Speaking Strangers

Onderwerp: Speaking Strangers wo 16 okt 2013 - 10:25

FAWNWISH

Met zacht deinende borst lag Fawnwish met haar ogen half gesloten in het midden van het kamp in een plas maanlicht. Ze zat Vigil. Elke nieuwe leerling moest dat doen en zij deed het. Haar rode pels werd bespeelt door een heel zacht briesje net zo warm als gisteravond. New-Leaf was mooi en warm. Het was haar favoriete seizoen. Prooi kwam weer terug en er heerste meestal alom vrede met de natuur en de katten. Met een vermoeide zucht ging de kleine kattin verliggen en stak ze haar poten onder haar borst. De stilte in het kamp was haast onnatuurlijk. Momenten als dit koesterde ze het meest. Dit was het moment waarom ze zichzelf kon zijn. Ze ging er volledig vanuit dat iedereen sliep. Ze kon lekker wegdommelen in haar gedachtegang en hoefde zich nergens zorgen over te maken tot de zonsopgang. Dan zou het kamp tot leven komen en zou Fawnwish weer aan de slag moeten gaan! Nu was ze een krijger. Wonder boven wonder was ze geslaagd voor haar assessment. Haar mentor was goed geweest voor haar. Hij had geduld dat niemand anders had en daar bedankte ze hem mentaal nog steeds voor. Rechtstreeks was ze daar veels te verlegen voor..

[Toestemming van Strawberry om dit topic aan te maken. Ik wist niet of dit wel toegestaan was]

NO VOICE

NO IDENTITY

Onderwerp: Re: Speaking Strangers ma 21 okt 2013 - 11:33

Firework keek de warrior den uit, het was een koude nacht, voor hem, en het kamp sliep. Iedereen was stil, en je kon de konijnen over de moor horen rennen, maar een poes telde daarin niet mee. De nieuwe warrior moest haar vigil zitten. Firework herinnerde zich zijn eigen vigil nog, een lange tijd geleden, het was toen een stuk warmer geweest, en er was bijna een moorbrand ontstaan. Maar nu was dat wel anders.
Hij liep de den uit, het was een veel te mooie nacht om te verspillen aan slapen, en dat zou hij dus ook niet doen. De kater liep naar Fawnwish, die niet lang geleden nog Fawnpaw had geheten toe, en streek naast haar neer. De kater zei niets, en keek alleen maar met een vaste blik naar de sterrenhemel. Hoe mooi kon Starclan wel niet zijn, als het hier er al zo schitterend uitzag? Hij wist het niet, en eigenlijk wilde hij het nog niet uitvogelen ook. Maar ooit, ooit zou ook hij het zien, dat hoopte de kater met heel zijn hart.
Firework keek opzij, de poes had niets gezegd, wat hij persoonlijk heel knap vond, zelf had hij zich nooit stil weten te houden tijdens de vigil. Hij had alleen maar gesprongen, en gekakeld, en gegrinnikt. Totdat Hollystar hem had verteld dat 'ie stil moest zijn. Daar was hij zo van geschrokken dat 'ie op slag ging zitten en bloedjeserieus ging bewaken. Iets wat de poes naast hem nu ook deed.

Onderwerp: Re: Speaking Strangers wo 23 okt 2013 - 19:21

FAWNWISH

Met een geluidloze zucht kromp ze iets in elkaar. Het was zo heerlijk rustig ... toen een vacht langs de hare streek moest ze zichzelf weerhouden om van schrik op te springen. Lichtelijk verwildert wierp ze een blik in de richting van de kater- Firework! Ze wilde hem eigenlijk zeggen dat hij niet zo moest sluipen .. maar ze zat Vigil én ze was te verlegen voor enige sociale interactie waarmee zij het woord nam. Ze keek hem recht in zijn ogen, iets waar ze meteen spijt van had, en ze dwong te glimlachten bij wijze van 'Het spijt me voor mijn reactie'. Uit de nodige beleefdheid knikte ze ook naar hem als groet. Ze krulde haar staart dicht om zich heen en hield haar cider kleurige ogen strak naar de hemel gericht die aanlokkelijk naar haar terug fonkelde. Dit is heel erg ongemakkelijk.. Dacht Fawnwish.

