[The Final Prophecy] We need help!

Er was een lage begroeiing met het geluid van een stromende rivier. De aarde onder zijn voeten was nat en moerassig. Af en toe kwam hij een markeer geur tegen dat van de Riverclan was. Eaglewing zat goed. Hij moest de Clan opzoeken met behulp van zijn geur. Dit was immers de eerste keer dat hij bij het RiverClan camp kwam. Gelukkig vertrouwde Eaglewing zijn reukvermogen en had hij het al aardig snel gevonden. Hij liep door de moerassig aarde en volgde het geur spoor, tot dat hij bij de kant van een rivier strandde. Eaglewing keek naar de overkant en zag een klein eilandje bedekt door het hoge riet. ''Daar moet het zijn,'' dacht hij. Hij keek naar de rivier en weer terug naar het kleine eilandje. Het liefst maakte hij zijn poten niet nat, maar hij zag geen andere oversteek plaats en er was geen tijd om die te gaan zoeken. ''Wat maakt het uit, ik word toch wel nat,'' hij liep een stukje terug en nam een aanloop. Zonder aarzelen sprong hij in het water. Het water stroomde door zijn warme pels heen. De verkoolde haren spoelde van zijn lichaam af. proestend kwam hij boven water. Zijn poten maakte automatsch schoppende bewegingen. Hij hield zijn kop net boven water terwijl hij door trappelde, en de kant van het kleine eilandje bereikte. Hij sleurde zichzelf uit het water. Zijn vacht droop en was zwaar van het water. Hij schudde zichzelf uit. Zijn vacht stonk nog steeds naar verkoold haar, maar het zag er beter uit. Geen seconden om te verliezen kroop hij door het hoge riet. Zijn neus werd overrompelt door de Riverclan geur. Hij wist zeker dat hij bij de ingang was. ''Oke, even diep ademhalen,'' zei hij tegen zichzelf. Eaglewing stapte door de ingang van het RiverClan camp.

Words;; 300 // Tag;; - // Note;; Hoort bij The Final Prophecy

_{De RiverClan katten waren zojuist teruggekomen van de Gathering, die chaotisch was geëindigd. Een eigenaardige, hevige aardbeving had ervoor gezorgd dat iedereen in paniek raakte en de Clans zich terugtrokken naar hun eigen territorium. De Fourtrees waren waarschijnlijk het ergst geraakt, aangezien het RiverClan kamp redelijk ongedeerd was gebleven. Maarja, wie wist wat er in de andere Clans was gebeurd? Een vage geur van rook drong haar neus binnen. Mousefur stond even stil en snoof de lucht op. Was er soms brand ergens? Ze besloot het maar te negeren, maar iets in haar bleef toch erg oplettend. Terwijl ze opstond om naar Stormstar te lopen hoorde de poes gekraak bij de ingang. Wie was dat? Een achtergebleven kat soms? Toen het figuur tevoorschijn kwam zette haar nagels zich automatisch in de grond terwijl ze haar rug opzette. Een SkyClan warrior! Ze stond op het punt om tegen de kater uit te vallen, maar ze stopte. Een rokerige geur kwam van hem af en op zijn huid waren enkele schroeiplekken te zien. Haar boosheid veranderde in verbazing. 'SkyClan warrior! Wat heb jij hier te zoeken? Wat is er aan de hand?' vroeg Mousefur. Ze bleef hem achterdochtig aankijken. Haar blik snelde naar Stormstar en weer terug.}

MOOD:

Slightly scared

COMPANY:

RiverClan

WORDS:

205

Leafskin keek op toen ze verbaasde kreten hoorde. Haar ogen werden groot van verbazing. Een Skyclankater, zomaar op hun territorium, in hun kamp! Haar ogen versmalden en haar nagels gingen naar buiten. Ze liep op de kater af en ging naast Mousefur staan. 'SkyClan warrior! Wat heb jij hier te zoeken? Wat is er aan de hand?' zei Mousefur en Leafskin knikte als bijvalling, ze wilde dit ook graag weten. "Inderdaad, wat doe je hier?" Leafskin grauwde. Dit was dus niet de bedoeling. Iedereen had last gehad van de aardbeving, en waarom zou Skyclan dan zo zwak zijn? Leafskin's sperde haar neusgaten wijd open en snoof. Ze rook een verschroeide geur en keek geschrokken om zich heen. Toen besefte ze dat het van de kater was.

