Can we.. walk? [+Wolftail]

Onderwerp: Can we.. walk? [+Wolftail] ma 4 nov 2013 - 22:03

Het was erg donker en het enige licht was afkomstig van de maan, waardoor het kamp in een zilveren gloed werd gegoten. Shrewstar stak voorzichtig haar kop door de ingang van haar Den, ongerustheid scheen in haar ogen. Langzaam trippelde ze meer naar buiten en ging even zitten, maar zo gingen die gevoelens ook niet weg. Met een wat vermoeide zucht betrad ze de open plek en fronste even. Nee, ze vond het niet leuk om die Clanleader te zijn, dus waarom haar hele leven? Zachtjes, om niemand wakker te maken, trippelde ze naar de Warrior's Den en stak haar kop er doorheen. Oh wat miste ze die verschillende geuren en de warmte van meerdere katten om zich heen..

"Wolftail? Wil je even meekomen?" Zei ze en hervatte zich snel toen ze zichzelf weer eens te streng vond klinken. "Gewoon.. om te wandelen." Vervolgde ze zichzelf snel weer en keerde weer terug naar de open plek en bleef daar staan. Hij hoefde natuurlijk niet te komen, dan zou ze gewoon zelf gaan.

Het was al zeer laat toen de kater eindelijk had besloten om zijn nest op te zoeken en zich lekker warm op te rollen tot een klein bolletje vacht. Echter duurde het niet lang of hij werd gewekt uit zijn ondiepe slaap door een bekende stem die als zacht fluweel langs zijn hoortrommeltjes streek. "Wolftail? Wil je even meekomen?" Sprak Shrewstar die aan zijn nest stond. Een tikkeltje slaapdronken tilde hij zijn kop op en keek hij de kattin aan. Terwijl een vragende blik rondspookte in zijn ogen stond hij op en rekte hij zich uit. "Gewoon.. om te wandelen." Vervolgde de poes. "Is goed." Miauwde hij op een zachte maar vriendelijke toon, zodat hij er zeker van kon zijn dat hij niemand zou wekken.
Met ruime passen volgde hij de poes toen deze de warriors den weer uitliep. Zijn cyaanblauwe blik hield hij strak voor zich uit gericht, nog steeds niet goed wetende waarom de poes zo laat nog een wandeling wou gaan maken.

[Ik zie echt een poofy Wolftail voor me toen hij nog in zn nest lag xD]

Ze werd weer wat gerustgesteld toen Wolftail uit de Den verscheen en deed toen al een paar passen in de richting van de uitgang. "Kunnen we.. even wat van het kamp af?" Vroeg ze vervolgens met een vragende blik in haar groene ogen. Niet dat ze geheimen had voor de Clan, maar dat kleine beetje respect dat ze had opgebouwd nu wilde ze niet kwijtschelden door haar zwakke kant te tonen. Haar staartpuntje bewoog afwachtend op een antwoord van de tabby. Zoveel dingen waren er gebeurd en hierdoor kon ze nauwelijks nog slaap vatten.

De grote kater knipperde enkele keren met zijn blauwe ogen toen de zwart witte poes enkele stappen in de richting van de kamp uitgang nam, maar besloot om nadien haar voorbeeld op te volgen. "Kunnen we.. even wat van het kamp af?" Vroeg ze vervolgens. Wolftail knikte rustig en bleef haar nog steeds lichtjes vermoeid aankijken. Hierna schudde hij zich uit waardoor enkele mossliertjes in het rond vlogen, maar ook zijn slaap werd zo van hem af gegooid. "Tuurlijk." Mauwde hij kalmpjes terwijl hij uiteindelijk op een rustig drafje het kamp verliet. Toen hij eenmaal op veilige afstand van de slapende katten verwijderd stond hield hij weer halt en keek hij achterom, zoekend naar het gestalte van Shrewstar.

"Tuurlijk." De kater ging haar voor het kamp uit en Shrew wierp nog even snel aan blik naar achteren. Nee, er kon niets fout gaan als ze even weg zou gaan. Geen enkele Clan was dom genoeg om aan te vallen of wat dan ook. Shrew volgde Wolftail al snel het kamp uit. De kater was al gestopt, maar Shrew wilde haar gedachten niet alleen maar op het gesprek richten. Daarom liep ze hem op een rustige pas voorbij en keek nog even over haar schouder. "Ik wilde even met je praten.. over wat er allemaal is gebeurd." Haar stem klonk zacht, wat vreemd klonk vergeleken met wat ze allemaal had gedaan dezer dagen. "Denk jij dat ik een goede beslissing heb genomen?"

