Hij lag helemaal op de grond, zijn oortjes gingen wild heen en weer zoekend naar het het geluid. Hij kroop langzaam vooruit en zag het toen in de verte, oortjes. Music kroop snel, maar toch geluidloos en bijna niet te zien. Toen hij zo'n twee meter van zijn prooi verwijderd was keek hij hem sluw aan, hij stond een andere kant op te kijken, geïnteresseerd door een stomme sprinkhaan. Hij glimlachte kort, en sprong toen omhoog met zijn pootjes balans zoekend. In een wip had hij zijn nagels uitgestoken en deze in de haas zijn kont gestoken, hij had op zijn nek gemikt om hem in een keer te doden maar blijkbaar met weinig succes. Hij stribbelde tegen de pijn waarna hij zijn tanden in zijn nek stak met het doel deze te breken. Het bloed proefde geweldig, hij vond het afschuwelijk om zo'n beest pijn te zien lijden, hij had immers ook een leven. Maar hij moest ook eten krijgen right? Hij trok het vel van hem af en beet in zijn vlees, waarna hij er trots mee wegliep. Totdat een geluid hem om zich heen deed kijken..
+Echo