Toen een kreet door het kamp klonk vlogen Honeyspots' haren recht overeind. Met uitzonderlijk dikke vacht krulde ze zich eventjes om haar kits en kwam toen overeind. Terwijl ze zich met dikke vacht naar buiten wurmde bleef ze staan voor de ingang van de kraamkamer. De schok was gevoeld. Ze vreesde voor het leven van haar kits op dat punt, nu nog meer toen ze hem zag staan strak afgetekend tegen de ingang van de kraamkamer. Met dikke vacht en oren plat bleef ze voor de kraamkamer staan. Like hell zouden ze die den in komen! Ze zouden eerst langs haar moeten! Waarom was Mousefur zo kalm!? "Doe iets, Mousefur! Jaag het weg!" Gilde ze in de richtig van Mousefur met een stem die twee octaven omhoog was geschoten van angst.

Hij zette zijn eerste voetstap in het kamp, en keek rond. De eerste die hem zag was Mousefur. Een golf van vijhandigheid kwam over het kamp heen. 'SkyClan warrior! Wat heb jij hier te zoeken? Wat is er aan de hand?' zei Mousefur tegen hem.Hij kon zien dat ze achterdochtig was. Hij gaf haar geen ongelijk. Eaglewing herkende haar nog van de vergadering, zij was de deputy van de Riverclan en partner van Stormstar. "Inderdaad, wat doe je hier?" een andere calico poes kwam er bij staan. "Doe iets, Mousefur! Jaag het weg!" gilde een andere poes van een afstand. ''Ik ben hier niet om te vechten,'' zei Eaglewing rustig. Een onverwachte beweging zou riskant zijn, dus hij hield zichzelf kalm. ''Ik ben Eaglewing en ik kom met een boodschap van de Skyclan,'' Eaglewing wachtte rustig de reactie af.

Er was opschudding in het kamp, Lostvoice kon het horen, ondanks dat ze vrij diep in de Medicine Den lag. De dagen gingen langzaam hier en het voelde niet echt alsof ze ook maar iets herstelde. Ze had de moed nog niet gehad om haar kittens op te gaan zoeken, die nu bij Duskcloud lagen. Ze had de kattin niet genoeg kunnen bedanken om de zorg over haar kittens op zich te nemen. Al vroeg ze zich wel af of Honeykit, Badgerkit en Wolfkit ooit te weten zouden komen wie hun echte moeder was en waarom deze hun had afgestoten. Lostvoice trilde, zoals ze eigenlijk altijd trilde. Ze was nog steeds ontzettend mager en voelde zichzelf zwak, maar het ging wel iets beter. Ze kon helderder nadenken, dus dat was al genoeg.
Nu besloot ze, zonder dat Nightstream erachter zou komen, een kijkje te gaan nemen in het kamp. De geluiden hadden haar nieuwsgierig gemaakt. Net toen ze haar witte, doffe kop uit de den stak, hoorde ze een hoge stem boven de rest uitkomen. "Doe iets, Mousefur! Jaag het weg!" Haar blauwe ogen zochten naar de bron van het geluid en uiteindelijk vond ze haar oude apprentice, die er nogal angstig bij stond. Lostvoice kwam volledig uit de den, klein en fragiel, wat nu nog erger leek doordat ze zo mager was. "Honeyspots!" miauwde de witte kattin, met opmerkelijk veel kracht in haar stem. Ze liep in de richting van de gekleurde poes, wankelend, maar lopend. "Hou je gedeisd, Mousefur weet wat ze doet," siste ze naar de poes, toen ze binnen gehoorafstand stond. Lostvoice ging zitten en haalde moeizaam adem, het was duidelijk te merken dat ze nog lang niet de oude was.

