Dance with the Devil || Shrewstar

Here I stand, helpless and left for dead
Close your eyes, so many days go by
Easy to find what's wrong
Harder to find what's right.
Say goodbye, as we dance with the devil tonight
Don't you dare look at him in the eye
As we dance with the devil tonight...

Zwijgend rommelde Smokebreath door zijn stapeltje met kruiden en neusde hij er weer wat catmint bladeren tussen vandaan. Met een licht bezorgde frons keek hij naar de steeds kleiner wordende voorraad. Hij had verwacht veel minder te hoeven gebruiken op de zieke clanleader, maar de groenhoest bleek venijnig te zijn. Met een licht geërgerde zucht pakte hij de catmint bladeren op en legde ze voor Shrewstar neer. "Nieuwe lading," Miauwde hij droogjes op z'n bromtoon. "Je weet ondertussen hoe het gaat." Koppig weigerde hij de clanleader met u aan te spreken.

Ze had het wel gehoord. Dat geluid, dat vreselijke geluid. Van ergens bij de bewaarde kruiden hoorde ze een geërgerde zucht die zeer waarschijnlijk afkomstig was van Smokebreath. Dit kon vele dingen betekenen, maar ze had wel iets op haar gedachten. De kruiden begonnen op te raken en zij was de grootste last ervan. De bladeren werden voor haar neergelegd en ze keek er wat neutraal naar. "Nieuwe lading," Shrew knikte wat kort en boog voorover om de vieze kruiden op te eten. Het was geen plezier, maar ziek zijn ook niet. "Je weet ondertussen hoe het gaat." Het viel haar wel op dat Smokebreath een van de weinige katten was die haar niet met die verveende beleefde toon aansprak, het beviel haar eigenlijk wel. "Geef nou maar toe," Begon ze met een hele kleine dwaze glimlach. "Je wilt me hier het liefste weg hebben."

Smokebreath duwde met zijn massieve poot de kruiden naar de clanleader toe, haar aansporende om haar maaltje aan blaadjes op te eten. Hij had geen idee waar Littlepaw op het moment was, maar dat kon hem niet bijster veel schelen als ze haar taken maar netjes volbracht. Als dat niet meer het geval was, dan moesten ze de huisregels nog maar eens fijntjes door gaan nemen. "Geef nou maar toe," Begon Shrewstar, Smokebreath trok even zijn wenkbrauw wat sarcastisch op. "Je wilt me hier het liefste weg hebben." Maakte de clanleader haar zin af. "Dat ga ik niet ontkennen, nee," Miauwde de kater droogjes. Je kon van één ding erop aan, Smokebreath was wel eerlijk. "Dus, Shrewstar, hoe lang ben je nog van plan om ziek te blijven?" Het was nog niet eens een verwijt, misschien zelfs wel een zwakke poging tot humor, iets wat redelijk zeldzaam was.

"Dat ga ik niet ontkennen, nee," De poes haalde haar schouders op, natuurlijk, ze was alleen maar een groot struikelblok. "Dus, Shrewstar, hoe lang ben je nog van plan om ziek te blijven?" Ze keek hem even lichtelijk verbaasd aan en haar glimlachje werd ietsje groter. "Ik denk dat je daar maar even geduldig op moet wachten," Miauwde ze wat plagerig terug, maar voor even trok er een donkere schaduw over haar gezicht. Ze had nog geen klachten gekregen sinds ze zich hier had teruggetrokken, dus Innerghost zou het wel goed doen.. Misschien wel.. De Clanleader beet op haar lik en probeerde wat tevergeefs de miserabele blik uit haar ogen te halen. "Heeft het nieuwe seizoen je al veel kruiden opgeleverd?" Met een slechte glimlach probeerde ze op een ander onderwerp te komen.

Smokebreath gaf een aantal vlugge likken over zijn duistere, warrige, rookkleurige vacht. Dat de grote kater niet zoveel om uiterlijk gaf, was wel duidelijk. Zijn pels wat op zich niet vies, maar zat wel vreselijk door de war. "Ik denk dat je daar maar even geduldig op moet wachten," Miauwde Shrewstar een beetje plagerig. "Het is me ook nooit gegund." Reageerde Smokebreath brommerig, waarna hij weer verder ging met het gebruikelijke sorteren van zijn kruiden. Veel andere dingen had hij niet te doen. Het was ergens frustrerend met de nieuwe clanleader te spreken, een rang die hij zelf zo graag had willen hebben voordat hij vastgeketend werd aan de medicine cat den. "Heeft het nieuwe seizoen je al veel kruiden opgeleverd?" Vroeg Shrewstar vervolgens. "Zoals veel andere dingen, zoals ervaring en respect, moeten kruiden eerst groeien, Shrewstar," Bromde de kater als reactie, veel meer betekenis leggende voor degenen die bereid waren om te luisteren, zoals hij wel vaker deed.

