SPT ; I'd like to be friends with you! ; Vixenkit

Hij lachte op haar antwoord, slim. Glow zette meer vaart in maar struikelde over een takje. Hij maakte een koprol maar stond gelijk weer op en rende verder alsof er niks gebeurd is. Hij maakte een scherp bochtje en stak zijn staart naar Vixen uit

Plotseling verscheen er een staart voor haar en Vixenkit piepte wat geschrokken, vol in de remmen schietende. Terwijl ze dat deed, tuimelde ze voorwaarts en kwam ze op haar rug in het zand terecht. Eventjes draaide de wereld en bleef het poesje verdwaasd liggen, haar uitdrukking geschrokken. Maar daarna grinnikte ze zachtjes. "Ik neem aan dat ik hem weer ben?" Vroeg ze op een onschuldig toontje.

Sorry voor verkeerde account, de switch accounts knop doet raar op mijn mobiel

"Jep. Gaat het wel?" Vroeg hij bezorgd, het zag er immers pijnlijk uit. Hij had ookal geleerd dat hij minder snel pijn had dan andere, of dat zijn pijn maar heel kort duurde. Hij kon een glimlachje niet verbergen doordat ze er best schattig uitzag zo op de grond liggend, maar ergens ging er wel een beschermend gevoel door hem heen. Ze voelde nu eigenlijk al aan als een echt zusje en eigenlijk ging er wat 'liefde' bij hem wel doorheen.

Familieliefde dingesding jwz

Vixenkit schudde haar roestbruine pels nog een keertje uit en testte al haar ledematen één voor één uit om te kijken of ze er nog aan zaten en of ze het nog deden. "Jep. Gaat het wel?" Klonk de bezorgde stem van haar 'broertje'. Vixenkit lachte vrolijk naar hem, "Natuurlijk wel," Miauwde ze, "Een echte warrior is niet bang voor een klein iets!" Ze grijnsde onschuldig terwijl ze zichzelf dapper op probeerde te stellen, al deed het zeker wel meer dan een beetje pijn.

Hij glimlachte kort, ookal was het duidelijk te zien dat ze wel pijn had, liet hij het even rusten. Zijn oogjes straalde weer waarna hij riep; "Pak me dan, als je kan!" Hij draaide zich om en begon te rennen, een stuk rustiger zodat Vixen's spiertjes nog bij konden komen maar ook weer losgewerkt konden worden. Hopelijk wou ze niet gelijk keihard gaan rennen want dat was dan niet goed geweest. Dat wist hij, omdat Scorchpath dat hem duizenden keren verteld had nadat hij het toch steeds wel deed.

Vixenkit schudde haar pelsje eventjes een laatste keer uit terwijl ze weer opkeek naar haar pleegbroertje. "Pak me dan, als je kan!" Riep het katertje plots uit en hij begon weer te rennen. Eventjes bleef Vixenkit wat verwonderd staan. Ze had niet verwacht dat hij zo snel alweer verder wilde. Maar ach, wie was zij om het spel te onderbreken. "Ik krijg je wel!" Miauwde ze fanatiek, waarna ze weer begon te rennen. Ze hield echter niet in, zoals haar moeder zo vaak had gewaarschuwd. Ze wilde niet verliezen, haar fanatiekheid kwam weer in het spel. Hoe erg haar spieren ook protesteerden tegen de plotselinge afstraffing.

Hij remde af toen hij zag dat ze wel op volle kracht ging. "Vix, das nie goed voor je! Daarom begon ik rustig. Scorch heeft het me zo vaak verteld dat het echt nooit meer uit me hoofd kan joh!" Hij lachte kort maar keek haar toen weer aan. Ze moest echt iets rustiger aan doen want er kon iets gebeuren met haar jonge spieren wat werkelijk verkeerd zou zijn. En dat zou dan zíjn schuld zijn, en als dat het geval zou zijn zou hij het nooit meer kunnen vergeten.

"Vix, das nie goed voor je! Daarom begon ik rustig. Scorch heeft het me zo vaak verteld dat het echt nooit meer uit me hoofd kan joh!" Riep Glowkit haar toe en Vixenkit remde langzaam af tot ze stilstond. "Hoezo is dat niet goed voor me..? Ik ren de pijn er toch uit?" Miauwde ze aarzelend. "Of probeer je me te foppen zodat je me makkelijk kan tikken?" Miauwde ze vervolgens, haar ogen plagerig vernauwende.

Hij stopte toen ze zei dat hij haar probeerde te foppen. "Natuurlijk niet gekkie! En de pijn wegrennen kan, maar dan moet je wel opbouwen. Van langzaam naar snel rennen, das een stuk beter voor je!" Hij glimlachte na zijn woorden en drukte toen zijn kopje tegen haar aan. "Dat weet je toch wel gekkie" Zei Glow toen hij zijn kopje terugtrok. Er kwam een zonnestraal tussen de boom door waardoor er een soort glans op zijn oogjes kwam.

