Calm can solve all issues. ~ Darkfire

Tag: Darkfire
Words: 134
Notes: First trainingstopic

Maybe saying 'I love you' isn't always enough.

Aurypaw

Aurypaw was vol vreugde wakker geworden. Vandaag gingen ze eindelijk weer trainen! Terwijl de kleine kat het kamp uitliep, hoorde ze de vogel fluiten vanuit de bomen. Ze was erg opgewonden, maar onderdrukte het gevoel. Eigenlijk kon ze wel springen, maar ze wist dat Darkfire daar niet van gediend was, en dus bleef ze rustig. Darkfire had erg veel ervaring, en was ook meer dan vier keer zo oud, dus ze moest respect tonen. Hij had haar verteld dat ze naar Pinewoods gingen, dus rende ze alvast vooruit. Natuurlijk moest ze dat niet doen, de rug keren naar Darkfire, maar ze kon het niet laten. Ze wist dat dit het begin was van elke grote warrior, trainen met hun mentor. En zij moest dus net zo beginnen, ze zou alles geven wat ze had.

EDIT;
Oops, wrong character >.<

rachel

Stof waaide op toen de stappen van grote zwarte poten in slowmotion over de aarde liepen. Nagels die standaard waren uitgeklapt schraapte over het steen. De nachtzwarte lange haren die zijn poten en volledig lichaam bedekte waaide op in de wind. Als een zwarte gedaante, schim, dementor sloop de kater met laag gehouden kop over het pad. Zijn vurige ogen gespleten tot kleine geïrriteerde vlammetjes. De kater was geïrriteerd, omdat hij een training moest geven aan een van die kleine scharminkels van leerlingen. Als hij dacht aan training, dacht hij aan een zwakke angstige Birghtpaw die te bang was om maar een poot te verzetten. Hij vond het zwak, vond haar een lafaard. Als hij een leerling zou trainen, moest hij pit hebben, van zich af kunnen bijten. Het liefst had hij ook een kater, een robuuste die wel tegen een flinke stoot kon. Een gast waar hij trots op kon worden, want tot nu toe had elke kat in zijn leven hem teleur gesteld. Alleen, hij had een poes gekregen, álweer. Het zou hem benieuwen of ze de moeite waard was, of dat dit wéér zo'n drama zou worden, daar had hij namelijk geen zin in. Hij snauwde liever iemand af dan dat hij een complimentje overhandigde. Uiteindelijk kwam hij aan bij de Pinewoods, zijn ogen kil en emotieloos. Even verderop zag hij een witte poes zitten, hij kon hier haar enthousiasme ruiken en sloeg zijn ogen ten hemel. Ach, ze was tenminste gemotiveerd.. dat was al iets. Hij sprong soepeltjes op een omgevallen boom en keek kil op de poes neer. Hij nam haar kritisch in zich op, al was dat niet te zien in de onleesbare ogen. Ze was op zich best een mooie poes alleen stoorde hem één ding, ze haar rode vacht en groene ogen. Ze had dezelfde kenmerken als zijn aartsrivaal, waardoor hij licht smalend zijn ogen rolde. ''Ready, little pipsqueak?'' sprak hij met zijn kop in zijn nek, smalend. Hij sprong van de boom met een draai van zijn staart, bewegend als een slang.

Darkfire voice -Scar-

Tag: Darkfire
Words: 125
Notes: None~

Maybe saying 'I love you' isn't always enough.

Aurypaw

’’ Ready, little pipsqueak?’’ De grote zwarte kater sprong van de boomstam af en kwam voor haar neer. Toen hij eraan kwam was ze al gaan staan. Ze bleef staan en met een ferme blik in haar ogen knike ze. Ondanks Darkfire’s slechte reputatie, denk maar aan Brightpaw, had ze wel zin in de training. Ze zou deze kater wel is laten zien wat zij kon doen. Hij zou haar echt niet moeten onderschatten. Ze hoopte dat Darkfire later zou zeggen, Aurypaw? Ja dat is een mooie poes geworden, deed het al heel goed op de training. Waarschijnlijk zou Darkfire nooit zoiets zeggen, maar ze mag altijd dromen. ’Ik ben er klaar voor Darkfire.’ zei ze vastberaden tegen de kater voor haar.

