Colorful Shadows... [Vervolg op Zonnen.]

Rustig liep Wolfclaw over de bladeren grond. Rustig snoof ze de heerlijk koele avondlucht in. Ze liep nog naast Heatpelt. Ze hadden net een heerlijke middag gehad, vond Wolfclaw. Nu was het alweer avond. De rode kleuren schenen prachtig op het bladerdek. Een rood, gelige gloed had het. Alsof het als Valblad was. een soort Indian Summer. Wolfclaw kwam weer even uit haar gedachten en keek naar Heatpelt. Allebei hadden ze nog een prooi gevangen. Wolfclaw een ekster, en Heatpelt een merel. De poes was nog steeds verwonderd over zijn krachtige sprong naar de merel, en zijn technieken daarvan. Dat was erg slim bedacht.. Nu waren ze opweg naar het kamp. Het was ookal bijna nacht, en hun prooi moest nog worden teruggebracht. Daarna konden vast nog wel even bijkletsen in de Warriors Den. de blaadjes onder hun kraakte zachtjes van het gewicht. Het had al tijden niet geregend. Het moest maar eens tijd worden. Maarja, wat verwacht je, midden in de zomer! Wolfclaw's staart bungelde zachtjes achter haar aan. Zachtjes stak ze haar kop de lucht in, en ademde nog eens de koele lucht in. Het rook nu nog sterker naar ThunderClan. Ook de prooi in haar bek verdrong haar neus van heerlijke, verse geuren. Ze opende haar ogen weer. Ze waren nu al bijna bij het kamp. Ze zag de ingang van het kamp al. Zachtjes trippelde de katten erheen. samen kwamen ze het kamp in, en legde hun prooi op de stapel. Heatpelt pakte een dikke muis, en Wolfclaw nam een nachtegaal mee. De gitzwarte kater lag al in de Warriors Den, terwijl Wolfclaw erheen trippelde. Ze nestelde zich naast Heatpelt, en begon de veren uit haar prooi te trekken. Ze had best wel honger, maar dat viel ook wel mee. Ze scheurde de vogel open, en begon het verse vlees te eten. Er lag niet vaak een nachtegaal op de stapel, dus had Wolfclaw hem maar gepakt. Heerlijk, vond ze ze altijd. Naast haar had Heatpelt zijn muis ookal verscheurd, en begon eraan te eten. Geuren van verse prooien verdrong Wolfclaw's neus. 'Het was een leuke middag he?' Vroeg ze kauwend aan Heatpelt. Zij vond tenminste van wel.

( Op het begin het liefst alleen Heatpelt ;] )

Even keek Heatpelt haar verbaasd aan. Ze had een nachtegaal weten te vinden in de hoop prooi. Met een nachtegaal was je altijd verzekerd van lekker vlees. Echter hoefde hij dit keer geen nachtegaal, tenslotte had hij niet zoveel honger. De muis zou voldoende geven om zijn maag te vullen en zijn spieren te laten werken. De woorden van Wolfclaw waren een bevestiging, maar tegelijk een vraag. Terwijl hij rustig zijn mond leeg maakte en de laatste hap doorslikte knikte hij. "Ja, het was een zeer geslaagde middag. Alleen mag het morgen wel wat koeler. De zon was vandaag erg fel." Zijn ogen stonden tevreden en zijn ademhaling was eindelijk -voor het eerst van de dag- rustig. De temperatuur was inmiddels al erg gedaald en de nacht had nu volledig het daglicht doen verdwijnen. Even gaapte Heatpelt uitbundig om vervolgens zijn poten onder zich te vouwen. Helaas waren die nog redelijk gevoelig door de val, waardoor hij ze maar weer strekt. Hij rolde zich op zijn zij, dan konden zijn poten gewoon gestrekt blijven zonder dat het vervelend lag. Er was vandaag een ceremonie geweest voor de warriors en nieuwe apprentices. Heatpelt had een apprentice toegewezen gekregen en dacht na over hoe hij zijn volgende dag zou indelen. Even keek hij Wolfclaw aan, afwezig en nadenkend. Niet geheel aanwezig. Een van de clangenoten lachte hardop wat Heatpelt uit zijn gedachten deed opschrikken. "Hmmmm... Wolfclaw, denk je dat ik een goede mentor zal zijn?" Het was een serieuze vraag. Het was de eerste keer dat hij een apprentice toegewezen had gekregen. Dit alles maakte het behoorlijk spannend. Toch wist hij diep van binnen dat hij Coursepaw veel zou kunnen leren. Tenslotte had hij erg interessante jacht en sluip technieken. Even dacht hij terug aan het moment dat hij de merel had gevangen. Alles was perfect gelopen, alleen de afstand tussen de tak en de grond had lager geleken. Toch had hij zich geen pijn gedaan -hoewel zijn poten erg gevoelig waren- en was de merel succesvol gedood door Wolfclaw.