De grote grijze kater beende sneller voort. Hij had warriors vooruit gestuurd en iedereen leek ongedeerd te zijn. Hij voelde de wind aan zijn vacht trekken en hij keek bezorgd rond terwijl ze terug liepen. Hij hoopte maar dat dit alles was en er niet meerdere bevingen kwamen. Uiteindelijk kwamen ze aan bij het kamp en stroomde de katten het kamp binnen. Stormstar bleef bij de ingang staan om koppen te tellen en nam toen de conclusie dat de clan compleet was, een zorg viel al langzaam van zijn schouders. In snelle pas trippelde hij naar de nursery om te kijken hoe het met de zieke was, alles ging goed. De een had een blauwe plek of een schaafwond, maar dat kwam wel goed. Hetzelfde deed hij bij de oudste en zijn laatste halte was de nursery. Hij keek genegen naar de kittens die nu langzaam weer kalmeerde door het likken van hun moeders. Hij keek ook even bij de kittens van Lostvoice, erg belangrijk voor hem. Stormstar raakte even met zijn neus hun dunne vacht aan. Toen hij zijn kop ophief, bekroop hem een angstaanjagend gevoel door de geur die hij opving, vuur. Hij keek het kamp in en zag in de ingang een silhouet staan. Al snel voelde hij een Honeyspots langs zich heen schieten, hij sloeg haar gade. Zijn nekharen rezen omhoog en hij stapte statig en breed de nursery uit, een strenge blik in zijn ambere ogen. Stormstar rook al snel dat de kater van Skyclan kwam. Het vreemd was alleen dat hij onder het natte roet zat. Zijn vacht besmeurd met het vreemde goedje, waarscheinlijk had hij de toeristische route genomen naar het kamp. 'SkyClan warrior! Wat heb jij hier te zoeken? Wat is er aan de hand?' hoorde hij Mousefur vragen, zijn oren spitste. Stormstar blikte even achterdochtig naar de kater en Mousefur. Meer katten die in het kamp waren vielen vijandig bij. Stormstar keek even rond naar de katten en kuchte. Met de punt van zijn staart maande hij zijn clan stil die verontwaardig begonnen te discussiëren en te oordelen. Stormstar nam de kater met strak gezicht op, licht vijandig. De gathering was al voorbij, er was niet langer reden om vriendelijk tegen elkaar te doen. Toch wilde Stormstar verhaal horen, hij wist alleen nu al dat hij er niet blij mee zou zijn. ''Spreek, jonge krijger.'' Zei Stormstar met beheerste stem en zwiep van zijn staart. Zijn houding dwong af dat hij wel moest vertellen, en anders op kon krassen. Alleen Stormstar wist zéker dat deze kat niet voor niets was gekomen dus wachtte Stormstar geduldig met strakke blik op de lapjeskat. ''Ik ben hier niet om te vechten,'' Stormstar knikte lichtjes. ''Ik ben Eaglewing en ik kom met een boodschap van de Skyclan,'' Stormstar knikte nogmaals en zijn strakke ogen waren gericht op Eaglewing. ''Vertel Eaglewing, wat is het probleem. Ik merk aan je vacht en je geur dat het niet moeilijk te raden is, maar vertel je verhaal.'' De woorden waren niet vriendelijk, eerder eisend en streng. Dit beviel hem maar niks.

Stormstar kwam uit een van de dennen en ging naast de zijde van Mousefur staan. Stormstar keek hem met zijn ambere ogen aan. ''Vertel Eaglewing, wat is het probleem. Ik zie aan de vacht en je geur dat het niet moeilijk te raden is, maar vertel je verhaal.'' zei hij op een eisende manier. Eaglewing keek om zich heen en zag de andere katten afwachten. ''Het Skyclan gebied is in rook opgegaan door een hevige brand. Hierbij is Duststar om het leven gekomen,'' zei hij met een bedroefdheid in zijn ogen. Het was nu geen tijd om te rouwen, dacht hij bij zichzelf. Hij slikte zij emoties in en vertelde verder;''Silverfang heeft nu de leiding overgenomen en de Clan is naar Fourtrees gevlucht omdat we nergens anders heen konden,'' zei hij tenslotte.

