fallen trees and unsheathed claws [Crimsonpaw]

Coalpaw's klauwen grepen zich moeiteloos vast in het zachte oppervlak. Hij liet los en bereidde zich razendsnel voor op een tweede aanval met zijn achterpoten. Hij ging genadeloos het mos te lijf dat over de omgevallen boomstronk heen groeide. Hij was geen grote kat, maar hij was klein en snel genoeg om een grotere tegenstander keer op keer te snel af te zijn. Snel ontweek hij een denkbeeldige aanval waarna hij boven op de stronk sprong. Gevechtstraining was leuker en spannender dan jagen of de andere dingen die hij moest leren om warrior te worden en bovendien was hij er goed in. Hij werd later vast Coalclaw, de meest gevreesde krijger van alle vier clans of misschien wel Coalstar, de gerespecteerde leider van Shadowclan. Wie wist wat de toekomst voor hem in petto had. Er zou van alles met hem kunnen gebeuren. Misschien zou hij later wel een reiziger worden. Ontdekker van Highstones en ver daar voorbij. Dat zou ook wel cool zijn. Hij zag zichzelf al door onbekende gebieden trekken op zoek naar avontuur. Hij zou tegenover de grootste gevaren staan en veel andere katten ontmoeten. Wat zou hij wijs worden als hij bij zoveel had beleefd, maar wat ver zou hij van huis zijn. Shadowclan was zijn thuis en hij wist dat hij er altijd zou blijven. Hij zou een goede warrior worden en misschien ooit een gevreesd strijder, maar de tijd zal het leren. Nu was hij nog Coalpaw die de nesten van de elders verschoonde en faalde in de jacht. Hij sprong van de boomstronk af en voerde nog een aanval uit op zijn denkbeeldige tegenstander.

Crimsonpaw

Haar poten maakten nauwelijks geluid op de zachte ondergrond toen ze langzaam voortbewoog met de gratie van een jager. Crimsonpaw fronste lichtjes terwijl concentratie van haar de meester maakte. De poes was aan het oefenen op haar jachthoudingen, hopende binnenkort haar eerste prooi binnen te brengen. Het was geen makkelijke tijd om apprentice te zijn die leerde te jagen, gezien het feit dat de prooi nou eenmaal schaars was in bladkaal. Toch werd haar houding steeds beter, al ontbrak er nog altijd verschrikkelijk veel timing van haar kant. Haar concentratie werd gebroken door het vreemde geluid van klauwen die over schors raspten. Ze spitste haar oren en hief haar kop met een frons op haar gelaat. "Wat..?" Mompelde ze, terwijl ze het geluid langzaam volgde. Uiteindelijk stak ze haar kop door de struiken, om een andere apprentice te aanschouwen. De kater die ze zag was een boomstam van kant aan het maken. "Wat doe je?" Vroeg Crimsonpaw met een verbaasde frons op haar gelaat.

Coalpaw sprong net opzij om een denkbeeldige aanval te ontwijken toen hij geritsel in de struiken hoorde."Wat doe je?" Zijn ogen flitsten gelijk naar de bron van het geluid, maar door de afleiding verloor hij zijn evenwicht bij zijn landing en plofte op de grond. Versuft krabbelde hij overeind. Tussen de struiken stonk een roodharige apprentice hem aan te staren. Ja, wat was hij hier in starclansnaam eigenlijk aan het doen. Hij was een boom aan het mishandelen. Hij vloekte binnensmonds. Why? Why moest hij altijd de stomste ideeën krijgen en dan veronderstellen dat het goede ideeën waren. De rode poes vertellen dat hij aan het trainen was met een boomstam die in zijn verbeelding een vijandelijke warrior moest voorstellen was geen optie. Coalpaw schudde snel het stof uit zijn vacht. 'Niks.' Zei hij snel. Terwijl hij nog een paar snelle likken gaf om zijn vacht enigszins nog een beetje te fatsoeneren probeerde hij een manier te bedenken om zich uit deze gênante situatie te redden, maar hij kon er geen een bedenken. Coalpaw richtte zijn aandacht snel weer op de poes. Hij herinnerde zich nog dat ze iets van Crimsonpaw heette. 'Ik ben Coalpaw.' Stelde hij zichzelf voor, in de hoopom de aandacht van hem af te leiden.