"Het is me ook nooit gegund." En toen was hij weer bezig met zijn gewoonlijke taken, Shrewstar probeerde die vreselijke nasmaak in haar mond even te vergeten, maar telkens stak deze zijn lelijke kop weer naar boven. "Zoals veel andere dingen, zoals ervaring en respect, moeten kruiden eerst groeien, Shrewstar," Ze legde haar oortjes wat meer tegen haar nek aan en haar groene ogen vielen op haar witte voorpootjes, had hij het nu ook over haar en had hij haar houding gemerkt? Niet alleen van daar net, maar ook van haar hele bestaan als Clanleader. "Ik neem aan dat dat een 'nee' is?" Beantwoordde ze met een kleine glimlach en liet haar kopje weer zakken op de rand van haar nest. "Gaat het goed met de trainingen van Littlepaw?" Vroeg ze vervolgens, misschien had Smokebreath geen zin om te praten, maar zij verveelde zich dagelijks hier in deze Den. De rookgrijze kater had dan maar even pech.

Smokebreath rolde met een geconcentreerde blik de laatste jeneverbessen op het stapeltje en stampte de drie verrotte die hij ertussenuit gevist had geërgerd plat met zijn massieve voorpoot. Hij had niks aan verrotte bessen. "Ik neem aan dat dat een 'nee' is?" Beantwoordde Shrewstar zijn eerdere vraag. "En de nieuwe behandeling hoofdprijs gaat naar..." Miauwde de kater kalmpjes, waarna hij zijn pels weer uitschudde. Bij gebrek aan iets beters te doen, ging hij maar naast Shrewstar zitten. "Gaat het goed met de trainingen van Littlepaw?" Vroeg deze. Eventjes raspte Smokebreath met zijn tong over zijn pels. "Het gaat voldoende," Bromde de kater, "Al betwijfel ik soms of haar motivatie voldoende is, af en toe is ze weg en heb ik geen idee waar ik haar zou moeten vinden."

"En de nieuwe behandeling hoofdprijs gaat naar..." Ze negeerde deze opmerking, want ja, zo was Smokebreath gewoon. De kater kwam verrassend genoeg wel naast haar zitten, dus hij was of geïnteresseerd in wat ze te vertellen had, of hij had gewoon niets te doen. Nou, als dit Smokebreath was en geen vreemdeling, zou het de tweede optie zijn. "Het gaat voldoende," Kwam zijn brommende stem. Dat klonk wel goed, veel slechter kon hij het ook treffen, hoor. "Al betwijfel ik soms of haar motivatie voldoende is, af en toe is ze weg en heb ik geen idee waar ik haar zou moeten vinden." Shrewstar fronste even en keek in zijn ambere ogen, Littlepaw had haar wel enthousiast geleken toen ze mocht beginnen. "Ik denk dat het wel normaal is, ze was natuurlijk een Apprentice leven gewend en misschien.." Ze bleef even stil en twijfelde of ze wel verder moest spreken, maar goed, ze was er nu al aan begonnen. "dat ze met het feit zit dat ze alleen blijft terwijl haar vrienden verder gaan." Ze had geprobeerd het zo voorzichtig mogelijk te brengen.

Smokebreath bromde wat zachtjes terwijl Shrewstar begon te praten. "Ik denk dat het wel normaal is, ze was natuurlijk een Apprentice leven gewend en misschien.." Ze bleef even stil en twijfelde of ze wel verder moest spreken, maar goed, ze was er nu al aan begonnen. "dat ze met het feit zit dat ze alleen blijft terwijl haar vrienden verder gaan." De kater's blik verduisterde en hij keek weg naar de ingang van zijn den. "Ik ben prima op de hoogte van wat er op gegeven moet worden voor deze taak, Shrewstar." Miauwde hij, ietwat kil. Het was dan ook een beetje een gevoelige snaar en Smokebreath was absoluut niet het type om zijn hartje te gaan luchten bij iemand.

