Forbidden territory? Ha!

De grijze kater keek wat stilletjes naar de katten van de andere Clans die hen gevonden hadden, maar merkte toen plots een paar groene ogen op. Littlepaw? De glans zag er wat verveeld uit en de kater knikte. Ja, het was een beetje stilgevallen en misschien was het ook leuker geweest als ze het samen alleen hadden gedaan. Maar goed. Littlepaw was de eerste die weg glipte van de rots, Ashdrizzle wachtte even, zodat er geen argwaan zou worden opgewekt en sprong toen ook van het gesteente af. Achter een struik verdwenen de twee en de poes gaf een klein knikje voordat ze verdween aan de andere kant van de geurige grens. Met een wil kloppend hart deed Ashdrizzle een pas over de grens en voelde de adrenaline door zijn lijf stromen. "Denk je dat de wezens bij Twolegs leven of zullen ze zich, net zoals wij, zo ver mogelijk van die Twolegs af houden?" Vroeg hij vervolgens om geen hele nutteloze reis te maken door eht hele territorium van de andere Clan.

De poes hield halt in haar pas en haalde haar schouders op, Ashdrizzle fronste toen wat. "Ik hoop dat ze niet bij de Twolegs leven, dat is nog een heel eind lopen. Maar om eerlijk te zijn weet ik het niet goed." En vervolgens begon ze weer in beweging te komen. Ashdrizzle bleef even wat verstijfd staan, schudde zijn kopje en haalde haar met grote passen weer in, zodat ze naast elkaar konden lopen. "Laten we dan maar bij gebieden zoeken waar veel gras staat, het moeten wel planteneters zijn, want anders zouden die wezens WindClan allang hebben verjaagd, toch?" Grijnsde de kater en liet zijn blauwe kijkers over het gebied gaan. Het was niet echt een vlak gebied, waar hij aan gewend was, af en toe golfde het landschap, maar hij zag ook bijna geen begroeiing. Dus WindClan moet het echt doen van konijnen.. Bedacht de tabby zich en hield zijn kopje even wat scheef verzonken in zijn gedachten, terwijl hij stevig doorstapte.

Het werd even stil en Ashdrizzle fronste eerst wat. Waar zou ze nu aan denken? Had ze er plots geen zin meer in en bedacht ze hoe ze haar vertrek zou verwoorden? De grijze kater schudde licht met zijn kop en sloot zijn ogen even. Nee. Ze zou hem niet zomaar achterlaten, dat kon ze niet doen. Ze hadden een afspraak, eentje die ze niet mocht verbreken anders zou hij zich uit haar leventje trekken, maar dan voor goed. "We zullen wel zien." Door een glimlach kalmeerde hij wat, maar het idee spookte nog in zijn kop. Wat als..? Met een zucht kwam hij tot stilstand en keek Littlepaw een beetje moeilijk aan. Hij opende zijn mond om de stroom van woorden los te laten, maar plots was alles verdampt. Met wat blikken keek hij om zich heen, alsof dat hem zou kunnen redden, maar nee, een ingeving van niets kreeg hij ervan. Nogmaals zuchtte de kater en keek Littlepaw weer aan. "Je weet zeker dat ik je tijd niet verdoe? Van mij mag je nu naar de ShadowClan terugkeren en Smokebreath gezelschap houden.." Hij liet zijn kopje weer wat hangen en drukte zijn oren wat dichter tegen zijn nek, klaar om het antwoord op te kunnen vangen.

Waarom had hij zich nu zo uitgesproken? Waarom had hij zijn problemen niet voor zich kunnen houden totdat Littlepaw weg zou zijn? Dan had hij tenminste niemand iets aangedaan en had niemand er last van. "Hoe durf je nou zó iets te zeggen? Je kent me duidelijk niet goed!" De beledigde toon deed zijn oren nog dichter liggen tegen zijn nek en Ashdrizzle kneep zijn ogen dicht. "Ik stoot me geen tweede keer aan dezelfde steen hoor! Ik laat jou deze keer niet meer in de steek!" Zachtjes schudde hij zijn kopje en opende zijn heldere blauwe ogen weer. Voorzichtig keek hij Littlepaw aan, zijn blik nogal schuldig en vol verdriet. "Ik ken je, nou ja, dat dacht ik. Je denkt nu zo anders, reageert anders op dingen en ik denk maar als een doorsnee Warrior. Kijk naar Smokebreath, die vind Warrior waarschijnlijk een verspilling voor kruiden, te onvoorzichtig of wat dan ook. Straks ga jij ook zo denken en dan.." Hij sloot direct zijn mond en stond op om zich even om te draaien, zo kon hij Littlepaw's blik op geen enkele manier zien. Hij was weer dom bezig, maar ja, een Warrior hoefde ook niet slim te zijn..