[Sorry! Door stage en school had ik absoluut geen tijd meer voor Warrior Cats! Maar ik heb nu tijd tijdens te vakantie (:]

NO VOICE

NO IDENTITY

Onderwerp: Re: Speaking Strangers do 24 okt 2013 - 2:47

Firework zat daar, op zijn gemakje naar de sterren te staren. Maar al snel merkte de vaal oranje kater dat zijn metgezel daar heel anders over dacht. Ze was constant aan het schuifelen, en scheen het hinderlijk te vinden dat hij er zat. Maar de kater trok zich daar expres niets van aan, en maakte het zichzelf gemakkelijk.
Al snel leek de sfeer wat rustiger te worden, en een fris briesje begon te waaien, het ochtendgloren kon nu niet ver meer zijn. Maar praten erover deed de kater niet, hij had als apprentice, en nieuw warrior, zijn lesje geleerd. Praten tijdens je Vigil was fout. Maar dan met een hoofdletter 'F', dat wist hij, want iemand die hij kende had die fout gemaakt, en daar was het niet goed mee afgelopen. Dus zou Firework hem daarin niet volgen.
Wel stond de kater op, en begon hij zijn poten te strekken, van lang zitten kreeg hij vaak kramp, maar hij kon het niet over zijn hart verkrijgen om deze nieuwe warrior hier alleen te laten zitten. Dat was gewoon tegen zijn persoonlijkheid in, wat ze er ook maar van mocht denken. Hij zou haar niet alleen laten...

Onderwerp: Re: Speaking Strangers do 24 okt 2013 - 11:32

I thought my demons

were my friends

Fawnwish voelde zich steeds meer ongemakkelijker met de minuten die voorbij tikte. Wat was begonnen als een tevreden wacht leek nu te eindigen in een ongemakkelijk weeïg gevoel. Besefte ze toen een zacht briesje opstak. Ze was bijna opgelucht dat het kwam, omdat ze dan weer kon praten? Dat was nou ook niet echt haar sterkste kant. Op zijn minst heb ik nu een excuus om te zwijgen. Dacht ze mistroostig. Ze wierp een steelse, onbedoelde blik op Firework toen hij zich uitrekte. Hij leek niet weg te gaan .. waarom? Vragen spookte door haar hoofd .. misschien kon ze het hem vragen? Was een goede opening voor een gesprek. Ze kwam langzaam overeind, stijf van de kou en nam zijn voorbeeld over om zichzelf uit te rekken. Zwijgend keek Fawnwish hem met een geforceerd glimlachje aan en wierp toen haar blik weer op haar voorpoten die ze begon te wassen om zichzelf te kalmeren.

notes:

Onderwerp: Re: Speaking Strangers do 24 okt 2013 - 12:06

Hij keek haar aan, en veranderde zijn grijns snel in een bescheiden glimlach. De poes leek alleen maar ongemakkelijker te worden, en dat was echt niet zijn bedoeling. Maar hij kon haar gewoon niet alleen laten. Daarom ging hij iets van haar vandaan, ging zitten, en glimlachte naar haar om duidelijk te maken dat hij het goed bedoelde. De kater was blij dat hij even verhuist was, aangezien de zon fel op dit plekje scheen. Hij sloot zijn ogen, en genoot. Toen hij op het punt stond om te gaan liggen zag hij dat Fawnpaw. Oh nee, FawnWISH, opgestaan was om te strekken. Gelukkig, ze had de hint begrepen. Hopelijk rende ze niet meteen weg zodra de zon helemaal over het kamp lag. Want dan had Firework iets fout gedaan.
Hij keek naar de rode gloed in het oosten, daar waar de zon opkwam, en daar waar het leven weer leek te beginnen. Wat lag daar? Het maakte hem niet veel uit. Maar wat hij zich wel afvroeg was of de katten daar ook eerder wakker werden. Omdat de zon daar ook leek te schijnen.
De zonnestralen bereikten nu ook Fawnwish, die zich aan het wassen was. De Vigil was bijna over.

