{Fawnpaw} We don't know that life is so different

{Eerste post gereserveerd voor Fawnpaw}

We don't know that life is so different
We don't know that pain is so close
And after all we're looking for reasons
Not to die in this life anymore

Zijn blauwe ogen flitsten eventjes in het klaarlichte daglicht van de zon en hij vernauwde zijn ogen iets toen de struiken ritselden in zijn nabijheid. De zilverige tabby kater liet zijn tong eventjes langs zijn lippen gaan in lichte nervositeit maar 'vermande' zichzelf daarna toch weer iets. Hij fixeerde zijn ietwat lege blik op de struiken en snoof nog een keer diep, zoekende naar de geur. Zijn blik was altijd leeg geweest, sinds hij zijn liefde voor de Thunderclan poes Sandspots openbaar maakte, om hopelijk naar haar clan te kunnen trekken. Maar toen viel alles als een kaartenhuis in elkaar. Hoe dwaas hij was geweest, hoe dom. Natuurlijk kon hij niet van clan wisselen en Sandspots had hem vierkant uitgelachen en gedumpt. Zijn rang was hij kwijtgeraakt en heel erg eenzaam achtergebleven, in de beschuldigende blikken van zijn clangenoten.

We see the halo of the gone
With the bullets of the gun
Win the race and taste the sun
When the life is so weak and done

_{Met kleine pasjes liep Fawnpaw tussen de bomen door. Deze waren vol groene bladeren en roken fris en fruitig. Alleen maakte ze zich een klein beetje zorgen over Ashdrizzle, Littlepaw, Thrushdive en ook Snowynight. Ze voelde zichzelf schuldig omdat ze geen kant koos, maar wel met allemaal om ging. Ze sprak Littlepaw nu ook niet meer zo vaak, en had het gevoel dat de kattin haar niet vertrouwde. Ze had iemand nodig die ze wel kon vertrouwen, net zoals Thrushdive, maar ook hij had het druk met al zijn taken. Binnenkort zou bladval weer aanbreken gevolgd door bladkaal, en dan zouden alle Warriors het druk hebben, maar, voor die tijd zou ze toch zeker wel haar Warriornaam krijgen? Wat zenuwachtig ijsbeerde ze heen en weer, niet goed wetend wat te doen. Na een tijdje viel haar blik op een kater, die ze niet kende. Voorzichtig liep ze op hem af. "Hallo," miauwde ze zacht en glimlachte iet wat verlegen naar hem, ze was nooit goed in contact maken met onbekende katten, maar hij rook wel naar ShadowClan. "Ik ben Fawnpaw." Ze hoopte dat hij haar wel herkende als dochter van Innerghost, aangezien ze ook als twee druppels water leek op haar moeder.}

Een andere poes, een veel jongere dan hem, kwam met een verlegen glimlach naar haar toe. Ashcloud keek wat behoedzaam op naar de poes en knikte wat kort. "Goedenmiddag.." Miauwde hij met zijn gebruikelijke zachte stem. Hij was nooit de meest mannelijke kater geweest, klein van bouw en zacht van stem. Ook de spierkracht ontbrak hem door zijn manen als medicine cat apprentice. "Aangenaam Fawnpaw.." Miauwde hij dus maar als reactie en hij aarzelde duidelijk toen aan hem de beurt was om zijn naam te vertellen. Eigenlijk vertelde hij zijn naam niet graag. Hij sprak uberhaupt niet graag met anderen. "Ashcloud is de naam." Stelde hij zichzelf uiteindelijk na deze aarzeling voor. Hij herkende haar wel, de dochter van Innerghost. Maar dat betekende ook dat ze zich vast bewust was van wie er goed in de achting stond van de clan en wie niet. En hij? Nee, hij stond dat niet bepaald.