Hello? {OPEN}

WHEATLEY

Een witte kater stapte door een gat in de muur van het halfverwoestte Twoleg nest naar buiten. Hij schudde even de stof van zijn vacht en keek rond, op verschillende plekken lagen kleurrijke bladeren op de grond. Hij liet zijn blauwe blik over de grond voor hem glijden. Het gras leek minder groen dan de vorige keer dat hij hier was, hoe lang was hij eigenlijk in dat Twoleg nest geweest? Hij wist het niet... Hij was in ieder geval blij dat hij daar weg was, het was er eng en donker en waarschijnlijk ook nog eens gevaarlijk. Nu kwam probleem numero twee naar voren, dit was niet de ingang waardoor hij naar binnen was gegaan en hij had totaal geen idee waar hij naartoe zou moeten om terug naar huis te gaan. Waar was 'huis' eigenlijk? Hij had zo lang rondgedwaald in dat vreemde doolhof dat hij niet eens meer wist waar hij vandaan kwam. Óf dat, óf hij had daarbinnen iets meegemaakt wat voor geheugenverlies zorgde...
~-o-~
Toen hij eindelijk op stap ging, weg van dat rare Twoleg nest, keek hij nieuwsgierig rond. Iets in hem zei dat deze omgeving hem bekend voorkwam, maar een ander gevoel maakte de omgeving wildvreemd voor hem. Toen hij een kat zag, in de verte, versnelde zijn passen. "Hallo," zei hij tegen de kat. "Wat is je naam? Oh, en ik ben verdwaald, weet jij misschien een plek waar ik naartoe kan om te verblijven?.. Wacht, dat had ik beter eerst kunnen vragen..."

De witte kattin liep vrolijk door de weelderige tuin van haar twoleghuis, ze was best wel gesteld op deze mensen... oke, eerlijk gezegd vooral op het dochtertje van haar mensen. Ze had een prima huis met een familie, goed voedsel en aardige mensen. Verschrikt sprong ze op vanuit deze gedachten 'ow, het is maar een bloemetje' de witte poes lachte even vrolijke en mepte het ding wiebelend opzij. Ze paradeerde veder en sprong in haar lievelingsboom, een grote wilg met laaghangende takken die de grond raakten en magish heen en weer wiegden in een stil briesje.
------------------------------
Na enkele minuten daar op de tak van de wilg te hebben gelegen merkte ze beweging op in de verte.
Zeker een andere kat, dacht Zaixy vermoeid en ongeinterreseerd.
Maar zelfs hier, waar het wemelde van de twolegs geuren rook ze zijn diepe verwardheid.
Zaixy besloot een kijkje te gaan nemen bij de kat en sprong sierlijk uit de wilg, haar spierwitte vachtje golvend in de wind. Haar roze zachte pootkussentjes raakten de gronde ne het poesje veerde zachtjes.
Ze hield even stil en keek met haar prachtige fonkelende ambere oogen naar de omgeving, speuren.
'Niks veranderd' mompelde ze met een glimlachje.
'Zaixy! poes poes poes poes. Kom hier grote mooie meid!' een stem van het vrouwtje klonk vanuit de kuiken van haar twolegshuis.
Zal ze gaan? Zaixy twijfelde even en dacht aan de verwarde kat.
Die kon wel eventjes wachten.
Het vrouwtje had immers heerlijke verse vis voor haar gemaakt, geen pakjes voer voor ordinaire huiskatten ofzo. Nee, als ze dat aan Zaixy gaven weigerde ze dat SPUL opte eten en ging ze haar voedsel , muizen en vogels bv, wel zelf vangen.
Wat haar twolegs dus eeecht niet wouwen. Moest je denken! straks werd hun geliefde sneeuwwitte pluizebol nog ziek!
Zaixy lachte uitbundig en at vol plezier deze verse vis op van haar schaaltje, ze liet niks liggen.
Ze was geen verspiller of kittypet die at om te kunnen eten! nee, ze was uitzonderlijk slank en lenig voor een Kittypet hoor.
-------------------------------------
Iniedergeval, Zaixy liep met volle maag weer naar buiten. De donkergekleurde blaadjes dwarelden zachtjes naar beneden en de witte poes sloeg er af en toe tegen eentje.
Ze sprong heen en weer om harde stukken grond, steen of afval te ontwijken.
Het mos voelde zacht aan tussen haar pootkussentjes.
Zaixy keek op, ze was in een gebiedje. Niet verweg van haar eigen twolegplaats. Dat al wat meer verlaten en kapotte huizen telde. Daar zag ze de verwarde kat staan.

