If you dare {OPEN}

Emotieloze ogen staarde over het landschap heen. Er stonden vier grote bomen op de plek waar de cyperse kater zich nu bevond. Hier hielden de clans hun vergaderingen waar ze in vrede bij een kwamen om belangrijke dingen te overleggen. Heartdestroyer kon niet begrijpen waarom ze dingen moesten bespreken, waarom zou je dingen willen bespreken met je vijanden? Zo ver hij clanmormels kende wilde ze juist hun enemies ontwijken en ze van hun territorium af jagen. Hij schudde spottend zijn hoofd, ooit zat hij in de WindClan daarom zou je denken dat hij zulke dingen wel zou begrijpen. Meer dan andere Elite katten. Maar in tegen deel, hij snapte er helemaal niets van. De forse kater spitste zijn oren en keek aandachtig voor zich uit. Een lichte bries streelde het gras voor zijn poten waardoor het zachtjes op een neer deens. Evenals zijn vacht die vrolijk mee deed. Verbaasd draaide hij een oor naar achteren toen hij enkele geluidstrillingen zijn oor voelde bereiken. Hij draaide stug zijn kop om en keek licht geïrriteerd naar het landschap en wachtte tot een dier of kat zich bloot stelde. Als ze dat überhaupt wel durfde aangezien hij er niet uitzag als de liefste.

Zijn oren bewogen enkele keren en wachtte geduldig af op wat komen zal. Als de kat over beest zich niet snel tevoorschijn zal komen zal hij er op af gaan. Hij hield niet van het feit gevolgd te worden door iets of iemand. Al gauw kwam er een zwarte kater die de naam Hate droeg. Heartdestroyer legde zijn oren in zijn nek, het kon niet anders dat hij hem gevolgd had. Het zal anders wel erg toevallig zijn dat hij hier ook precies op dit moment was en ook nog van zijn clan. `Hey, Heartdestroyer, wat doe jij hier?' sprak de kater. Heartdestroyer kneep zijn ogen tot spleetjes. `Wat brengt jou hier naar Vierboom?' verbeterde hij waarschijnlijk zin omdat het vorige nogal vijandig klonk in plaats van vragend. "Er zijn hier altijd wel zwakke katten te vinden die je een kop kleiner kan maken." antwoordde hij kalm. Dat was wat hij hier altijd deed. "Maar je bent mij gevolgd is het niet?, waarom eigenlijk." zei hij scherp tegen hem en ging zitten waarna hij vervolgens zijn staart over zijn voorpoten legde en geduldig wachtte op zijn antwoord. Als een kat vroeg of hij mee mog gaan met hem dan had hij er geen problemen mee. Maar achtervolgen, dat is toch een heel ander verhaal.

De zwarte kater tegenover hem trok zijn mond open om te antwoorden. `Ik verveelde me. In het Camp was niets te doen en jagen... daar krijg je al snel genoeg van. Dus ik dacht: misschien gaat Heartdestroyer iets interressants doen,' antwoordde Hate. ZIjn blik keek onverschrikken naar de donkergestreepte kater die tegenover hem zat. `En je zei dat hier wel eens zwakkere katten zijn?' vervolgde de zwarte kater geïntresseerd en keek om zich heen in de hoop dat er toevallig een clankat kwam aanwandelen. "Vandaar." zei hij tegen hem om te bevestigen dat hij zijn reden accepteerde. "En ja, er zijn er wel eens clankatten. Soms een patrol die de grensen controleren." Sprak hij kalm. "Maar soms zijn er ook wel allenige katten, en die kan je gemakkelijk overmeesteren." vervolgde Heartdestroyer zijn zinnen en bleef Hate strak aankijken.

OOC: Kort maakt niet uit, je post had inhoud en daar gaat het om.

¬Hij bleef de kleine zwarte kater recht aankijken. Benieuwd welke woorden er zo meteen over izjn tong heen zouden rollen. `En hoe weet je of er maar één kat is, of meerdere?' vroeg hij ten eerste. Heartdestroyer kon het niet onderdrukken om te rollen met zijn ogen, iedere kat wist dat je kon ruiken aan de geur of het één of meerdere waren. Zelfs de kleinste clankitten zal dat nog begrijpen, maar goed. `Ik ben nog maar een leerling,’ vervolgde de apprentice er nog snel achteraan. Blijkbaar was hij er zelf ook achter gekomen dat zijn vraag nogal dom had geklonken. “Iedere kat kan dat ruiken aan de geuren die ze meedragen, zelfs de kleinste clankitten weet dat nog. Ik zal je schamen als ik jouw was.” Zei hij met een lichte grom in zijn stem te horen waardoor het iet wat dreigend overkwam. Nee hij hield niet van achterlopende young one’s die onzinnige vragen aan hem stelden. Als hij hem was zou hij beter maar zijn bek houden met vragen. `Kan je me leren doden?' vroeg de amberogende kater voor hem. Verbaasd bij de vraag over doden trok hij zijn wenkbrauw op en keek hem aan. Doden was hetzelfde als vechten maar dan niet stoppen als je tegenstander op het randje van de dood zit. “Doden is net zoals vechten maar dan doorgaan als je tegenstander op het randje hangt.” zei hij met een zucht benieuwd wat voor soort vragen er nu zouden gaan volgen. “En doden kan je niet leren, je kan het of je kan het niet” vervolgde hij met een wat botte ondertoon in zijn stem.