w o l f k i t

Sometimes you just have to take a risk

De opschudding van de aarde had hem laten schrikken, maar niet zodanig dat hij niets meer durfde. Hij had even stil gezeten, met zijn ogen wijd opengesperd. Maar al snel was de kitten weer gekalmeerd en begon hij verder te slapen. Echter werd de bruin witte kater gewekt door een vreemde geur en luide geluiden in het kamp. Hij opende zijn helderblauwe ogen en puur uit nieuwsgierigheid stond hij op uit zijn nest en wankelde hij naar de uitgang. Daar bleef hij staan, terwijl hij met grote ogen keek naar de katten die daar stonden. Daar ergens stond een onbekende kat bij, een tortie kat die hij nog nooit had gezien. Wie was dit en waar kwam hij vandaan? "Honeyspots!" Die stem, ergens kwam het hem bekend voor. Ergens leek het alsof hij die stem altijd al gekend had, maar hij kon er geen naam op leggen. Zijn blik gleed over de katten en toen hij de stem nogmaals hoorde had hij de kattin gevonden. Het was een witte, langharige poes. Hij staarde vragend naar haar. Waarom klonk die stem zo vertrouwd? Alles om hem heen telde even niet meer, hij hoorde de vage stem van de onbekende kat en zijn leider, maar hij lette er niet echt meer op. Zijn blik nog steeds gefocust op de poes, terwijl hij erachter probeerde te komen wie ze was.

- Sorry Quinty, Kon het niet laten. Hij zal er verder niets achter zoeken hoor (:

template by act appalled of shine.

De plotselinge geur van een onbekende clan liet Appleblossom overeind schieten in haar nest en haar oortjes plat leggen in haar nek. Wat was dit? Een aanval? Meteen schoot ze de den uit. Haar pootjes kletterden nog iets op de ietwat natte grond en ze kwam al vlug tot een halt. Meerdere katten waren al het kamp ingekomen. Maar er was maar één kat, een SkyClan kat. Met een wantrouwige, ietwat nerveuze blik in haar ogen keek Appleblossom toe hoe deze het verhaal afdraaide. Toen liet ze haar ietwat zachte stem toch horen, een blik werpende naar Stormstar. Zo vaak sprak Appleblossom niet in het openbaar, maar voor deze keer wel. "Wat als het een valstrik is..?" Miauwde ze, haar stem zacht. Ze had Honeyspots en haar moeder wel gezien in het kamp, maar ze wendde haar blik expres af, ze niet aankijkende. Ze wist niet meer wat ze moest denken, vooral niet over hen.

Duskcloud spitste haar oren toen ze hard gemiauw in het kamp hoorde. De warriors die van de gathering teruggekomen waren hadden verteld over de aardbeving die ze hadden gevoeld bij fourtrees. Zijzelf had in het kamp, maar enkele schokjes gevoeld en ze was blij dat er niks ergs gebeurt was in het Riverclan kamp.
Ze stond op van haar nest en liep de nursery uit. Ze voelde haar nekharen overeind komen toen ze de vreemde warrior in het kamp zag staan. Hij rook naar Skyclan maar ook naar roet en vuur. ''Het Skyclan gebied is in rook opgegaan door een hevige brand. Hierbij is Duststar om het leven gekomen,' Zei de Skyclan kater. Duskcloud staarde hem geschokt aan. ''Silverfang heeft nu de leiding overgenomen en de Clan is naar Fourtrees gevlucht omdat we nergens anders heen konden,'' Duskcloud kon het niet helpen om meteen aan hun kits te denken. Ze wist dat ze daar niet konden blijven. "Wat moeten we doen?" Riep ze, gericht op Mousefur en Stormstar. Ze wist zeker dat haar leider niet zo wreed zou zijn om niet te helpen, maar ze hoorde iemand al iets roepen over een valstrik. Dit was niet iets dat je zomaar bedacht, dit was serieus. Plotseling viel haar blik op Wolfkit. Ze liep snel naar hem toe. Ze wilde niet dat haar kit helemaal alleen in het kamp rondliep met deze chaos. "Wolfkit." Zei ze tegen het bruin witte katertje. "Ben je oke?"

