No church in the wild [Platinumsoul]

Met zijn oren gespitst baande de zwarte leerling zich een weg tussen hoog gras. De bomen om hem heen wierpen lange schaduwen op hem neer. Graypaw was blij dat hij de schaduwen had gevonden want het weer was enorm aan het omslaan. Het werd steeds warmer en dat herinnerde hem er weer aan waarom Greenleaf de gulste maar ook het gevaarlijkste seizoen was. Zelfs hier was de warmte te voelen- maar gelukkig voor zijn zwarte vacht iets minder. Toen hij meende de ThunderClan geur te verliezen stopte hij. Hij moest vast op een grens zijn. Wacht, had zijn mentor niet eens langs gelopen met hem? Op zijn eerste dag? "Ook al is deze niet rechtstreeks verbonden met een andere clan is het belangrijk ook deze grens te bewaken. Vijandige en eenzame katten kunnen hier rond hangen. Wees gewaarschuwd". Graypaw verstijfde toen hij geritsel hoorde in wat gras verder weg van hem. Hij slikte zijn opkomende angst in en sprong vlug op een hoge kei. Gras schoof uit de weg in zijn richting .. "Ik zie je wel! Kom hier en kijk me aan als een kater!" Brulde hij veel zelfverzekerder dan hij zich voelde. Hij was zich er van bewust dat hij helemaal alleen was in dit verlaten stuk bos. En als hij het wist- wist de onbekendeling het ook.

Een half lachje maakte zich meester van Platinumsouls' gelaat. De bleekgrijze poes, over wiens vacht een metalige glans lag stapte met kalme, vastberaden maar toch zeker geruisloze passen door het wuivende, dorre gras wat vlak voor de grens tussen Thunderclan en de rogue gebieden lag. De mooie, gespierde poes hield halt vlak voor de grens. Haar mondhoeken vormden een lichte, spottende grijns toen ze rechtop ging staan vlak voor de grens van Thunderclan. Ze lette erop dat haar poten precies één vossenlengte van de geurgrens bleven, zodat ze Thunderclanners lekker kon plagen. Die gekken schrokken zich waarschijnlijk rot als ze haar zo zouden zien staan, terwijl ze de grens nog niet eens over was! Kort vlogen haar oren omhoog en haar ogen wijd open toen ze naderende voetstappen hoorde. Al snel versmalden haar ogen zich tot spleetjes toen ze besefte dat dit waarschijnlijk een Thunderclan kat was. De spieren rimpelden onder haar glanzende vacht toen ze een poot naar achteren zette. Thunderclan. De clan waar ze vandaan was gekomen, als kit. Ze had de clan nogsteeds niet vergeven voor het vals-beschuldigen van haar familie. Dat was de reden dat ze, toen ze drie manen oud was rogue was geworden. Maarja, het was geen slecht leven. Als ze het voorval met haar dode familie en de twee katers vergat, was haar leven niet slecht. Haar grimas werd breder toen ze een kleine, zwarte apprentice zag naderen. Hij leek haar niet op te merken. Mooi zo. Hij leek slechts enkele manen jonger dan zij was, maar het was niet moeilijk om te zien dat zijn spieren nog lang niet zo gehard waren als de hare. Plots keek hij op. Had hij haar opgemerkt? "Ik zie je wel! Kom hier en kijk me aan als een kater!" riep hij plots, in haar richting. Met een overduidelijk spottende grimas verhief Platinumsoul zich boven het gras. Haar ijsblauwe, glanzende ogen staarden diep in de gele ogen van de apprentice. 'Als een kater? Ben je helemaal gek?' zei ze op een spottende toon. 'Ik ben een poes, voor het geval je het nog niet gezien had.' Haar ogen kneep ze tot kleine streepjes, die peilend en zoekend in naar de zwarte kater keken. 'Met wie heb ik de eer te spreken?' sprak ze, op een staalharde, splinterende toon.

