I have to talk to you [Ashdrizzle]

Onrustig trapte hij wat in zijn slaap, zijn nest leek maar niet groot genoeg en af en toe kreeg hij een bewuste harde trap terug. De Gathering van vorige nacht had hem veels te enthousiast gemaakt en nu kon hij maar niet slapen. Maar zelfs als hij tussen de dunne lijn van wakker zijn en slapen lag, kwam zijn lichaam maar niet tot rust. Uiteindelijk kreeg hij een ander iets dat hem wakker maakte. De tabby hief zijn kopje op en knipperde de slaap uit zijn blauwe ogen en richtte deze blik op de poes die in de Den stond. "Ik moet met je spreken, Ashdrizzle." Ze legde wat nadruk op zijn naam en de kater fronste even. Al snel had ze zich omgedraaid en verdween ze uit de Den. De kater haalde zijn schouders wat confused op. Maar ja, hij kon haar niet laten wachten, dus stond hij direct op. Wat tot gevolgd had dat zijn spieren fel begonnen te protesteren en krampjes begonnen uit te slaan. Toen hij zich buiten bevond liet hij gewoon een glimlach zien, denkende dat Littlepaw maar en grapje had zitten maken. "Wat is er? Heb je een beetje muizengal in je mond gekregen en praat je daardoor zo zuur?" Grijnsde hij speels en zwiepte een keer plezierig met zijn staart. Alsof Littlepaw hem nu een hele preek zou geven over haar 'probleem', dit moest wel een grapje zijn!

De dwaze grijns op zijn gezicht bleef gewoon staan terwijl ze haar gezichtsuitdrukking nog wat verergerde. Het konden toch gewoon goede acteerkunsten zijn? "Neen." Haar korte antwoord deed zijn glimlach wat verminderen en hij fronste wat. Waardoor was deze poes zo op haar poten getrapt? "Over wat was jij gisteren aan het praten met Snowynight?" Vervolgens deed ze een pas naar achteren, de reden ervoor begreep Ashdrizzle echter niet. Wat hij wel had gehoord, was de vreemde toon waarover ze sprak over zijn vriend. De kater liet zijn glimlach geheel verdwijnen en een verwarde blik kwam in zijn ogen te staan, geen idee hebbende wat hij moest zeggen nu. "En waag het niet tegen me te liegen." De kater hief zijn kopje wat hoger op, het verschil in grootte duidelijk makend. "En wie doet er nu raar? Heb ik ooit tegen je gelogen dan?" Zei hij op een neutrale toon, hij deed de kinderachtigheid van Littlepaw niet na. "Is je vertrouwen in mij opeens weg? Nou, leuk om te weten dat je onze vriendschap zo waardeert." Hij maakte zijn toon ietsjes beledigder. "Ik denk dat je dat zelf al weet, zij vroeg, ik gaf antwoord."

De sarcastische lach die de poes uitslaakte deed zijn oren wat tegen zijn nek aan liggen. Dit was niet de Littlepaw die hij kende, dit was een Littlepaw die hij niet eens als vriend wilde zien. "Dat jij het woord waarderen nog durft uit te spreken?! Wie was degene die ons kleine geheimpje heeft verklapt?" Hij hield zijn kopje wat schuin en fronste nog meer. Waar was ze mee bezig, wat wilde ze hiermee bereiken? "Ah, zo simpel gaat dat dus bij jou? Dan zal ik ook eens iets vragen waar jij meteen een eerlijk antwoord op kunt geven," De grijze kater slikte, en had al zo de verwachting wat zou gaan komen. "Als je moest kiezen tussen mij en Snowynight, wie zou je dan pakken?" Zijn mond viel wat open en hij keek haar geschokt aan. "Ik ga niet kiezen tussen jullie beiden, jullie zijn allebei geweldig." Zei hij nog steeds op een neutrale toon en keek Littlepaw nog niet vriendelijk aan. "Maar toch, als jij je zo gaat gedragen, weet ik al dat je me niet vertrouwt." Met een zwiep van zijn staart wendde hij zijn blik af en keek naar de strak blauwe lucht. Waarom deed ze zo.. raar?