"J-je vergelijkt me met Smokebreath?!" Ja, dat had hij al kunnen verwachten.. Ashdrizzle schoof wat meer van de poes af en liet zijn kopje nog wat meer hangen. Waar bleef het geluid van wegrennende pootjes? "Hoe durf jij het in je kop te stoppen dat ik OOIT zoals hem zal worden!" Plots voelde hij iets tegen hem aandrukken en.. iets nats plakte zich vast aan zijn vacht. "Ik ben nog altijd dezelfde Littlepaw! Dat ik nu tot Medicine cat word opgeleid betekend niet dat ik een heel andere kat ben geworden!" Ashdrizzle schudde lichtjes met zijn kop, nog steeds keek hij wat leeg naar de grond voor hem. "Ik bedoelde het niet zo," Mompelde hij wat beduusd en versmalde zijn blik even. "Het is gewoon dat je wel anders moet zijn, nu. Je kan nu niet als een gewone Apprentice denken en straks.. kunnen wij daardoor geen vrienden meer zijn.." Een hele zachte snik verliet zijn mond en hij kneep zijn ogen weer dicht.

"Ik bedoelde het niet zo," Was zijn excuus. Littlepaw ging weer iets verder van de kater staan zodat hij genoeg ruimte had om adem te halen en spitste haar asgrijze oortjes naar hem toe. "Het is gewoon dat je wel anders moet zijn, nu. Je kan nu niet als een gewone Apprentice denken en straks.. kunnen wij daardoor geen vrienden meer zijn.." Zijn fronste haar wenkbrauwen en snoof even met haar neusje. Ze begreep wel wat hij bedoelde en bij haar spookte die gedachte ook wel eens rond in haar kop, maar ze besteedde er geen aandacht aan. Ze was niet van plan om hun vriendschap op te geven gewoon omdat ze nu iets kon doen met haar leven, ze de Clan waardig was. "Ashdrizzle! Verman jezelf eens! Als wij echt geen vrienden konden zijn gewoon omdat ik nu een andere rang heb dan zou ik hier nu niet samen met jou staan!" Haar wenkbrauwen gingen in een kwade positie staan en ze keek hem vurig aan. Echter verzachtte ze hierna uiteindelijk haar blik ietwat. "Kop op!" Maakte ze haar zin zachtjes af.

"Ashdrizzle! Verman jezelf eens! Als wij echt geen vrienden konden zijn gewoon omdat ik nu een andere rang heb dan zou ik hier nu niet samen met jou staan!" Voor een moment voelde hij een blik op zijn vacht branden, maar de kater waagde het niet om te bewegen. Hij was bang om haar echt kwaad te zijn en hij durfde het gewoon niet om die confrontatie aan te gaan. "Kop op!" En toen was de druk van hem af en het brandende gevoel weg. Even bleef Ashdrizzle daar wat zitten, niet zeker wetend of hij na zijn gedrag nog wel verder wilde en of Littlepaw dit niet tegen haar zin in zou gaan doen. De Warrior slikte een paar keer en nam een grote hap lucht voordat hij langzaam opstond en met een hangend hoofd verder begon te lopen. Hij schaamde zich te erg om nog een woord over zijn lippen te krijgen.

