I know it's time to train. {Adderpaw*]

In een diepe slaap, veel dieper dan die van de meeste, lag Adderpaw opgekruld te slapen. Door alle commotie gister was hij helemaal opgefokt geweest en als laatste gaan slapen in zijn 'nieuwe' nest. Toen een poot hem wekte gromde hij slaperig. 'We gaan trainen ik zie je buiten' Hoorde hij de stem van Raindance zeggen. Met tegenzin rolde hij om en kwam hij omhoog. Trainen! Hij ging eindelijk naar buiten! Een beetje op zijn teentjes getrapt dat hij de laatste was in de den liep hij naar buiten achter haar aan. Verwachtingsvol keek hij haar aan. 'Kom' Simpel genoeg om op te volgen. Toen hij keek naar haar vreugdeloze poging om een conversatie te starten begon hij nerveus te worden en lichtelijk geërgerd. Zijn eerste training hoorde leuk te zijn .. in plaats daarvan had hij .. dit. Hij kende Raindance nog niet en kon geen vroege conclusies trekken maar toch vond hij haar eerste indruk alles behalve leuk. 'Ik ga je het territorium laten zien en je geuren leren kennen' Zei ze plots en Adderpaw werd uit zijn gedachtestroom gehaald. Gedwee volgde hij haar, jaloers op Oakpaw die vast een súper mentor had. Strawberry was jonger dan Raindance, dat wel .. maar Raindance leek net zo veel ervaring te hebben als een kit. Hij duwde vlug zijn onaardige gedachten weg en volgde haar zwijgend, blik op de grond gericht. Toen ze buiten het kamp kwamen echter keek hij om zich heen en begonnen zijn ogen te glimmen. Wáuw ..! Dacht hij en onwillekeurig hapte hij naar adem. Het was zó groot! Hij volgde haar gretig en luisterde naar Raindance' haar uitleg van het territorium. Sandy Hollow, veel bos met kleine prooidieren, Owltree! Owltree? Meteen wilde hij er naartoe lopen maar door haar toon en haar gespannen uitdrukking besloot hij zichzelf maar met tegenzin in te houden. Hij zou later nog wel gaan kijken .. Hij keek zijn ogen uit. Grote bomen die in abnormaal kaarsrechte lijnen stonden sierde om hem heen. Het rook naar bos .. maar het was door tweebenen gemaakt? Met zijn oren gespitst keek hij haar kant op. Er volgde geen verdere uitleg. Toen de cyperse poes zijn kant op keek wachtte hij en liet hij haar beginnen. Hij forceerde een glimlachje al waren zijn woorden oprecht. "Ik vind het súper! Eindelijk het territorium verkennen en prooi vangen voor de clan .. wie weet zien we wel een vijandige patrouille!" Zei hij hoopvol. Dan kon hij meteen gaan oefenen op levende prooi! Oh! Hij zou zo goed worden in vechten! De béste van de Clan zelfs beter dan Oakpaw. Toen schoot hem wat te binnen. Iets wat hem nog niet eerder was bedacht. "Gaan we ook naar RiverClan territorium? Of of .. Of de Snake Rocks? Ik wil de adders zien waarna ik vernoemd ben!" Riep hij uit met eerlijke gretigheid. Hij wilde het liefst de hele dag verkennen en jagen en rennen. Het was geweldig om een leerling te zijn!

