Speaking Strangers

I thought my demons

were my friends

Fawnwish voelde zich steeds meer ongemakkelijker met de minuten die voorbij tikte. Wat was begonnen als een tevreden wacht leek nu te eindigen in een ongemakkelijk weeïg gevoel. Besefte ze toen een zacht briesje opstak. Ze was bijna opgelucht dat het kwam, omdat ze dan weer kon praten? Dat was nou ook niet echt haar sterkste kant. Op zijn minst heb ik nu een excuus om te zwijgen. Dacht ze mistroostig. Ze wierp een steelse, onbedoelde blik op Firework toen hij zich uitrekte. Hij leek niet weg te gaan .. waarom? Vragen spookte door haar hoofd .. misschien kon ze het hem vragen? Was een goede opening voor een gesprek. Ze kwam langzaam overeind, stijf van de kou en nam zijn voorbeeld over om zichzelf uit te rekken. Zwijgend keek Fawnwish hem met een geforceerd glimlachje aan en wierp toen haar blik weer op haar voorpoten die ze begon te wassen om zichzelf te kalmeren.

notes: nerveus

I thought my demons

were my friends

Fawnwish liet haar tong voorzichtig over haar poot glijden en haalde hem daarna over haar oor. Terwijl ze haar lange vacht fatsoeneerde merkte ze hoe een aangenaam zonnetje zich over haar vacht verspreidde. Ze keek op naar het oosten waar de felle zon haar haast verblindde. Vlug keek ze weg en sloot ze haar ogen even. Nog eventjes en dan was het over. Ze had haar vigil gezeten .. Terwijl de minuten voorbij tikte streek Fawnwish haar vacht glad en mooi. Lang haar was inderdaad een mooi aangezicht maar het werk dat je er aan had was vreselijk .. daarom benijdde ze ook elke kat met kort haar. Toen de laatste zonnestralen het opkomen van de zon benadrukte haalde Fawnwish opgelucht adem. Ze had het gedaan! Nu was ze officieel Fawnwish! Ze wierp een blik op Firework, lichtelijk verrast dat hij er nog was. "Eh.. dank je dat je me gezelschap hebt gehouden" Besloot ze aarzelend maar ook wel oprecht. Ze vouwde haar staart om zich heen maar stond toen op. Ze keek Firework recht in de ogen, dwong zichzelf om moedig te zijn, en glimlachte toen. Ergens was ze wel blij geweest met het gezelschap besefte ze achteraf. Een heel klein beetje maar. De moeheid greep haar plots als een warme, comfortabele poot. Ze ging weer zitten en slaagde er niet in een geeuw te onderdrukken.

notes: opgelaten, vermoeid

I thought my demons

were my friends

Fawnwish glimlachte voorzichtig bij Firework zijn feitelijke woorden. Dat klopte! Ze was nu een volledig lid van de Clan! Geen stomme klussen meer doen voor de elders. Ze wist dat ze nu hem mogelijk om een gunst kon vragen of hem kon uitnodigen om te gaan jagen .. maar haar eigen mentale block hield haar tegen. Ergens wilde ze dolgraag eens jagen met een 'vreemde' maar ze durfde het nooit te vragen. Het was altijd met tegenzin dat ze haar kozen en met haar meegingen. Altijd lachte ze haar uit en was het erg geforceerd geweest. "Ja .. dat ben ik ja.. Fawnwish! Ik moet zelf ook nog wennen aan die naam" Gaf ze toe met een verlegen lachje en ze keek naar een plek ergens links van Firework. Haar maag knorde op dat moment erg luid- waardoor ze mogelijk nog wat beschaamder werd. "Heb je er bezwaar tegen als ik snel wat te eten pak? Wil je ook wat?" Dat laatste voegde ze er tot haar eigen verbazing vlug aan toe. Blij met zichzelf dat ze had gedurfd wat te vragen rechtte ze haar rug en vermande ze zichzelf enigszins.

notes: opgelaten, afwachtend

I thought my demons

were my friends

Fawnwish duwde zich omhoog en rekte haar stijve spieren uit. ''Wil je anders samen jagen? Dan kan je je eigen vangst eten'' Stelde Firework voor. De opluchting die door haar kleine lichaampje stroomde was vast leesbaar op haar gezicht. Ze herstelde zich snel, triomfantelijk dat iemand haar dáádwerkelijk uitnodigde om te jagen! Voor alsnog was er een vleugje achterdocht. Niemand anders dan haar mentor en ex-beste vriendin hadden dat ooit gedaan. "Ja dat is goed .. ga jij maar voor dan zie ik wel waar we uitkomen om te jagen" Stemde ze enthousiast in door deze nieuwe wending van het topic. Een vleugje, hoopvol vleugje blijdschap verwarmde haar hart. Misschien was het warrior zijn iets heel anders dan leerling zijn .. als leerling was je nooit op het zelfde level als je oudere mentor! Nu wel! Firework was al enkele manen ervarener dan zij. Ze wilde haar onervarenheid nog niet laten doorschemeren daarom was hem voorop sturen de ultieme oplossing! Ze gaf haar borst enkele vlugge likken van haar roze tong en haalde diep adem. Je doet het goed, Fawnwish. Je komt hier doorheen. Stelde ze zichzelf gerust. Zwijgend met een vaag glimlachje maakte ze aanstalten om te gaan.

