I lost a friend, I lost hope

De kater liep wat doelloos tussen de bomen door. Zijn ogen stonden dof. Het was nu acht manen geleden wanneer ze was verdwenen. Hij voelde de tranen weer opkomen, maar duwde deze terug. Hij had alleen Beaverpaw onder zijn hoede, en dat ging goed. De laatste tijd merkte hij wel aan zichzelf dat hij een bepaald deel van zichzelf miste. Hij kon het niet meer aanzien, koppeltjes die samen sliepen en een gezinnetje kregen. Hij sloot zijn ogen, en zette zich neer in de schaduw van een boom. ''Zo, zo, zo'' Klonk het opeens, en de kater keek geschrokken op. Een kortharige tabby kater, daar stond hij. Zijn ogen waren vol vuur. ''Jij..'' Kwam er verbaasd uit, hij herkende die blik, die vacht.. Die kat.. Hij was het.. Hij had haar vermoord. De kater greens vals, was hij nu hier om hem hetzelfde lot te laten ondergaan? Was dat StarClans wil? Nee, dat kon niet. Een strijdkreet klonk zijn oren binnen, en vlijmscherpe nagels drongen door zijn dikke vacht heen. Frostlake krijste, misschien hoorde iemand hem wel. De kater was groter dan hem, en Frostlake was echt niet klein. Hij sloeg zijn nagels in de korte pels van de kater, die hem verschillende beten in nek en poten gaf. Opeens werd Frostlake losgelaten, en met een plof kwam hij neer op de grond. Zijn ogen draaiden in hun kassen, en zagen hoe de tabby de struiken in sprong, om vervolgens te verdwijnen. Een zucht rolde over zijn lippen, gevolgd door een traan. Zijn ogen vielen dicht, hij was niet langer meer bij bewustzijn. Zijn ademhaling was heel zwaar en traag, en zijn nek, rug, poten en buik bloedde nog steeds.

[Open]

Sour wandelde rustig door de bossen heen, en hij hoopte dat hij in een gevechtje kon gaan en dat hij hem gemakkelijk zou winnen. Een kreet vulde zijn oren en een grijns kwam op zijn gezicht, er was een gevecht aan de gang. Misschien kon hij wel meedoen, misschien was het een kittycat die zo gekrijst had. Sour begon te rennen naar waar het geluid en de geur vandaan kwam. Na een tijdje gerend te hebben, hoorde hij zwaar een zware, piepende ademhaling. Het was duidelijk dat het gevecht al voorbij was. Sour opende zijn kaken. Een zure geur kroop zijn lichaam binnen en kriebelde in zijn neus. Dit was zeker geen kittycat! Op zijn hoede liep Sour verder.

Daar zag Sour hem. Een zwarte kater, die langzaam aan het wegzakken was. Gefascineerd keek Sour toe. Hij had totaal geen medelijden en hij zou ook geen hulp zoeken. "Wat is er gebeurd?" vroeg hij onverschillig en hij deed een paar stappen naar de zwarte kater toe. "Wie ben je?"

Een warrior was zijn den binnengestormd om te vertellen dat een clangenoot gewond was, Frostlake genaamd. Ze hadden hem niet durven verplaatsen en waren dus maar Smokebreath gaan halen. Eventjes keek Smokebreath zijn den rond, maar besloot uiteindelijk dat hij zijn apprentice nergens zag. "Als je Littlepaw ziet, stuur der dan ook maar die kant op." Bromde hij uiteindelijk de warrior maar toe, waarna hij wat spinrag en desinfectie bij elkaar verzamelde en op pad ging.

Eenmaal aangekomen, kleefde al snel de metaalachtige geur van bloed in zijn neus tot zijn eigen grote irritatie, maar nog veel vervelender, de geur van een rogue. Geen tijd te verliezen dus. De massieve kater wrong zichzelf al snel door de struiken heen en zette zijn pels op, waardoor hij alleen maar groter leek. "Wat moet je op Shadowclan gebied, Rogue?" Vroeg hij op ijzige toon. "Verlaat het gebied, voordat ik ervoor zorg dat je dat doet. Ik heb nu geen tijd voor je interventie."

Sour keek met zijn vlammende ogen in de richting van het krakende takje. "Wat moet je op Shadowclan gebied, Rogue?" Met een gemene grijns keek Sour de zwarte kater aan. "Verlaat het gebied, voordat ik ervoor zorg dat je dat doet. Ik heb nu geen tijd voor je interventie." "Ik heb geen behoefte om dit gebied te verlaten, je moet er wat aan gaan doen. Even voor de duidelijkheid," Sour vond het toch wel belangrijk om dit te zeggen, puur voor zijn eigen veiligheid. "Ik heb deze kater niks aangedaan. Ik wist alleen niet waar hij woonde, dus kon ik ook geen hulp zoeken." Het antwoord was een halve waarheid. Sour had er niet aan gedacht om hulp te halen, omdat hij dat niet nodig vond. Maar toch, hij wist nog steeds niet waar de kater wonen dus kón hij ook geen hulp halen. Hij kon wel zelf hulp geven, hij had namelijk een best groot verstand over blaadjes.

Onderwerp: Re: I lost a friend, I lost hope