Ze lag met haar lichaam gebogen over haar kittens, De kittens van haar en Oddeye.. Die lieve kater van SkyClan waarmee ze het laatst mee had uitgemaakt... Een kleine traan verliet haar oog en ze likte haar kittens een voor een over hun kopjes. Echter werd haar rust en haar gedachtes verstoord door een SkyClan kat, Ze stond op en liep naar buiten. Jup, een SkyClan kat. De kat zag er slecht uit! ''Het Skyclan gebied is in rook opgegaan door een hevige brand. Hierbij is Duststar om het leven gekomen,'' Beautysoul schrok bij dat idee. Misschien was Oddeye ook omgekomen! Paniek kwam in haar blauwe ogen die altijd zo rustig en kalm stonden. ''Silverfang heeft nu de leiding overgenomen en de Clan is naar Fourtrees gevlucht omdat we nergens anders heen konden,'' Ze vergat even de anderen katten en liep naar de SkyClan kater toe. "Zijn... zijn er nog andere katten overleden?" vroeg ze zachtjes aan de kater, haar blauwe ogen nog steeds in paniek. Haar gedachte nog steeds bij haar voormalige partner, die nu misschien dood was.. Waarom had ze het ook uitgemaakt?

''Het Skyclan gebied is in rook opgegaan door een hevige brand. Hierbij is Duststar om het leven gekomen,' Choppedkit verstijfde. Hij was van plan het kamp uit te sluipen omdat niemand het door had. ''Silverfang heeft nu de leiding overgenomen en de Clan is naar Fourtrees gevlucht omdat we nergens anders heen konden,'' Hij rende naar de groep katten. "Wat moeten we doen?" Zijn blik vloog van de ene kat naar de andere. Iedereen begon paniekerig te doen. Maar wie was Duststar? En welke clan was naar fourtrees gevlucht? "Gaan wij dan ook dood, net als Duststar?" Piepte hij. Dat verdiende ze niet. Misschien dat die clan iets verkeerd had gedaan, maar hun niet. De warriors en apprentices waren dankbaar voor hun vis. De elders mopperde nog wel eens, maar zo waren ze nou eenmaal. Nooit at riverclan té veel. "Wat kan een clan nou verkeerd doen dat zijn terretory word verwoest door de starclan?.." Vervolgde hij wat zachter.

Het gerommel en het geschud had haar wakker gemaakt en bang was ze weggekropen. In een hoekje bleef ze liggen totdat ze kalmeert was en toen weer verder ging slapen.

Het lawaai van binnenkomende katten maakte haar echter weer wakker en verbaasd keek ze op. Tot nu toe had ze nog nooit meegemaakt dat ze wakker werd van thuiskomende katten die naar de Gathering waren geweest. Ze klonken opgewonden... Canepaw probeerde op te staan, maar haar moeheid won het toch weer...

