Please help me, i'm going crazy! [OPEN && SPT]

Skullfur
Female • Warrior • SINGLE

•Small Lake

"Dat jij vecht met apprentices en ze allemaal kunt verslaan is niet moeilijk, maar ik ben een warrior en dat is veel anders. Ik geef niet op zoals een kitten, ik ben niet zo snel te overmeesteren als een apprentice." "Dat weet ik. Maar iedereen heeft zijn zwaktes.", lachtte ze kil. "Je moet mij echt niet onderschatten, Skullfur." "Dat doe ik ook niet." Ze kneep haar ogen tot spleetjes en keek de kater minachtend aan. "Kun je af me gaan! Ik word een beetje stijf.", gromde ze naar Lionroar. Ze schudde langzaam haar kop. "Ik weet ook wel dat het zinloos is om weg te lopen. Ik ben maar alleen en straks zijn jullie met minstens 3 katten." Ze liet haar lichaam verslappen en keek de grote kater aan. Hopelijk gaf hij toe, want dan zou haar plannetje pas lukken...

Ehm... wie pmt de warriors die moeten komen?

Skypaw rende blindelings over de vlakte, hij moest iemand vinden, anders kon Lionroar sterven en dan was het zijn fout!
Hij bleef maar rennen, hopelijk zou er iemand in de Heatherfields zijn, daar was niet lang geleden een jagers patrol heen gestuurd. Dus daar rende Skypaw op af, na een tijd die voor hem leek op moons, rook hij een geur, windclan geur! Dat betekende dat er iemand in de buurt was, onzeker waar de geur vandaan kwam riep hij in een willekeurige richting "Help! Help! Is daar iemand?! Ik heb dringend warriors nodig!"
Hij draaide rond en bleef roepen, hopende dat iemand hem zou horen...

@Skullfur, jij? ik ken er nog niet zo veel...

In een hoekje van het kamp, zat de langharige calico kattin zichzelf te wassen. Het was koud en ze voelde hoe haar tong als ijs aanvoelde, terwijl 'ie met raspende geluiden over haar lange, gladde, vacht heen ging. Icyrose had een goede nachtrust achter de rug en besloot het vandaag rustig aan te doen, een beetje jagen, misschien een gesprekspartner zoeken. De kattin kon koud en kil overkomen, totdat je haar beter leerde kennen. Dan was ze best vriendelijk en wilde andere best helpen.
Ze keek verveeld op toen een apprentice het kamp binnen kwam gerend en hulp riep, vragend over Warriors. Icyrose draaide zich om, ze had nu geen zin om andere te helpen. Iets wat eigenlijk straal tegen de Warrior Code in ging, maar daar had ze wel eens vaker dan eens lak aan. Ze geeuwde, ging liggen en deed alsof ze de apprentice niet hoorde.

[Icyrose gaat pas mee zodra ze hoort dat Lionroar in de problemen is (A) Dus als iemand zou willen aankaarten, merci~
En ik antwoord later pas weer, mn bijles begint zo ><]

Er was niemand in de Heatherfields, dan maar het kamp. De apprentice rende alsof zijn leven er van af hing en kwam in het kamp, hij herhaalde wat hij had gezegd in de Heatherfield, en schrok toen hij zag dat niemand reageerde... Dit vroeg om drastische maatregelen, "Daarbuiten is jullie clanmate in gevaar, Lionroar kan wel sterven! En wat doen jullie? Jullie zitten hier maar een beetje!"
Het was misschien brutaal maar Skypaw was, wat niet vaak gebeurde, zijn geduld nu echt kwijt.
"Nou... Komt er nog iemand!" Schreeuwde hij boos en wanhopig, hij wilde niet dat Lionroar doodging, hij vond hem aardig, en hij had gehoopt dat hij nog een keer mocht jagen met de deputy...
Hij schrok op uit gedachten toen er een kat opstond, snel vermande hij zich, hij moest en zou Lionroar redden!

