"Kijk eens hoe een dikke vogel ik heb gevangen!" Specklepaw draaide zijn kop weg. Hij beet angstig op zijn lip. Wat nou als de uil hem zou aanvallen. Net zoals bij Winterpaw. Hij beefde toen hij eraan dacht hoeveel pijn de klauwen deden. De jonge kater sloot eventjes zijn ogen. De beelden van toen schoten door zijn kop. Hij kon wel huilen. Uiteindelijk schudde hij zijn brede kop en keek naar Vixenpaw. "Sorry.", mompelde hij verondschuldigend.