`Heb je nog tips om te vechten?' sprak de zwarte young one voor zijn neus. Heartestroyer maakte een zwiep met zijn staart omdat hij zonder twijfel een blik van haat en irritatie in de ogen had gezien. "Welke technieken kan je al." sprak hij nors uit, hij moest eerst weten wat de kater allemaal al kende voordta hij hem tips gaf. Anders gaf hij hem waarschijnlijk tips die hij al lang had gehoord. Strak keek de cyperse kater hem aan en wachtte vervolgens geduldig op antwoord. Waarschijnlijk dacht het katertje nu na over wat hij allemaal al geleerd had en welke tips hij had meegekregen.

`Ehm... de buik is het zachtste deel van de kat, dus daar kan je hem gemakkelijk openrijten en een kat kan je de keel doorbijten,' sprak de kater met een aarzelende toon in zijn stem. Heart knikte hem toe dat het goed was. “Maar je keel wordt niet doorgebeten als je weet wat je doet.” corrigeerde hij hem weer en keek de zwarte kater met amber kleurige ogen strak aan, benieuwd wat die nog meer ging zeggen. `O, en als je een kat hard genoeg in zijn poot bijt, kan hij zijn poot niet meer bewegen,' zei hij er nog snel achteraan. Afkeurend schudde de donkerbruin gestreepte zijn hoofd en trok zijn mond open om hem te verbeteren. Net voordat de woorden uit zijn mond zouden rollen verbeterde de kleine kater zichzelf. “Goed..” sprak hij uit. Hij stond op en liep naar Hate toe. Razendsnel ging zijn voorpoot onder de zijne door waardoor hij vervolgens met ene klap op de grond viel. Razendsnel zette Heartdestroyer zijn poot op zijn borstkast en zette daar een aardige druk op. “Je moet altijd voorbereid zijn op een aanval.” sprak hij emotieloos.

Je zag de vuur in de jonge kater zijn ogen brandden. Heartdestroyer verminderde de druk op zijn poot zodat de zwarte kat er onder verdaan kon glippen, wat die ook snel deed. `Waarom deed je dat?!' riep hij kwaad naar hem toe, zijn staart duidelijk zwiepend van woede. Je kon aan zijn houding zien dat hij elk moment aan kon vallen waardoor Heart er ook op voorbereid was. “Jij was degene die vroeg voor technieken, dus ik liet er één zien.” siste hij naar hem toe. Eerst zwiepte het uiteinde van zijn staart heen en waar maar dat veranderde al snel genoeg tot het midden en later de hele staart. Een zacht gebrom rees op uit zijn keel toen hij de young one op hem af zag stormen. Heart ontweek de aanval en kwam wat uit balans maar stond al snel weer op zijn poten. “Als je slim bent ga je geen gevecht met me aan, als je in je kop denkt dat je een voltraind member kan verslaan dan is daarbinnen iets goed mis.” vervolgde hij zijn woorden sluw.

OOC: Ga maar niet haasten, ik ben een geduldige wachter dus don't panic about it (':

De kleine kat was woest, dat was aan zijn houding te zien maar ook aan zijn ogen die onderhand vuur leken te spuiten. `ER... IS... NIETS... MIS... MET... MIJ!' riep hij woedend naar de donkerbruin gestreepte kater. Hij kon een grinnik niet onderdrukken toen hij zag hoe het kleintje zich helemaal groot maakte. `Laten we het uitvechten in woorden!' riep hij vervolgens naar hem. Bij die woorden trok Heartdestroyer vrebaasd zijn wenkbrauw op. “Uitvechten in woorden.” herhaalde hij hoofdschuddend. En keek Hate recht aan, “Kan jij überhaupt wel een mentor krijgen, je tript al als je op de grond word geslagen om je aandacht te testen.” zei hij spottend naar de kater toe zijn staart licht heen en weer zwaaiend waardoor de uitgebloeide paardenbloemen hun pluisjes verloren in de wind en zo op zoek gingen naar een andere plek om zich te vestigen. De zon scheen door de vier grote eiken op hun pelsen maar boden er verder niet veel aandacht aan. Strak gericht op elkaar verloren ze elkaar geen moment uit het oog.

Kalm keek hij naar de zwarte kat voor hem die helemaal aan het freaken was, alleen maar door het feit dat zijn poten onder hem uit waren geslagen. Een grijns stond op de cyperse kater zijn gezicht terwijl hij Hate recht aankeek. `Ja, natuurlijk kan ik dat! Als het maar geen mentor is die zo egoïstisch is als jij bent vind ik het goed!” Riep hij. `En ik ben beter dan je denkt! Ik heb wel eens een hond én twee Twolegs tegelijk verslagen!' vervolgde de kater schreeuwend tegen hem. Een zucht verliet Heartdestroyer zijn longen, “Als je in de Bloodclan zit moet je maar accepteren dat die grotendeels uit egoïsten bestaat.” Sprak hij uit terwijl hij het puntje van zijn staart liet zwiepen, helemaal niet gevend om het feit dat hij egoïst genoemd was. “Maar hoe groot was die hond?” zei hij en hield zijn poot op tot hij ongeveer bij de lengte van een chihuahua was. “Een chihuahua?” grinnikte hij vervolgens.

`Hij was twee keer zo groot als ik. Ja, zo'n jachthond,' De bruine cyperse kater rolde zuchtend met zijn ogen toen hij dat zei, niet echt gelovend dat zo’n klein katje tegen een grote jachthond op kan die bijvoorbeeld ook vossen om het leven bracht `En de klauwen van die hond, zo groot,’ lulde hij zijn verzin verhaal verder en  gaf vervolgens aan met zijn poten hoe dik de poten geweest waren. `Ha, dat kan geen chihuahua geweest zijn, hè?' vervolgde de zarte kater trots. “Wat leuk dat je dat gedroomd heb” zei hij met een glimlach op zijn gezicht.