©rachel

Darkfire sprong soepel van de boomstam af. Hij keek haar met half dichtgeknepen ogen aan, scherp als vlammetjes. Hij keek smalend en tikte met zijn oor. Hij liep bekritiserend een halve cirkel om haar heen. ’Ik ben er klaar voor Darkfire.’ sprak ze kortbondig. ''Mooi. Ga recht op staan. Neus ferm in de lucht Aury. Rug recht en borst naar voren.'' snauwde hij bijna met een staartzweep. Hij stond nu recht tegenover haar en keek op Aurypaw neer met strenge ogen. ''Laten we wat dingen duidenlijk maken. Ik ben de bevelhebber en mijn wil is wet. Ik tolereer geen getreuzel of dom naïef gedoe, je doet wat je gezegd word wanneer en hoe ik wil. Vragen worden aangegeven door je staart fier in de lucht te steken, dan kan ik overwegen, om je de kans te geven.. die vraag te stellen.'' Zei Darkfire op commanderende monotoon. De duistere kater wilde deze poes best een kans geven, het zou hem benieuwen hoe ze het er vanaf zou brengen. ''Daarbij word ik ervan gediend om met twee woorden te worden aangesproken. Dus geen, jah.. maar, Ja Darkfire. Begrepen?'' Hij snoof diep in zodat zijn borst licht rees, en hij nam alle geuren in zich op. Hij rook al snel een kadaver van een klein konijn op voslengte afstand, een mol mus die boven hen op een tak zat en een woelmuis die wat verder bij hun weg zat. Darkfire sloot even zijn ogen en hoorde alle geluiden om zich heen. Nu keek hij Aurypaw weer aan. ''Sluit je ogen jonge leerling. Denk aan niets en laat alle geluiden van het woud tot je doordringen. Ondertussen wil ik dat je je omgeving analyseert, bevind er zich prooi bij ons in de buurt?'' Hij keek Aurypaw nauwlettend aan en lette op elke beweging van haar haren, oren of dergelijk. Hij zelf zat er, alsof hij uit steen gehouden was.

Darkfire voice -Scar-

Tag: Darkfire
Words: 390
Notes: None~

Maybe saying 'I love you' isn't always enough.

Aurypaw

''Mooi. Ga recht op staan. Neus ferm in de lucht Aury. Rug recht en borst naar voren.'' Zo goed en kwaad als het kon deed ze wat hij vroeg. Ze ging rechtop staan en deed haar neus richting de hemel. Ze bleef staan en voelde het zelfvertrouwen stromen door haar nog kleine lichaam. ''Laten we wat dingen duidelijk maken. Ik ben de bevelhebber en mijn wil is wet. Ik tolereer geen getreuzel of dom naïef gedoe, je doet wat je gezegd word wanneer en hoe ik wil. Vragen worden aangegeven door je staart fier in de lucht te steken, dan kan ik overwegen, om je de kans te geven.. die vraag te stellen. Daarbij word ik ervan gediend om met twee woorden te worden aangesproken. Dus geen, jah.. maar, Ja Darkfire. Begrepen?'' Aurypaw slikte zachtjes, Darkfire deed zijn bijnaam eer aan. ’Ja Darkfire.’ Zei ze zo firm als ze maar kon. Ze bleef in de houding staan die de kat haar in het begin had aangewezen. Ze zag in haar ooghoek hoe Darkfire de lucht naar binnen snoof en blijkbaar allemaal dingen opmerkte. Ze draaide haar oren een paar keer, maar ze hoorde zo snel niks. Toen begon Darkfire weer te praten en ze stond weer stijf. ''Sluit je ogen jonge leerling. Denk aan niets en laat alle geluiden van het woud tot je doordringen. Ondertussen wil ik dat je je omgeving analyseert, bevind er zich prooi bij ons in de buurt?'' Aurypaw deed haar ogen dicht en ontspande heel iets, zodat ze wat beter op haar poten stond. Ze schakelde alle gedachten uit en dacht even aan helemaal niks. Ze liet alle geluiden en geuren op haar afkomen en tot haar doordringen. Haar oren gingen als gekken heen en weer en zo nu en dan snoof ze tussendoor wat op. Ze hoorde en rook inderdaad wat, maar ze kon niet plaatsen wat het was en hoe ver weg. ’Ik ruik een dood dier even verderop, maar ik kan niet plaatsen wat het is.’ Zei ze met nog steeds haar ogen dicht. ’Ook hoor in wat scharrelen, volgens mij boven ons, of in ieder geval heel dichtbij.’ ze draaide haar kop iets en deed één open. Daarmee keek ze Darkfire aan. ’Kan dat kloppen Darkfire?’ Vol verwachting keek ze de grote kater aan met één oog open.

