{Twirlfang} We have a problem, a big one

Ze kon zichzelf wel voor haar kop slaan dat dit gebeurd was. Hoe kon het gebeuren? Nee, laat maar zitten, dat kon ze wel raden. Maar ze zaten nu wel gigantisch in de nesten. Zoekend keek ze rond in het kamp, haar oren plat in haar nek gelegd van de zorgen. Waar was hij? Ja, daar was hij, hij kwam net het kamp in gestapt. Meteen liep ze met vlugge passen op hem af. "We moeten praten, nu," Mompelde ze in zijn oor, waarna ze hem met twee blauwe, bezorgde ogen aankeek.

Zodra hij één poot in het kamp had geplaatst stond Strawberry al voor hem. "We moeten praten, nu," Ietwat verbaasd keek hij haar aan, maar haar bezorgde blik deed een knagend gevoel aan zijn maag ontstaan. Met een knik maakte hij duidelijk dat hij zou luisteren. In een snelle beweging draaide hij zich om zodat hij terug het kamp kon verlaten. Stiekem vroeg hij zich wel af wat er zo belangrijk was dat ze hem net nu moest zeggen. "Ja? Wat is er dan?" Vroeg hij met een scheef koppie terwijl hij zijn gele ogen in de hare priemde.

Gelukkig begreep hij dat het, het was dan ook belangrijk, erg belangrijk. Met een ernstige uitdrukking op haar gelaat stapte ze het kamp uit, hopende dat hij haar zou volgen. Toen ze eenmaal een flinke afstand weg waren van het kamp draaide ze zich om en ging ze met een licht verwarde uitdrukking zitten. "We hebben een probleem, een groot probleem," Miauwde ze, terwijl haar maag zich iets in de knoop legde. Hoe kon ze dit aan hem uitleggen? Hoe kon zij het eigenlijk? Ze had geen ervaring, niks. Het voelde miserabel...

Met een frons op zijn voorhoofd volgde hij Strawberry's voorbeeld op en liet hij zichzelf zakken totdat hij in een zithouding terecht kwam. "We hebben een probleem, een groot probleem," Sprak ze. Hij vernauwde zijn heldere gele ogen ietwat en liet zijn blik op de grond rusten. Had ze zich bedacht en wou ze toch geen vrienden met hem meer zijn? Was het angstgevoel teruggekeerd? Hij schudde onopvallend zijn kop even en keek nadien weer op. "Wat mag het probleem dan zijn?" Vroeg hij zacht. Hij zag dat de poes het er moeilijk mee had, dus nu liggen brommen zou niets oplossen.

Strawberry keek naar haar sneeuwwitte voorpootjes en beet eventjes op haar lip. "Wat mag het probleem dan zijn?" Vroeg Twirlfang op zachte toon. Strawberry slikte wat nerveus. Ze moest de bom nu wel droppen, niet dan..? Langzaam hief ze haar kop en keek ze hem aan, een wat hulpeloze blik in haar blauwe ogen en haar oren wat naar achter gedraaid. "I-ik.. Ik ben net bij Jayfeather geweest.." Miauwde ze zachtjes, "Ik.. Ik ben zwanger," Ze slikte eventjes en haalde huiverig adem, bang voor zijn reactie. "Jij... Jij bent de vader..." Ze sloot haar ogen eventjes. Zou hij schreeuwen? Weglopen..?

{PAMPAMPAAAAM}

Terwijl de seconden voorbij vlogen gingen zijn ogen wijder open staan. De woorden die Strawberry uitsprak zorgde ervoor dat zijn zwarte staartpunt ongemakkelijk tegen de grond begon te tikken. "Jij... Jij bent de vader..." Miauwde ze uiteindelijk. In een schok besefte hij wat de bruin witte poes zonet had gezegd. Ze ... verwachtte kittens? Van ... hem?! Maar hoe? En wanneer? Hij schudde zijn kop ongelovig en besloot zijn ogen voor enkele tellen gesloten te houden. Als het echt waar was, en ze loog niet, dan... Hij opende zijn kijkers traag weer en met een vastbesloten blik keek hij de kattin aan. Hij mocht niet aantonen dat hij vanbinnen zwak was en dat dit nieuws zijn zuurstof uit zijn longen had getrapt alsof een speer plots door zijn hart werd gestoken. Hij stond op en nam enkele stappen richting Strawberry, waarna hij uiteindelijk zijn hoofd tegen haar wang drukte. "Als het echt waar is," Miauwde hij zacht, zijn uiterste best doende om de emoties zijn stem niet te laten overheersen. "... dan kunnen we er beter het beste van maken." Besloot hij vast besloten te zeggen.

Hij trok zichzelf terug en keek haar ongelofelijk aan alsof ze een giftige adder was die hem net had gebeten. Strawberry kneep haar ogen eventjes dicht en richtte haar blik weer op de grond. Ze kneedde de zachte aarde nerveus onder haar poten. Hij zou haar toch niet dit probleem alleen laten dragen? Natuurlijk waren kittens een geschenk van de Starclan... Maar ze wist niet wat ze ermee moest. Ze waren niet eens partners... En ze wist niet eens of ze wel partners wilde zijn. Ze schrok wat op van de warmte van Twirlfang's kop tegen haar wang. Toch nam ze deze kans op warmte en comfort maar wat graag in ontvangst. "Als het echt waar is," Drong Twirlfang's stem weer in haar oren, zachtjes en vervuld met een vreemde emotie. "... dan kunnen we er beter het beste van maken." Besloot de kater op een vastbesloten toon. Eventjes keek Strawberry op, haar ogen werden vochtig terwijl ze haar kop tegen de zijne drukte. "Ik weet niet of ik er klaar voor ben..." Gaf ze toe, terwijl ze zachtjes begon te snikken. "En het is waar... Starclan, het is waar... Het spijt me zo..."