I'm just doing my job! [&Ashdrizzle]

"Het is leuk dat jullie het dan kunnen vinden." Glimlachte de kater nog wat voorzichtig. Ze glimlachte zelf ook nog even maar keek nadien weer naar buiten. "Maar waarom zou Smokebreath jullie willen opeten dan?" Ze begon zachtjes te grinniken en spitste haar oortjes weer. "Lang verhaal," Beaamde ze eerlijk. Ze had stiekem ook gewoon geen zin om tegen hem te zeggen dat Snowynight had gezegd dat ze haar aan Smokebreath mocht voeren wanneer ze Ashdrizzle in de steek liet. Zo iets kon ze gewoon niet zeggen, ze hadden net ruzie gehad. Het zou gewoon raar overkomen, hoe dan ook.

"Lang verhaal," Een van zijn oortjes hing wat nieuwsgierig, maar hij besloot niet verder te vragen. Als hij een ding geleerd had, was dat je niet verder moest vragen dan gemeld werd. "Goed dan.." Mompelde Ashdrizzle vervolgens niet echt wetend wat hij verder moest vragen. Een doodlopend gesprek betekende nooit iets goeds. "Dus.. nog veel ernstige gevallen gehad in de Medicine Den..?" Vroeg hij vervolgens om het toch wat op gang te kijken en keek Littlepaw weer wat voorzichtig aan.

Het geritsel van bladeren die naar iedere kant werden getrokken door de wind nam met de minuut toe. Iets zei haar dat deze storm nog een tijd ging duren. Best spijtig, want enkele tiental minuten was het nog zo zonnig geweest... "Goed dan.." Mompelde de grijze tabby kater vervolgens. Hij leek er nu niet echt verbaasd meer te zijn door het feit dat zij en Snowynight het wél goed met elkaar konden vinden... Was ze een fout begaan? "Dus.. nog veel ernstige gevallen gehad in de Medicine Den..?" Vroeg de kater tenslotte, duidelijk zei hij gewoon iets om verveling te vermijden. Ze zuchtte even en keek nadien met haar groene blik naar de met wolken gevulde hemel. "Nee, niet echt. Behalve dat Graypaw een oog heeft verloren." Miauwde ze kil, wat gewoon kwam omdat het best droevig nieuws was. Graypaw was de apprentice van Snowynight, en ze had al gezien aan haar gedrag dat ze er duidelijk onder leed.

Hij verloor oogcontact met haar, dus keek hij weer wat doelloos naar het gras. "Nee, niet echt. Behalve dat Graypaw een oog heeft verloren." Zijn oortjes gingen wat in zijn nek liggen, Graypaw was natuurlijk Snowynight's Apprentice en hiermee zou zijn vriend een mentale klap krijgen. Ashdrizzle hief zijn kop nog niet op, maar bleef naar het gras kijken. "Dat.." Begon hij wat zachtjes en hief zijn blik ietsjes op zodat hij naar de omgevallen boom keek, het ritmische getik van de regen was een zacht achtergrondgeluid. "Dat is zeer vervelend.. Is er een oorzaak?" Hij draaide zijn kop langzaam om.