Toen de verwarde kat Zaixy zag versnelde hij zijn passen. "Hallo," zei hij tegen de witte poes. "Wat is je naam? Oh, en ik ben verdwaald, weet jij misschien een plek waar ik naartoe kan om te verblijven?.. Wacht, dat had ik beter eerst kunnen vragen..."
'Ik ben Zaixy, ja. Een kittypet. jij ook, zo te ruiken' antwoorde ze vriendelijk.
'Ik weet wel een plekje, je mag eventueel bij mij komen. Mijn twolegs hebben er niets tegen. Hoe meer katten hoe liever ze het hebben. Ik heb al eens eerder een verdwaalde kitten met vader opgevangen. Maar dat waren gewone gewonde straatkatten die waneer ze weer beter waren respectvol het huisje verlieten' zei de witte kattin met een glimlachje, denkend aan toen.
'Maar vertel eerst eens,..eu hoe heet je? Je bent een Kittypet, zoals ik. Maar je hebt geen twolegfamilie of huisje?'

--de 2been (mens) , de oranje stem, bestaat niet echt. Dus haar mag ik denk ik wel "powerplayen"? Of hoe het ook heet.

WHEATLEY

De kat die hij had aangesproken was ook een huiskat, net zoals hijzelf. "Ik ben Zaixy, ja." miauwde de witte poes vriendelijk. "Een kittypet. jij ook, zo te ruiken" Wat is een kittypet? vroeg Wheatley zich af, maar toen bedacht hij dat ze daar vast een huiskat mee bedoelde. "Ik weet wel een plekje," ging Zaixy verder, "je mag eventueel bij mij komen. Mijn Twolegs hebben er niets tegen. Hoe meer katten hoe liever ze het hebben. Ik heb al eens eerder een verdwaalde kitten met vader opgevangen. Maar dat waren gewone gewonde straatkatten die wanneer ze weer beter waren respectvol het huisje verlieten" Wheatley keek de witte poes blij aan, hij was natuurlijk al lang blij dat de kat die hij had aangesproken niet het type was dat het liefste andere katten pijn deed (tenminste, Zaixy leek tot nu toe niet zo'n type), maar het vrolijkte hem nog meer op dat hij zelfs bij haar mocht wonen. Maar toch, ergens wist hij dat er andere katten waren, katten (en misschien zelfs Twolegs) die hem miste... "Dankje voor het aanbod, maar ik zal er nog even over nadenken." mauwde hij en keek langs Zaixy over het Thunderpath, waar ergens in de verte een monster aan kwam stormen.

"Dankje voor het aanbod, maar ik zal er nog even over nadenken." mauwde hij en keek langs Zaixy over het Thunderpath, waar ergens in de verte een monster aan kwam stormen. Zaixy keek hem vriendelijk aan. 'Dat begrijp ik, maar je kunt altijd bij mij terecht. Voor lange of korte periode.' 'Als je wilt, mijn huisje is daar.' Zaixy wees naar een erg opvallend knal blauw huisje tussen alle andere witte. 'Dat blauwe huisje. We hebben een eeerg grote tuin' Zaixy knipperde even 'Bijna een bos, zal ik kunnen zeggen.' Grapte ze met een knipoog. 'Het ligt ook vlakbij een bos weet je, waardoor ik alle vrijheid heb en kan gaan en staan wanneer het me bevalt.' Zaixy draaide zich weer om naar de witte kater 'Iniedergeval, je kunt bij mij terecht wanneer je wilt. Als het je bevalt mag je me nu volgen of straks' Ze glimlacht even dolgewoon en zette weer pas richting het huisje hier vlakbij. Na enkele meters voelde ze al dat het mos overging naar de steenen paden van de twolegs en het goed gemaaide onverwilderde gras dat zo heerlijk zacht aanvoelde tussen je pootkussentjes.
Ze keek niet meer om maar sprong licht wiegend soepel op het hekje, vervolgens zette zich af om weer in de wilg te gaan liggen. Ze installeerde zich, liet een plezierig lachje horen en richte zich nu pas op de witte kater waarvan ze nog steeds de naam niet wist. Ze keek naar de richting waar hij ongeveer moest staan.

