Little Bird {Frostlake}

{Eerste post gereserveerd voor Frostlake}

De poes rekte zich eventjes rustig uit, waarna ze de Warriors den uitstapte. Haar gember, zwart en witte pels glansde zachtjes in het zonlicht, al was het nog ietwat warrig door de slaap. De poes schudde haar pels nog eventjes wat extra uit, waarna ze nog ietwat slaapdronken naar de prooistapel liep. Perongeluk botste ze even tegen een andere kat aan. "Sorry," Mompelde ze wat slaperig.

De zwarte kater lag opgerold in zijn nest De dagen waren voor hem standaard geworden. Hij ging uit jagen, deed grenspatrouilles en trainde Beaverpaw. Zijn sociale contacten verwaterden, en hij had de meeste van zijn vrienden al een tijd niet meer gezien. Minnowleaf, Wonderland, en noem maar op. Maar, zijn leven was zo veel drukker geworden! Beaverpaw eiste veel van zijn tijd op, en Shrewstar rekende altijd wel op zijn hulp. Een zucht rolde over zijn lippen, en hij hees zich overeind, hij moest maar weer eens opstaan. Hij gaf zijn vacht een korte wasbeurt en liep naar buiten. Terwijl hij nog gaapte liep hij naar de prooistapel, en even waren zijn groene kijkers gesloten. Opeens botste hij tegen iemand aan. "Sorry," Momepelde deze stem wat slaperig. Hij opende zijn ogen, en zag wonder boven wonder Wonderland staan. ''Mij sorry,'' miauwde hij en greens naar haar. ''Lekker geslapen?'' Miauwde hij plagend naar de nog slaapdronken poes.

[Dit topic speelt zich af vóór zijn ongeluk :3]

Wonderland knipperde nog wat slaperig met haar groene ogen, nog niet helemaal registrerende wat ze allemaal zag. Ze zag een wazige zwarte vlek voor haar. Het was vast en zeker wel een kat. Ze gaapte nog maar een keer, wachtende tot haar beeld wat helderder zou worden. "Mij sorry," Miauwde de kater. Aan de stem kon ze horen dat het Frostlake was en haar ogen bevestigden dit ook langzaam maar zeker. "Lekker geslapen?" Vroeg de kater vervolgens plagerig. "Ja," Miauwde ze, opnieuw gapende. "Alleen... nog niet zo wakker." Mompelde ze erachteraan, over haar gezicht wrijvende met haar voorpootje. In haar nog door de slaap warrige pels hingen nog kleine stukjes mos. Alles aan haar straalde 'slaap' uit.

"Ja," Miauwde de poes, opnieuw gapend. "Alleen... nog niet zo wakker." Mompelde ze erachteraan, en hij zag hoe een van haar poortjes over haar gezicht wreef. Hij grinnikte zachtjes bij het zien van stukjes mos in haar vacht, en viste er eentje uit, die hij voor de neus van de poes weer liet vallen. ''Ik denk zo, dat jij wel een oppepper kan gebruiken.'' Hij greens bij het bedenken van dit plannetje, en draaide zich een kwartslag om, naar de prooistapel, waar hij twee vogeltjes pakte. Hij liet er eentje voor de neus van Wonderland vallen, en de andere legde hij voor zijn eigen poten neer. Misschien werd ze wat wakkerder van de geur van prooi.

Wonderland rekte haar lenige lichaam nog eventjes een keertje uit. Op het eerste opzicht had ze niet eens door dat Frostlake wat uit haar vacht plukte, totdat hij het plukje mos voor haar gezicht liet bungelen. "Huh?" Mompelde ze wat zachtjes, het nog niet helemaal registrerende. ''Ik denk zo, dat jij wel een oppepper kan gebruiken.'' Miauwde de kater. "Misschien," Miauwde Wonderland, al gapende. Ze keek wat verbaasd op toen er een vogel voor haar neer plofte. "Oh, bedankt," Miauwde ze ietwat verbaasd, nu wat wakkerder aan het worden.

Hij grinnikte nog even na over haar vacht vol stukjes mos. "Misschien," miauwde ze toen, gapende, over zijn stelling. Maar toen de vogel eenmaal voor haar neer plofte, keek ze wat wakkerder. "Oh, bedankt," miauwde ze, iet wat verbaasd. Hij greens kort, en nam een hap van zijn eigen vogel. ''Geen dank,'' miauwde hij toen hij de hap vlees had doorgeslikt. Hij was er graag voor zijn vrienden, en een praatje kon nooit kwaad, niet? ''Zullen we zo samen gaan jagen?'' Stelde hij haar toen voor. Beaverpaw had vandaag training met een andere Apprentice, dus daar had hij geen omkijken naar de komende paar uurtjes. Hij scheurde wat veren van zijn vogel, en nam weer een hap, ondertussen wachtend op een bevestiging van de gember kleurige poes.

Wonderland plofte neer naast de vogel en trok een bescheiden stukje vlees van het karkas af. Het was zeker nog geen grote hap, maar voldoende op dit moment. Ze veegde eventjes nog steeds slaperig met haar poten langs haar kop, maar het hielp niet echt. De dromerige Wonderland was immers een beetje een slow starter. Het duurde eventjes tot ze op gang was, vooral als ze zich ietwat verslapen had zoals nu. ''Zullen we zo samen gaan jagen?'' Miauwde Frostlake. Wat traagjes keek Wonderland op. "Ik denk niet dat je op dit moment zoveel aan me hebt," Gaf ze eerlijk toe met een wat schaapachtige glimlach.

"Ik denk niet dat je op dit moment zoveel aan me hebt," Gaf de poes toe met een schaapachtige glimlach. De kater greens kort. ''Wat maakt het uit,'' miauwde hij en nam nog een hap van zijn vogel, die nu al weer bijna op was. ''Het is goed voor de spieren.'' Grinnikte hij en likte zijn lippen nog even af, wat er best komisch uit moest zien. Zijn groene ogen waren naar boven gericht, de lucht was prachtig blauw. ''En we kunnen ook gewoon een wandeling maken, langs de grenzen misschien?'' Miauwde hij en keek toen vragend naar Wonderland.

Wonderland gaapte nogmaals, maar de slaap wilde haar lichaam niet verlaten. ''Wat maakt het uit,'' miauwde Frostlake, ''Het is goed voor de spieren.'' Grinnikte hij. ''En we kunnen ook gewoon een wandeling maken, langs de grenzen misschien?'' Miauwde hij vervolgens. Wonderland haalde haar schouders op. "Dan klinkt een grenswandeling wel wat beter." Miauwde ze, waarna ze hem plagerig aankeek. "Wil je zo graag met me op stap ofzo?" Hierna stond ze op, hem niet de kans gevende om antwoord te geven. "Komop dan maar." En daarna trippelde ze rustig richting de kampuitgang.

De gember, wit en zwart kleurige poes haalde haar schouders op. "Dan klinkt een grenswandeling wel wat beter." Miauwde ze, en keek hem plagerig aan. Hij greens naar haar. "Wil je zo graag met me op stap ofzo?" Miauwde ze en stond al op, hem niet de kans gevende om nog een reactie te geven. Hij volgde haar voorbeeld en grinnikte eventjes. "Komop dan maar." Miauwde ze en trippelde rustig richting de kampuitgang. Hij trok een van zijn mondhoeken omhoog en volgde haar vervolgens.

[Maak jij een nieuw topic?]