[+Wolfsbane] Waiting for the death

_{De kleine Sparrowkit lag opgerold tegen een paaltje van het weiland aan. Om hem heen was de sneeuw deels weggesmolten. Een koude bries liet hem voor de zoveelste keer trillen. Hij was het voorval in het kamp niet vergeten. Hij lag hier nu al bijna twee dagen. Twee dagen zonder eten, drinken en warmte. Zijn poot met de wond die Skullfur had aangebracht lag er maar wat bij, omdat hij de moeite niet meer had genomen zich te wassen. In die twee dagen was hij zwaar vermagerd, maar ook daar sloeg hij geen acht op. Zijn oogjes sloten zich weer, en zijn ademhaling was zwak. Was dit het dan? Moest hij in dit eenzame landschap bevriezen? Kon hij nooit een warrior worden? Verschillende vragen schoten door zijn kop heen. Misschien kwam hij nu ook wel in StarClan, bij zijn ouders. Ergens hoopte hij er fel op dat dit zou gebeuren, en dat hij daar verder kon leven zonder enige zorgen. Een kleine glimlach verscheen op zijn gelaat toen hij dacht aan die warme dingen. Opeens kwamen de hoofden van Wolfsbane en Skullfur weer voor zich op. Wolfsbane keek vastberaden, waarom wist hij niet. Skullfur daarin tegen bleek de grootste pret te hebben. Er was iets wat hem tegenhield om de moet op te geven, om zich niet meer te proberen warm te houden en gewoon wachten totdat hij geheel bevroor, en dat was Wolfsbane. Een klein deeltje van zijn hart, hoopte vurig dat hij zou komen, dat hij de hoop niet had opgegeven. Sparrowkit wist dat zijn laatste uren waren geslagen, mocht er nu geen hulp meer komen. Een tweede sneeuwstorm kwam aanzetten, en als die hem eenmaal had doen verdwijnen onder de sneeuw zou hij voorgoed weg zijn. Een traan rolde uit zijn ooghoek en drupte op de sneeuw.}