This is my territory [Appleblossom]

Vrolijk kroop de kitten door het kleine luikje in de deur van zijn huis. Zijn grote tweebeen was vanochtend weer vroeg vertrokken en de kits waren ook weer weggegaan. Alleen zijn vrouwtjestweebeen was nog thuis, maar die had geen tijd om het te vermaken. Maar hij had zijn tweebenen niet nodig om lol te hebben. Opgewonden trippelde Sparrow over het tuinpad. Hij had een grote tuin. Tegen het huis aan was een stenen vloer waar de tweebenen met mooi weer wel eens zaten, maar de rest van de tuin was een groot grasveld met een grote eik in het midden. Toen hij was geboren was de wereld bedekt geweest met sneeuw en was het buiten altijd koud, maar nu was het veel warmer en was de sneeuw verdwenen. Zijn moeder had hem verteld dat de winter elk jaar terug kwam, maar dat het daarna altijd weer warm zou worden. Het was veel leuker als het buiten warm was. Dan kreeg hij het niet steeds zo koud en mocht hij vaker naar buiten. Hij liep naar de grote boom. Toen het warm werd hadden allerlei vogels hun nesten in gebouwd en kon hij hun steeds ruiken en later als hij groot was zou hij naar boven klimmen om ze te vangen. Nu kwam hij nog niet zo hoog en moest hij hulpeloos toekijken hoe ze steeds in zijn boom gingen zitten. Opeens hoorde Sparrow het geluid van pootstappen in het gras. Opgewonden draaide hij zich om en keek de onbekende poes vrolijk aan. “Hallo!” Riep hij.

Appleblossom

De tweebeenplaats... Hier was ze dus werkelijkwaar nog nooit geweest. Ze had er zoveel over gehoord, vooral negatieve dingen trouwens, maar ze had er nog nooit een poot in durven te zetten. Nu ze echter bezig was met dit nieuwe leven op te bouwen, was het misschien toch wel belangrijk om het gebied een beetje te leren kennen, dus ook dit nare plekje waar ze heg noch steg kende. De straten voelden ongemakkelijk onder haar voorpoten, maar toch bleef ze wel doorlopen. Af en toe schrok ze op van een voorbijkomend monster. Wat maakten die dingen een rotherrie... En de stenen schuurden onder haar pootkussentjes, zo erg dat het na verloop van tijd maar overging op het gras van hetgeen wat Talon 'tuinen' noemde. Tuinen en mensen. Allemaal vreemde woorden voor haar in haar clankatten leven. Ze was zo erg in gedachten verzonken, dat ze bijna tegen een omheining opliep. Ze kwam abrupt tot een halt en keek er wat beduusd naar. Wat zou erachter liggen? Wat voorzichtig zette ze een paar bescheiden stapjes achteruit en zette zich daarna af. Haar nagels maakten een krassend geluid op het hek toen ze eroverheen klom met een aantal soepele sprongen. Toen ze naar beneden sprong, stond ze echter bijna recht tegenover een andere kat. Voor een moment schrok Appleblossom, maar daarna besefte ze dat het alleen maar een kittypet was en nog een jonge bovendien. "Oh, euh, hallo," Begroette Appleblossom, wat ongemakkelijk.

Nieuwsgierig keek Sparrow de vreemde poes aan. Hij had haar nog eerder gezien en ze zag er ook anders uit dan de andere katten in de buurt. Ze liet hem denken aan een van de bloodclankatten die hij wel eens vanaf een afstandje had gezien, maar ze droeg geen halsband. "Oh, euh, hallo," Zei de poes alsof ze zich ongemakkelijk voelde. Misschien was ze bang, omdat ze de buurt niet kende of misschien voelde ze zich wel ongemakkelijk door hem, Hij zag er natuurlijk ook super gevaarlijk uit. “Ik ben Sparrow.” Stelde hij zichzelf voor. “Wie ben jij? Ik heb jou hier nog nooit eerder gezien. En waar kom je vandaan? Ben je hier al eens eerder geweest? En waarom ruik jij zo raar?” Vroeg hij allemaal tegelijkertijd. Zijn moeder zei altijd dat hij beleefder moest zijn en zich minder opdringerig moest gedragen, maar hij noemde het liever recht door zee. Ze zei ook dat het andere katten af zou schrikken, maar hij was hartstikke populair. Er kwamen vaak zat katten zijn tuin binnen lopen, maar meestal ging hij zijn vrienden opzoeken in hun eigen tuinen, maar die moesten vrijwel altijd meteen naar binnen als hij met hen ging praten. Tja, niet iedereen kon zo sociaal zijn als hij.

Appleblossom snikte wat nerveus toen de kat meteen op haar af kwam. Oké, hij was nog jong, niks om bang voor te zijn, toch? Nou ja, daar moest ze zichzelf nog van overtuigen. Meteen kwam er ook een waterval van vragen over zijn lippen gerold. “Ik ben Sparrow.” Stelde de kater zichzelf voor. “Wie ben jij? Ik heb jou hier nog nooit eerder gezien. En waar kom je vandaan? Ben je hier al eens eerder geweest? En waarom ruik jij zo raar?” Appleblossom's hoofd duizelde eventjes van alle vragen. De kater was zo te zien heel erg sociaal, maar zij was daar zelf nooit zo geniaal in geweest. Ze haalde dus eventjes diep adem. "Oké, oké.. Eén tegelijk." Probeerde ze eerst maar, terwijl ze probeerde alle vragen op te lepelen in haar kop. "Mijn naam is Appleblossom, ik leef in het bos, ik ben nog nooit eerder in de tweebeenplaats geweest en dus nogal verdwaald." Gaf het poesje toe. De laatste vraag sloeg ze expres over, misschien vergat hij dat dan ook. Ze had het er ten eerste niet graag over dat ze ooit een clankat was en ten tweede moest ze het dan misschien allemaal uitleggen. Nee, geen strak plan.

Onderwerp: Re: This is my territory [Appleblossom]