Wolftail wiebelde even met zijn gehavende oren toen de poes hem voorbij kwam gelopen, hem duidelijk makende dat ze werkelijk een wandeling wou maken. De kater haalde zijn schouders op en volgde haar braafjes. "Ik wilde even met je praten.. over wat er allemaal is gebeurd." Haar stem klonk zacht, alsof ze dacht dat in iedere struik die ze passeerden katten hen af zaten te luisteren. Maar zijn enige reactie op de zachte klank was de blikverandering in zijn ogen. De moeheid verdween en een zekere bewustheid van de situatie nam plaats. Hij snapte d'r wel dat ze met alle gebeurtenissen die afgelopen maan waren afgespeeld inzat. Om eerlijk te zijn kon hij ook nog steeds niet vatten dat Timesong dood was, en dat ShadowClan en WindClan oorlog voerden. "Denk jij dat ik een goede beslissing heb genomen?" Wolftail trok even met zijn snorharen en wierp een bedachtzame blik op de poes. Over welke beslissing had ze het? De beslissing om Clanleader te worden of de beslissing om een nieuwe ruzie in ShadowClan's boek te schrijven? "Ja, ik vind van wel." Miauwde hij oprecht eerlijk. Het maakte hem niet eens uit over welke van de twee het ging, hij ging vanaf nu met alles akkoord wat de poes deed en zei, of dan toch met het meeste.

Het bleef voor een moment stil, maar geen moment te lang. "Ja, ik vind van wel." Ze wierp even een blik naar achteren, voor een moment twijfelende. Was dit een oprecht antwoord of was hij geen een ja-knikker. Shrew schudde al snel haar kop en richtte haar blik weer op de grond voor zich. Nee, Wolftail zou wel een weerwoordje achter de hand hebben als hij het er niet mee eens was. De Clanleader stopte even in haar pas, om de kater gewoon aan te kunnen kijken. "Bedankt." Snorde ze licht en oprecht dankbaar en gaf haar borst een paar vlugge likken. "Is.. er met jou nog iets gebeurd deze tijd?" Vroeg ze vervolgens om het gesprek eens een andere draai te geven.

"Bedankt." Snorde Shrewstar oprecht dankbaar. Wolftail gunde haar een vriendelijke blik en volgde vervolgens zijn leader's bewegingen op. Met zijn ruwe tong raspte hij enkele keren over zijn pels en tilde hij nadien zijn kopje weer op. "Is.. er met jou nog iets gebeurd deze tijd?" Vroeg de poes, duidelijk om het gesprek een andere draai te geven. De kater schudde zijn kop en knipperde even enkele keren met zijn ogen. "Niet bepaald, alles loopt z'n gangetje." Beaamde hij eerlijk. Hij had Foxstream niet meer gezien en een leerling had hij niet meer. Dus veel had de kater niet te doen, om eerlijk te zijn. Al vond hij het ook weer niet zo erg, zo even enkele manen rust hebben. Het deed Wolftail eens goed om niet de hele tijd rekening te houden met anderen.

"Niet bepaald, alles loopt z'n gangetje." Shrewstar knikte hierop en deed weer een paar passen in een willekeurige richting. Dus in zijn leven was alles wel zo'n beetje simpel gebleven, goed.. Ze kon er jaloers op zijn, maar om de een of andere reden was ze dit niet. De last van het leiden van de Clan was groot, ja, maar het gaf je ook voldoening om bijvoorbeeld in die nerveuze oogjes te kijken van kittens als ze een Apprentice werden. "Dat is goed, neem ik aan?" Glimlachte ze zachtjes en keek even achterom of Wolftail wel meeliep.

Met zijn heldere blauwe blik hield hij de zwart witte poes in de gaten. Iets zei hem dat er iets niet klopte, en nog steeds wachtte hij op het addertje onder het gras. Er moest iets zijn, waarom had de poes hem anders zo laat nog opgeroepen voor een ... wandeling. "Dat is goed, neem ik aan?" Glimlachte de poes, al leek het eerder op een vraag dan op een vaststelling. Hij glimlachte terug en knikte rustig, als teken dat ze gelijk had. Hierna versnelde hij zijn passen wat tot hij naast Shrew liep en hun vachten elkaar bijna aanraakten. "Is er iets?" Vroeg hij, lichtelijk bezorgd. Met een blik vol zorgen keek hij de kattin aan, hopend op een teken dat alles oké was, maar iets zei hem dat hij dat niet zou krijgen.
Het was een feit, dat de poes niet graag toegaf dat ze met iets zat. Maar ondertussen moesten ze toch al van hun fouten hebben geleerd en moesten ze toch al weten dat verzwijgen niets oploste? De leader kon alles bij hem kwijt dat ze maar wou, hij zou luisteren, en haar eventueel als het kon ook geruststellen of troosten.

