SPT ; I'd like to be friends with you! ; Vixenkit

Zijn pootjes stonden voor zijn buikje terwijl hij de nursery rondkeeek. Iedereen zag er zo aardig uit... Wie moest hij in hemelsnaam aanspreken? Er waren al veel kittens naar hem toe gekomen die hem alleen aanspraken omdat Firestar zijn vader was. Eigenlijk vond Glow dat doodnormaal, maar dat zou wel anders zijn in andere ogen. Wat hij niet normaal vond was zijn moeder, die hij niet had. En het verdriet in zijn vaders ogen laatste tijd. Maar goed, hij moest nu kijken wie hij zal aanspreken, aan leuke dingen denken. "Hallo!" Zei hij toen hij voor een fluffyball stond. "Mijn naam is Glowkit" Glimlachte hijen wachte hoe hij of zij zou reageren, die geuren kon hij nog niet zo goed uit elkaar houden.

Edit;; Ach shit gepost via Auburn. Geld dus voor Glow! Via phone dus typfouten mogelijk ;p

Haar goudkleurige oogjes openden zich langzaam nadat een grote gaap haar mond uitgerold was, haar ruwe roze tong doen krullende. Wat slaperig knipperde Vixenkit met haar ogen en schudde ze haar dikke pels uit. Wat absent met haar gedachten vroeg ze zich af of ze deze pels van haar vader ontvangen had, maar voor nu maakte haar dat niet zoveel uit. Ze klom haar nest uit nadat één van haar pleegbroertjes of zusjes haar had getrapt. Het was ook altijd hetzelfde. Ze kon het zichzelf niet meer toestaan om ze te haten, maar alsnog voelde ze zich niet helemaal prettig bij 6 nieuwe broertjes en zusjes. Het gaf haar wat minder het gevoel dat ze speciaal was voor haar mama, want anders, waarom zou ze er dan nog 6 kittens bijnemen? Plotseling stond één van die kittens voor haar, één van de kittens die ze nog nauwelijks gesproken had. "Hallo Glowkit.. Maar.. je weet toch wel wie ik ben?" Mompelde ze wat weifelend.

"Uhhh.. huh?" Was het enige wat zijn mond kon uitbrengen, al kwam de stem hem bekend voor. "Oh ja!" Riep hij enthousiast. "Jij bent.. Vi.. v.. ik kan dat eigenlijk niet uitspreken.." Zei hij zacht omdat hij er licht verlegen van werd. Glow kende haar vaagjes, ze was zijn pleegzusje, dat wist hij. Maar hij vond haar naam vrij ingewikkeld, hij kon 'm niet zo goed uitspreken en eigenlijk ook niet onthouden.

Vixenkit krulde heel erg voorzichtig haar dikke, pluizige staart om haar voorpootjes heen en richtte haar blik daarna maar op haar 'broertje'. Iedereen uit de clan wist dat ze niet echt haar broertjes en zusjes waren. Ze waren Firestar's kittens, kittens van de clanleader. Daardoor hadden de meeste katten al meteen hogere verwachtingen van haar als haar, terwijl zij wel het nest met ze moest delen. Vixenkit was meestal wel vrolijk tegen iedereen, maar ze kon het niet helpen dan zich een beetje rottig daarover te voelen. "Vixenkit," Verbeterde ze Glowkit zachtjes.

'V..v...' Probeerde hij nogmaals toen ze haar naam had uitgesproken. 'Vixenkit' Zei hij iets zachter maar liet haar toen een glimlach zien toen hij het goed had uitgesproken. 'Vixenkit' Zei hij nogmaals maar wat trotser. 'Ik zal het onthouden. Beloofd.' Hij had heus wel door dat zij zich wat rottter voelde, Glow was heus niet dom. Maar hiij ging gewoon dor met kletsen, misschien kletste hij haar er wel overheen. De reden wist hij niet, maar het had vast ook wel met hem te maken.

Vixenkit voelde zich ietwat ongemakkelijk in de aanwezigheid van haar pleegbroertje. Zealkit, Arrowkit en Swiftkit waren al stuk voor stuk door haar verdedigende muur heengebroken en hadden zelfs ietwat vriendschappelijke gevoelens bij haar opgeroepen. Maar met Glowkit, Jewelkit en Bluekit had ze nog nauwelijks gesproken, nog voelde ze daar de noodzaak toe. Vixenkit was niet zo sociaal, eerder verlegen. Glowkit herhaalde haar naam en beloofde deze te onthouden. Vixenkit knikte enkel kort. "Mooizo," Miauwde ze zachtjes, om weer in stilzwijgen te vervallen.

"Kom op, wat vrolijker kan toch wel? Ik kon er tenslotte ook nuks aan doen dat ik tot leven ben gekomen nietwaar?" Hij glimlachte wat verlegen tijdens zijn zin, misschien had hij dat beter niet kunnen zeggen... Zijn ogen sprankelde wat waarna hij even ging staan. "Het spijt me, misschien heb ik te veel gezegd. Misschien kan ik beter even gaan" Hij draaide even om, zette twee stappen, en stopte weer even.

Vixenkit richtte haar blik eventjes op de hemel, maar keek daarna weer voorzichtig naar Glowkit. "Kom op, wat vrolijker kan toch wel? Ik kon er tenslotte ook nuks aan doen dat ik tot leven ben gekomen nietwaar?" Glimlachte de kater. Nu trok Vixenkit haar kopje terug alsof ze door een wesp gestoken was en begonnen haar ogen ietwat te glanzen van verdriet. Zo had ze het niet bedoeld... Glowkit deed niet aardig in haar ogen. Het voelde vervelend, alsof haar maag zich in een knoop legde. Zo vaak had ze dat nog niet meegemaakt in haar leven. Het voelde vervelend, het moest ophouden... "Het spijt me, misschien heb ik te veel gezegd. Misschien kan ik beter even gaan" Miauwde Glowkit. Maar toen begon Vixenkit zachtjes te snikken. "Z-zo bedoelde ik.. ik.. het niet..."

