[Open] Drowning in a frozen pool

_{Vele katten uit de Clan waren op jacht, of controleerden de grenzen op hongerige rogues. Al een tijdje had ze de drang om het kamp uit te gaan, maar ze mocht niet vanwege haar poot. Ze voelde zich nutteloos, maar ze kon de rest van haar leven toch niet nutteloos blijven? Ook probeerde ze zo weinig mogelijk te eten, zodat er meer was voor de anderen katten die het echt nodig hadden, daardoor was de prachtige glans van haar vacht vervaagd en kon je haar ribben zien. Vele vonden het dom van de jonge poes, maar ze was niet op andere gedachten te brengen. Toen ze eindelijk haar kans schoon zag, hupte ze naar de kampuitgang en verdween naar buiten, eindelijk, na al die moons weer eens de wildernis in.

De sneeuw kraakte zachtjes onder haar poten, het ging niet snel, en ze maakte een beetje lawaai, maar ze was weer vrij, vrij om te gaan en staan waar ze wilde. Ze wist heus wel dat ze een enorme uitbrander van Nightstream of van haar zusje Rosypaw kon krijgen, maar dat maakte haar niet uit, het was het waard. Na een tijdje drong de verse geur van prooi binnen, ze hoorde eigenlijk nog maar een Apprentice te zijn, en nu was ze Elder. Ze zakte half in elkaar en zag een mager muisje zitten. Het dier schrok en kwam toen recht op haar af. Ze sloeg met haar poot en wonder bij wonder raakte ze het muisje op zijn kop, zodat deze dood neerviel in de sneeuw. Ze keek er eerst verbaasd naar, maar begon toen te glimlachen, ze kon het nog! Natuurlijk was dit pure toeval geweest, en zou ze niet altijd z'n geluk hebben. Ze merkte nu pas dat ze bij de oever van de rivier stond, en ze zette een poot op het ijs, ze had daar nog nooit over heen gelopen. Een tweede poot volgde. Al snel stond ze geheel op het ijs, met een slepende poot dan wel, maar ach. Ze deed een paar passen, en verloor haar evenwicht. Ze ging onderuit en gleed toen door, ze probeerde overeind te krabbelen, maar ze zag niet dat dit haar steeds meer naar het zwakkere ijs in het midden bracht. Opeens hoorde ze een hels gekraak, en al snel drong een vreselijke kou haar lichaam binnen. Ze liet een krijs horen en verdween toen kopje onder, om vervolgens meegesleurd te worden door de stroming.}

_{Petalcloud.. De enige zaak die nog op zijn gedachten zat. Ging het nog wel goed met haar? Een wat verdrietige uitdrukking trok over zijn gezicht toen hij in zijn weerspiegeling keek van het bijna heldere ijs. Hun kittens konden ook stil geboren worden of erger nog, hun moeder zou sterven bij de bevalling. Angstig trok hij zijn nagels uit hun hulsjes en kneep zijn ogen dicht. Nee! Dat ging niet gebeuren. Ze hadden een goede Medicine cat en hij zou er voor zijn partner zijn. Al zou hij zijn eigen leven ervoor moeten geven, zou hij dat voor haar en zijn kittens doen. Alles voor Petalcloud. Een plotselinge *krak* deed hem opschrikken uit zijn gedachten. Zijn ambere ogen werden direct gericht op het ijs en ja hoor, daar zag hij het. Een licht grijs gestalte was er doorheen gevallen. De tabby sprong van zijn poten en rende langs de oever naar de plek die recht tegenover het gat stond. Zijn hart begon steeds harder en sneller te slaan en adrenaline schoot door zijn lijf. Een kat was in het water gevallen! Hij moest iets doen! Hulp zou te laat komen, dus dan moest hij met gevaar voor zijn eigen leven, maar op het ijs gaan. Voorzichtig plaatste hij alle vier zijn poten op het ijs en zette licht zijn nagels er in als hij voelde dat zijn poten weggleden. Het gat bevond zich in het midden van de rivier en daar was het ijs erg dun. Als hij zich daar zou begeven zou zijn zware lijf er ook doorheen zakken. Maar goed, hij kon zwemmen en zijn vacht was kort dus die zou hem niet zo met hem meetrekken. Met een iets grotere snelheid liep hij over het ijs, zijn pootkussentjes werden gevoellozer met de minuut. Toen hij zich op het dunne ijs bevond haakte hij zijn klauwen weer licht vast in het ijs. Hij zag nog een grijze vorm in het water en zonder verder na te denken schoot hij het water in. De kou was het eerste wat hij tegenkwam, het duwde de lucht uit zijn longen, maar Hawkscream hield zijn mond koppig dicht en liet een paar luchtbelletjes ontsnappen. Met zijn kop naar beneden gericht klemde hij zijn kaken in een nekvel en met het nieuwe zware gewicht probeerde hij naar boven te zwemmen. Door de kou voelden zijn spieren stijf aan en begon het uiteindelijk ook helse pijnen te veroorzaken. Vermoeidheid sloeg hem als een zware golf en de kater wilde het liefst nu stoppen met bewegen en gewoon vredig met de stroom meedrijven. Maar nee, dan zouden beide katten sterven en zou Petalcloud al helemaal alleen zijn. Als een plots ontsprongen vlam hervond Hawkscream zijn energie en trappelde hij nog harder met zijn poten. Een lichte vlek ontstond boven hem, de buitenwereld! Zijn kop kwam door het wateroppervlak
en meteen hapte de kater naar adem. Direct liet hij zich omhoog drijven en door zich wat af te zetten, gleed hij het ijs weer op. Met wat kracht trok hij de kat met zich mee en sleepte deze naar het wat dikkere ijs en besloot daar wat tot rust te komen. Daar pas merkte hij op dat het Ivypool was, een jonge poes die tot Elder benoemd was. Wat deed zij zo ver uit het kamp?}