Voor de derde keer die nacht werd ze gewekt, nu echter door een schreeuw."Doe iets, Mousefur! Jaag het weg!" Wat? Canepaw schudde grommend haar kop, wat was er toch allemaal aan de hand? Eerst dat geschud, dan de vroege terugkomst van de katten en nu dit. Dit maal stond ze wel op en probeerde in het gedrang naar buiten te kunnen gaan. Tot twee keer toe werd ze omvergelopen. Toen ze eindelijk buiten was, zag ze een groepje katten bij de ingang staan. Canepaw herkende haar Leader en Deputy meteen. Wankelend liep ze erop af en ging erbij zitten. Opeens besefte ze dat ze tegen een vreemdeling zat te kijken. Hij rook naar rook, besefte ze, ondanks dat ze die geur nooit eerder had geroken. Waar kwam hij van, wat was er aan de hand? ''Spreek, jonge krijger.'' zei Stormstar opeens en Canepaw keek afwachtend naar de vreemdeling. Uit welke clan kwam hij? ''Ik ben hier niet om te vechten,'' zei hij rustig. ''Ik ben Eaglewing en ik kom met een boodschap van de Skyclan,'' Skyclan. Canepaw had van die clan gehoord... Maar wat was die boodschap? Was dit niet riskant. ''Het Skyclan gebied is in rook opgegaan door een hevige brand. Hierbij is Duststar om het leven gekomen,'' zei Eaglewing met een bedroefdheid in zijn ogen.;''Silverfang heeft nu de leiding overgenomen en de Clan is naar Fourtrees gevlucht omdat we nergens anders heen konden,' Duststar, dat moest hun Leader zijn, of geweest zijn. "Wat als het een valstrik is..?" zei opeens een andere poes en verbaasd keek Canepaw naar haar...Zal ze gelijk kunnen hebben? Wat moeten we doen?" riep een andere poes. Wat een gedoe. Canepaw haatte dat. Ze stond op en liep op haar vreemde manier voor Eaglewing langs, simpelweg omdat achter haar vol zat met katten. Haar wiebelig manier van lopen trok hopelijk niet de aandacht aan van de Skyclan Warrior. Ze wrong zich tussen twee katten door ''Pardon'' en ging wat verderop zitten. De rest kreeg ze niet echt mee... Totdat een kitten vlak in haar buurt iets piepte. "Gaan wij dan ook dood, net als Duststar?". Verbaasd keek Canepaw hem aan. Ze herkende hem als Choppedkit en wist dat hij binnenkort aan zijn zesde moon was. "Wat kan een clan nou verkeerd doen dat zijn terretory word verwoest door de starclan?.." vroeg Choppedkit daarna. Canepaw schoof naar hem toe. ''Niet alles is door de Starclan gedaan''fluisterde ze tegen hem...

Eaglewing hoorde geschrokken reacties om zich heen. Er werd gefluistert of soms een wanhopige kreed uitgebracht. Een grijze poes liep uit de menigte en kwam Eaglewings kan opkomen. "Zijn... zijn er nog andere katten overleden?" zei ze zachtjes. Hij zag in haar blauwe ogen paniek. Waarschijnlijk heeft deze poes een band met een van de Skyclan katten, dacht hij. ''Ik heb nog niet van andere ongevallen gehoord, maar zeker weten doe ik het niet,'' probeerde hij voorzichtig te zeggen. ''Het was nogal een chaos,'' zei hij erachter aan.

Stormstar keek met beheerste blik naar Eaglewing. Hij luisterde gespannen naar de woorden van de jonge warrior, die hij maar al te graag wilde horen. ''Het Skyclan gebied is in rook opgegaan door een hevige brand. Hierbij is Duststar om het leven gekomen,'' zei hij met een bedroefdheid in zijn ogen. Stormstar slikte, een schok ging door hem en de hele clan heen bij de woorden van deze buitenstaander. Duststar was een goed leader geweest. Vaak had Stormstar als jonge kat tegen hem opgekeken hoe hij zijn clan kon leiden tot het bittere einde. Nu was het einde dus in zicht, wat was er dat Starclan boos had gemaakt? Of lag het niet aan Starclan en had de wereld zelf iets met hun, moesten ze ergens voor boeten. Stormstar wist et echt niet en er was nu ook geen tijd om daar over na te denken. Hij voelde de wind door zijn vacht strijken en slaakte een diepe zucht. Daarna keek hij hij Eaglewing weer aan. ''Het spijt me zeer te horen, dat Duststar is omgekomen bij deze tragedie. Might Starclan light his path.'' sprak hij met zachtere toon, een glimp van wederzijds respect tegenover de oude leader.''Silverfang heeft nu de leiding overgenomen en de Clan is naar Fourtrees gevlucht omdat we nergens anders heen konden,'' zei hij tenslotte, Stormstar knikte bij zijn woorden. Goed, dan waren ze nu dus op een veilige plek en niet op onbevoegd territorium. Opeens drong hem een poezen geur door die hem erg bekend voorkwam. Hij keek om bij haar woorden. "Wat als het een valstrik is..?" sprak Appleblossom. Stormstar fronste. Ze had wel gelijk, de optie was mogelijk. Alleen, de angstige blik in Eaglewings ogen, het natte roet op zijn vacht en de intense vuurlucht die overal hing.. Stormstar sloot enkele seconden zijn ogen om zijn hoofd leeg te maken. ''Te zien aan de geur die hier hangt, en hoe Eaglewing er uit ziet.. Ik moet hem wel geloven.'' zei Stormstar als besluit. "Wat moeten we doen?" hoorde hij Duskcloud zeggen. Dat was wat Stormstar ook dacht, er moest hier een oplossing voor zijn. Even verderop hoorde hij wat over Starclan, maar dat had te maken met de vraag waar hij later over zou nadenken. "Zijn... zijn er nog andere katten overleden?" hoorde hij de vraag van Beautysoul, ze klonk nogal dringend. Stormstar keek nu ook met licht vragende blik naar Eaglewing, ''Ik heb nog niet van andere ongevallen gehoord, maar zeker weten doe ik het niet,'' probeerde hij voorzichtig te zeggen. ''Het was nogal een chaos,'' zei hij erachter aan. Stormstar knikte en had nu al meer informatie. Hij wilde hier meer van weten. Opeens had hij een besluit en keek zijn clan rond. 'Alle aandacht graag. Ik ga met Eaglewing mee naar de Fourtrees. Sommige warriors zullen in het kamp blijven, zodat het niet onbeschermd is. Vrijwilligers mogen zich bij mij voegen.'' zei hij vastbesloten. Als laatst keek hij Eaglewing weer aan. ''We zullen kijken wat we kunnen doen.''

