All will fade out [Open]

Ergens voelde hij een steek in zijn maag als hij naar de Leader's Den keek, hij was er niet geweest. Niet bij geweest toen Bluestar werd gedood. Hij had helemaal geen nut gehad voor de Clan en daarom bleef hij niet al te lang in het kamp, vooral als hij katten zag waarbij de wonden zichtbaar waren van het gevecht. De tabby slikte even wat en at de laatste stukjes van zijn ontbijt op. Zo, een nieuwe dag was aangebroken en hij wilde weer eens wat nut bewijzen voor zijn Clan. Zebrachase zorgde ervoor dat zijn vacht weer glad er uit zag voordat hij opstond en naar het midden van de open plek liep om te kijken of er iemand was waarmee hij iets kon doen.

OOC; Iedereen is welkom! c:

Met een verschrikte blik in haar olijf groene ogen keek Cryingangel om haar heen. Ze keek even naar de droge grond onder haar pootjes, ze beet op haar lip toen ze stemmen hoorde. Cry had stemmen in haar hoofd die eigenlijk niet bestonden. Toch jaafde ze haar elke keer weer angst aan. Met haar ogen een beetje verkleint staarde ze naar haar vacht, overal zag je littekens die ze zelf had aangebracht. Cryingangel had nooit een goede verklaaring kunnen geven voor haar stemmen en zelmoordneigingen het enige dat ze wist was dat haar moeder en oma het ook hadden maar bijde hadden zich zelf van kant gemaakt. Met een zucht stond ze op Cry was brood mager net als het muisje dat ze net had verslonden. Crying liep richting een grijze tabby kater een klein glimlachje onstond op haar gezicht, dat gebeurde nooit normaal was het een koude bange blik. Even stotterde ze Cry wou wat zeggen maar kreeg het er niet uit.

Hij kreeg al snel een beweging in zijn vizier, een kleine glimlach speelde rond zijn gezicht toen hij zich omdraaide naar een bruine tabby poes met heldere groene ogen. Maar hij herkende haar wel. Vooral aan de manier waarop haar vacht bekleed was, littekens? Ze had wel wat katten ooit horen praten over Cryingangel, maar trok zich niets aan van roddels. Hij beoordeelde katten liever nadat hij met ze gepraat had. De poes kon echter geen woorden over haar lippen krijgen, maar de vriendelijke blik was al genoeg voor hem. "Hallo Cryingangel." Glimlachte hij vrolijk en liet zijn tong even over zijn borstkas gaan. "Gaat alles goed?" Vroeg hij vervolgens beleefd, altijd begonnen gesprekken zo.

"Het gaat wel goed hoor en met jou?" Antwoordde de poes die op de grond neerzakte. Ach, voor even nog niet jagen kon toch geen kwaad? In Newleaf had bijna niemand last van honger, dus als twee Warriors er even een pauze van namen waren er geen tot weinig consequenties. "Je mag me Cry noemen m'n hele naam is zo lang." Zebrachase knikte langzaam en liet zijn blik even over het kamp glijden. "Dan mag jij me Zebra noemen, dan staan we quitte." Toen hij zijn kopje weer omdraaide grijnsde hij weer en schudde zijn vacht even uit. "Nog iets aparts meegemaakt de laatste dagen?"

"Oké Zebra" De kater zwiepte een keer met zijn staart bij het horen van zijn 'naam'. "Niet veel.." Was haar antwoord, maar Zebrachase had wel een wat vreemde uitdrukking op haar gelaat gezien. "Zullen we anders gaan jagen?" Hij liet zijn kopje wat scheef hangen, dus hun gesprek werd hierbij beëindigd? De kater haalde zijn schouders wat op. "Maakt mij niet uit, hoor. Kies jij maar wat we gaan doen." Glimlachte hij als antwoord en keek achterom naar de prooistapel. Die zag er nog wel goed gevuld uit, dus jagen was geen noodzakelijke optie.