Zijn oortjes gingen naar achter toen hij gesnik hoorde. Hij wilde haar niet laten huilen... Haar woordjes klonken oprecht waarna hij zich in een ruk omdraaide en zijn kopje tegen haar aan drukte. "Het is goed, ik deed bot. Ik snap je wel, heel goed zelfs.. Het is gewoon dat de drang om jou mij een beetje aardig te vinden zo groot werd dat ik gemeen werd. Ik bedoelde het ook niet zo.. sorry..."

Ze schrok eventjes iets toen Glowkit zich met een ruk omdraaide en zijn kopje tegen de hare duwde. Maar uiteindelijk ontspande ze iets en stopte ze met snikken. "Het is goed, ik deed bot. Ik snap je wel, heel goed zelfs.. Het is gewoon dat de drang om jou mij een beetje aardig te vinden zo groot werd dat ik gemeen werd. Ik bedoelde het ook niet zo.. sorry..." Miauwde de kater. Zijn toon klonk oprecht. Vixenkit veegde haar tranen met haar zachte pootje weg. "Het geeft niet.." Murmelde ze zachtjes, terwijl ze naar de grond keek. Voor haar gevoel was de sfeer nu veel gespannener geworden... Ze vond het niet leuk.

Een korte glimlach versierde zijn gezicht na Vixen's woorden. "Nou, de sfeer is niet bepaald gezellig zo. Laten we iets leuks doen!" Zei hij en liep al de nursery uit voor ze kon spreken

Vixenkit zette een stapje terug, deels om haar eigen rust weer op te zoeken. Maar Glowkit was dat duidelijk niet van plan. "Nou, de sfeer is niet bepaald gezellig zo. Laten we iets leuks doen!" Miauwde de kater, waarna hij resoluut de den weer uitstapte. Vixenkit bleef even verbaasd staan, niet eens de tijd krijgende om een weerwoord toe te werpen. Nu zou ze een enorme spelbreker zijn als ze niet meeging... Aarzelend stapte ze de den dan ook maar uit. "Wat wil je gaan doen dan..?" Vroeg ze voorzichtig, wat rondkijkende.

"Hmmmmmmmmmmmmmm" Bedenkelijk keek hij rond. "Wat vind je van dit spel. Ik ben hem, en als ik jou tik met mijn staart ben jij hem. Dan moet je mij weer tikken, maar ik wil dat niet dus ren ik weg, en ren je achter mij aan om mij wel te tikken. Snap je?"

Vixenkit wiebelde wat nerveus met haar oren terwijl ze naar buiten stapte. De kille bries woei eventjes door haar pels heen en liet haar eventjes ietwat rillen. Ze zette haar pels ietwat op om warmer te blijven. "Hmmmmmmmmmmmmmm" Miauwde Glowkit waarna hij bedenkelijk om zich heen keek. "Wat vind je van dit spel. Ik ben hem, en als ik jou tik met mijn staart ben jij hem. Dan moet je mij weer tikken, maar ik wil dat niet dus ren ik weg, en ren je achter mij aan om mij wel te tikken. Snap je?" Eventjes bleef Vixenkit maar daarna knikte ze. "Ik denk het wel... Dus... wie is hem?" Vroeg ze wat voorzichtig.

Glow tikte met zijn staartje Vixen aan. "Jij dus!" Hij lachte kort en begon toen weg te rennen. Ze was best aardig, al moest hij nog veeeeel vertrouwen winnen. Gelukkig deed ze wel mee, hij had het totaal begrepen als ze dit weigerde maar waarschijnlijk wou zij er ook iets aan doen

"Jij dus!" En met die woorden werd ze aangetikt. Eventjes bleef ze wat verbijsterd staan, verward door de situatie. Maar daarna zette ze de achtervolging in. "Dat is oneerlijk! Valste start!" Bracht ze uit, maar er verscheen toch een lachje op haar gezicht. Ze rende zo hard als ze kon en uiteindelijk begon ze zelfs hardop te lachen.

Haar lach was te horen achter hem, waarna hij kort glimlachte en een heel warm gevoel in zijn buik kreeg. Het lachje was perfect, het klonk zacht en lief. Het deed hem langzamer rennen wat hij totaal niet doorhad, hij ging steeds zachter en zachter

Vixenkit was even verrast doordat de kater steeds verder afremde, maar liet zich er niet door afleiden. Helemaal fanatiek door het spel, zette ze zich af en sprong ze op zijn rug. "Hebbes! Jij bent hem!" Miauwde ze tevreden snorrend, eventjes vergetende dat ze hem alleen maar hoefde te tikken.

zijn oogjes werden groot toen ze op hem spring. Hij proestte het uit nadat ze haar woorden riep en daarna snelde hij achter haar aan. "Zo kom je daar niet mee weg!!" Lachte hij naar d'r

Vixenkit begon weer te rennen op haar onhandige, kittenachtige manier. Het was niet erg, ze had lol. Ze lachte uitgelaten en speels terwijl ze de snelheid er nog wat meer inzette. "Zo kom je daar niet mee weg!!" Miauwde Glowkit ergens achter haar. "Blijkbaar wel!" Joelde Vixenkit vrolijk terug, haar oogjes glinsterend van de pret.