Smokebreath's blik werd verbroken en de kater keek weg van haar. Goed. Hij had er dus iets mee. Misschien een oude liefde, misschien wel een nieuwe? Of iemand die was gestorven of iemand die hem had achtergelaten? "Ik ben prima op de hoogte van wat er op gegeven moet worden voor deze taak, Shrewstar." De kille toon deed haar gevoelens alleen maar bevestigd worden. "Ach, Smokebreath, je houdt me niet voor de gek met je 'stoere' gedrag. Je denkt nu dan wel dat dit een vloek is, maar wees blij dat het je niet meer kan overkomen! Een gebroken hart is veel erger dan alleen achterblijven, ik heb dit nou al een paar keer meegemaakt en denk je dat ik het leuk vind om weer helemaal opnieuw te beginnen, telkens weer?" Zei ze nog kalm tegen hem, maar haar vriendelijke toon was zeker verdwenen.

Nu knapte er duidelijk iets bij Smokebreath. Hoe durfde Shrewstar zo tegen hem te spreken?! "Ach, Smokebreath, je houdt me niet voor de gek met je 'stoere' gedrag. Je denkt nu dan wel dat dit een vloek is, maar wees blij dat het je niet meer kan overkomen! Een gebroken hart is veel erger dan alleen achterblijven, ik heb dit nou al een paar keer meegemaakt en denk je dat ik het leuk vind om weer helemaal opnieuw te beginnen, telkens weer?" Miauwde de poes. "Zal ik je eens wat zeggen Shrewstar? Waarom de clan jou niet respecteert?" Snauwde Smokebreath haar toe. "Je bent énorm egocentrisch op jezelf gericht. Het is niet erg om een beetje op jezelf gericht te zijn, maar jij bent méér dan dat. Jij bent wordt niet gerespecteerd omdat je je gedraagt alsof je de allerhoogste authoriteit bent terwijl je over andere katten heen walst zonder ook maar een enkel beding. Er zijn alsnog katten die ouder zijn in de clan dan jij, wijzer zijn dan jij, maar alsnog gedraag je je alsof je de martelaar bent die alles maar op haar schouders moet dragen. Je kunt niet zomaar met anderen hun gevoelens gaan spelen, zoals je nu bij mij probeert, je kunt niet als een poppenspeler iedereen bespelen en alleen maar respect verwachten. Want respect krijg je niet zomaar, je moet het verdienen en dat moet je blijkbaar nog leren." Snauwde Smokebreath, waarna hij zich omdraaide en weer dieper de den in liep.

"Zal ik je eens wat zeggen Shrewstar? Waarom de clan jou niet respecteert?" Voor de tweede keer bevond ze zich in hetzelfde plekje, maar dit keer bleef ze gewoon zitten, haar groene blik koud op de Medicine cat gericht. "Je bent énorm egocentrisch op jezelf gericht. Het is niet erg om een beetje op jezelf gericht te zijn, maar jij bent méér dan dat. Jij bent wordt niet gerespecteerd omdat je je gedraagt alsof je de allerhoogste authoriteit bent terwijl je over andere katten heen walst zonder ook maar een enkel beding. Er zijn alsnog katten die ouder zijn in de clan dan jij, wijzer zijn dan jij, maar alsnog gedraag je je alsof je de martelaar bent die alles maar op haar schouders moet dragen. Je kunt niet zomaar met anderen hun gevoelens gaan spelen, zoals je nu bij mij probeert, je kunt niet als een poppenspeler iedereen bespelen en alleen maar respect verwachten. Want respect krijg je niet zomaar, je moet het verdienen en dat moet je blijkbaar nog leren." De kater draaide zich om en verdween dieper in de Den, maar hij had moeten weten dat Shrewstar hier geen genoegen mee zou nemen. "En jij dan?" Begon ze koud, maar snauwde de woorden niet naar hem. "Jij moppert op iedereen, doet alsof dit het ergste lot is wat je kan krijgen en behandelt iedereen als een last. Jij vertoont geen enkele emotie, alleen je sacherijnige gedrag. Nou? Is dat dan ook goed? Je mag alles tegen me zeggen wat je wilt, maar als je blijft doen dat jij ook perfect je leventje hebt geleid, dan krijg je een preek terug. En alsof ik al niet weet dat ik een slechte Leader ben, jij hoeft dat er ook nog niet bij in te wrijven. Je hebt pech, ik heb nog acht levens. Maar ach, die ben ik toch zo kwijt met mijn minderheid aan wijsheid, toch? Ben je blij als Innerstar de touwtjes in handen heeft, nou? Zeg maar eens, dan kan ik nu opstaan en weggaan, want dan ben ik je medicijnen ook niet meer waard."