Pff, hij kon ze allemaal gemakkelijk aan! Met zijn tweeën .. hij zou haar eens wat laten zien. Inwendig zuchtte Adderpaw maar uitwendig scheen zijn glimlach nog steeds. Toch wel blij dat ze tenminste verder gingen verkennen dartelde hij achter haar aan goed elk detail zijn hoofd stampend. Toen ze bij de Sunningrocks kwamen rook hij een vreemde geur die heel anders was dan alle bosgeuren die hij tot nu toe geroken had. Het rook erg bitter en ook naar vis. ‘Dit zijn de Sunning Rocks. Ze behoren tot ons, maar de Riverclan is het niet helemaal mee eens. Vandaar dat je hier extra moet uitkijken voor hun. Het is zachtaardig clan, maar nooit helemaal ongevaarlij’ Pruttelde Raindance. Hij wierp haar een verbaasde blik. RiverClan? Automatisch keek hij om zich heen alsof hij verwachtte elk moment eentje te zien. ‘Ruik goed, je zult een vreemde geur ruiken. Die is afkomstig van de Riverclan. Leer deze geur uit je hoofd kennen. Voordat we naar de Snake Rocks gaan, gaan we eerst even jachttraining houden. Goed?’ Hij had geen keus. Zij was de mentor en hij de leerling dacht hij verbitterd. Desondanks knikte hij met een ferme knik. ”Prima” Prevelde hij en hij rook de geur van RiverClan nogmaals diep in. Die kon hij wel onthouden! Hij wendde zich weer tot zijn mentor en even bleven zijn smaragd groene ogen lang op haar hangen. Wilde ze hem weghouden bij de Snake Rocks of ..? ”Okay! Ik begin wel!” Zonder waarschuwing sprong hij op haar af en duwde hij haar tegen de grond ongetwijfeld door zijn snelle reactievermogen had hij haar onverwachts getackeld. Hij sprong van haar af en herhaalde het nogmaals toen ze overeind kwam. Hij rolde over haar heen met zijn klauwen ontbloot en landde toen achter haar met een triomfantelijke blik. Zijn ogen glommen en zand wolkjes vlogen op door de ‘worsteling’. Hij zou haar laten zien dat hij niet voor niets naar de giftige adder was vernoemd en dat hij niet de normale leerling zou zijn! Hij zou béter zijn! Zijn cyperse vacht rimpelde toen hij zijn spieren aanspande en hij wachtte af met zijn kop laag duidelijk alle vorm van nederigheid naar haar totaal vergeten. Nu kon hij doen wat hij altijd al wilde doen!

Adderpaw luisterde naar de uitleg, hart ging tekeer als een trommel.. De adrenaline suisde door zijn oren en zijn adem was gejaagd. Maar hij hield er van! Oh wat hield hij er van! Toen ze op hem af kwam was hij helaas niet snel genoeg. Door haar plotse reactie raakte het hem volledig. Toen hij tegen de grond werd gedrukt ontsnapte er een onvervalste en nijdig gesis. Verontwaardigd worstelde hij onder haar, klauwen ontbloot. Hij voelde de haren en Adderpaw keek haar woest aan. Ze wilde de adder? Die kon ze krijgen! Hij beet zich vast met al zijn kracht in haar voorpoot en duwde haar door zijn aanval van zich af. Alles wat hij deed zat in zijn bloed en genen! Hij had dit vast doorgekregen van zijn vader .. dat kon niet anders. Hij dook op haar af en hoopte dat hij doel trof toen hij vacht tussen zijn kaken voelde en iets warms .. bloed..??

Mood: Rebels || Tag: Kingslayer!

Het gevecht was van korte duur. Toen Adderpaw kaken in zijn nek voelde en vervolgens als een lappenpop weg werd geworpen en toen hij neerkwam was even, heel even maar uit het veld geslagen. Normaal ging alleen hij te ver, zijn mentrix die te ver ging dat lag niet in zijn woordenboek. Desondanks krabbelde hij overeind toen ze hem aansprak. Snake Rocks.. oh ja.. Dat klonk allemaal zo onbelangrijk nu hij eenmaal bloed had geproefd en eenmaal de adrenaline van zijn korte gevecht had gevoeld. Hij wist best dat dit niet kon. Adderpaw had mogelijk wel wat regels overschreden .. ergens bad hij dat Firestar er niet van zou horen en ergens smeekte hij van wel. Zodat ze zijn naam kende. Hij liep met een merkwaardige zelfbeheersing achter haar aan alle vreugde van 'het territorium verkennen' verdwenen.