'Als een kater? Ben je helemaal gek?' Graypaw schrok zichtbaar en slikte. Een rogue? Dacht hij angstvallig. 'Ik ben een poes, voor het geval je het nog niet gezien had.' Graypaw verstijfde 'Met wie heb ik de eer te spreken?' Hij overwoog te liegen maar zag in dat het helemaal geen zin had. Als hij geluk had en dit slim aanpakte dan zou hij er wel uitkomen. Veilig en wel. En dan zou hij nooit meer alleen naar een afgelegen stuk territorium reizen. "Mijn naam is Graypaw van ThunderClan" Zei hij timide. Hij vond het idee maar helemaal niets. Het idee van dood gaan nog minder. "Als het moet dan zal ik vechten" Dreigde hij en zijn oren draaide naar achteren en hij zette zijn vacht op. "Ik wil geen gevecht. ik bedoel geen oneerbiedigheid" Besloot hij. Misschien kon hij zichzelf hier uit praten. Dat werkte al eens eerder met clan genoten. Al wilde die je oren er niet af klauwen als ze het niet met je eens waren ..

Platinumsoul's kaken ontspanden zich langzaam toen ze lichtelijk geïrriteerd werd van het wachten op het antwoord van de duidelijk zenuwachtige kat. "Mijn naam is Graypaw van ThunderClan" sprak de zwarte kater timide. Platinumsoul zuchtte lichtelijk gefrustreerd, en knikte. Ze had het goed gehad, een Thunderclan dus. Ze dacht dat ze deze kat wel eens had gezien toen ze een kit was... Of, in ieder geval een kat die erg op hem leek. 'Aha' mauwde ze droog. 'Ik ben Platinumsoul, aka Ironkit' besloot ze. Het boeide haar niet veel of mensen haar naam kenden of niet, maar aangezien ze van plan was de twoleg-place te gaan veroveren samen met Jinx en Skull was het een goed idee om andere katten van haar naam in te lichten. "Als het moet dan zal ik vechten" voegde de zenuwachtige apprentice snel eraan toe. Platinumsoul hoestte minachtend, waarna ze wat rechter ging staan op haar poten zodat ze wat dichter bij haar echte lengte in de buurt kwam. "Ik wil geen gevecht. ik bedoel geen oneerbiedigheid" Platinumsoul kneep haar ijsblauwe ogen tot kleine spleetjes bij het horen van die woorden. Geez, was Thunderclan zo'n stelletje bange katten geworden, dat ze niet eens meer tegen een enkele rogue opdurfden? Ze moesten echt wel heel wanhopig zijn. Maar goed dat ze weg was van die foxdung-clan. 'En ik raad je aan ook niet oneerbiedig te worden' antwoordde ze op een kalme, vastberaden toon. 'Anyways, ik zou wel eens willen weten hoe het met die clan van jou gaat. Is Firestar nog steeds de leader? Hij leek mij niet zo sterk, dus het zou natuurlijk kunnen dat hij al flink wat levens heeft verloren...' praatte ze, spottend en vooral brutaal.

Graypaw was lichtelijk ongemakkelijk op zijn poten, om hem zacht uit te drukken. De poes was verwilderd. En blijkbaar had ze ooit Ironkit geheten. Maar een kit die was niet zo groot .. dus .. hoe lang was ze al een eenling? En hóe jong was ze uit de clan gegaan? Hij keek haar met grote ogen aan. Het was moeilijk te bevatten dat een kat een clan zou verlaten. Waarom zou je überhaupt overwegen te gaan? Waar moest je anders heen? "Firestar .." Herhaalde hij een beetje wazig. "Óh Firestar! .. Waarom vraag je daar naar? Ben je een ShadowClan spion?" Miauwde hij meteen achterdochtig en hij zette zijn eerder strak geveegde haren weer op, draaide zijn oren weg. Hij wilde helemaal niet vechten maar als dit betekende dat hij zijn clan zou redden dan zou hij het maar moeten doen zonder klagen. Hoewel .. Hij liet zijn vijandige houding een beetje varen en keek haar eerder met toegeknepen ogen aan, veilig op zijn hoge rots. Ik wil vechten als het moet .. maar ik ben waardeloos voor de clan dood. Realiseerde hij zich. Graypaw zweeg echter en bleef in tweestrijd.