»н α ω к ѕ c я є α м«

_{Haar magere gedaante begon steeds dieper en dieper te zinken, ze probeerde om nog omhoog te komen, maar dat lukte niet omdat ze door het weinige eten erg verzwakt was. Vooral het gewicht van de poot die verlamd was trok haar dieper en dieper. Haar ogen sloten zich langzaam en een kolk van luchtbellen kwam uit haar mond zetten, die zich langzaam opende en zo dus vol stroomde met water. Dat was het dan, een vreselijk leven, dat vond ze het. Misschien was het ook maar beter dat ze ging, dan had niemand meer last van haar en kon Rosypaw ook gewoon verder met haar leven. Opeens voelde ze dat iets zich om haar nekvel heen klemde, de kaken van een vis misschien? Ze voelde hoe ze langzamerhand wat omhoog werd getrokken, maar toen ze eenmaal boven water was en op het ijs werd getrokken was ze bewusteloos. Haar druipende, wittige gedaante lag daar maar, haar ogen gesloten, haar ademhaling zwakjes.}

_{Zijn ademhalingen kwamen als verdampte wolkjes uit zijn mond, de kracht die het hem had gekost om Ivypool uit het water te halen waren erg groot geweest en de kou begon hem al te pakken te krijgen. Snel haalde hij zijn tong door zijn vacht, zodat deze al een beetje droger aanvoelde en deed dit ook even bij de poes, die vooralsnog geen teken van leven had gegeven. Lichtelijk begon Hawkscream zich zorgen te maken en pakte haar nogmaals bij haar nekvel en trok haar dit keer op het vaste land. Hij maakte het gras vrij van sneeuw en legde de poes daar toen neer. Weer maakte hij zichzelf wat droger, omdat ze niets zou hebben aan een snotterende kater en begon zich toen tot de poes te richten. "Ivypool?" Mompelde hij en drukte zijn snuit tegen haar kop en legde toen zijn oor tegen haar snuit. Ja. Hij voelde haar ademhalingen wel. Wat moest hij nu doen? Ze had waarschijnlijk water in haar longen gekregen. Ze moest.. hoesten! Wat onhandig rolde hij haar op haar buik, zodat ze zichzelf niet helemaal onder zou hoesten en likte toen haar vacht droger, maar het hoesten zou ze zelf moeten gaan doen. Het belangrijkste was dat ze nog ademde! Kom op.. Gromde hij in zichzelf en gaf de Elder wat ruimte en begon zichzelf weer wat droger te maken.}

»н α ω к ѕ c я є α м«

Onderwerp: Re: [Open] Drowning in a frozen pool