Toen Raindance stopte hield hij ook halt en keek hij haar kant op met hernieuwde respect door haar tegenaanval. Hij voelde de beet in zijn nek en wist dat hij moeilijk uit kon leggen waar en hoe hij de beten had opgelopen aan Maskpaw.. en toch wilde hij het koppig laten helen. Misschien werd het wel een litteken! Die gedachte maakte hem weer opgewonden en hij luisterde aandachtig. Toen hij zag hoe ze zich klaarmaakte om te gaan jagen nam hij haar voorbeeld aan met gespitste oren. Toen zijn mentor verdween in de struiken wachtte hij ingespannen af. Ze zou toch zeker niet iets gevangen hebben? Ja hoor, daar kwam ze! Hij onderdrukte de aandrang om zijn ogen te rollen. In plaats daarvan glimlachte hij alsof hij meende dat hij het oprecht knap vond. Hij knikte ferm en zakte door zijn poten toen hij de geur van muis diep in zijn geheugen gegrift had.

Toen hoorde hij hem. Kleine pootjes schuifelde over de bosgrond. Het was alsof het bos opeens met oprecht stil was geworden om hem een kans te gunnen. Dicht tegen de grond gedrukt in een exacte kopie van Raindance keek hij naar het bruine veldmuisje dat langs de boomgrens schuifelde. Zijn oren waren gespitst en zijn rug was naar Adderpaw gekeerd. Nieuwsgierig keek de muis om zich heen duidelijk welbewust van de katten geur. Net toen het zijn holletje in schoot sloeg hij toe. Het ging tussen zijn uitgestrekte klauwen uit en hij schold mogelijk ieder scheldwoord waar hij maar op kon komen, kon verzinnen en niet eens wist dat hij ze kende. Hij draaide zich om naar Raindance. "Nog een keer!" Riep hij woest uit, meer tegen zichzelf dan tegen haar. Hij sprong de struiken in en begon te zoeken naar een muis. Hij rook het overal maar door zijn eerdere falie waren zijn gedachten niet geordend en
had hij weinig concentratie. Hij wilde vechten niet jagen als een of andere poes! Hij kon wel beter! Zijn jonge geduld dat niet met de leeftijd kwam brandde al snel op. Toen er een dikke houtduif neerstreek leek het bijna vanzelf te gaan. Hij lag in een perfecte hinderlaag. De duif zag nog hoorde hem niet en pikte onbewust in de grond. Hij was zo dichtbij dat hij haar bijna kon aanraken. Hij zat onder een doornstruik en vanaf zijn schuilplaats schuifelde de duif verder. Toen hij haar tussen zijn poten sloot beet hij onhandig neer doordat het beest groter en lomper was. De onervaren leerling eindigde met een klauw kras tegen zijn slaap maar hij had de duif. Het lag gewond in shock voor hem .. niet dood. "RAINDANCE!" Brulde hij, bang dat het dier toch op een of andere manier weg zou komen "IK HEB HEM!!" Hij legde zijn klauwen op de borst van de vogel die met zijn laatste energie op probeerde te fladderen en een luid, treurig geluid maakte.

Mood: Joyful, amazed, at awe || Tag: Kingslayer!

Adderpaw keek met grote ogen naar de duif die door zijn verwondingen en de stres toch wel gauw zou sterven als het niet bij de poot van de leerling was. Toch kon hij zijn ogen er niet vanaf houden. Dit was zijn aller eerste prooi! Toen Raindance de struiken uitkwam keek hij gretig haar kant op, opzoek naar enig woord van goedkeuring. Toen dat niet echt kwam op de manier waarop hij gehoopt had kon hij het niet verhelpen toen een lichtelijk teleurgestelde blik op zijn gelaat kroop. ‘Maar met de clan dienen bedoel ik de onze, niet de Windclan of de Shadowclan’ Wat bedoelde ze precies daarmee? Hij begon langzaam ziek te worden van haar schuivende houding maar hij dwong zichzelf dus maar om haar te volgen. Eventjes aarzelde hij met wat hij met de duif moest doen, heel onhandig en zeker niet pijnloos voor het diertje beet hij het dood en liet het toen een beetje plompverloren liggen. Dat hij hem moest begraven was nog onbekend voor hem. Zwijgend liep hij achter haar aan, de vage vieze zwavelgeur die best wel bitter proefde in zijn neusgaten prikkend. Wat was die geur? Met hangende staart en geforceerde glimlachjes volgde hij haar niet in staat een normaal gesprek aan te gaan. Hij had een duif gevangen en alles wat ze hem gaf was een kleine ‘goed gedaan’ en een vage hint. Pff .. of ze nou goed kon vechten of niet hij vond haar niet meer aardig. Besloot hij op dat moment. Terwijl de bomen lange schaduwen over hem heen gooide meende hij zo nu en dan in de verte een vreemd hijgend geluid te horen vermengd met een hees gejank. De zwavelgeur volgde hen. Raindance zou er vast wel vanaf weten anders liep ze niet zo rustig .. het zal wel een of ander bosdier zijn waar je op kon jagen. Wat het ook was, de stank maakte hem onpasselijk .. Zijn smaragd groene ogen gingen rusteloos over zijn omgeving terwijl het hem opviel hoe veel prooidieren hij opeens rook, hoorde en voelde. De kleine trillingeitjes van dichtbij waarschuwde hem voor prooi. Het was goed om een ThunderClan kat te zijn maar hij wilde niet eindeloos rondlopen .. hij wilde véchten! Met een plotselinge brok in zijn keel ging hij naast haar lopen toen de bomen meer uitéén begonnen te lopen, een teken dat een open plek zou ontstaan. Toen hij in de zon stapte uit de schaduwen van de hoge bomen zag hij ze. De Snake Rocks.