"Dat.." Begon de kater wat zachtjes. Ze spitste haar oortjes en keek weer zijn richting op. "Dat is zeer vervelend.. Is er een oorzaak?" Maar zodra de kater zijn kop omdraaide keek ze weer weg. Hij had gelijk. Niet alleen omdat Snowynight zich daar nu vast miserabel om voelde, maar omdat de toekomst van de jonge kater ook zoek was momenteel. Zelf wist ze niet zeker of hij nog apprentice kon blijven, gezien je af en toe je zicht echt wel nodig had. Ze zouden hem bijvoorbeeld van opzij kunnen besluipen in een gevecht, aan de kant waar hij niets ziet. Ook dat zou niet meer haalbaar voor hem zijn. Maar aan de andere kant was hij nog jong en actief, en de basistrainingen zouden nog moeten lukken. Littlepaw schudde even haar kopje en besloot dat maar aan Smokebreath en Shrewstar over te laten. "Wolftail heeft me gezegd dat het kwam omdat hij in een vuilsnisbak is gevallen, bij de twolegs. Maar inderdaad, ik hoop toch dat hij geen elder hoeft te worden.." Murmelde ze zachtjes. Zijzelf wist maar al te goed hoe het voelde om met dat gevoel rond te lopen. Dat was ook de reden dat ze had besloten om Medicine cat apprentice te worden, al was het toen nog niet echt zeker omdat de Clanleader het nog moest voorstellen aan Smokebreath. Weer schudde de kleine kattin haar kopje en keek ze Ashdrizzle weer aan.

"Wolftail heeft me gezegd dat het kwam omdat hij in een vuilsnisbak is gevallen, bij de twolegs. Maar inderdaad, ik hoop toch dat hij geen elder hoeft te worden.." Ashdrizzle knikte stijfjes. Waarom was de kater zo dom geweest om zonder enige trainingen zomaar naar Twolegs te gaan? Hij was dom geweest en had eerst iets moeten zeggen, maar goed, zelfs hij had niet zeer logisch gedacht in zijn Apprentice tijd. Ashdrizzle schudde zijn kopje en knipperde een paar keer. "Dat hoop ik ook niet, ShadowClan is al zo verzwakt. Timesong's dood, Mistylake die een Elder werd en nu ook WindClan als vijand erbij." Nerveus slikte hij. Wat als er ook nog eens aan het licht kwam dat de twee op dat territorium waren geweest..? Zou hij dan uit de Clan worden gegooid of zou WindClan hem aanvallen zodra ze hem zagen. Ashdrizzle probeerde deze gedachte af te schudden en wendde snel zijn blik af van Littlepaw. Was het misschien zijn schuld wel dat er zoveel irritatie was tussen de twee Clans..?

Ze zuchtte zachtjes toen ze even terug naar haar grijze voetjes staarde. Hun gesprek was alles behalve vermakend, als ze niet eens konden lachen met elkaar wat was het nut er dan van? Natuurlijk waren er wel katten waar ze altijd bloed serieus mee praatte maar met Ashdrizzle was het anders, en dat wist hij zelf waarschijnlijk ook verdomd goed. Ze kneep haar groene oogjes samen en draaide haar kopje nadien de andere kant op zodat de kater nog niet eens een glimp van haar gelaatsuitdrukking zou kunnen opmerken. Ze moest zichzelf eerst weer in bedwang weten te houden voordat ze hem weer ging aankijken. "Dat hoop ik ook niet, ShadowClan is al zo verzwakt. Timesong's dood, Mistylake die een Elder werd en nu ook WindClan als vijand erbij." Littlepaw knikte even en hhmde instemmend. Het was nooit een goed teken om een Clan als vijand te krijgen. Dan maakte het nog steeds niet uit dat WindClan net zijn Clanleader was verloren, want Shadowclan was dat ook. Al had ze genoeg vertrouwen in hun nieuwe leader genaamd Shrewstar, ze wist niet hoe de poes ging reageren als het op een gevecht aankwam. "Inderdaad." Miauwde ze enkel, waarna ze terug naar de regen keek.

Met een lichte zucht ging hij op zijn andere zij liggen, maar dit zorgde er wel voor dat zijn rug weer deels naar Littlepaw werd gericht. "Inderdaad." Was haar simpele antwoord en de kater legde zijn kop op zijn voorpoten en keek wat dul naar de wortels van de omgevallen boom. En nu..? Hij had geen gespreksonderwerpen meer in voorraad en het leek ook helemaal niet goed te gaan, totaal de verkeerde kant op. Misschien waren de woorden die ze tegen hem had gezegd wel wat heftiger geweest dan hij op het eerste gezicht had gedacht. Ze voorkwamen dat ze misschien wel ooit vrienden konden worden. De kater haalde zijn schouders wat op en hield zijn kaken op elkaar.