notes: opgelucht, blij

I thought my demons

were my friends

Zwijgend volgde Fawnwish Firework toen hij langs haar streek naar de uitgang van het kamp. Pas toen ze enkele meters verwijdert was van het kamp merkte ze hoe slap ze zich voelde van de honger en moeheid. Toch was ze er zeker van dit nooit te laten zien. Terwijl de zon verwelkomend op haar vacht scheen zorgde ze er voor dat ze heel subtiel zijn blik meed als hij snel naar achter keek of ze er nog wel was. In gedachten verzonken zoals altijd stapte ze door, blij dat er een stilte viel die daadwerkelijk aangenaam was. Toen Firework langzaam stopte keek Fawnwish om zich heen. The Small Lake lag voor haar. ‘Waar wil je heen?’ Miauwde de rode kater. Fawnwish aarzelde. Had ze dat niet aan hem juist gevraagd? Onzeker keek ze om zich heen alsof ze verwachtte het antwoord ergens te vinden. ”Wat dacht je van overal?” Miauwde ze op een zachte toon en ze keek hem verlegen aan. Nerveus schuifelde ze met haar voorpootjes. ”Er is overal prooi hoop ik .. dus laten we maar gewoon hier beginnen?” Stelde ze voor, blij met de overwinning om een vaste stem te hebben. Wat de uitnodiging van een vreemdeling al wel niet deed met haar. Wacht maar tot … oh juist. Ik heb geen vrienden. Dacht ze. Het kwam ongewild en meteen zonk haar humeur een beetje. ”Eh- succes dan maar” Zei ze om de stilte te verbreken en ze glimlachte, waarnaar ze langs hem heen streek en naar het meertje liep op zoek naar prooi.

notes: opgelucht, blij

I thought my demons

were my friends

Heel stilletjes sloop Fawnwish langs de oever van het meer. Verscheidene geursporen liepen kriskras door elkaar heen. Ze rook haas, veldmuis en zelfs vos. De vos zou waarschijnlijk op het water zijn afgekomen en aan de geur te oordelen was dat al heel lang geleden. Die van de haas echter was nagenoeg nog vers. Ze liet haar instincten zich de weg wijzen en ze sloop naar het noord-oosten waar de geur naartoe leidde. Al gauw was ze in open gebied en zag ze beneden in het dal een groep hazen. Drie volwassen exemplaren zaten op wacht, vijf kleinere rende dartelend rond en twee volwassen individuen leken zich bezig te houden bij de ingang van een grote konijnenberg. Ze opende haar kaken en probeerde elk detail van wat ze geleerd had tijdens de training te herinneren. Niet in de wind liggen, laag blijven, ze je pas laten zien als het te laat is! Russetclaw's woorden echode in haar hoofd. De wind stond haar kant op wat haar al een groot voordeel gaf- maar haar pels was echter iets wat moeilijk te verbloemen was. Ze had geleerd om heel laag te blijven en als ze iets zagen bewegen niets meer te doen tot dat ze óf de andere kant op keken of door gingen met waar ze mee bezig waren. Als ze echt weinig geluk had sloegen ze op de vlucht. Deze groep leek iets minder angstig. Fawnwish haalde diep adem en sloop voetje voor voetje naar grote struiken, pijpenstrootjes waren hoge, groene bosjes waar je mooi achter kon schuilen .. De meters tussen haar en de kleine haasjes werd steeds kleiner en kleiner. Voorzichtig met haar oren gespitst meende ze wat vogels te horen in het gras voor haar. Als ze die zou laten schrikken zou het een verloren zaak zijn. Fawnwish slikte haar onzekerheid in en hield zichzelf voor dat als ze zonder prooi bij Firework aan zou komen het enorm dom zou zijn. Ze kon een wilde sprint op zette en hopen dat een klein haasje niet snel genoeg zou zijn- in principe kon ze het halen maar als ze ook maar één misstap deed zouden de spreeuwen schrikken en zouden de hazen al terug in hun hol zitten voor ze ook maar dicht genoeg er bij had kunnen komen. Alles of niets. Fawnwish sloop langs het bosje heen en haalde heel diep adem. Ze had geen oog meer voor alles wat achter haar was of aan kwam zetten. Enkel nog maar haar prooi.. Ze zette zich af en schoot als een ware WindClan kat (afgezien van haar dikke, lange pels dan) naar voren. De spreeuwen vlogen luid krijsend op maar ze had goed gehandeld want een kleine achterblijver belandde recht in haar kaken. Ze beet zijn nekje door en keek met grote pupillen toe hoe de rest van de hazen in een oogwenk verdwenen in hun hol. Zwaar ademend met bonzend hart en trots op haar vangst draaide ze zich om. En daar stond Firework. "Oh" Zei ze bijna onnozel en ze kreeg een kleur. Ze legde haar kleine haasje neer die verbleekte bij zijn toch best wel grote konijn. Niettemin was ze innerlijk heel trots op haar spectaculaire vangst.