"Óh Firestar! .. Waarom vraag je daar naar? Ben je een ShadowClan spion?" vroeg de apprentice, dromerig. 'Ja, Fírestar' siste Platinumsoul geïrriteerd door het late antwoord. 'En néé, ik ben geen Shadowclanner. Ik ben een ex-Thunderclanner, maar nu ben ik een rogue' ze spuugde de namen van de clans uit alsof het scheldwoorden waren. 'En, ik vroeg me het gewoon af. Of is dat nu ook al verboden bij die clans van je?' Platinumsoul voelde dat ze geïrriteerd begon te worden. Nee Platinum, als je informatie wilt moet je rustig blijven dwong ze haarzelf. Snel nam ze haar normale, staalharde imago weer aan.

Graypaw vernauwde zijn ogen toch iets bij het horen van haar vieze toon. Hij trok een gezicht en keek met de meest vuile blik die hij maar kon opbrengen haar kant op. "Dan ben je een verrader want je hebt de clan verlaten" Stelde hij vast en hij keek haar boos aan. "en mijn ouders vertelde me altijd dat ik niet met verraders hoef te praten" Ging hij onschuldig door en hij sloeg wild heen en weer met zijn staart van nervositeit. "en met Firestar gaat het prima! Hij is sterker dan welke kat dan ook" Pochte hij en Graypaw trok spottend met zijn snorharen.

"Dan ben je een verrader want je hebt de clan verlaten" zei Graypaw boos. Platinumsoul keek hem aan met de koudste, meest haatvolle blik die ze kon maken. 'Denk je soms dat ik het leuk vind!' siste ze, woedend. 'Mijn ouders waren onterecht verbannen, en daarom namen ze mij mee! Ik heb er nooit om gevraagd rogue te worden. Maar, aangezien ik er niets aan kan veranderen...' abrupt stopte Platinumsoul met schreeuwen. Ze wierp een vuile blik op de apprentice. Ze had al teveel gezegd. Maargoed, misschien zou dit helpen de naïviteit wat uit deze zwarte kit te krijgen. "en mijn ouders vertelde me altijd dat ik niet met verraders hoef te praten" ging de naïve apprentice door. 'Waarom heb je mij dan überhaupt aangesproken, als je er zo zeker van bent dat ik een zogenoemde verrader ben?' ze had echt veel moeite haar irritatie tot haarzelf te houden, maar het lukte nog net. "en met Firestar gaat het prima! Hij is sterker dan welke kat dan ook" 'Aha' antwoordde de zilveren poes emotieloos.

Hij had het verwacht- Graypaw had het uitgelokt. En toch ging hij wijselijk ietsje achteruit toen ze begon te schreeuwen en spande hij zijn spieren om abrupt weg te kunnen rennen. "Je hebt veel praatjes!" Kaatste hij boos terug "Je kunt beter verder met je leven en beginnen aan de toekomst dan blijven zeveren en huilen om het verleden" Beet hij haar toe. Hij had enkele krijgers dit eens tegen elkaar horen zeggen .. de context was ongeveer hetzelfde en daarbij was hij niet echt het typ dat goed gevoelens kon doorgronden. "je ouders moesten toch wel om een reden verbannen zijn" Vervolgde hij, iets milder dan zonet. "Ik bedoel .. Firestar of Bluestar .. ze zouden nooit iemand verbannen ten onrechte" Zei Graypaw bedenkelijk en eigenlijk meer tegen zichzelf dan de eenling.

Platinum staarde de apprentice woedend aan. "Je hebt veel praatjes!" Kaatste hij boos terug. "Je kunt beter verder met je leven en beginnen aan de toekomst dan blijven zeveren en huilen om het verleden" beet Graypaw haar toe. Platinumsoul snoof verachtend. 'Waar denk je dat ik mee bezig ben, mouse-brain!' siste ze. "je ouders moesten toch wel om een reden verbannen zijn" zei hij, iets rustiger dan zonet. "Ik bedoel .. Firestar of Bluestar .. ze zouden nooit iemand verbannen ten onrechte" Platinumsoul keek hem hoofdschuddend aan. 'Het lijkt me sterk. Mijn ouders waren vredelievende katten, ze zouden nooit een ander persoon ten onrechte kwaad doen!' tenzij... 'Tenzij er een plaatsvervanger was...' opperde ze. Snel schudde ze weer haar kop, kwaad. Het zou toch geen verschil maken, haar ouders en broers waren dood, dus niemand kon ze meer bereiken. Behalve in Starclan, dan, maar eigenlijk wou ze hen ook nooit meer spreken. Ze zouden haar waarschijnlijk toch niet vergeven. Kort snoof Platinum, nogsteeds agressief.