Onderwerp: Re: Speaking Strangers do 24 okt 2013 - 13:57

I thought my demons

were my friends

Fawnwish liet haar tong voorzichtig over haar poot glijden en haalde hem daarna over haar oor. Terwijl ze haar lange vacht fatsoeneerde merkte ze hoe een aangenaam zonnetje zich over haar vacht verspreidde. Ze keek op naar het oosten waar de felle zon haar haast verblindde. Vlug keek ze weg en sloot ze haar ogen even. Nog eventjes en dan was het over. Ze had haar vigil gezeten .. Terwijl de minuten voorbij tikte streek Fawnwish haar vacht glad en mooi. Lang haar was inderdaad een mooi aangezicht maar het werk dat je er aan had was vreselijk .. daarom benijdde ze ook elke kat met kort haar. Toen de laatste zonnestralen het opkomen van de zon benadrukte haalde Fawnwish opgelucht adem. Ze had het gedaan! Nu was ze officieel Fawnwish! Ze wierp een blik op Firework, lichtelijk verrast dat hij er nog was. "Eh.. dank je dat je me gezelschap hebt gehouden" Besloot ze aarzelend maar ook wel oprecht. Ze vouwde haar staart om zich heen maar stond toen op. Ze keek Firework recht in de ogen, dwong zichzelf om moedig te zijn, en glimlachte toen. Ergens was ze wel blij geweest met het gezelschap besefte ze achteraf. Een heel klein beetje maar. De moeheid greep haar plots als een warme, comfortabele poot. Ze ging weer zitten en slaagde er niet in een geeuw te onderdrukken.

notes:

Onderwerp: Re: Speaking Strangers do 24 okt 2013 - 17:15

De kater moest even in slaap gesukkeld zijn, want hij werd pas weer wakker toen de poes begon te praten. "Eh.. dank je dat je me gezelschap hebt gehouden" Hij keek haar aan, en knikte, er was geen behoefte aan onnodige gesprekken, en het leek niet alsof hij haar een groot plezier zou doen met een conversatie. Dus bleef hij stil. Er was gewoon niet veel te zeggen, niet veel te doen, voor de kater werd het een normale dag, maar voor haar. Integendeel, haar eerste dag als warrior. Dat moest wat zijn, hij kon die van hemzelf niet meer herinneren, hij had waarschijnlijk lang geslapen. Firework wierp een steelse blik op de poes, en zag dat ze hem aankeek. Was het dan toch goed als hij zou praten? Niet geschoten is altijd mis. Dus begon hij maar voorzichtig een gesprek. "Gefeliciteerd Fawnwish, je bent nu een volwaardige warrior" de kater keek hoe ze moest gapen, en grinnikte, als ze wilde slapen moest ze het doen. Maar hij bleef in de zon zitten, het zou nog wel even duren voordat het kamp echt wakker werd en die tijd wilde hij even benutten.

Onderwerp: Re: Speaking Strangers do 24 okt 2013 - 18:27

I thought my demons

were my friends

Fawnwish glimlachte voorzichtig bij Firework zijn feitelijke woorden. Dat klopte! Ze was nu een volledig lid van de Clan! Geen stomme klussen meer doen voor de elders. Ze wist dat ze nu hem mogelijk om een gunst kon vragen of hem kon uitnodigen om te gaan jagen .. maar haar eigen mentale block hield haar tegen. Ergens wilde ze dolgraag eens jagen met een 'vreemde' maar ze durfde het nooit te vragen. Het was altijd met tegenzin dat ze haar kozen en met haar meegingen. Altijd lachte ze haar uit en was het erg geforceerd geweest. "Ja .. dat ben ik ja.. Fawnwish! Ik moet zelf ook nog wennen aan die naam" Gaf ze toe met een verlegen lachje en ze keek naar een plek ergens links van Firework. Haar maag knorde op dat moment erg luid- waardoor ze mogelijk nog wat beschaamder werd. "Heb je er bezwaar tegen als ik snel wat te eten pak? Wil je ook wat?" Dat laatste voegde ze er tot haar eigen verbazing vlug aan toe. Blij met zichzelf dat ze had gedurfd wat te vragen rechtte ze haar rug en vermande ze zichzelf enigszins.

notes:

Onderwerp: Re: Speaking Strangers do 24 okt 2013 - 18:43

Hij keek haar glimlachend aan, de kater was niet heel veel ouder dan de poes, maar had wel haar mentor kunnen zijn. De poes zat ongemakkelijk heen en weer te schuiven, en het was niet voor de eerste keer dat het Firework opviel dat ze verlegen was. Maar het maakte niet uit. Ze was op zich best aardig, en verlegenheid was niet per se iets slechts. "Ja .. dat ben ik ja.. Fawnwish! Ik moet zelf ook nog wennen aan die naam" De woorden kwamen vloeiend, iets waar hij ietwat verbaasd van opkeek, en om zichzelf een houding te geven glimlachte hij even naar haar, en keerde terug naar zijn punt van rust. Dat al snel verstoord werd door het geluid uit haar maag, iets wat hij maar al te goed kende aangezien hij dat ook al heel vaak had gehad. "Heb je er bezwaar tegen als ik snel wat te eten pak? Wil je ook wat?" Hij kromp in elkaar, hij kon haar toch niet nu al de les lezen? Eerste dag als warrior, hoe zou ze zich dan wel niet voelen? Daarom besloot hij het op een nonchalante manier op te lossen door te zeggen: "Wil je anders samen jagen? Dan kan je je eigen vangst eten." Zeg ja.. Zeg ja... Waarom dacht hij dat? Omdat hij niet wilde dat ze afging? Hij wist het niet, alleen maar dat hij het hoopte.

Onderwerp: Re: Speaking Strangers do 24 okt 2013 - 18:50

I thought my demons

were my friends

Fawnwish duwde zich omhoog en rekte haar stijve spieren uit. ''Wil je anders samen jagen? Dan kan je je eigen vangst eten'' Stelde Firework voor. De opluchting die door haar kleine lichaampje stroomde was vast leesbaar op haar gezicht. Ze herstelde zich snel, triomfantelijk dat iemand haar dáádwerkelijk uitnodigde om te jagen! Voor alsnog was er een vleugje achterdocht. Niemand anders dan haar mentor en ex-beste vriendin hadden dat ooit gedaan. "Ja dat is goed .. ga jij maar voor dan zie ik wel waar we uitkomen om te jagen" Stemde ze enthousiast in door deze nieuwe wending van het topic. Een vleugje, hoopvol vleugje blijdschap verwarmde haar hart. Misschien was het warrior zijn iets heel anders dan leerling zijn .. als leerling was je nooit op het zelfde level als je oudere mentor! Nu wel! Firework was al enkele manen ervarener dan zij. Ze wilde haar onervarenheid nog niet laten doorschemeren daarom was hem voorop sturen de ultieme oplossing! Ze gaf haar borst enkele vlugge likken van haar roze tong en haalde diep adem. Je doet het goed, Fawnwish. Je komt hier doorheen. Stelde ze zichzelf gerust. Zwijgend met een vaag glimlachje maakte ze aanstalten om te gaan.

notes:

Onderwerp: Re: Speaking Strangers do 24 okt 2013 - 19:23

De opluchting dat hij dat had gevraagd was van haar gezicht te lezen. Waarom? Geen idee, maar dat was vast en zeker haar geheim, waar het over was hoefde hij niet eens te weten. De kater was allang blij dat hij haar niet bij de prooistapel weg had hoeven slepen. "Ja dat is goed .. ga jij maar voor dan zie ik wel waar we uitkomen om te jagen" Antwoordde de nieuwe warrior, en hij luisterde. Het was niet nieuw dat nieuwe warriors de leiding wilde hebben, het was wel nieuw voor Firework dat deze warrior niet voorop wilde. Maar opnieuw haalde hij zijn schouders op, en ging erop uit. Zo nu en dan keek hij over zij schouder naar Fawnwish, gewoon om te checken of ze er nog was. En dat was zo.
Hij stopte bij small lake, en keek haar vragend aan. "Waar wil je heen?" Het maakte hem iet zoveel uit, hij hield van alle plekjes, en het was gezelliger met z'n tweetjes.

Onderwerp: Re: Speaking Strangers do 24 okt 2013 - 20:27

I thought my demons

were my friends

Zwijgend volgde Fawnwish Firework toen hij langs haar streek naar de uitgang van het kamp. Pas toen ze enkele meters verwijdert was van het kamp merkte ze hoe slap ze zich voelde van de honger en moeheid. Toch was ze er zeker van dit nooit te laten zien. Terwijl de zon verwelkomend op haar vacht scheen zorgde ze er voor dat ze heel subtiel zijn blik meed als hij snel naar achter keek of ze er nog wel was. In gedachten verzonken zoals altijd stapte ze door, blij dat er een stilte viel die daadwerkelijk aangenaam was. Toen Firework langzaam stopte keek Fawnwish om zich heen. The Small Lake lag voor haar. ‘Waar wil je heen?’ Miauwde de rode kater. Fawnwish aarzelde. Had ze dat niet aan hem juist gevraagd? Onzeker keek ze om zich heen alsof ze verwachtte het antwoord ergens te vinden. ”Wat dacht je van overal?” Miauwde ze op een zachte toon en ze keek hem verlegen aan. Nerveus schuifelde ze met haar voorpootjes. ”Er is overal prooi hoop ik .. dus laten we maar gewoon hier beginnen?” Stelde ze voor, blij met de overwinning om een vaste stem te hebben. Wat de uitnodiging van een vreemdeling al wel niet deed met haar. Wacht maar tot … oh juist. Ik heb geen vrienden. Dacht ze. Het kwam ongewild en meteen zonk haar humeur een beetje. ”Eh- succes dan maar” Zei ze om de stilte te verbreken en ze glimlachte, waarnaar ze langs hem heen streek en naar het meertje liep op zoek naar prooi.