"Sorry" Dat was het! Dat was weer ze bekende Littlepaw. Ashdrizzle liet zijn blauwe blik weer terugkeren naar de poes en zag dat deze een traan over haar wang had laten glijden. Voorzichtig stapte hij naar voren. "Maar als ik jullie twee bezig zie krijg ik altijd het gevoel dat je me een van de dagen laat stikken omdat je Snowynight leuker en belangrijker vind dan mij," Nu liet zij haar kopje hangen, zoals hij ook had gedaan op hun avontuur. Het was grappig om te zien hoe ze steeds weer afwisselden, het was maar de vraag wie de volgende zou zijn om zo'n bui te krijgen. "Dat je verliefd op haar zult worden en dat ik aan de kant geschoven word alsof ik gewoon een hoofdstuk in je leven ben dat je met plezier afsluit." Hij zag dat haar groene ogen waterig werden, de kater slikte wat, nog steeds wat gefronst. "Ik denk dat ik gewoon ... jaloers ben." Ashdrizzle schudde zijn kopje en stapte nogmaals naar voren en drukte zijn kopje tegen die van haar, zodat zijn wang wat nat werd. "En wie heeft de ander ook alweer laten beloven om elkaar om de dag te zien voor iets leuks?" Glimlachte hij nog wat zachtjes. "En Snowy is gewoon een goede vriendin, en zelfs als ik verliefd word op haar, dan blijf jij toch ook gewoon mijn beste vriend? En nee, nou moet je niet gaan denken dat het ooit gaat gebeuren, want ik weet gewoon niets over die gevoelens. Heb ik ooit laten zien dat ik het stom vind om samen met jou op pad te gaan? Nee. Dus veeg die tranen weg en dan gaan we iets doen!" Hij sprong wat op en drukte zijn neusje tegen haar wang.

"En wie heeft de ander ook alweer laten beloven om elkaar om de dag te zien voor iets leuks?" Glimlachte de kater zachtjes. "En Snowy is gewoon een goede vriendin, en zelfs als ik verliefd word op haar, dan blijf jij toch ook gewoon mijn beste vriend? En nee, nou moet je niet gaan denken dat het ooit gaat gebeuren, want ik weet gewoon niets over die gevoelens. Heb ik ooit laten zien dat ik het stom vind om samen met jou op pad te gaan? Nee. Dus veeg die tranen weg en dan gaan we iets doen!" Ze schrok even op toen de kater zijn neusje tegen haar wang drukte en begon zachtjes te glimlachen. "Nu? Zo vroeg er al op uit gaan?" Ze keek hem verbaasd aan maar liet nadien een speelse uitdrukking op haar gelaat verschijnen. "Dat is een deal." Greens ze.

Al snel zag hij een glimlach op haar gelaat verschijnen, mooi, dan waren zijn op vrolijk pogingen toch gelukt! "Nu? Zo vroeg er al op uit gaan?" Door haar verbaasde toon begon hij nog meer te grijnzen en hij knikte. Het maakte hem niet uit of het vroeg was, ze waren allebei nu toch wakker, dus wat hield hen tegen? "Dat is een deal." De kater sprong weer actief op zijn poten en deed al een paar passen in de richting van de kampuitgang. "Mooi zo!" Riep hij vrolijk uit en het kon hem weinig schelen of hij iemand wakker maakte, ze moest er toch ooit uit. "Maar wat gaan we doen dan? Ik neem aan dat je dit keer binnen de grenzen wilt blijven?" Grijnsde hij, de andere Clankatten waren zeker niet blij met een Warrior en een Apprentice, ook al werd ze niet in de normale dingen getraind. De Warrior van de WindClan had dit wel duidelijk gemaakt..