''Ik heb nog niet van andere ongevallen gehoord, maar zeker weten doe ik het niet,'' Ze voelde al hoe haar poten aan het trillen waren, het kon nog oke zijn. Een verlichtende, trillende zucht verliet haar mond. ''Het was nogal een chaos,'' zei de kater daar nog achter aan. 'Alle aandacht graag. Ik ga met Eaglewing mee naar de Fourtrees. Sommige warriors zullen in het kamp blijven, zodat het niet onbeschermd is. Vrijwilligers mogen zich bij mij voegen.'' zei hij vastbesloten. Als laatst keek hij Eaglewing weer aan. ''We zullen kijken wat we kunnen doen.'' Ze keek op, zij moest en zou meegaan. Ze liep naar haar leader. "Stormstar, ik weet het, ik ben een Queen. Maar dat houd me niet tegen om mee te gaan. Alsjeblieft, laat me meegaan.." vroeg ze aan de kater, haar blauwe ogen vol hoop. Nog steeds had ze waterige, ongeruste ogen. Ze zat in haar hoofd nog immers met haar ex-partner Oddeye. De vader van haar kittens. Ze moest hem gewoon zien om te weten dat hij oke was.

Stormstar keek de clan rond. ''Alle aandacht graag. Ik ga met Eaglewing mee naar de Fourtrees. Sommige warriors zullen in het kamp blijven, zodat het niet onbeschermd is. Vrijwilligers mogen zich bij mij voegen.'' zei hij op vastbesloten. Zijn blik eindigde bij Eaglewing. ''We zullen kijken wat we kunnen doen.'' zei Stormstar. Het vleugje hoop deed Eaglewing goed. Zijn ogen waren geruster en dankbaar. ''Dankje,'' klonk zijn stem.

w o l f k i t

Sometimes you just have to take a risk

In een staar staarde hij de witte poes aan. Wie was zij? En waarom dacht hij haar zo te herkennen? Hij slikte en wilde op haar af lopen om het haar te vragen, want zo was Wolfkit, hij zou alles vragen, in wat voor situatie hij ook zat. Hij wilde net opstaan toen zijn moeder hem een vraag stelde. "Ben je oke?" Hij keek haar een beetje verward aan, waarna hij zijn hoofd kort schudde en zichzelf herstelde. ”Ja, ik ben oké!” Hij keek zijn moeder aan, maar het klonk niet erg overtuigend. ”Ik ga wel terug de den in.. ik heb geen zin in deze chaos.” Miauwde hij, richtend op de vreemde katten die het kamp ingekomen waren. Toch was het eigenlijk iemand anders die hij bedoelde; die witte kattin die hij zo herkende maar wiens naam hij niet wist. Hij draaide zich om en verdween in de Nursery.

template by act appalled of shine.

Onderwerp: Re: [The Final Prophecy] We need help!