notes: opgelaten

I thought my demons

were my friends

Fawnwish kreeg een kleur bij het horen van zijn compliment. Het was zo vreemd als mede katten gewoon oprecht aardig tegen haar waren. Daar was ze nou nog nooit echt aan gewend geraakt. Ze knikte bij zijn voorstel en pakte haar hazenjong op. Doe ik hier goed aan? Firework ziet er aardig uit en hij heeft nog niets gedaan om mij te beledigen of pijn te doen .. Ze besefte dat Firework al naar het meertje liep terwijl zij er nog stond. Vlug volgde ze hem en ging ze naast hem lopen. ”Kom er aan” Ze schuifelde snel naar hem toe en ging met hem naar het meer. Ze struikelde halverwege over haar eigen poten en haar dikke pels raakte de zijne even aan. Boos op haar eigen onhandigheid en geschrokken door contact met een ‘vreemde’ sprong ze een pasje naar rechts en liep ze nonchalant met hem mee.

De zon scheen inderdaad mooi neer op het meertje. Enkele vissen die in het ondiepe water konden overleven zwommen gezellig heen en weer, zag Fawnwish. Op een platte steen die groot genoeg was om op te liggen legde ze haar hazenjong neer en draaide ze zich om naar Firework toen ze neerdaalde en ging liggen. Pas nu leek haar lichaam weer te herinneren dat ze honger had. Gretig nam ze wat happen. Met een blik vol voldoening kauwde ze op de haas. Ze had te veel honger om netjes te doen of op Firework te wachten. Toch had haar gedachte een ander idee en keek ze nerveus naar Firework. Wat nu? Een gesprek aanknopen? Hoe? ”Smaakt goed ..” Zei ze met een geluid van voldoening. Normaal had ze het nu naar de Elders moeten brengen. Maar nu was ze een Warrior en die mochten het eten zelf op eten. ”Eigen gevangen eten smaakt altijd beter” Miauwde ze op een zachte toon. Het bijna fluisterende stemgeluid van Fawnwish was haar eigen normale toon. Ze had nog nooit haar stem verheven.

notes: opgelaten

I thought my demons

were my friends

Fawnwish glimlachte oprecht bij het horen van zijn woorden en keek naar haar voorpoten. Meer uit verlegenheid dan schaamte. Was dat nou werkelijk een compliment? Misschien was het zo slecht nog niet om met Firework te zijn. Tot nu toe was er nog geen vijandigheid opgetreden of snauwerig woorden. Ook had hij haar nog niet de grond in geboord zoals .. bij het idee al werd ze misselijk. Haar cider kleurige ogen ontmoette de blauwe ogen van Firework. Tot nu toe gaat alles goed- kom op Fawn. Je kunt het. Wees sterk! Ze haalde diep adem alsof ze zichzelf moed wilde in zuchten. ”Ik wil je bedanken” Wacht eens even. Dat hoorde er iet uit te komen? Wat deed ze nu? Als je A zegt moet je ook B zeggen. ”gewoon voor aardig zijn” Ze voelde zich enorm stom nu ze dat gezegd had en een erg onbehagelijk gevoel bekroop haar. Terwijl ze de laatste restjes haas op at slikte ze ongemakkelijk en overwoog ze om te doen alsof ze ziek was zodat ze weg kon. Altijd had ze voor de gemakkelijke weg gekozen. Dus nu ook. Maar iets hield haar tegen. Wat zou hij wel niet denken als ze dat deed? Misschien zou hij meegaan naar Brindlepool en dan … dan zou hij merken dat ze niet ziek was. In tweestrijd keek ze verlegen weg vol schaamte. De schaamte moest nu wel af te lezen zijn in haar ogen maar helaas kon ze dat niet verhelpen nu. Stom dier! Wat doe je nu ook? Doe je het eens goed en kijk wat je nu doet. Firework weet nu zeker dat je waardeloos bent.. en raar. Dacht Fawnwish. Zoals veel gedachte kwam hij niet ongevraagd. Ze haatte het als ze zo dacht. Maar in haar ogen was ze ook niets waard.

notes: onzeker