Littlepaw bleef haar bladgroene blik op de kater gericht houden en zette haar poten in beweging zodra hij dat ook deed. Een respons van hem was ze blijkbaar niet meer waardig. Zonder zelf nog iets te zeggen trippelde ze verder tot de Windclan geur verser en sterker werd. "Volgens mij bevinden we ons nu midden in het territorium," Siste ze zachtjes tegen de kater, bang dat een voorbij lopende krijger hen zou horen. "Kijk!" Deze keer klonk haar stem iets hoger van opwinding. Met haar neusje wees ze naar links, naar een kudde middelgrote beesten met een vacht welke op wolken leek. Haar oogjes werden groot van opwinding en haar staart begon zachtjes heen en weer te zwiepen. "Ik wil ze van dichterbij bekijken!" Miauwde ze speels, waarna ze richting de schapen toe sprong en weer versteend aan de grond vastgespijkerd bleef staan toen één van de onbekende wezens opkeek. Haar ademhaling stokte en voor enkele seconden waagde ze het niet meer nog lucht naar haar longen te laten stromen. Pas wanneer het beest zijn kop weer liet zakken haalde ze opgelucht adem en keek ze met twinkelende oogjes naar Ashdrizzle. "Je moet dit zien!" Riep ze naar hem. Nu ze eindelijk de beesten hadden gevonden waar ze al zolang opzoek naar waren geweest konden ze er beter meteen van profiteren. Want ze was niet van plan om iedere dag de grenzen te overschrijden, dat de kater dat maar goed in zijn kop stak. Ze schudde haar hoofdje zachtjes en keek nadien weer naar de kudde schapen die vredig verder graasde. "Volgens mij zijn het inderdaad graseters, zoals je zei." Ze grinnikte even en tikte enkele keren met haar staartje tegen de grond. Nee, dit had ze voor geen goud willen missen! De kleine poes was nog zo in de ban van de onbekende wezens dat ze nieuwere, recente WindClan geur niet had geroken. Ach ja, het zou vast niets zijn geweest.

"Volgens mij bevinden we ons nu midden in het territorium," De Warrior trok wat met zijn neus, de sterke WindClan geur stond hem helemaal niet aan, gevaar kon om elke hoek dreigen en hier hadden ze geen schijn van kans. "Kijk!" Ashdrizzle keek nog met een wat neutrale blik op van de plotselinge exclamatie van Littlepaw. Op het eerste gezicht zag hij niet echt iets, maar toen hij haar blik volgde zag hij een groep beige kleurige wezens. Waren het..? "Ik wil ze van dichterbij bekijken!" Maar de kater zelf was niet echt in de stemming om nu speels te gaan doen, hij bleef als een standbeeld aan de grond genageld terwijl Littlepaw naar voren sprong. Een van de wezens had haar opgemerkt en hief zijn grote kop op. Ashdrizzle's ogen werden groot en hij begroef zijn poten in de grond, zou het iets met Littlepaw gaan doen? Dan zou hij eigenhandig het wezen tussen zijn klauwen krijgen en ervoor zorgen dat het haar geen haar kwaad kon doen! Maar nee, het wezen verloor zijn interesse in haar. "Je moet dit zien!" Haar glanzende blik werd weer op hem gericht en Ashdrizzle kwam langzaam wat dichterbij, zijn blik nog aardig somber. Wat als ze de wezens niet nu hadden gevonden? Zouden ze dan nog wel de reis hebben kunnen afmaken in die stilte? "Volgens mij zijn het inderdaad graseters, zoals je zei." Hij knikte wat beduusd en deed nog wat passen dichterbij. Een van de wezens deed een onverwachte stap dichterbij, waardoor de gehoefde poten plots voor hem stonden. Van de schrik sprongen zijn haren overeind, maar het wezen had hem niet eens gezien en draaide zich alweer om om verder te grazen. Ergens had Ashdrizzle plots een instinctieve ingeving. Hij deed een paar korte pasjes achteruit en gebruikte deze aanloop om op de achterkant van het wezen te springen. Met zijn nagels klemde hij zich vast aan de zachte vacht en het schaap mekkerde wat toen hij plots een gewicht aan zich kreeg en bleef stilstaan. Ashdrizzle gebruikte al zijn spierkracht om zich op te heffen en wist uiteindelijk op de platte rug te komen. Met grote ogen keek hij naar beneden. "Dit is echt veel leuker dan daar zo suf te zitten!" Grijnsde hij en dit keer glommen zijn ogen weer van plezier, toen het wezen plots weer begon te lopen, zakte de kater door zijn poten om er niet af te donderen. Het was gevaarlijk, maar af en toe een beetje gevaar in je leven was toch ook niet erg?