De Warrior versnelde zijn pas en hij kwam op gelijke hoogte met haar. "Is er iets?" Shrewstar fronste direct en bleef even stilstaan. Haar groene blik dwaalde af naar de tabby en een wat fellere blik verscheen in de groene glans. "Hoezo?" Vroeg ze wat feller dan bedoeld en voelde zich gelijk ongemakkelijk. Sinds wanneer was er iets mis met wandelen? Blijkbaar had ze Wolftail verkeerd ingeschat. Blijkbaar was hij niet zo iemand als Timesong. Ze legde haar oren wat in haar nek en versnelde haar pas wat, zodat ze Wolftail weer iets achter haar kon laten. Nu wilde ze eigenlijk weer zo snel mogelijk in het kamp terugkeren.

De felle blik die in haar ogen verscheen deed hem even wat terug deinzen. "Hoezo?" Vroeg ze fel terwijl ze plots halt hield. Waarom was ze nou op haar teentjes getrapt? Sinds wanneer mocht hij niet bezorgd zijn om haar? Shrewstar wou maar dat de Clan iets om haar gaf, maar zodra iemand wat affectie toonde snauwde ze diegene af. Zo werkte het ook weer niet. Natuurlijk vond hij het wandelen wel leuk, maar hoe je het ook bekeek, het uur waarop ze het had gevraagd klopte ergens niet, punt. Hij versnelde net zoals de poes zijn passen wat, haar niet de kans gevende om van hem te ontkomen en draaide zijn kopje in haar richting. "Ik wil gewoon niet ... dat je iets overkomt. Het is niet dat ik denk dat je niet voor jezelf kan zorgen, maar ik wil mijn daden gewoon terug goed maken." Zuchtte hij, terwijl hij aangaf met zijn cyaanblauwe ogen dat hij het inderdaad niet bedoelde zoals zij had gedacht. "Je betekent meer voor me dan ik ooit heb kunnen laten zien, als er jou ook maar iets overkomt zal ik mezelf dat nooit kunnen vergeven." Beaamde hij nadien met vermoeide stem.

Van binnen zuchtte ze even. Misschien had ze weer eens wat te snel gehandeld. "Ik wil gewoon niet ... dat je iets overkomt. Het is niet dat ik denk dat je niet voor jezelf kan zorgen, maar ik wil mijn daden gewoon terug goed maken." Ergens was ze wel blij dat Wolftail haar niet meteen in de steek had gelaten, maar goed ze kon haar woorden onmogelijk terugdraaien en nog steeds voelde ze zich een beetje gekwetst. Zag ze er dan zo zwak uit..? De Clanleader wierp een zijdelingse blik op de Warrior, maar richtte haar blik snel weer strak voor zich. "Je betekent meer voor me dan ik ooit heb kunnen laten zien, als er jou ook maar iets overkomt zal ik mezelf dat nooit kunnen vergeven." Hij klonk moe en ze had hem nooit naar buiten moeten halen. Zuchtend schudde Shrewstar haar kop, ongeloof scheen in haar ogen. "Echt..?" Ze slikte wat moeizaam en liet haar pas wat verminderen in vaart. "Ik denk dat je maar beter terug kan keren naar het kamp, je lijkt moe." Mompelde ze vervolgens wat schuldig en ging even zitten. Nee. Wolftail mocht zijn rust nemen.. van haar.

Zijn hart begon wat sneller te kloppen toen hij na een tiental seconden nog steeds geen reactie van Shrewstar had gekregen. Had hij dan iets verkeerds gezegd? Had hij beter zijn mond gehouden? Nee, dat kon niet. Wolftail spraak vaak tot altijd recht uit het hart, dingen verbergen, daar hield hij niet van. "Echt..?" Klonk het uiteindelijk. Hij keek de poes aan met zijn blauwe blik en knikte zachtjes. Nee, hij was Timesong niet, maar hij gaf zeker zoveel om haar als de andere kater had gedaan. Wie weet, zelfs meer.. "Ik denk dat je maar beter terug kan keren naar het kamp, je lijkt moe." Mompelde de poes vervolgens waarna ze ging zitten. Hij schudde zijn kopje en liet zich na een tijdje ook zakken totdat hij zich in een lighouding bevond. "Dat hoeft niet." Hij knipperde enkele keren met zijn ogen waarna hij zijn kopje neerlegde op zijn voorpoten en hij zijn kijkers sloot.

De kater bleef eigenwijs om haar heen hangen en Shrewstar keek met een gefronst voorhoofd op. Waarom..? "Dat hoeft niet." De kater ging naast haar liggen en Shrew maakte het haarzelf ook wat gemakkelijker, maar zij zag dat ze zelf niet echt moe was. Bij lange na niet. Toen ze een blik wierp op Wolftail zag ze een kater die zijn ogen gesloten had. Sliep hij..? Wat ongemakkelijk slikte ze en gaf haar witte voorpoten een paar likken. "Bedankt, Wolftail." Snorde ze en drukte haar kop even tegen die van hem. Nu was ze tenminste niet alleen, niet alleen in die vreselijk grote Den.

Onderwerp: Re: Can we.. walk? [+Wolftail]