Lets share some breakfast [Frostlake]

Na lange dagen en korte nachten, had Frozentime eindelijk weer eens goed geslapen, iets waar ze maar al te blij mee was geweest. Met een kleine glimlach op haar gezicht kwam ze de warrior's den uit gestapt. Buiten rekte ze zich uit en geeuwde, vervolgens schudde ze haar lange, zachte vacht uit en liep in de richting van de prooistapel voor een goed en stevig ontbijt. Vandaag zou ze toch gaan jagen, dus dan zou ze nog wel een paar stukken prooi meenemen, waardoor de balans op de stapel in evenwicht zou blijven. Haar blauw/grijze ogen gleden over stapel heen en ze haalde eruit eindelijk alleen maar een middelmatige muis tussenuit, ze had niet zo heel erg veel honger.
Met de muis aan zijn staart bungelend, liep de poes naar een verlaten plekje van het kamp en begon daar rustig te eten. Haar oren hielden alles goed in de gaten, terwijl haar ogen gericht waren op het lekkers voor haar. Opeens keek ze op, er kwam iemand op haar afgelopen.

De zwarte kater had zich wat verslapen vandaag. Maar dat was logisch, aangezien hij gisternacht mee moest met een patrouille. Hij zette zich rechtop in zijn nest en begon zich langzaam te wassen, tevens om nog wat wakkerder te worden. Toen hij alles had gehad stond hij op en trippelde de Den uit. Buiten strekte hij zijn poten en rug waarna hij naar de prooistapel trippelde. Een dikke mus lag hem op te wachten, en hij liet deze kans ook niet voorbij gaan. Hij pakte het diertje beet en keek rond, zoekend naar een plekje waar hij kon gaan zitten. Zijn blik viel op een poes, die nog al alleen in een hoekje van het kamp zat. De kater besloot daar heen te gaan. Toen hij op de poes afstapte dacht hij snel na over haar naam, in namen was hij nooit zo goed geweest. Frozentime. Schoot er opeens door zijn kop heen, maar natuurlijk, dat was het. Toen hij bij de poes was legde hij zijn mus neer en keek haar aan. ''Goedemorgen, Frozentime, zou je het goedvinden als ik bij je kwam zitten?'' Miauwde hij en toverde een glimlach op zijn gelaat.