De reflectie van de glimmende kleine vormen van regendruppels weerkaatste in haar ogen en met een zachte zucht ging ze in een lighouding liggen. Er kwam geen enkel woord meer uit Ashdrizzle's mond, en misschien was dat ook beter. De woorden die hij had uitgesproken tegen Snowynight stonden nog altijd als een verse wonde in haar geheugenvlies gebrand. Het was een groot litteken dat haar hart omhulde als een kras die in een spiegel was gegrift. Het zou nooit meer verdwijnen, en je kon het wel helen maar de sporen zouden voor eeuwig zichtbaar blijven. Het getik van de regen dat tegen het houten dak boven hun kopjes kletterde werd na een lange poos wat zachter totdat het voor haar doen er best haalbaar uitzag om doorheen te wandelen. Opgelucht hees ze zich weer overeind en waagde ze haar lichaam in de zachte regen. "Kom je mee?" Vroeg ze zachtjes, niet zeker wetende dat de kater in slaap was gevallen of niet.

Het was misschien saai, maar de kater zat hier ook niet voor zijn plezier. Ze zaten hier samen vast en hij was er zeker van dat de twee hier beide het liefst weg wilden gaan. Met een lichte zucht ging hij op zijn andere poot liggen en telde af tot de regen zou stoppen. Op de een of andere manier hoorde hij het getik zachter en zachter worden, tot het was verminderd tot een soort gemiezer. "Kom je mee?" Zijn oren sprongen omhoog door Littlepaw's stem. Ashdrizzle had zich al op zijn buik gedraaid. "Ja." Miauwde hij, misschien kortaf, maar moest hij er dan een heel verhaal bij vertellen? Meteen gleed de kater onder de boomstam weg en rekte meteen zijn stijve spieren uit. Het voelde veel beter om zich weer geheel te kunnen bewegen en niet de hele tijd te moeten liggen. Hij richtte zijn blik even achterom, om te zien of Littlepaw zelf ook onder de stam was gekomen, ook al was hier eigenlijk geen nood voor.

Zodra de kater had aangegeven dat hij meeging zwiepte ze even met haar staart in de lucht waarna ze zich een weg richting het kamp baande. Haar heldere groene blik vertoonde af en toe wat kilheid maar telkens als ze Ashdrizzle een zijdelingse blik toewierp verdween deze weer. Ze vroeg zich af of de grijze kater er nog altijd mee inzat dat ze zijn grootste vijand had geloofd. Dat ze vriendschap had gesloten met Thrushdive. Maar ergens zat er wel iets goeds in die kater, ergens.. Maar natuurlijk zou ze niet over hem beginnen, zo kon ze Ashdrizzle vast een hoop woede, en misschien ook verdriet besparen.

Zwijgend volde hij het pad naar het ShadowClan, hij zag in dat zijn geren hem wel erg ver had geleid. De kleine druppels die telkens op zijn vacht vielen wisten deze toch wel nat te maken. Ach, hij had in de Warrior's Den alle tijd om zichzelf weer droog te krijgen. Hij wist echter na een tijdje dat hij dit niet heel lang kon volhouden, te lang niet praten zou hem alleen maar verder weg van een helende vriendschap leiden met Littlepaw. De kater kneep zijn ogen dicht en probeerde na te denken over een gespreksonderwerp, maar wat even was vergeten, was dat hij geen heel kaal pad volgde. Al snel knalde hij tegen de stevige vast van hem boom op en tuimelde hij door de modder op zijn rug. "Auch!" Piepte hij wat geschrokken en opende zijn ogen. Zijn kop deed zeer en hij voelde iets bonzen. De kater krabbelde overeind, maar voelde zich wat duizelig toen hij weer op vier poten stond.