Conditietraining Owlpaw

Solidtail had zelden omgekeken of de kleine kater hem nog steeds volgde. Geluiden zeiden genoeg. Terwijl ze zich door de hoge vlaktes begaven dacht hij na over wat te beginnen. Nu hij een apprentice had moest hij goed bedenken hoe hij wilde dat de kleine kater zou leren. Solidtail besloot dat ze met conditie zouden beginnen. Tenslotte, als je konijnen wilden vangen moest je niet alleen slim, maar ook snel zijn. Wanneer je geen goede conditie had zou dat nog wel eens lastig kunnen gaan worden, tenzij je een meester was van je eigen lichaam, zodat de konijnen je pas op het laatste moment door zouden hebben.
Nogmaals keek hij even om zich heen, de omgeving in zich opnemend, goedkeurend. Dit deel van de Hoge vlaktes had een groot stuk met laag begroeid gras, hier een daar een grote kei en wat gebroken takken van een omgevallen boom. De boom was perfect om mee te nemen in de training. De stam was ontdaan van zijn bast, wat de boom nu erg glad zou maken. Nogmaals knikte hij goedkeurend, ja, hier konden ze wel goed trainen aan de conditie. Nu pas draaide hij zich om naar Owlpaw. "Owlpaw, omdat je net en apprentice bent geworden zullen we beginnen met een conditie training." Een moment keek hij Owlpaw ernstig aan waarna hij zijn verhaal vervolgde. "We gaan het als volgt doen: Je begint bij die grote kei, waarna een sprint trekt naar die boomstam. Je bedenkt een manier om over die boomstam te komen, zonder de zijtakken te gebruiken. Springen zal lastig kunnen worden, dus bedenk het goed van te voren! Vervolgens trek je opnieuw een sprint en stopt pas als je bij die platte steen bent." Met zijn kop gebaarde hij naar een steen in de verte. Het was een kleine platte steen die soms even onder een heuveltje kon verdwijnen, wat hem nog wel een lastig te vinden maakte. "Wanneer je bij de platte steen aangekomen bent, draai je om de steen heen en ga ja zo hard als je kunt weer terug -in een rechte lijn- naar de kei. Ik zal met je mee rennen, en tips geven waar nodig is. We zullen dit parkoers 1 keer doen." Bemoedigend knikte hij de jonge kater toe. "Als je het goed doet, dan mag je kiezen of je de grenzen van onze clan wilt verkennen, een begin wilt maken met het trainen van de sluip technieken of gewoon lekker terug wilt naar het kamp om uit te rusten." Solidtail wist dat de jonge kater al erg vermoeid zou zijn aan het einde van deze training. Maar vermoeidheid was goed, het maakte je sterker voor de volgende dag. Afwachtend, met een glimlach keek hij de jonge kater aan.

De uitleg van Solidtail, zijn eigen mentor!, kon Owlpaw wel begrijpen. Hij liep naar de grote kei, de kei was stroef en zou makkelijk te beklimmen zijn, maar dat zouden ze niet doen vandaag. Hij keek richting de boomstam, de zijtakken zouden makkelijk beklimbaar zijn, maar hij moest iets bedenken zonder die zijtakken. Ach, ik probeer het gewoon. Dacht Owlpaw in zichzelf. Hij ging naast de grote kei staan en zetten zich zo snel mogelijk af. De wind maakte zijn vacht glad, zodat hij nog sneller ging. Hij naderde de boomstam, hij zette zijn klauwen uit en sloeg die in de boomstam. Hij trekte een klauw terug en zette hem verder. Na een eindje geklommen te hebben was hij al bijna boven de boomstam, maar toen Owlpaw zijn klauw zette in een stukje hout dat doorweekt was van de regen, zakte hij weg. Hij sloeg zijn achterpoten in het hout. Maar een zijtak had een erge wond in zijn achterpoot gemaakt. Ik moet doorzetten! Wat zou Solidtail van me denken als ik nu al ga stoppen. Dacht Owlpaw in zichzelf. Het bloed droop langzaam van zijn verse wond. Hij probeerde zijn poot op te tillen, het lukte nog net, want de pijn ging door zijn hele lijf.
Na een tijdje was Owlpaw boven en was het bloeden van de wond een beetje gestopt. Hij likte er nog een paar keer aan. Hij moest nu nog gaan sprinten met die wond. Hij sprong van de boomstam af, zijn poot galmde van de pijn toen hij neer kwam. De wond was weer open gesprongen en het bloed droop langzaam op de grond. Owlpaw kon niet meer, maar hij wou niet aan Solidtail laten zien dat hij een watje was. Hij moest rusten, maar toen werd alles zwart en viel hij neer op de plek waar zijn bloed was gevallen. Bewusteloos lag hij daar, maar het bloed stroomde nog steeds.