©rachel

Darkfire keek smalend naar de jonge poes tegenover hem, hij zwiepte even met zijn staart. ’Ja Darkfire.’ Een miniem glimlachje van tevredenheid sierde zijn snuit, al was hij weer snel weg. Het plezierde hem om macht uit te oefenen op anderen, het was werkelijk heerlijk. Als kleine poppendansers, katten laten dansen aan de touwtjes. Hij keek haar aan en voelde het bloed door zijn aderen stromen, zag haar voor hem. Hij zou haar eerst van top tot teen inspecteren, intimideren, gezag verkrijgen.. wat niet moeilijk voor hem was en dan tot iets maken wat hij als trots kon zien. Een sterke poes, giftig en met scherpe tong. Niemand zou nog een woord tegen haar durven te berispen, door Darkfire die haar de leidsels had gegeven. Hij krulde zijn staart en terwijl haar ogen waren gesloten, keken zijn vurige ogen naar haar alsof ze een leuk plannetje was. ’Ik ruik een dood dier even verderop, maar ik kan niet plaatsen wat het is.’ sprak ze intelligent. prachtig, prachtig, ze deed al meer dan Brightpaw.. was al meer waard dan Bright. Ze kon tenminste rechtop staan zonder angst in haar ogen. Fear, weakness.. hij zou ervoor zorgen dat ze daar de betekenis niet eens van zou weten. Hij zou het er uit werken, haar hard maken. Hij was even stil, wachtte op wat ze blijkbaar nog meer te zeggen had. ’Ook hoor in wat scharrelen, volgens mij boven ons, of in ieder geval heel dichtbij.’ Hij liet nog even de stilte hangen. Nog even, om haar zeker te laten zijn. Meestal als de leraar stil bleef, bleef een leerling verder nadenken. ’Kan dat kloppen Darkfire?’ Darkfire glimlachte toen een beetje vreemd terwijl hij zijn kin hief. ''Prima, jonge pupil. Ik vind het voldoende om goed te keuren.'' zei hij met schuin gehouden kop. Het litteken dat zijn oog sierde, was voor hem kenmerkend, net als de scheuren in zijn oren. ''Het dode is een konijn. De vreselijke geur die er aan hangt, geeft dus aan dat het dood is.We noemen het kraaien voer, spreekt voor zichzelf waarom.'' sprak hij kort, kuchte even. ''Dat boven ons is een mus en dat laatste een muis, soort is me even ontschoten.. maar dat doet er ook niet toe.'' zei Darkfire rustig met nog steeds dezelfde monotoon. ''Welke keus is het beste om te vangen Aurypaw?'' strenge toon en vragend. Hij bewoog even met zijn oor en was benieuwd naar haar antwoord.

Tag: Darkfire
Words: 268
Notes: None~

Maybe saying 'I love you' isn't always enough.

Aurypaw

Een golf van zelfverzekerdheid gierde door haar heen. Darkfire keurde het goed! Diep van binnen zei een stem. 'Natuurlijk vindt hij het goed, je bent niet zo als andere apprentices. Je bent de dochter van de deputy.' Aurypaw maakte een sierlijke beweging met haar staart en wachtte op de volgende opdracht. ''Het dode is een konijn. De vreselijke geur die er aan hangt, geeft dus aan dat het dood is.We noemen het kraaien voer, spreekt voor zichzelf waarom.'' De poes grinnikte even, maar stond snel weer stil. ''Dat boven ons is een mus en dat laatste een muis, soort is me even ontschoten.. maar dat doet er ook niet toe. Welke keus is het beste om te vangen Aurypaw?'' Haar hersenen waren zo snel mogelijk aan het nadenken en ze kwam niet lang daarna al met een antwoord. Na een flinke teug lucht te hebben ingenomen kwam het uit haar mond. 'Nou het konijn niet, ookal zou die niet moeilijk te vangen zijn.' Ze glimlachte om haar grap en keek naar de kater of die ook lachte. Toen wist ze weer met wie ze praatte en ze trok haar snuit weer recht. 'De muis boven ons is het meest dichtbij, maar doordat de boom heen en weer kan gaan als we klimmen moeten we misschien die ook maar niet doen. Dan blijft de andere muis over.' Ze dacht nog even over haar antwoord na. Het stukje van de boom had ze een keer half half gehoord bij een training van iemand anders die ze had bestudeerd. 'Ja dit is mijn antwoord.' Zei ze met wat meer zekerheid.

