Don't cry because it's over, smile because it happened.

Met één konijn in zijn mond stapte de Windclan warrior het kamp binnen. Vandaag had hij niet zoveel geluk gehad in het jagen. De prooidieren waren oplettend en ook als hij er meer had gevonden dan dit ene konijn, dan had hij ze niet makkelijk kunnen vangen. Hij zuchtte toen hij zijn prooi op de stapel gooide en zelf een kleine, magere rat er vanaf haalde. De grote prooidieren liet hij over voor de queens, elders en kits. Zij hadden het, het hardst nodig. Hij ging in de schaduw zitten en begon aan zijn prooi.

& Poisonkit

Hij had zich in de schaduw gelegd, ook al had het niet zoveel zin. Veel zon was er niet meer, zo aan het einde van Leaf-fall. Er was voornamelijk regen en kou, maar dat maakte de kater niet zo veel meer uit. Hij nam een hap van de magere rat en at het vlees gulzig op. Honger had hij zeker, maar iets groters dan dit wilde hij niet pakken. Natuurlijk wilde hij geen honger lijden, maar hij kon beter honger hebben dan de kits, queens en de elders. Zij moesten goed gevoed worden. Hij keek op toen hij pootstappen op hem af hoorde lopen, verbaasd keek hij de kitten aan die hem een vraag stelde. "Jij bent toch Lionroar?" Miauwde de grijze poes voor hem. Hij knikte vrijwel meteen. Natuurlijk was hij Lionroar. "Ja, dat ben ik." Miauwde hij droogjes.

"De andere kittens spelen altijd dat ze jou zijn, ze zeggen dat je een goede vechter bent" Hij fronste, terwijl zijn oceaanblauwe ogen de poes voor hem bekeken. Dus kittens speelden hem? Sinds wanneer was hij een voorbeeld voor kittens? De kater die zich een beetje afwezig hield, die altijd al problemen had gehad in zijn leven. De kater wiens pleegmoeder hem links liet liggen toen haar eigen kittens waren geboren, de kater die als jonge kat aan de zijde van zijn stervende zusje zat. Hij kon het amper geloven dat ze hem een goede vechter vonden. Ja, hij had dan wel gevochten met Icy, maar dat maakte hem toch nog geen sterke kat? Toch? "Kunt u me wat vecht technieken leren? Alsjeblieft?" Hij wiebelde met zijn oren. Een kitten leren vechten? Waarom was deze kit zo geïnteresseerd in vechten? "Poisonkit," Begon hij. "Waarom ben je zo geïnteresseerd in vechten? Wat ga je met deze technieken doen? Ik wil niet dat je tijdens het stoeien andere kittens pijn doet, oké?" Miauwde hij. Als hij de kit wat technieken leerde, natuurlijk niet dat soort technieken die erg vermoeiend waren, dan wilde hij er zeker van zijn dat er geen misbruik van gemaakt zou worden. "Ik ga je alleen iets leren als je mij belooft hier geen misbruik van te maken."

Inspecterend keek hij de kitten voor hem aan. Waarom wou hij nu al leren te vechten? Waarom niet gewoon spelen met de rest? Plezier maken? Hier moest wel iets achter zitten, of niet dan? Maar toen de poes voor hem haar woord gaf knikte hij. Dan zou hij haar maar vertrouwen. "Daar hou k je aan, Poisonkit." Miauwde hij terwijl hij lichtelijk lachte. "Oké dan," Miauwde hij, waarna hij zijn staart voor zijn poten legde. "Val me aan." Miauwde hij. Een kitten kon hem niet pijn doen en zo kon hij meteen zien hoe de kitten het deed, hoe de kitten aanviel en hem helpen met zijn tactieken. Natuurlijk zal hij rustiger zijn dan bij een nieuwe apprentice, want een kit was erg kwetsbaar.