Walking on my own ~Open~

Onderwerp: Walking on my own ~Open~ ma 25 nov 2013 - 10:09

Inmiddels was het alweer bijna een maan geleden sinds hij voor het laatst had getraind en een mentor had gehad. Hij zuchtte diep en kneedde de bodem met zijn poten en haalde zijn nagels er overheen. Waar was de mentor die hem beloofd was? Hij keek naar de lucht en sloot zijn ogen. Zijn gedachtes ver weg. De breed geschouderde kater stond op en begon te lopen. De geuren van verse prooi dreven zijn neus in waarbij het water hem in de bek liep. Nee, eerst moest de Clan gevoed worden. Daarna pas mocht hij als leerling. Gelukkig was het Greenleaf en was er volop voedsel aanwezig maar een nadeel van het huidige Greenleaf was dat het ongelooflijk warm was.
Zijn amberkleurige ogen keken de omgeving na op enige onverwachte bewegingen. Hij sloop naar de schaduwen toe en ging op zijn buik liggen en wachtte af. Zijn staart tikte zacht op de grond toen er een vreemde geur zijn neus binnen kwam. Het was haast niet te beschrijven totdat hij het zag. Daar, een muislengte bij hem vandaan zat een dikke parelhoender de graven. Snel liet hij zich in de jachthouding zakken en snoof of hij de wind zijn kant op had. Net toen hij aan wilde vallen vloog het beest op en landde hijzelf in een stof bad. Zachtjes gromde hij en keek op of hij zijn belager zag. 'Who was that?! zei hij boos waarna hij nijdig met zijn staart zwiepte.

Haar gevlekte vacht werd verwarmd door de felle Greenleaf warmte die de zon op haar afvuurde. Er waren nu al enkele dagen verstreken sinds ze nog met Maskpaw had gepraat. Toen waren ze samen op pad gegaan, met het excuus dat ze kruiden gingen zoeken. Een geeuw verliet haar bekje en met een verveelde blik in haar ogen keek ze rond. Echt zin in jagen had ze niet, maar langs de andere kant had ze vandaag nog niet echt iets nuttigs gedaan dus moest ze wel. Cherrypelt zuchtte even en zette haar lichaam weer in beweging. Toen ze haar neusje in de lucht stak en de verschillende geuren opsnoof kon ze de markering van een oude vriend onderscheiden. Bramblepaw. Nou, of hij een vriend was wist ze niet zeker. In ieder geval, zij mocht hem wel. Wat de kater van haar vond, daar had ze geen flauw idee van. Met een neutrale uitdrukking op haar gelaat trippelde ze verder in de richting waar zijn geur vandaan kwam, hopend dat ze hem tegenkwam wanneer hij in een goede bui was. Wat iedereen wist hoe hij was..
De jonge krijger hield weer halt toen het gestalte waarnaar ze aan het zoeken was geweest in haar zichtveld verscheen. "Bramblep-" 'Who was that?!' Onderbrak de kater haar boos. De poes zuchtte even en wiebelde wat geïrriteerd met haar oren. "Ik." Miauwde ze terwijl ze verontwaardigd ging zitten en hem speels uitdagend aankeek.

Zijn dikke staart sloeg nog een paar keer op de grond voordat hij Cherrypelt ontwarde. Het grommen hield op en hij draaide geïnteresseerd zijn oren naar voren. Hoe het was gekomen dat zij wel haar krijgersnaam had gekregen wist hij wel. Zij was getraind door een mentor. Een die bij hem ontbrak. Kort kwam er een kille blik in zijn amberen ogen maar zo kort dat het amper te zien was. Hij murmelde een verontschuldiging en likte zijn poot om daarna zijn oren te wassen.
Zijn blik ging naar Cherrypelt. 'Why didn't FireStar give me a new mentor Cherry? I need my Warrior name.. I am nine moons old and sill I am a apprentice! miauwde hij wanhopig. Zijn staart krulde hij nu voor zijn voorpoten en hij staarde naar de grond. Wat had hij misdaan om zo behandeld te worden. Het enig wat hij wilde was een mentor en krijger worden.