©rachel

Darkfire keek de jonge leerling streng aan, wachtte op het antwoord. Misschien was deze poes zo gek nog niet, ze had best veel in zich. Zwijgend keek Darkfire naar de poes terwijl ze over haar antwoord nadacht. 'Nou het konijn niet, ookal zou die niet moeilijk te vangen zijn.' Darkfire bewoog even met zijn oor. Ergens in zijn ogen kon je wel wat sympathie vinden, al was het snel weer weg. ''Ja natuurlijk, en de volgende morgen met een flinke koorts je bij Smokebreathe melden. Hij zou je uitlachen, geloof me.'' zei Darkfire met een plagerige blik. Hij zwiepte even met zijn staart en wachtte op haar volgende antwoord. 'De mus boven ons is het meest dichtbij, maar doordat de boom heen en weer kan gaan als we klimmen moeten we misschien die ook maar niet doen. Dan blijft de andere muis over.' Darkfire knikte bevestigend maar sprak niet. 'Ja dit is mijn antwoord.' Darkfire kuchte even en stond op, statig liep hij voorbij Aurypaw. ''Prima geantwoord Aury.'' mauwde hij kortaf. Hij zakte wat meer naar de grond en maakte amper geluid. ''Je let nu goed op, ik doe het maar een keer voor..'' zei de kater zacht. Hij sloop in jacht houding en zocht de geur van de muis weer op. Het beestje was ondertussen veel verder getrippeld en dat had Darkfire ook wel verwacht. Na een klein tijdje had hij het diertje weer gevonden en commandeerde Aury met zijn staart nog steeds stil te blijven. Hij stapte naar voren en wist nu de precieze locatie van de muis te ontdekken. De wind kwam niet van zijn kant dus de muis kon hem niet ruiken. Een enkele seconde sloop voorbij en hij kwam gevaarlijk naar voren. Zijn klauw schoot uit en spietste de muis door zijn keel, waardoor het niet meer kon piepen of jammeren. Bloed droop langs zijn nagels omlaag en hij glimlachte smalend. Hij zwaaide triomfantelijk met zijn staart en pakte het dode diertje op tussen zijn tanden. Toen hij terug liep naar Aurypaw keek hij voldaan met een sinistere trek. Hij liet het vallen en keek haar aan. ''Goed, je hebt nu een voorbeeld gezien van een jacht techniek. Ik wil dat jij de jouwe oefent op die mosbol daar.'' hij zwaaide met zijn staart in de richting.

Tag: Darkfire
Words: 468
Notes: Jagen… nope.

Maybe saying 'I love you' isn't always enough.

Aurypaw

''Prima geantwoord Aury.'' Mauwde hij nadat hij langs haar gelopen had. Ineens zakte hij naar de grond en was heel stil. ''Je let nu goed op, ik doe het maar een keer voor..'' Zei hij zacht. Even was Aurypaw verbaasd en vroeg ze af wat hij van plan was, maar toen kwam het ineens binnen. Ze ging ook door haar poten en ging naast hem net boven de grond hangen. Ze bekeek zijn snuit, maar zag niks behalve zijn neus die wat heen en weer ging. Toen zag ze zijn staartbeweging en ze knikte, vlak daarna sloop de grote kater weg. Aurypaw deed iets haar hoofd omhoog zodat ze alles kon volgen. Ze verwonderde zichzelf erover hoe zo een grote kater ineens zo zacht kon zijn. In een flits van een seconde had Darkfire de muis aan zijn klauw hangen, dood. Zijn staart ging heen en weer en met de dode muis in zijn bek kwam hij teruglopen naar Aurypaw. De muis liet hij vallen en die kwam met een plof op de grond neer. ''Goed, je hebt nu een voorbeeld gezien van een jacht techniek. Ik wil dat jij de jouwe oefent op die mosbol daar.'' Met haar blik volgde ze zijn staartbeweging en zag de mosbol niet ver hiervandaan liggen. Zij keek terug naar Darkfire met een bange blik, maar die veranderde toen naar vastberaden. Ze kon dit, ze wist het. Ze knikte naar de kater en draaide zich om naar de mosbol. Zachtjes ging ze door haar poten om net zo dicht bij de grond te komen als de kater had gedaan. Zich concentrerend kneep ze haar ogen wat samen. Ze probeerde zich alles te bedenken wat Darkfire net had gedaan. Ze keek de mosbol aan en probeerde in te schatten met hoeveel stappen ze er kon komen. Ze kwam uit op vijf, maar wist het niet zeker. Pootje voor pootje liep ze vooruit, proberend zo weinig mogelijk geluid te maken. Ze snoof in de lucht, en kwam erachter de ze verkeerd in de wind stond. Scheldend op zichzelf deed ze een paar stappen opzij en liep weer naar voren. En ja hoor, ze had de stappen verkeerd ingeschat. Bij de vierde stap sprong ze naar voren, maar ze was nog te ver weg. Ze kwam voor de mosbol neer en moest nog omhoog komen en een stap naar voren doen voordat ze bij de bol kwam. Eenmaal bij de bol klemde ze hem tussen haar kaken en beet zo hard mogelijk. Met de bol in haar bek liep ze langzaam terug naar Darkfire. Ze wist dat ze het met een echt dier helemaal fout had gedaan en dat die allang weg was gerend. Ze liet de bol los voor de kat, naast de muis en keek de zwarte kater aan, wachtend op zijn kritiek.

©rachel

Onderwerp: Re: Calm can solve all issues. ~ Darkfire