notes:

Onderwerp: Re: Speaking Strangers do 24 okt 2013 - 20:55

”Wat dacht je van overal?” Hij grinnikte, en een grote glimlach verspreidde zich over zijn gezicht. Wat een geweldig antwoord was dat, 'overal' heel optimistisch. Maar zo aardig als hij was ging hij er niet verder op in, en hield hij het dus bij een binnenpretje. Al snel begon ze uit te leggen wat ze bedoelde. ”Er is overal prooi hoop ik .. dus laten we maar gewoon hier beginnen?” Hij knikte en wilde al weglopen toen ze weer wat zei ”Eh- succes dan maar” Hij knikte nogmaals, en wierp haar een bemoedigende blik toe. "Jij ook" Waarna hij het hoge moorgras indook. Nu maar wat vinden.
Al snel bereikte de kater een spoor en volgde dat naar een konijnen nest. Niet veel later had hij een relatief groot konijn in zijn kaken, en ging op zoek naar Fawnwish.

~Sorry flut...

Onderwerp: Re: Speaking Strangers vr 25 okt 2013 - 12:34

I thought my demons

were my friends

Heel stilletjes sloop Fawnwish langs de oever van het meer. Verscheidene geursporen liepen kriskras door elkaar heen. Ze rook haas, veldmuis en zelfs vos. De vos zou waarschijnlijk op het water zijn afgekomen en aan de geur te oordelen was dat al heel lang geleden. Die van de haas echter was nagenoeg nog vers. Ze liet haar instincten zich de weg wijzen en ze sloop naar het noord-oosten waar de geur naartoe leidde. Al gauw was ze in open gebied en zag ze beneden in het dal een groep hazen. Drie volwassen exemplaren zaten op wacht, vijf kleinere rende dartelend rond en twee volwassen individuen leken zich bezig te houden bij de ingang van een grote konijnenberg. Ze opende haar kaken en probeerde elk detail van wat ze geleerd had tijdens de training te herinneren. Niet in de wind liggen, laag blijven, ze je pas laten zien als het te laat is! Russetclaw's woorden echode in haar hoofd. De wind stond haar kant op wat haar al een groot voordeel gaf- maar haar pels was echter iets wat moeilijk te verbloemen was. Ze had geleerd om heel laag te blijven en als ze iets zagen bewegen niets meer te doen tot dat ze óf de andere kant op keken of door gingen met waar ze mee bezig waren. Als ze echt weinig geluk had sloegen ze op de vlucht. Deze groep leek iets minder angstig. Fawnwish haalde diep adem en sloop voetje voor voetje naar grote struiken, pijpenstrootjes waren hoge, groene bosjes waar je mooi achter kon schuilen .. De meters tussen haar en de kleine haasjes werd steeds kleiner en kleiner. Voorzichtig met haar oren gespitst meende ze wat vogels te horen in het gras voor haar. Als ze die zou laten schrikken zou het een verloren zaak zijn. Fawnwish slikte haar onzekerheid in en hield zichzelf voor dat als ze zonder prooi bij Firework aan zou komen het enorm dom zou zijn. Ze kon een wilde sprint op zette en hopen dat een klein haasje niet snel genoeg zou zijn- in principe kon ze het halen maar als ze ook maar één misstap deed zouden de spreeuwen schrikken en zouden de hazen al terug in hun hol zitten voor ze ook maar dicht genoeg er bij had kunnen komen. Alles of niets. Fawnwish sloop langs het bosje heen en haalde heel diep adem. Ze had geen oog meer voor alles wat achter haar was of aan kwam zetten. Enkel nog maar haar prooi.. Ze zette zich af en schoot als een ware WindClan kat (afgezien van haar dikke, lange pels dan) naar voren. De spreeuwen vlogen luid krijsend op maar ze had goed gehandeld want een kleine achterblijver belandde recht in haar kaken. Ze beet zijn nekje door en keek met grote pupillen toe hoe de rest van de hazen in een oogwenk verdwenen in hun hol. Zwaar ademend met bonzend hart en trots op haar vangst draaide ze zich om. En daar stond Firework. "Oh" Zei ze bijna onnozel en ze kreeg een kleur. Ze legde haar kleine haasje neer die verbleekte bij zijn toch best wel grote konijn. Niettemin was ze innerlijk heel trots op haar spectaculaire vangst.