Toen ze Ashdrizzle op één van de schapen zag springen barstte ze uit in lachen. "Dit is echt veel leuker dan daar zo suf te zitten!" Miauwde hij, echter maakte dat Littlepaw stiekem niet veel uit. "Ga jij meer de onnozele uithangen, ik blijf hier liever veilig op de grond staan!" Grapte ze naar hem terwijl ze nog steeds moest bekomen van het lachen. Ondertussen had ze niet door dat er een kater achter haar was komen te staan. Pas toen ze zijn stem hoorde sprong ze met opgezette vacht op en keek ze ietwat bang achterom. "Wat doen jullie hier." Zijn stem leek uit het niets te komen. Alsof de wind hem had meegevoerd tot bij Littlepaw's oren. Ietwat zenuwachtig begon ze de grond samen te kneden met haar pootjes en liet ze haar pels weer dalen. "Euhm, w-we waren k-kruiden aan het zoeken," Loog ze terwijl ze de blauw ogende kater schuldig aankeek. "Maar toen zagen we d-deze ... beesten..." Het kwam er alles behalve geloofwaardig uit.

Het schaap mekkerde nog een keer, maar Ashdrizzle was te druk bezig met lachen. "Ga jij meer de onnozele uithangen, ik blijf hier liever veilig op de grond staan!" Ashdrizzle schudde glimlachend zijn kop. "Oftewel; mevrouw durft niet!" Glimlachte hij plagerig, maar schrok toen hij plots een onbekende stem hoorde. "Wat doen jullie hier." Ashdrizzle sperde zijn ogen open en lette niet meer op het levende wezen onder hem. Het schaap schudde zich uit en hij donderde ervan af. "Oof.." Mompelde hij pijnlijk en krabbelde overeind, zijn schouder deed wat zeer, maar hij vermande zich snel en ging naast Littlepaw staan. Toen hij de, waarschijnlijke, WindClan kater zag begon zijn vacht te prikkelen en hij versmalde zijn blik. "Euhm, w-we waren k-kruiden aan het zoeken," Ashdrizzle bleef de kater aankijken, hem niet vertrouwend. "Maar toen zagen we d-deze ... beesten..." De grijze kater knikte hierop. "Wat wilde je er tegen doen dan?" Gromde hij, het was zeker niet slim om zo tegen deze kat te praten, maar zo was Ash nou eenmaal.

Toen de kater zei dat hij er niets van geloofde kromp ze ietwat in een. Maar hierna hees ze zichzelf weer overeind en vermande ze zichzelf ietwat. "Wat wilde je er tegen doen dan?" Hoorde ze Ashdrizzle zeggen. Een ietwat strenge blik werd op de grijze kater geworpen door Littlepaw. "Jullie van Windclan territorium verjagen." Ze schudde haar kop en keek de kater deels vriendelijk en deels neutraal aan. "Dat is niet nodig, we zullen zelf wel weggaan." Miauwde ze kalm terwijl ze een waarschuwende blik op Ashdrizzle wierp als teken dat hij zijn mond moest houden. "Ik vraag jullie vriendelijk om dit territorium nu meteen te verlaten en niet meer terug te keren." Ze knikte respectvol en zuchtte even. "Het spijt me, we zullen meteen vertrekken." Ze knikte de kater nog toe en keerde nadien om. Met haar staart maakte ze teken dat Ash mee moest gaan, als hij zijn vacht nog wou houden tenminste.

Dus deze kater dacht dat hij heel wat was, hè? Nou, zodra Ashdrizzle echt kwaad werd, zou hij nog wel een hele klus aan hem hebben. Maar goed, Littlepaw zou dan weer weg bibberen en dan zou hij zeker met een manke poot thuis komen. Hij moest gewoon zich kalm weten te houden. "Jullie van Windclan territorium verjagen." Vervolgens werd hij gewoon genegeerd. Ashdrizzle gromde nogmaals en net toen hij een pas dichterbij wilde doen, gaf Littlepaw in in dit 'bevel'. Verbaasd keek hij haar aan, wat deed ze nu? Wilde ze haar eigen Clan zwak laten lijken? De poes zelf wierp een waarschuwende blik op hem, maar Ashdrizzle kalmeerde hier niet door. "Ik vraag jullie vriendelijk om dit territorium nu meteen te verlaten en niet meer terug te keren." Zijn blik werd weer teruggetrokken naar de WindClan kater. "Het spijt me, we zullen meteen vertrekken." De grijze kater hief zijn kopje weer wat hoger op, maar was nog niet helemaal klaar. "Denk maar niet dat je zo sterk bent hoor." Siste hij naar de oudere kater en keek hem venijnig aan, vervolgens draaide hij zich om, maar keek de Warrior nog een keer kwaad aan.