Terwijl Wolfclaw de nachtegaal openscheurde, keek Heatpelt haar verbaasd aan. Zeker door die vogel. Wolfclaw trok haar er niet zoveel van aan, en at rustig verder. Het vlees was inderdaad zálig. Niet vaak zag er een nachtegaal op het menu. Deze vogels waren erg snel, en nauwelijks te vinden hier! Zelf had ze er nooit een kunnen vangen. Ooit zou ze het probeerde. Rustig begon de poes zachtjes te snorren. Ondertussen was haar prooi al bijna op, en slikte de laatste restjes op. Ze hoorde de zachte stem van Heatpelt. 'Ja, het was een zeer geslaagde middag. Alleen mag het morgen wel wat koeler. De zon was vandaag erg fel,' Glimlachte de kater zachtjes. Wolfclaw kneep haar ogen samen, en spinde zachtjes door. Naast haar voelde ze Heatpelt ook ontspannen. Voorzichtig opende ze één oog. Naast haar had de gitzwarte kater zijn poten onder zich gevouwen, maar strekte ze toch maar weer uit. Misschien kwam dat wel door de val.. Ondertussen had haar Warrior-genoot al een goede houding aangenomen. Nu lag hij op zijn zij, met gestrekte poten. Wolflaw spon geluidloos, en legde zich heel zacht tegen hem aan. Haar amberkleurige ogen waren al een beetje zwaar geworden. Steeds stiller hield zo op met het gespin. Het ritmische was er al weer uit. Ze had een kleine, korte remslaap.
De zon was al onder, en de vogels hielden op met fluiten. Stil bewoog Wolfclaw zich voor tussen de struiken door. Haar vacht bleef soms hangen, maar dat gaf niet. Wolfclaw probeerde voordat ze terug ging naar het kamp, nog een prooi te vangen. Voorzichtig keek ze de sterrenhemel in. De poes hoorde een zacht gefluit. Haar lippen krulde zich, en langzaam bewoog ze zich vort naar de vogel. Het dier bleek in een boom te zitten. Geluidloos nagelde ze zich vast, en klom omhoog. Ze was al dichtbij... Ze kon de vogel al goed zien. Het was wel raar. De prooi leek haar constant niet te horen. Geluidloos sprong de bruine poes op de tak. Het vogeltje keek achterom. Het had amberkleurige ogen, en lachte ineens. Wolfclaw keek het niet-begrijpend aan. Ineens veranderde het in Heatpelt! De zwarte kater keek haar doordringend aan, terwijl ze samen van de tak vielen.....
Met een schok werd Wolfclaw wakker. Gelukkig had hij maar 5 tot 10 minuten geduurd. Een soort rem-slaap. Zachtjes glimlachte Wolfclaw. Het was wel een behoorlijk gekke droom.. Naast haar voelde ze Heatpelt bewegen. 'Hmmmm... Wolfclaw, denk je dat ik een goede mentor zal zijn?' Vroeg Heatpelt plotseling. Zijn stem klonk serieus. Wolfclaw keek hem zacht aan. 'Tuurlijk! Denk je dan van niet? Jij bent een uitstekende Warrior! Aan jou ontbreekt niets.. Tenminste, dat vind ik. Heb je je jachttechnieken al gezien?' Glimlachte ze tegen de kater. Haar ogen stonden warm. Aan zijn technieken was inderdaad niets verkeerd.