Vixenkit keek wat wantrouwig naar Glowkit, was dit een truc om haar weer te tikken? "Natuurlijk niet gekkie! En de pijn wegrennen kan, maar dan moet je wel opbouwen. Van langzaam naar snel rennen, das een stuk beter voor je!" Miauwde haar 'broertje' en drukte toen zijn kopje tegen haar aan. "Dat weet je toch wel gekkie" Miauwde hij vervolgens waarna hij zijn kopje weer terugtrok. Vixenkit snoof wat, ze hield er niet van om toe te geven dat ze geen gelijk had. Dus drukte ze haar ietwat modderige pootje op zijn voorhoofd. "Nu ben jij hem weer." Miauwde ze onschuldig.

Hij lachte kort toen ze zei dat hij hem weer was, en knikte. "Als je geen pijn meer hebt?.." Zei hij bezorgd, hij ging niet weer achter haar aan hollen als ze er alleen maar pijn van kreeg, dan stopte hij nog liever met het spel en ging iets anders doen. "Wel eerlijk zeggen, ik wil niet dat je pijn leid alleen maar om te winnen!" Zei hij eerlijk en knikte bij zijn zinnetjes.

"Als je geen pijn meer hebt?.." Zijn bezorgde toon irriteerde haar iets, hij was haar mama niet. "Wel eerlijk zeggen, ik wil niet dat je pijn leid alleen maar om te winnen!" Pijn... Pijn... Kon die kater nog aan iets anders denken? Ze zwiepte eventjes met haar staartje en sprong een eindje van hem weg. "Ik heb geen pijn." Verklaarde ze alleen maar op een ietwat koppige toon. Ze had geen zin om erover na te denken, ze wilde gewoon verder spelen!

"Okey, mooizo" Zei dan maar. Hij had heus wel door dat hij irritant werd maar het ging gewoon vanzelf, alsof iets of iemand hem bestuurde en elke pas en woord kon bepalen. "Daar kom ik hoor!" Riep hij en begon achter haar aan te rennen, hij giechelde omdat het echt superleuk was. "Ik krijg je heus wel" Riep hij lachend en begon steeds harder te rennen om haar bij te houden. Ze was wel echt snel.

"Okey, mooizo" Miauwde de kater en Vixenkit glimlachte wat triomfantelijk. Gelukkig maar, eindelijk gaf hij de discussie op. Ze redde zichzelf heus wel. "Daar kom ik hoor!" Riep hij en begon achter haar aan te rennen, meteen sprintte Vixenkit ook weg als reactie. Ze had er lol in en de pijn vergat ze heus wel. "Ik krijg je heus wel" Miauwde de kater achter haar uitgelaten. "Dat zullen we wel zien!" Reageerde Vixenkit uitgelaten, eventjes over haar schouder kijkende. Hierdoor zag ze niet dat de prooistapel steeds dichterbij kwam. Ze piepte geschrokken toen ze perongeluk zo de prooistapel indook.

Hij moest wel lachen toen ze de prooistapel indook, hij kon het gewoon niet laten. "Hahahahahah g-gaat het wel" Sprak hij terwijl hij lachte, niet goed verstaanbaar. "Sorry, het zag er echt gek uit" Hij glimlachte wat terwijl hij zijn kopje naar beneden liet vallen en haar heel onschuldig aankeek. Er keken wat warriors verschrikt op naar de twee maar hij gaf er geen aandacht aan, het enige wat hij nu kon doen was zien of ze niet boos was dat hij moest lachen of dat ze geen pijn had.

Vixenkit trappelde wat met haar achterpootje en haar pluizige staartje zwiepte verwoed heen en weer. "Hahahahahah g-gaat het wel" Glowkit lachte achter haar, tot haar eigen chagrijn. "Sorry, het zag er echt gek uit" Lachte hij vervolgens. Ze trappelde nog wat meer met haar achterpoten en probeerde grip te vinden met haar voorpoten. Maar tot haar eigen grote schrik en irritatie zat ze vast. "Ik zit vast!" Piepte ze wat geschrokken, terwijl ze alleen maar wilder begon te spartelen.

Toen de kitten begon te spartelen stopte hij met lachen. "Uhh...uhh" Was het enige wat hij kon uitbrengen toen hij naar haar toe snelde. Hij pakte haar pootje beet met zijn lippen, waarna hij begon te trekken. Het hielp gewoon niet, ze zat muurvast. Glow keek verschrikt om zich heen en snelde gauw naar een warrior. "V..v..vixenkit zit- vas- vast" Zei hij hijgend. Met zijn ogen wijzend naar de prooistapel waar alleen de pootjes en staart van zijn 'zusje' te zien waren.

Zullen we iemand vragen zich in 't topic te mengen??

Paniekerig trapte Vixenkit om zich heen. Ze voelde dat Glowkit haar los probeerde te trekken met zijn mond. Zelfs terwijl hij geen tanden gebruikte, voedde het Vixenkit's paniek nog steeds. "Auw, hey, niet bijten!" Piepte ze geschrokken, terwijl ze eventjes extra fel spartelde. Pas toen hoorde ze dat Glowkit hulp ging halen. Nu schaamde ze zich pas echt, de warriors zouden haar vast allemaal uitlachen.

{Is goe xD}