Mood: Disappointed, slightly annoyed, cautious || Tag: Kingslayer!

Adderpaw keek Raindance na toen ze langs hem heen stapte en met een zucht volgde hij. Zijn ogen gingen over de rotsen die groot waren. Ze lagen kris kras over elkaar heen en hadden veel kieren en spleten waar gemakkelijk een slang in kon zitten. De naam was inderdaad heel passend. Dus hier zitten mijn naamgenootjes? Vroeg hij zichzelf af en hij stapte naar voren richting de eerste rots. ‘oordat je als een wilde gaat rond hupsen. Denk eraan dat je altijd uitkijkt, je mag dan wel een goede vechter zijn, zo slang is erg vlug en zo'n beet overleef je meestal niet’ Hij wierp haar een beledigde blik toe. Sinds zijn ‘mini gevecht’ zoals hij het nu al mentaal noemde waren zijn hormonen en jonge speelsheden iets geminderd. Hij was niet meer zo geïnteresseerd als een uur geleden toen hij voor het eerst meegenomen werd. Het ging allemaal te snel .. Heel ver weg hoorde hij iets groots. Meteen waren zijn oren gespitst en keek hij in de richting van het geluid, verwondert. Wat was dat? ‘Dat lawaai komt van de Thunderpath, die je daar ziet liggen. De monsters die er over heen gaan, behoren tot de Tweebeners. Die kan je niet aan. Een te harde klap van zo'n monster en je kunt je voorouders ontmoeten of met de Elders slapen, voor de rest van je leven’ Beantwoordde Raindance zijn mentale vraag. Hij keek haar verbaasd aan. Tweebenen in .. monsters? Monsters bestaan toch niet. Houd ze me nu voor de gek? ”Monsters? Daar geloof ik niets van” Zei hij bozer dan bedoelt. ”Ik wil er eentje zien” Zei hij toen vastberaden met een kinderlijke ondertoon. Zo eng zou het toch niet zijn een ‘monsters’? Tweebenen waren vast ook niet zo eng .. hij had er veel over gehoord en hij was er van overtuigd dat hij simpel eentje aan kon! Iets wat uit zijn ooghoek verdween pakte zijn aandacht weer weg en hij schoot langs zijn mentrix heen richting een donkere spleet tussen twee grote zwerfkeien. Iets staarde terug naar hem. Hij stak een poot in het hol en klauwde maar haalde hem pijlsnel weer weg en sprong achteruit. Wat zat daar? Was het een .. adder? Zijn vraag werd beantwoord toen het beest zijn holletje uitkwam en zich opkrulde met zijn ogen op de twee katten gericht. Het was bruin met een gestreept patroon op zijn gladde schubben. Net als Adderpaw zijn cyperse vacht. ”… Gaaf …” Mompelde hij zachtjes met ogen die fonkelde van fascinatie.

Mood: Awed || Tag: Kingslayer!