Heel zachtjes was Wolfclaw tegen Heatpelt aan gaan liggen, een minimaal contact, net voelbaar maar niet benauwend. Al snel was haar ritmische gespin minder geworden en zelfs opgehouden, een stilte. Voor enkele minuten heerste er een stilte tussen de twee. Wolfclaw leek afgedwaald naar een andere wereld, terwijl Heatpelt nadacht. Een lichte tinteling ging door Wolfclaw, die vervolgens in een schok terugkwam. Blijkbaar was ze onbewust afgedwaald met haar gedachten en had iets haar weer naar deze wereld gebracht. Er geen aandacht aan bestedend, ervan uitgaand dat ze het zou vertellen wanneer ze wilde, had hij een vraag gesteld. Haar woorden steunden hem en zijn gedachten. Die soms te ver wilden gaan, te diep wilde gaan denken dat het escaleerde in onrust. 'Tuurlijk! Denk je dan van niet? Jij bent een uitstekende Warrior! Aan jou ontbreekt niets.. Tenminste, dat vind ik. Heb je je jachttechnieken al gezien?' Een glimlach sierde haar mond en haar ogen leken elk woord te ondersteunen, echt te menen. Ze had wel gelijk in het feit dat hij bijzonder jachttechnieken had, evenals zijn vechttechnieken. Voor alles had hij zijn eigen manier gevonden. Instemmend knikte hij, met een glimlach rond zijn lippen gekruld. Hij bedacht ineens dat hij Wolfclaw wel het een en ander van zijn technieken zou kunnen leren. Zodat ze haar omgeving echt zou leren kennen en dan ook te gebruiken. Veel clangenoten kenden het Thunderclangebied volledig, elke centimer en elk twijgje. Toch leken veel zich niet te beseffen wat een voordelen het gebied bood voor de jacht en zelfs voor gevechten. Terwijl Heatpelt gebruik kon maken van de schaduwen en zo ongemerkt bleef kon Wolfclaw weer een andere methode gebruiken. Heatpelt had zijn vriend Coonmask al een aantal technieken geleerd en dat was ook zeker terug te zien in de grote van zijn prooien. Voor een moment bekeek hij Wolfclaw volledig, observerend zoals hij eerder had gedaan bij Coonmask. De structuur van haar vacht had wel iets weg van boom. Maar de vacht was er pluizig was het kon verraden. Eerst moest hij haar kwaliteit maar eens goed bestuderen. "Wolfclaw, ik zou je wel een aantal technieken willen leren die bij jou zouden passen. Eerst moet ik wel zien wat je allemaal beheerst en waar we gebruik van zouden kunnen maken." Een kleine stilte waarin hij nadacht. "We zouden dat op zich morgen wel kunnen doen?" Het was een vraag, maar gelijkertijd dacht hij hardop. Wat bedenkend keek hij naar de grond voor zich.

Glimlachend keek Wolfclaw hem aan, terwijl ze de woorden zei. Heatpelt keek haar even aan. Hij gaf een knikje, en glimlachte terug. Wolfclaw ontspande zich weer een beetje, en sloot haar ogen voorzichtig. Dit keer beloofde ze tegen zichzelf, niet in slaap te vallen. De poes dacht even na. Ze vond dat ze best goed antwoord had gegeven. Niets daarvan had ze gelogen. Zachtjes krulde haar lippen zich, en deed haar amberkleurige ogen weer open. Voorzichtig keek ze naar Heatpelt. De gitzwarte kater keek bedenkelijk voor zich uit. hij zal ook wel in gedachten zijn. Wolfclaw keek via de ingang van de Warriors Den naar buiten. De prachtige, kleurrijke omgeving was nu vervangen door het stille duister. Hoog aan de hemel waren talloze sterren te zien. Sommige waren helder en groot, sommige waren klein en vaag. Heel zachtjes liet ze een zucht ontsnappen. Ze vond de nacht meestal werkelijk prachtig. Nog steeds zag het er voor haar een beetje mysterieus uit. De nacht had wel iets. Bijna iedereen werd er rustig van, als diegene naar de sterren keek. Met was voor sommige gevallen ook nog romantisch. Terwijl, waarom zou het overdag niet romantisch kunnen zijn? De nacht was echt iets bijzonders.. Bedenkelijk keek Wolfclaw voor zich uit. Ze meestal erg lang over onderwerpen nadenken. De poes wende haar ogen weer van buiten af, en richtte zich weer op Heatpelt. De gitzwarte kater stond zo te zien op het punt om iets te zeggen. 'Wolfclaw, ik zou je wel een aantal technieken willen leren die bij jou zouden passen. Eerst moet ik wel zien wat je allemaal beheerst en waar we gebruik van zouden kunnen maken.' Er volgde een korte stilte. 'We zouden dat op zich morgen wel kunnen doen?' Vroeg hij daarna. Wolfclaw keek hem even aan. 'Eh, ja, dat lijkt me wel leuk!' Zei ze vrolijk. Misschien dat Heatpelt haar wel dingen kon leren die ze kon toepassen tijdens het jagen. Maar er was één punt. Hij vachten. Ze verscheelde zo veel van elkaar! Die van Heatpelt was zo zwart als de nacht, en die van Wolfclaw een bruinige schutkleur. Maarja, ze zag wel. De poes keek weer naar Heatpelt. De kater keek bedenkelijk naar de grond. Wat zou hij denken? Wolfclaw keek weer naar buiten. De sterren fonkelde nog steeds zo mooi als daarnet. De bruine poes wende zich weer naar binnen, en keek naar alle andere Warriors. De meeste lagen al te slapen. Sommige waren nog een beetje wakker, maar lette niet zo op hen. 'Wanneer beginnen we dan?' Vroeg Wolfclaw nog eens aan Heatpelt.

