naar de Thunderclangrens!". Blijkbaar was de grijze apprentice erg enthousiast om de Thunderclan te zien. Of toch de grens tussen Thunder- en Windclan. "Ok, volg mij dan!" Ze liep richting Fourtrees. Ze moest haar dat toch laten zien, en ze moesten er zowiezo voorbij. "Eerst komen we voorbij een andere interessante plaats, waar je waarschijnlijk al veel verhalen over gehoord hebt." Stonerain verklapte nog niet wat ze bedoelde om de 'spanning' er wat in te houden. Ze zette een lichte draf in. Na een redelijke afstand kwamen ze bij Fourtrees aan. Ze keek even om of Newpaw haar volgde en niet al te uitgeput was, en begon toen aan haar uitleg; "Dit is Fourtrees. Hier komen elke volle maan alle vier de clans bijeen om dingen te bespreken. Die ene nacht zijn alle clans in vrede samen. Ook jij zult ooit bij zo'n vergadering aanwezig zijn. Tenminste, als je warrior wilt worden." Ze knipoogde even naar de grijze apprentice. "Nog vragen?"

~Sorry van de laaaaate reactie xD~

Biijna meteen gaf Stonerain andwoord "Ok, volg mij dan! zo te zien had heer mentor er ook zin in, misschien deed deze rondlieding haa aan haar eigen apprentice tijd denken? Stonerain liep deze keer op een rustig tempo en dartelde Newpaw om de she-cat heem, precies op het moment dat de grijze poes iets wou vragen was de warrior haar voor "Eerst komen we voorbij een andere interessante plaats, waar je waarschijnlijk al veel verhalen over gehoord hebt." eerst moest ze even denken wat het was maar toen riep ze uit "Ik weet het! Ik weet wat j bedoelt! het zijn de Fourtrees toch!" Newpaw had geen idee of ze haar niet hoorde of het dikwijs negeerde maar Stonerain begon een slome ren is te zetten, waardoor Newpaw haar makkelijk bij kon houden. En ze had gelijk, de vier dikke bomen kwamen al in zich, een boom stond voor een Clan. Stonerain begon informatie te geven en Newpaw staarde met grote ogen naar de warrior die rustig door pratte "Dit is Fourtrees. Hier komen elke volle maan alle vier de clans bijeen om dingen te bespreken. Die ene nacht zijn alle clans in vrede samen. Ook jij zult ooit bij zo'n vergadering aanwezig zijn. Tenminste, als je warrior wilt worden." daar stond ze dan, sprakeloos wat har mentor had gezegt. "nog vragen?" Newpaw schudde haar hoofd en antwoordde "nee die heb ik niet"