[Aspenpaw'] Well, let's start with your training!

Embershine opende zijn ogen en keek in het felle licht van de zon. Hij likte even over zijn neus, stond op en liep de warriorsden uit. Daar rekte hij zich is goed uit. Toen hij naar de prooistapel wilde lopen, bedacht hij zich dat hij een apprentice had om te trainen. Zijn hart maakte en sprongetje, van blijdschap maar ook van angst. Hij wilde graag met zijn eerste leerling aan de slag, maar hij vond het ook eng. Straks deed hij het niet goed... Wat zou Shrewstar dan wel niet zeggen? Hij schudde deze gedachte van zich af en hij liep op de apprenticeden af. Hij stak zijn zwarte kop met felblauwe ogen naar binnen en zei: "Aspenpaw? Ik verwacht je vóór zonhoog bij de Pinewoods. Ik zal dan beginnen met de training. Zorg dat je op tijd bent en dat je gegeten hebt." Embershine draaide zich om en trippelde het kamp uit. Toen bedacht hij dat hij zelf ook wel moest eten, dus draaide hij zich om, haalde wat prooi en liep toen naar de Pinewoods. Hij wachtte bij een grote dennenboom, die goed opviel als je dezelfde weg nam als hij nam. Wat nou als Aspenpaw het niet kan vinden? Op dat moment zag hij een gestalte naar hem toe komen.

Haar rustige slaap werd verstoord door een stem, die ze lieve negeerde. Maar de woorden drongen helaas door tot haar oren en Aspenpaw werd gewekt. "Aspenpaw? Ik verwacht je vóór zonhoog bij de Pinewoods. Ik zal dan beginnen met de training. Zorg dat je op tijd bent en dat je gegeten hebt." Met een zucht bleef ze nog liggen, totdat ze er zeker van was dat Embershine uit het kamp was verdwenen. Voorzichtig draaide ze zich op haar andere zij en zag geen donker gestalte meer. Goed, blijven slapen zou alleen maar voor opschudding zorgen en ze wilde de Mentor nog wel wat trucjes laten zien. Aspenpaw stond gemakkelijk op en verliet de Den waar ze in sliep. Snel wierp ze een blik op de prooistapel, maar koos ervoor nog op een lege maag te gaan. Dan had ze tenminste nog een troefkaart voor als de training naar haar mening te saai werd.

Ze volgde niet het geur spoor dat Embershine had achtergelaten, maar besloot een wat grotere omweg te nemen. Te vroeg komen had namelijk ook niet echt veel zin. Met een kalme tred liep ze langs verschillende bomen die ze niet eens herkende, maar goed, niemand in de Clan deed dat. Wie onthield er nou bij welke boom het pad begon? Ha, niemand dus. Al snel zag ze een kleine opening in de dichtheid van het bos, wierp een blik omhoog en zag dat de zon nog nét niet op zijn hoogste punt stond. Embershine zou haar echter allang aan zien hebben komen, dus van weglopen zou er niets goeds komen. "Gegroet Embershine." Zie ze zonder oogcontact te maken en keek meer geïnteresseerd door een paar grassprietjes die dansten in de wind.

"Gegroet Embershine." Embershine knikte kort naar Aspenpaw. Hij bekeek haar houding, en wat haar interesseerde op het moment. Ze leek niet echt geïnteresseerd in haar nieuwe mentor, en dat verontruste Embershine. Wat was er met haar? "Goed, ik heb gehoord dat je al redelijk kan jagen. Ik denk dat het daarom verstandig is om te beginnen met de vechttechnieken. Maar," Embershine wilde Aspenpaw graag wat ruimte geven om zelf te beslissen, want dat was ook heel belangrijk. "Als jij denkt dat het beter is om te gaan jagen, dan zeg je het maar. Het is aan jou om te beslissen in welke volgorde je alles gaat doen, omdat ik graag wil dat je je een beetje.. Belangrijk voelt bij mij in de buurt. Jij wordt een nieuwe warrior, het gaat erom dat jij het goed doet."