Dear...? Ehm... || Aragon

Onderwerp: Dear...? Ehm... || Aragon za 7 dec 2013 - 20:55

Enigzins zenuwachtig wandelde de donkere poes op en neer door de keuken van haar huis. Haar eigenaren hadden haar meegenomen naar een eng schoon ruikend huis, waar ze door een twoleg in een witte jas was onderzocht. Haar twolegs vonden dat ze te dik werd, en waren bang dat er iets mis met haar was. Helemaal niets mis, het ging juist goed met haar! Haar droom kwam uit! Haar vermoedens waren door de twoleg bevestigd... Sketch was zwanger! Er groeiden kittens in haar buik, zoals ze dat altijd al graag had gewild. Maar Aragon wist het nog niet. Die lieve Aragon, die niets anders dan de vader kon zijn. Het werd langzaam aan tijd. Met snelle, grote passen banjerde de poes haar tuin uit, over de schutting, de tuin van de kater in. 'Aragon?'

I might love myself to much..

Rustig - en vooral vermoeid - kwam Aragon overeind uit zijn comfortabele kattenmandje, gelukzalig rekte hij zich even kort uit. Het leven leek alsmaar beter te worden, op zich was zijn leven natuurlijk altijd al goed geweest; hij leidde immers het gemakkelijke leventje van een kittypet, met alle luxe als voer en water dat alsmaar werd bijgevuld, een comfortabel nest. Alleen dat water waarmee zijn twolegs hem af en toe probeerden te wassen, dat vond de kater niet zo fijn. Tientallen uithalen later, hadden de twolegs eindelijk hun pogingen tot het schoonmaken van zijn vacht maar opgegeven. Daar kon hij immers ook wel zelf voor zorgen.

Maar zijn leven leek nu haast op zijn best, de kater had dagenlang rondgelopen met alleen maar oog voor zichzelf. Hij was alleen, eenzaam, hij voelde zich anders dan de andere katten. Maar nu was er toch nog iemand in zijn leven gekomen die hij werkelijk waar belangrijker vond dan zichzelf, nog nooit had hij zoveel van iemand gehouden als de kattin die in het huis naast hem verbleef. Sketch. Met vlotte passen denderde hij het huis uit, door het kattenluikje de tuin in. Aragon had zich er eigenlijk op voorbereid de tuin van de kattin in te moeten springen en te moeten hopen dat ze thuis was, maar in plaats daarvan ving hij al een glimp op van haar donkere vacht. 'Aragon?' Er lag een gelukzalige blik in zijn ogen, toen hij op haar afrende. De kater hield vlak voor haar halt en drukte zijn kop tegen haar flank aan, zonder überhaupt iets te zeggen. Dit was toch wel goed genoeg als begroeting?

But there's one cat I love a bit more.

Aragon

charlie