"En jij dan?" Begon ze koud, maar snauwde de woorden niet naar hem. "Jij moppert op iedereen, doet alsof dit het ergste lot is wat je kan krijgen en behandelt iedereen als een last. Jij vertoont geen enkele emotie, alleen je sacherijnige gedrag. Nou? Is dat dan ook goed? Je mag alles tegen me zeggen wat je wilt, maar als je blijft doen dat jij ook perfect je leventje hebt geleid, dan krijg je een preek terug. En alsof ik al niet weet dat ik een slechte Leader ben, jij hoeft dat er ook nog niet bij in te wrijven. Je hebt pech, ik heb nog acht levens. Maar ach, die ben ik toch zo kwijt met mijn minderheid aan wijsheid, toch? Ben je blij als Innerstar de touwtjes in handen heeft, nou? Zeg maar eens, dan kan ik nu opstaan en weggaan, want dan ben ik je medicijnen ook niet meer waard." Smokebreath draaide zich om, zijn driftigheid begon de overhand te krijgen. In één vloeiende beweging klapte hij zijn nagels uit, zette hij zich af en drukte Shrewstar met haar rug tegen de vloer van de den aan. "Ik heb het gehad met je arrogante, veroordelende gedrag Shrewstar. Hoe durf je te oordelen? Ik heb álles op moeten geven, mijn partner heeft me nooit meer aangekeken, al mijn dromen kon ik in de rivier verdrinken, mijn droom voor mijn clan te jagen, misschien zelfs ooit leider worden. En nog steeds heb ik nooit een patiënt geweigerd, nooit een kat een mindere behandeling gegeven dan ze verdienden. Maar als je denkt dat ik zo'n slechte Medicine cat ben, verdwijn dan mijn den uit, trap me desnoods je zielige regiem uit. Het kan me geen snars meer schelen, het zou me alleen maar bewijzen wat je echt waard bent." Wie goed zou kijken, zou zien dat het niet Smokebreath was die sprak, maar zijn eigen driftigheid, en wie nog beter zou kijken, zou de pijn zien die in zijn blik schuil ging. Alles wat hij al zo lang opkropte en met niemand deelde. Want stiekem, was het het een vreselijke eenzaamheid die sprak, een eenzaamheid die hij zowel omarmde als vervloekte door zich terug te trekken van de clan.

Ze werd verrast door het grote gewicht van Smokebreath, die haar op de grond drukte. Woedend keek ze de kater aan en liet haar groene ogen branden in de zijne. "Ik heb het gehad met je arrogante, veroordelende gedrag Shrewstar. Hoe durf je te oordelen? Ik heb álles op moeten geven, mijn partner heeft me nooit meer aangekeken, al mijn dromen kon ik in de rivier verdrinken, mijn droom voor mijn clan te jagen, misschien zelfs ooit leider worden. En nog steeds heb ik nooit een patiënt geweigerd, nooit een kat een mindere behandeling gegeven dan ze verdienden. Maar als je denkt dat ik zo'n slechte Medicine cat ben, verdwijn dan mijn den uit, trap me desnoods je zielige regiem uit. Het kan me geen snars meer schelen, het zou me alleen maar bewijzen wat je echt waard bent." De poes onderdrukte de neiging nu direct in zijn gezicht te spugen, daar had ze dan nog net een beetje respect voor. "Als je zo blijft doen dan begrijp ik je voormalige partner," Gromde ze gewoon nog terwijl de kater haar nog op de grond gedrukt hield. "Je gedraagt je alsof je alleen maar boos kan zijn, je doet er ook helemaal niets tegen, alsof je het fijn vindt om andere katten pijn te doen. En ja? Denk je dat ik je zou moeten verwijderen uit de Clan? Nee. Dan doe ik je alleen maar een plezier, niet?"

"Als je zo blijft doen dan begrijp ik je voormalige partner," Gromde ze gewoon nog terwijl de kater haar nog op de grond gedrukt hield. "Je gedraagt je alsof je alleen maar boos kan zijn, je doet er ook helemaal niets tegen, alsof je het fijn vindt om andere katten pijn te doen. En ja? Denk je dat ik je zou moeten verwijderen uit de Clan? Nee. Dan doe ik je alleen maar een plezier, niet?" Miauwde Shrewstar. Nu had Smokebreath het gehad. "Alsof jij je sympathiek gedraagt. Ik begrijp waarom Wolftail zich tegen je gekeerd heeft. Zelfs al probeer ik vriendelijk te doen, dan gooi jij er toch wel weer een opmerking doorheen die erop gericht is om me te beledigen." Hij liet haar met een duw van zijn poot gaan, haar wegduwende naar de ingang van de den. "Verlies al je levens aan groenhoest, for all I care, verlaat mijn den." Snauwde hij haar toe.