Ze haalde haar wenkbrauwen wat op toen ze het gelaat van de kater zag verduisteren. Zo te zien was ze inderdaad op een ongelegen moment komen opdagen. Misschien kon ze zich maar beter omdraaien en de kater verder laten doen met wat hij bezig was. 'Why didn't FireStar give me a new mentor Cherry? I need my Warrior name.. I am nine moons old and sill I am a apprentice!' Miauwde Bramblepaw plots wanhopig. Cherrypelt schrok wat op en keek hem verbaasd aan. Dus dat zat er hem dwars? Dan snapte ze zijn gedrag wel... Zijzelf zou er ook mee inzitten zou ze nog geen krijger zijn terwijl haar oude dengoten dat al wel waren. De gevlekte poes slikte even en nam voorzichtig een dichter naar de kater toe. "Ik ben er zeker van dat Firestar dat niet met opzet heeft gedaan..." Probeerde ze hem te sussen. "Er is veel gebeurd... Bluestar's dood, SkyClan's ondergang..." De krijger keek even naar haar poten en wiebelde met haar oren. Ze was nooit een heldin geweest wat anderen troosten betrof. "Bij de volgende Ceremonie zul je vast een nieuwe mentor krijgen, of wie weet zelfs al je krijgersnaam." Wist ze vol vertrouwen uit te spreken waarna ze hem weer aankeek.

De woorden die ze uitsprak lieten hem diep zuchtten. Gedachtes dwarrelden door zijn kop en hij realiseerde zich dat al zijn Den genoten al lang hun krijgsnaam hadden gekregen. Hijzelf wist wel dat het nog een tijd zou duren voordat hij lichamelijk volwassen zou worden maar op het moment voelde hij zich aangevallen en haast gewond. Dat Bluestar dood was gegaan had geen enkele kat kunnen verhinderen wist hij zeker. Ook hijzelf had gerouwd om het verlies van hun grootse leider. Een ogenblik lang bleef hij zwijgen waarna hij zichzelf overeind duwde. Hij snoof zacht. De volgende ceremonie, die was nog ver weg. Zeker nog een halve maan wachten en dan nog was het maar de vraag of Firestar hem zou helpen met zijn probleem dat de titel Mentor droeg. 'Should we go hunting now Cherrypelt?' miauwde hij rustiger dan hij haar had begroet. Hij had zijn Clangenoot eigenlijk zomaar belaagd, en zonder reden wist hij. Zijn woede verdiende ze niet, hij haalde diep adem en rekte zijn spieren op. Hij wierp een onzekere glimlach naar zijn vriendin en snoof toen zelf de geuren op, zo ook die van de parelhoender die inmiddels de benen had genomen. Snel schudde hij zijn vacht uit omdat de stofduik niet zo'n succes voor hem was geweest.

Ze spitste haar oortjes toen ze zag dat Bramblepaw zijn kopje weer ophees en haar aankeek. Een onzekere glimlach werd haar gegund, en een rustige glimlach kreeg hij terug van haar. 'Should we go hunting now Cherrypelt?' Miauwde hij, rustiger dan voorheen. De calico kattin strekte even haar pootjes uit en liet een luide gaap uit haar bekje ontsnappen. "Lijkt me leuk!" Verklaarde ze vrolijk. Zonet had ze geen zin gehad in jagen, maar het gedacht al om samen met Bramblepaw achter dieren te lopen stond haar wel aan. Ze vond het leuk om in het bijzijn van de kater te zijn, het was niet zoals bij Maskpaw, maar ook al had ze de kater nog niet zo heel vaak gesproken, toch beschouwde ze hem al als een hele goede vriend. Gewoon, ze mocht hem wel... "Je ziet er trouwens uit als een stofmat." Plaagde ze hem terwijl ze met haar neusje naar zijn zanderige vacht wees. Een twinkeling verscheen in haar ogen. Ook al was ze officieel volwassen nu, alsnog durfde ze zich af en toe terug als een apprentice te gedragen. Wat had je aan het krijger zijn als je nooit wat plezier mocht maken?

Een glimlachje begon op zijn lippen te spelen dat steeds breder werd. Geamuseerd snorde hij om haar opmerking. Wat ze zei klopte ook al was het dan niet zo leuk voor hem. Hij kneedde de grond onder zijn poten en strekte zijn poten nog eens goed, nu hij opgewarmd was voor de jacht vond hij dat het tijd was om ook te gaan jagen. Terwijl hij de geuren indronk luisterde hij met een half oor naar Cherrypelt. Dat ze er zin in had snapte hij heel goed, hij had dat zelf ook. Toen hij de geur van eekhoorn rook draaide zijn oren naar voren, zoekend naar het dier dat hij had geroken. Hij keek omhoog en hield zijn kop scheef. Daar hoog in de bomen zag hij een rode eekhoorn zitten met een grote pluimstaart. Zijn gestreepte vacht camoufleerde hem goed maar Cherrypelt viel wel wat op. Hij schoot de boom in en bleef bij het begin van de tak zitten. Hij wist niet zeker wat hij nu moest doen dus bleef hij zitten bij de tak. Hulpzoekend keek hij omlaag naar Cherrypelt, wat moest hij doen om de eekhoorn te vangen?

Onderwerp: Re: Walking on my own ~Open~