Graypaw fronste. "Vervanger? Waar in StarClan's naam heb je het over?" Vroeg hij niet begrijpend. "Je hebt het mis! Firestar is een leider die leidt met gerechtigheid. Hij zou nooit iemand ten onrechte kwaad doen" Zei hij verdedigend en hij keek haar smekend aan. Ze moest hem geloven. Wat er ook was gebeurd het had geleid tot een verkeerd beeld van zowel Bluestar als Firestar. Dat kon hij niet hebben. Straks verspreiden ze praatjes over hen en zou ze alle clans tegen hem opzetten! "wat is er dan precies gebeurd dat ze waren verbannen?" drong hij aan met een zwiep van zijn staart.

"Vervanger? Waar in StarClan's naam heb je het over?" fronste Graypaw, duidelijk niet-begrijpend. "Je hebt het mis! Firestar is een leider die leidt met gerechtigheid. Hij zou nooit iemand ten onrechte kwaad doen" riep hij toen verdedigend uit. Hij keek haar smekend aan. Platinumsoul keek hem recht aan, keurend. Mjah, vast. Geen enkele kat zou perfect kunnen zijn, Firestar vast ook niet. Ze zwiepte kort met haar staart, en wou opnieuw een snerend weerwoord geven toen Graypaw weer begon te praten. Gefrustreerd sloeg Platinumsoul haar ogen kort ten hemel. Deze apprentices van tegenwoordig hadden ook zo weinig geduld, verdomme! "wat is er dan precies gebeurd dat ze waren verbannen?" vroeg hij plots, veel minder verdedigend. Platinumsoul zuchtte. Deze apprentice dacht echt dat anderen altijd alle privé-dingen vertelden aan vreemdelingen zoals hij! Maargoed, ze had niet de motivatie om hem uit die kinderdroom te helpen. 'Ze waren verdacht van poging tot moord tegen twee kits' mauwde ze, emotieloos. 'Ik weet zeker dat ze het nooit hadden kunnen doen. Maargoed, de clan dacht er anders over, en ze zijn zo erg vernederd dat ze sowieso al weg wouden. Maar, voordat ze dat konden doen werden ze al verbannen door Bluestar.' kort schoten Platinumsoul's nagels uit bij de herinnering van die dag. Stomme clans.

Graypaw keek haar lang aan en verwachtte half en half dat ze geen antwoord zou geven. Hij kon het haar niet kwalijk nemen maar voor alsnog brandde hij ook stiekem heel erg van verlangen. Ze waren verdacht van poging tot moord tegen twee kits. Ik weet zeker dat ze het nooit hadden kunnen doen. Maargoed, de clan dacht er anders over, en ze zijn zo erg vernederd dat ze sowieso al weg wouden. Maar, voordat ze dat konden doen werden ze al verbannen door Bluestar.' Graypaw was een beetje misselijk geworden en ging bevend zitten. Hoe kon Bluestar zo iets doen? Zwakjes keek hij omhoog en schudde hij ontkennend zijn hoofd. "Nee.. Nee Platinumsoul.. dat kan niet waar zijn" Hij keek om zich heen alsof hij iets zocht wat bewees dat het niet zo was. Hij had nu dolgraag terug gekeerd naar het kamp en Bluestar gesmeekt antwoord te geven. Maar Bluestar was dood .. hij was te jong geweest toentertijd om haar te herinneren maar wat hij hoorde aan verhalen waren alleen maar nobele en eerlijke. "Je-je hebt het fout! Ze zou nooit zo iets doen .." Gromde hij koppig en hij keek haar met platgelegde oren aan. Nog steeds was hij niet van zijn rots gekomen. Wat hem betrof stond hij hier prima.

Onderwerp: Re: No church in the wild [Platinumsoul]