"Alsof jij je sympathiek gedraagt. Ik begrijp waarom Wolftail zich tegen je gekeerd heeft. Zelfs al probeer ik vriendelijk te doen, dan gooi jij er toch wel weer een opmerking doorheen die erop gericht is om me te beledigen." Met een soort 'schop' werd ze verlost van zijn gewicht en met een felle blik in haar ogen keek ze hem aan. "Verlies al je levens aan groenhoest, for all I care, verlaat mijn den." Ze versmalde haar blik, maar was zeker niet van plan om zich weg te laten jagen. "Dus ik moet weg omdat ik jouw gebrom niet zomaar over me heen laat komen? Wil je een sorry hebben voor mijn gedrag? Dan wil ik er eerst een verklaring voor." Koppig ging ze zitten en keek hem weer neutraal aan, woede wilde ze niet gebruiken, niet meer.

Smokebreath vernauwde zijn ogen terwijl Shrewstar zichzelf weer in een zittende houding positioneerde. Uiteindelijk deed hij hetzelfde, maar nog steeds hield hij zijn ogen vernauwd, wachtende op Shrewstar's woorden. Deze zouden ongetwijfeld gaan komen. "Dus ik moet weg omdat ik jouw gebrom niet zomaar over me heen laat komen? Wil je een sorry hebben voor mijn gedrag? Dan wil ik er eerst een verklaring voor." Miauwde de clanleader. "Je moet weg omdat ik je onrespectvol naar me vindt en omdat ik niet weer hoe lang ik mijn beheersing nog kan houden." Miauwde hij simpeltjes, nog steeds ietwat kil. "Notabene stort ik zelfs bij je uit wat er is, iets wat ik normaliter nooit doe bij anderen, en alsnog ga je verder met snauwen."

"Je moet weg omdat ik je onrespectvol naar me vindt en omdat ik niet weer hoe lang ik mijn beheersing nog kan houden." De kater was gaan zitten en de sfeer werd weer wat kalmer, niet vriendelijk, maar kalmer. "Notabene stort ik zelfs bij je uit wat er is, iets wat ik normaliter nooit doe bij anderen, en alsnog ga je verder met snauwen." Shrewstar liet haar tong even over haar voorpoot gaan en liet deze over haar kopje gaan. Ze zag haar fouten in, maar ze had zich niet echt in een positie bevonden aardig te doen tegen de kater. "Goed, dat spijt me dan, Smokebreath." Ze keek de kater recht in zijn ogen aan, niet afwijkende, anders zou ze gewoon liegen. "Maar je weet dat ik nogal zwak ben als men mij indirect dom noemt."

Smokebreath vernauwde zijn amberkleurige ogen toen de clanleader weer begon te spreken. Ze zat een haardikte ervanaf dat hij haar hardhandig zijn den uit zou smijten, dus ze moest oppassen. "Goed, dat spijt me dan, Smokebreath." Ze keek de kater recht in zijn ogen aan, niet afwijkende, anders zou ze gewoon liegen. Ook Smokebreath liet haar blik niet los, zijn ogen vernauwende. "Maar je weet dat ik nogal zwak ben als men mij indirect dom noemt." Miauwde de clanleader. "Ik zie het niet als dom noemen, ik zie het als advies," Miauwde Smokebreath monotoon, "Denk maar niet dat ik met fluwelen pootjes ga praten omdat je clanleader bent geworden. Ik spreek alleen met keiharde waarheid," Bromde hij vervolgens.

"Ik zie het niet als dom noemen, ik zie het als advies," Sprak hij terwijl hij haar blik vasthield. Shrew haalde wat haar schouders op, voor haar was de context geheel anders geweest. "Denk maar niet dat ik met fluwelen pootjes ga praten omdat je clanleader bent geworden. Ik spreek alleen met keiharde waarheid," Shrew schudde wat met haar kop en liet zijn blik voor een moment los. Er waren wel meer katten die die mening deelden. Maar goed, Smokebreath had niet zomaar gezegd dat ze ShadowClan naar zijn einde zou leiden, dus van hem kon ze het wel hebben. "Goed, dan zal ik wel over je advies nadenken als ik weer beter ben." Ze voelde plots een kleine golf van vermoeidheid over zich heen komen, al die stress had haar wel degelijk uitgeput, maar goed, ze kon zich nu niet in haar nest verbergen.

Onderwerp: Re: Dance with the Devil || Shrewstar