(Sorry, kon niet veel bedenken D:)

De nacht had nu volledig het daglicht verbannen en sommige clangenoten waren al gaan slapen. Nog een paar clangenoten waren op en fluisterden zachtjes met elkaar. Een glimlach krulde rond zijn lippen. 'Wanneer beginnen we dan?' vroeg Wolfclaw. Het was een goede vraag, waar antwoord op was. Hij dacht even na, ze konden morgen gaan beginnen en dan zou hij haar de basisdingen leren. Het zou wel even duren voor ze het allemaal automatisch zou toepassen. Er waren zoveel factoren waar je aan moest denken. Voor een ogenblik kneep hij zijn ogen samen tuurde naar de vacht van Wolfclaw. Er zaten lichtere en donkerdere strepen in. Een soort boomschors. Ineens schoot hem een veel beter idee binnen. Wanneer de zon scheen en zich door de takken nar de grond toe wurmde kreeg je een patroon. Sommige patronen bevatte vlekken en andere weer strepen. Het scheelde dat ze geen regelmatig patroon had maar een wat geweven en doorbroken patroon. De lichtere stukken in haar vacht konden doorgaan voor zonnige vlekken en de strepen voor de schaduwen van takken. Ze zou dus moeten leren om te leven in de tussenwereld van schaduw en licht. Hij grinnikte, inmiddels had hij allemaal ideeën bedacht wat ze konden gaan doen. "Wat mij betreft beginnen we morgen?" Zijn stem klonk wat afwachtend, maar niettemin vervolgde hij zijn verhaal; "We beginnen hier in het kamp en trekken later op de dag het bos in. In het kamp zullen we de theorie bespreken en later in het bos gaan we alles uitvoeren." Een kleine stilte, "We kunnen nu beter gaan slapen, dan zijn we morgen tenminste fit..." Hij stond op en strekt even zijn poten. Voor een ogenblik keek hij even achterom en liep het warriorshol binnen. Daar krulde hij zich op en sloot zijn ogen, om vervolgens in een diep droomloze slaap te belanden.

Wolfclaw wachtte rustig op haar antwoord. Heatpelt leek even na te denken, en keek voor zich uit. Daarna richtte hij zich op Wolfclaw's vacht. Hij staarde er naar, en dacht diep na. De poes voelde zich rood worden onder haar vacht. Zou hij aan het kijken zijn voor eventuele jachttechnieken die met mijn vacht te maken hadden? Ze wist het niet. Wolfclaw tuurde ook even naar haar vacht. Het zou vast best moeilijk zijn op hiervoor een techniek te bedenken. De patronen waren zo verschillend. De ene kant licht, andere kat weer donker, met heel veel bruin er doorheen. Ook erg dik. In tegenstelling tot Heatpelt verscheelde ze erg veel van elkaar! De kater grinnikte eventjes. Wolfclaw zette zichzelf uit haar gedachten, en keek Heatpelt aan. 'Wat mij betreft beginnen we morgen?' Stede hij afwachtend voor. Wolfclaw gaf hem een knikje. Dat is wel goed.. 'We beginnen hier in het kamp en trekken later op de dag het bos in. In het kamp zullen we de theorie bespreken en later in het bos gaan we alles uitvoeren,' Er volgde een kleine stilte. 'We kunnen nu beter gaan slapen, dan zijn we morgen tenminste fit...' De gitzwarte kater stond op, en liep naar de Warriors Den. Voordat hij naar binnen ging, keek de kater nog even om. Wolfclaw volgde hem in zijn pootstappen. Heatpelt legde zichzelf daar neer, en krulde zich op tot een klein bolletje. Wolfclaw kwam naast hem liggen, en sloot haar ambere ogen. Ze krulde haar staart voor haar ogen. De poes probeerde in slaap te komen, maar dat ging niet makkelijk. Ze kneep haar ogen samen, en voelde haar ogen tranen. Meteen ontspande ze weer. Wolfclaw hief haar kop op, en keek om zich heen. De kleine pluimpjes op haar oren bewogen zachtjes heen en weer. Ze legde haar kop weer op haar poten, en gaf een kleine zucht. Weer sloot Wolfclaw haar ambere ogen. Ze probeerde de gedachten uit haar kop te wissen, en zo in een droomloze slaap te belanden..

(Omg, sorry, ik had zo weinig regels, dus ik moest er iets bij schrijven -.-"")
(En zullen we dan een vervolg topic maken? )