"Kun je af me gaan! Ik word een beetje stijf." Hij keek de poes verward aan. Moest hij haar loslaten? Haar gewoon laten gaan? Nooit! Hij wantrouwde haar, ze zou toch wegrennen. Hoe dan ook. "Ik weet ook wel dat het zinloos is om weg te lopen. Ik ben maar alleen en straks zijn jullie met minstens 3 katten." Hij slaakte een zucht. "Oké dan.. Maar waag het niet om iets uit te halen." Gromde hij uit aan het einde van zijn zin, waarna hij van de grijze poes afstapte. Zijn blik hield hij nog steeds strak op haar. Wat had hij nu weer gedaan? Hij had Skullfur nooit los moeten laten! Het liefst wilde hij haar weer vastgrijpen, zodat hij de situatie weer onder controle had. Maar hij kon het niet, bang dat het al te laat was en ze al was opgestaan.

Skullfur
Female • Warrior • SINGLE

•Small Lake

"Oké dan.. Maar waag het niet om iets uit te halen." Skullfur grinnikte. Toen ze de druk van haar af voelde gaan sprong ze op. Stijfjes schudde ze zich uit. Ze maakte haar rug bol en ontspande die weer. Met haar nagels klauwde ze in de grond. "Oef... Veel beter.", zuchtte ze. Ze keek terug naar de kater. Haar ogen knepen samen. Ze legde haar oren plat in haar nek, maar ze deed niets. Skullfur ging liggen en draaide zich om, om haar poot te wassen.

~Flut

_{Dicht tegen de rand van het kamp aan zat Blithesoul in mekaar gekrompen tegen de koude. Nog even zuchtte de kater waarna hij ging opstaan en naar de uitgang van het kamp stapte. Als hij de hele dag gewoon zou blijven zitten, zou hij totaal niet nuttig zijn geweest voor de clan. Niet dat er zeer veel kans was om iets te kunnen vangen, maar als hij niet probeerde had hij zeker niets. Maar al snel vertraagde Blithesoul zijn pas als hij een stem hoorde schreeuwen om hulp een stem die dichter en dichter kwam. Opeens kwam een WindClan apprentice het kamp binnen. Blithesoul herkende die onmiddellijk onder de naam Skypaw. 'Daarbuiten is jullie clanmate in gevaar, Lionroar kan wel sterven! En wat doen jullie? Jullie zitten hier maar een beetje!' miauwde hij dan. 'Nou... Komt er nog iemand?' Vervolgde hij. Zonder een moment te twijfelen trippelde de langharige kater naar de apprentice toe. 'Waar is Lionroar? En wat is er met hem?' vroeg hij rustig maar ergens wel een beetje gehaast aan de apprentice. In stilte hoopte de kater dat er nog een aantal andere warriors zich zouden verzamelen.}

Skypaw keek de warrior beduusd aan, hij had niet verwacht dat er nog een reactie zou komen. Snel zei hij:"Ze zijn biij small lake, Lionroar is gewond en aan het vechten met Skullfur!" Hij zag de verschrikkelijke beelden nog steeds voor zich. "Je moet me helpen Blithesoul, de warriors luisteren niet naar mij...

Vanuit zijn ooghoek zag hij de jonge Irispaw liggen, met een gescheurd oor. De apprentice lag buiten westen, dat kon hij gemakkelijk zien omdat alleen haar buik omhoog en omlaag ging. De rest van haar lichaam bewoog niet meer. "Blijf hier staan, waag het je niet om iets te doen," Miauwde hij naar de grijze kattin, waarna hij op Irispaw afliep. Hij hield de poes echter niet uit zijn oog, want hij was op een aanval voorbereid. Hij begon aan het oor van Irispaw te likken, om de wond schoon te krijgen. Meer kon hij eigenlijk niet voor haar doen. Hij was zelf ook ijskoud, dus de apprentice verwarmen zou hem nooit lukken.