WHEATLEY

Wheatley knipperde even voordat hij opzij sprong, naar de berm, het monster zoefde voorbij. Zaixy leek niet veel gemerkt te hebben van het rare glimmende wezen dat net voorbijkwam en keek hem vriendelijk aan. "Dat begrijp ik, maar je kunt altijd bij mij terecht. Voor lange of korte periode. Als je wilt, mijn huisje is daar." De witte kater keek met zijn lichtblauwe ogen naar het Twoleg nest dat Zaixy aanwees, het was opvallend blauw tussen de andere witte nesten. Zaixy ging verder met praten, maar Wheatley luisterde niet, hij was in gedachten verzonken.
~-o-~
Waarom weet ik niets meer van voordat ik opgesloten kwam te zitten in dat vreemde doolhofachtige Twoleg nest? Waarom heb ik ineens het idee dat ik één van mijn beste vrienden in de steek heb gelaten? Waarom komen er nu zoveel vragen in mij op.. Waarom? Zo veel vragen schoten op dat moment door zijn hoofd, vragen waar hij geen antwoord op wist. Die tweede vraag raakte hem het meest, waarom had hij het gevoel dat hij een dierbaar iemand verloren, in de steek gelaten had? Hij zuchtte even en keek naar Zaixy, of tenminste, waar de witte poes net gestaan had, want ze stond er niet meer. Ietwat verward gleed zijn blauwe blik heen en weer, totdat hij haar zag zitten op het hekje bij het Twoleg nest waar ze net naar gewezen had. Wheatley snelde naar haar toe, maar ze zette zich af en landde in een wilgenboom. Plots besefte de witte kater dat hij zich nog niet aan haar had voorgesteld. Hij sprong een beetje onhandig op het hek en keek naar Zaixy, ze liet een plezierig lachje horen. Dat lachje herinnerde Wheatley weer aan het gevoel dat hij had, het deed hem denken aan de onbekende persoon die hij in de steek had gelaten... "Hey, uh.. Zaixy, was het toch? Ik bedacht me net dat ik me nog niet aan je heb voorgesteld. Mijn naam is Wheatley. Oh.. En trouwens, aangenaam kennis te maken." Met een glimlach op zijn gezicht zette hij zich af van het hekje en landde naast Zaixy in de wilg.

Zaixy hoorde de witte kater op het hek springen. Ze keek achterom en liet een stralende glimlach zien. De kater sprong mee in haar wilg, even twijfelde ze. Dit was wel HAAR wilg.. Maar ze besloot dat het haar niet zo veel kon schelen. De kater stelde zich voor. 'Nice to meet you to. Leuk om jouw ook te ontmoeten' ze rekte zich uit en sloeg haar nagels in de schors van de tak waar ze op zat. Traag druppelde er druppel voor druppel en begeleid door de donkere bladeren wat hars omlaag. Zaixy wende zich tot de kater 'Maar vertel eens, heb je geen eigen huis ofzo? Wat doe je hier zo alleen eigenlijk? Voor hetzelfde geld hadden wat niet zo vriendelijke twolegs je in het asiel gestopt?!' Zaixy vroeg het met diepe vragende ogen vriendelijk terwijl ze zich neerlegde op de Wilgentak.

Onderwerp: Re: Hello? {OPEN} $Hello? {OPEN} Icon_minitime$