notes:

Onderwerp: Re: Speaking Strangers vr 25 okt 2013 - 14:34

Eindelijk, daar was ze, op weg naar een jong haasje. Na een nogal imposante jachttechniek had ze hem gevangen, maar tegen die tijd stond Firework al achter haar. "Oh" Hij grinnikte, en liet het grote konijn uit zijn mond vallen. "Mooie vangst" prees hij haar, hopend dat ze zich niet slechter voelde door zijn vangst.
"Zullen we ze bij het meertje opeten? De zon schijnt er altijd zo mooi op.." Hij keek de poes vragend aan, en liep alvast een beetje in de richting. Ergens hoopte hij dat ze ja zou zeggen, maar een ander gedeelte van hem zei dat ze dat nooit zou durven, ze leek zo kwetsbaar. En toch, er zat een warrior in haar. Hij wist het zeker, niet elke kat heeft zo'n mooie vangst, als ze het nou maar kon zeggen, en iets losser kon doen. Dan wist hij zeker dat ze zich ook fijner zou voelen. Maar de kater schudde deze gedachten uit zijn kop, en keek haar weer aan, hij was haar familie niet, het was dus niet zijn taak om dit te doen.

Onderwerp: Re: Speaking Strangers vr 25 okt 2013 - 16:34

I thought my demons

were my friends

Fawnwish kreeg een kleur bij het horen van zijn compliment. Het was zo vreemd als mede katten gewoon oprecht aardig tegen haar waren. Daar was ze nou nog nooit echt aan gewend geraakt. Ze knikte bij zijn voorstel en pakte haar hazenjong op. Doe ik hier goed aan? Firework ziet er aardig uit en hij heeft nog niets gedaan om mij te beledigen of pijn te doen .. Ze besefte dat Firework al naar het meertje liep terwijl zij er nog stond. Vlug volgde ze hem en ging ze naast hem lopen. ”Kom er aan” Ze schuifelde snel naar hem toe en ging met hem naar het meer. Ze struikelde halverwege over haar eigen poten en haar dikke pels raakte de zijne even aan. Boos op haar eigen onhandigheid en geschrokken door contact met een ‘vreemde’ sprong ze een pasje naar rechts en liep ze nonchalant met hem mee.

De zon scheen inderdaad mooi neer op het meertje. Enkele vissen die in het ondiepe water konden overleven zwommen gezellig heen en weer, zag Fawnwish. Op een platte steen die groot genoeg was om op te liggen legde ze haar hazenjong neer en draaide ze zich om naar Firework toen ze neerdaalde en ging liggen. Pas nu leek haar lichaam weer te herinneren dat ze honger had. Gretig nam ze wat happen. Met een blik vol voldoening kauwde ze op de haas. Ze had te veel honger om netjes te doen of op Firework te wachten. Toch had haar gedachte een ander idee en keek ze nerveus naar Firework. Wat nu? Een gesprek aanknopen? Hoe? ”Smaakt goed ..” Zei ze met een geluid van voldoening. Normaal had ze het nu naar de Elders moeten brengen. Maar nu was ze een Warrior en die mochten het eten zelf op eten. ”Eigen gevangen eten smaakt altijd beter” Miauwde ze op een zachte toon. Het bijna fluisterende stemgeluid van Fawnwish was haar eigen normale toon. Ze had nog nooit haar stem verheven.

notes:

Onderwerp: Re: Speaking Strangers vr 25 okt 2013 - 16:54

”Kom er aan” Hij knikte, en begon alvast met lopen, en inderdaad, niet veel later liep Fawnwish naast hem. De weg was kort, maar vol avonturen, voor Fawnwish dan. Ze struikelde eens, waarna Firework, galant als hij was, haar hielp met opstaan, en ze raakte zijn vacht, waarna ze schuchter weer opzij sprong. Hij grinnikte toen ze vooruit rende om alvast te beginnen, en ging vlug naast haar zitten. Hij had geen reuze honger, maar een hapje ging er altijd wel in, en bij haar ook zo te zien. Fawnwish was alvast begonnen, en zat snelle happen te nemen. Weer grinnikte Firework, en nam toen zelf ook een hap. Het konijn was lekker, niet te taai, en niet te mals. Kortom precies goed. "Smaakt goed ..” Sprak ze, en hij knikte, ze had gelijk. Het smaakte inderdaad goed. ”Eigen gevangen eten smaakt altijd beter” Nogmaals knikte de kater, ze had, alweer, gelijk. Maar praten met mond vol was niet beleefd, dus wachtte hij even en zei toen: "Vooral als het zo spectaculair gevangen is als die van jouw"

Onderwerp: Re: Speaking Strangers vr 25 okt 2013 - 17:55

I thought my demons

were my friends

Fawnwish glimlachte oprecht bij het horen van zijn woorden en keek naar haar voorpoten. Meer uit verlegenheid dan schaamte. Was dat nou werkelijk een compliment? Misschien was het zo slecht nog niet om met Firework te zijn. Tot nu toe was er nog geen vijandigheid opgetreden of snauwerig woorden. Ook had hij haar nog niet de grond in geboord zoals .. bij het idee al werd ze misselijk. Haar cider kleurige ogen ontmoette de blauwe ogen van Firework. Tot nu toe gaat alles goed- kom op Fawn. Je kunt het. Wees sterk! Ze haalde diep adem alsof ze zichzelf moed wilde in zuchten. ”Ik wil je bedanken” Wacht eens even. Dat hoorde er iet uit te komen? Wat deed ze nu? Als je A zegt moet je ook B zeggen. ”gewoon voor aardig zijn” Ze voelde zich enorm stom nu ze dat gezegd had en een erg onbehagelijk gevoel bekroop haar. Terwijl ze de laatste restjes haas op at slikte ze ongemakkelijk en overwoog ze om te doen alsof ze ziek was zodat ze weg kon. Altijd had ze voor de gemakkelijke weg gekozen. Dus nu ook. Maar iets hield haar tegen. Wat zou hij wel niet denken als ze dat deed? Misschien zou hij meegaan naar Brindlepool en dan … dan zou hij merken dat ze niet ziek was. In tweestrijd keek ze verlegen weg vol schaamte. De schaamte moest nu wel af te lezen zijn in haar ogen maar helaas kon ze dat niet verhelpen nu. Stom dier! Wat doe je nu ook? Doe je het eens goed en kijk wat je nu doet. Firework weet nu zeker dat je waardeloos bent.. en raar. Dacht Fawnwish. Zoals veel gedachte kwam hij niet ongevraagd. Ze haatte het als ze zo dacht. Maar in haar ogen was ze ook niets waard.

notes:

Onderwerp: Re: Speaking Strangers vr 25 okt 2013 - 19:22

”Ik wil je bedanken” Hij keek haar aan. Waarvoor zou ze hem ooit willen bedanken. Hij was niet uitzonderlijk geweldig geweest ofzo. Oke, hij had bij haar gezeten, en hij had met haar gejaagd. Waarvoor zou ze hem nu toch kunnen bedanken? Niets zeker. Het antwoord kwam nieyt lang na de vraag, en deed Firework toch wel een beetje terugdeinzen. ”gewoon voor aardig zijn” Ongelovig keek de kater naar de poes waar hij die nacht naast had gezeten. Aardig. Tja. Dat kon. Aardig? Maar had ze dan nooit een echt aardig iemand meegemaakt, want wat hij vandaag allemaal gedaan had zou hij eerder onder de categorie 'normaal' zetten. Ach, als zij het aardig wilde noemen dan mocht dat.
Fawnwish leek ondertussen heel opgelaten te worden, dus om haar te kalmeren legde hij zijn staart op haar rug. "Relax, er is nu toch niets wat je fout kan doen? Iniedergeval niet erger dan wat ik deed op mijn eerste dag als warrior.." Hij grinnikte toen hij terugdacht aan die dag, dat was een vreemde situatie geweest ja...

Onderwerp: Re: Speaking Strangers