Dappledrop liep het kamp uit. Het was weer aan het sneeuwen en haar pootjes voelden koud aan onder haar pootjes. Opeens kwam er een rare gedachte bij haar te binnen. Zou je ijs kunnen eten? Er was maar één manier om daar achter te komen. Dappledrop keek om haar heen of er niemand was die haar bespioneerde. Ze zakte door haar pootjes en nam een hapje van de sneeuw. Hmm..het proeft naar water. dacht ze bij zichzelf.