Never lose my hope.{OPEN}

Canepaw keek om, naar de Medicine Cat den. Daar waar ze zo lang in had gelegen, terwijl haar wereld verduisterde voor haar ogen. Alles wat ze had gehad was uit haar poten gerukt. Zelfs haar moeder. Maar dat was haar eigen schuld, alles was haar schuld. Treurig keek ze naar beneden, wat ze het liefst bleef doen. Opeens voelde ze zich schuldig. Wat een onzin. Zij ging toch niet zitten jammeren? Haar leven ging door, ook nu..Na alles. Ze zette een stap naar voren en voelde haar poot zwikken. O ja... Haar probleempje. Voordat ze het wist lag ze op de grond en voordat ze het wist greep iemand haar vast in haar nekvel en stond ze weer overeind. ''Bedankt''zei ze tegen de Warrior, die haar vriendelijk aankeek. Het tabby poesje besloot nog een poging te doen en gelukkig ging het dit keer wel. Met langzame en duidelijk moeilijke passen wandelde ze door het Camp. Opeens zag ze wat Apprentices lopen, normaal... Ze weerde haar gezicht af en probeerde er niet op te letten. Ze moest gewoon aan iets anders denken. Canepaw liep naar de Prooistapel en nam een muis. Ze hoefde nu geen clantaken uit te voeren. Eigenlijk verwachtte Canepaw dat ze bij de volgende Ceremonie tot Elder werd benoemt. Dat wist ze vrijwel zeker, nu was ze nutteloos voor de clan. Of...Maar dat zal nooit gebeuren. Met haar muis ging ze zitten en begon te eten, terwijl er een kat naderde.

w o l f k i t

Sometimes you just have to take a risk

Verveeld had hij zich neergelegd aan de rand van de Nursery. Zijn helderblauwe ogen staarden naar voren en bekeken de katten die in het kamp rondlopen. Hij wilde gewoon iets doen, maar veel was er niet te doen in het kamp. Vooral niet voor een kitten. Zijn blik richtte hij kort op de Nursery, de andere kittens zullen vast nog slapen. Hij wilde eens wat avontuur beleven, misschien wel iets doen wat tegen de regels was. Oh, wat leek hem dat leuk om te doen! Zijn poten jeukten gewoon om iets te doen wat tegen de regels was, waarom wist hij niet. Hij richtte zijn blik weer op het kamp en nu merkte hij een van de apprentices op. Deze apprentice liep echter raar, anders dan de rest. Het leek wel alsof hij een beetje wiebelde en niet goed kon lopen. Verbaasd keek hij toe hoe de apprentice op de prooistapel af liep en nu begonnen zijn poten te jeuken om aan deze te vragen waarom hij zo liep. Natuurlijk kon hij het niet laten om dit ook te doen. Hij was gewoon een kleine lefgozer, niet nadenkend of hij met zijn vragen anderen misschien kon kwetsen. Met grote, gemakkelijke passen liep hij op de apprentice af en voor haar ging hij zitten. Met een oprecht nieuwsgierige blik keek hij de poes aan, waarna zijn blik op haar poten werd gericht. ”Waarom loop jij zo.. anders?” Hij wilde het woord raar vermijden, want hij wilde absoluut niet dat de apprentice kwaad op hem werd en natuurlijk had hij hier ook geen pestende bedoelingen achter. Hij wilde gewoon de reden weten, zo nieuwsgierig was hij.

template by act appalled of shine.

Canepaw was niet voorbereid op een naderde kat, maar ze zag dan ook geen gevaar in het Camp. Niet daar waar het water niet kon komen, hopelijk... Maar er kwam een kat op haar af, ze voelde het. Ze draaide zich om en zag een jonge kitten, rond de twee moons oud. Een glimlach verscheen op Canepaw's gezicht en ze bukte naar de kitten toe, ''Hoi'' begroette ze de kitten met een zachte stem. Wolfkit, want zo heette de kitten, keek echter naar haar buiten. ”Waarom loop jij zo.. anders?” vroeg hij opeens. Even trokken Canepaw's oren, dat had ze moeten zien aankomen. Ze had wel eens vaker die vraag gehad van jonge kittens...Dus ze was er aangewend. Zuchtend ging ze weer overeind zitten, en keek naar de lichtblauwe lucht. ''Ik heb niet altijd zo gelopen'' even liet ze haar kop zakken en alles kwam terug. ''Ik was al vanaf mijn eerst dag als Apprentice ondeugend en ik wou dingen uitproberen...Dat deed ik ook en toen ging het mis. Een moon geleden. Ik wou een vis vangen, maar ik gleed uit. '' Ze voelde weer het water en weerde haar kop af...Waarom vertelde ze dit? Ze wou het allemaal vergeten... Nooit meer. ''Ik kwam niet meer boven en bleef zolang onderwater dat ik in een coma raakte...Ik werd gered door mijn eigen moeder''Fluisterde ze verder, ''Maar zij overleefde het niet...Enkele dagen later werd ik wakker...En toen ik wou lopen ging het mis...''rondde ze vlug het verhaal af...Kwaad op zichzelf. Haar glimlach was verdwenen en haar ogen stonden opeens droevig.

w o l f k i t

Sometimes you just have to take a risk

De poes voor hem begroette hem met een zachte stem. Met een vriendelijke glimlach keek hij haar aan, waarna hij wachtte op een antwoord van haar. ''Ik heb niet altijd zo gelopen'' Verbaasd keek hij haar aan. Hoe kon het gebeuren dat een kat opeens anders ging lopen dan normaal? Daar had hij nog nooit over gehoord! ''Ik was al vanaf mijn eerst dag als Apprentice ondeugend en ik wou dingen uitproberen...Dat deed ik ook en toen ging het mis. Een moon geleden. Ik wou een vis vangen, maar ik gleed uit. '' Nieuwsgierig spitste hij zijn oren, terwijl hij de apprentice recht aankeek. ''Ik kwam niet meer boven en bleef zolang onderwater dat ik in een coma raakte...Ik werd gered door mijn eigen moeder. Maar zij overleefde het niet...Enkele dagen later werd ik wakker...En toen ik wou lopen ging het mis...'' Even richtte hij zijn blik af van de poes voor hem. Hij dacht kort na, niet heel lang, voordat hij zijn ogen weer op haar richtte. "Komt het nog goed? Met je poten?" Miauwde hij, waarna hij omlaag keek naar haar poten. Hij wilde niet weten hoe het voelde om niet meer goed te kunnen lopen, hij zou zich er echt rot om voelen. Maar toch.. uiteindelijk kom je daar toch overheen? Niet?

template by act appalled of shine.

"Komt het nog goed? Met je poten?" vroeg Wolfkit aan haar en ze keek hem aan. ''Het ligt niet aan mijn poten, het zit in mezelf...'' legde ze uit, misschien wat onduidelijk. Haar donkeramberen ogen keken rond en ze zag Apprentices binnenkomen. Een steek jaloezie drong tot haar door. Daarna richtte ze zich weer op de kitten. ''Nu heb ik een andere doel'' . Wat dat doel was, vertelde ze er niet bij. Het ging vast toch nooit lukken.

w o l f k i t

Sometimes you just have to take a risk

Verbaasd staarde hij de poes voor hem aan toen ze zei dat het niet aan haar poten lag, maar aan iets wat in haar zat. Hoe bedoelde ze dat nou weer? Hoe kon dat dan? ”Is .. het je hoofd?” Miauwde hij, terwijl hij onbegrijpend fronste. Dit was raar. ''Nu heb ik een andere doel'' Een ander doel? Hoe kon een apprentice nou een ander doel hebben? Weer fronste hij, waarna hi bedenkelijk om zich heen keek. ”Elder worden?” Zei hij, met een tikkeltje ongeloof in zijn stem. Welke apprentice wilde nou elder worden? Hij richtte zijn blik weer op de poes. ”Of bedoel je soms een ander doel?” Miauwde hij, hopend dat ze dat bedoelde. Het was gewoon heel raar dat een apprentice elder wilde worden, dat was toch gewoon onmogelijk? Een elder mocht zo weinig en ze zou nooit leren om te jagen of te vechten!

template by act appalled of shine.

”Is .. het je hoofd?” vroeg de kitten. Canepaw knikte maar daarop. Daarna zag ze enkele Apprentices binnenkomen en voelde ze een steek van jaloezie. ''Nu heb ik een andere doel''zei ze tegen Wolfkit. Die daar door verrast was, ”Elder worden?” zei hij met een tikkeltje ongeloof in zijn stem. Canepaw keek naar de Elder Den. Waarschijnlijk lag zij daar ook straks. Ze schudde haar kop. ”Of bedoel je soms een ander doel?” Canepaw knikte, "Echter is dat niet haalbaar"mompelde ze. Konden ze het niet over iets anders hebben?

w o l f k i t

Sometimes you just have to take a risk

Opgelucht haalde hij adem toen de apprentice voor hem knikte dat ze geen elder wilde worden. Dat zou wel een erg stom doel zijn, hij zou gewoon voor een beter doel gaan. Het beste. Misschien kon je met dat mank lopen toch nog iets worden, misschien als je hard werkte zelfs deputy! "Echter is dat niet haalbaar" Verbaasd staarde hij de apprentice aan. ”Alles is haalbaar!” Miauwde hij opgewekt. ”Je moet gewoon doorzetten, oké? Niet toegeven aan je hoofd ofzo..” Hij ging staan. ”Ik kan je misschien beter leren lopen!” Miauwde hij vervolgens vastberaden, terwijl hij Cranepaw recht aankeek. Hij was hier vrijwel zeker over dat hij de apprentice kon helpen, al was het misschien onrealistisch van hem.

template by act appalled of shine.