Welcome to the N E W age

Lichtelijk geïrriteerd door een teek die al dagen aan zijn kin plakte, rolde hij zich op z'n rug en probeerde hij met zijn voorpoten ter vergeefs het rotbeest er af te krijgen. Hij was één van de weinige die in Leafbare een teek had gekregen, per sé hij. Waarom kwam het ongeluk toch altijd hém opzoeken? Konden ze niet lekker een ander slachtoffer gaan zoeken? Met een zachte grom haalde hij per ongeluk de onderkant van zijn kin ietsjes open. Dat werkte dus niet. Maar alsnog verbood hij zichzelf langs te gaan bij de Medicine cat. Hij zou zichzelf niet voor schut zetten, niet voor iets dat zó klein was. Hij had al te horen gekregen dat als een teek lang genoeg je bloed had gezogen 'ie vanzelf losliet. Dan maar hopen dat Strawberry tegen die tijd hem niet aansprak. De kater draaide zich om, maar bleef algauw weer stokstijf stilstaan. Damn it, ze hadden alweer hém opgezocht. Hij bleef zich maar in z'n eigen ongeluk storten. Want wie stond daar? De gevlekte kattin welke hij juist hoopte niet te zien tot de teek verdwenen was; Strawberry.

"Wat... is dat op je kin?" Vroeg de poes met een frons op haar voorhoofd. Twirlfang slikte even en haalde onschuldig zijn brede schouders op. "Niets," Miauwde hij zachtjes, terwijl hij gauw de andere kant opkeek zodat de poes hem niet in de ogen kon aankijken. Nee, hij kon niet liegen tegen haar. Damn. "E-een teek." Beaamde hij uiteindelijk dan maar, waarna hij even zuchtte en zijn kopje weer naar de poes toe draaide. "Ik kreeg hem er maar niet af." Gromde hij zachtjes, duidelijk geïrriteerd door haar lastige aanhangsel aan zijn kin. Mentaal bereide hij zich al voor op Strawberry's getreiter, wetende dat de poes sowieso een grap ging uithalen.

"Dus je groeit spontaan meer vlekken?" Hij haalde zijn wenkbrauwen op en greens even. Maar hierna schudde hij zijn kopje en spitste hij zijn oortjes richting Strawberry. "Een teek?" Echode ze. "Ja, een teek." Herhaalde ze haar. Had ze er dan nog nooit eentje gezien? "Heel leuk dat je hem wilt voeren... Maar waarom ga je niet naar de medicine cats den?" De poes grinnikte zacht, maar bleef ietwat twijfelachtig. "Voordat ie een ziekte overbrengt of iets?" Hij keek haar verbaasd aan en hield zijn kopje scheef. "Kunnen ze dat dan?" Vroeg hij lichtelijk verbaasd.

"Ja, dat kunnen ze, niet dat het vaak gebeurd, maar ze kunnen het wel." Hij beet even op zijn lip en keek hierna de andere kant op. "Vooral als je ze te lang laat zitten." Ze klonk kritisch, alsof ze hem aan het beoordelen was. "Hup, muizengal ophalen jij," Hij bromde even, en liep nadien met enige tegenzin naar de Medicine den toe. Als het echt moest, dan moest het maar.

-- Skip in time --

Met een lang gezicht keerde de kater terug, zoekende naar de poes die hem had gedwongen naar de Medicine cat toe te gaan voor de teek die zonet nog aan zijn kin hing. "Nu blij?" Het klonk brommend, omdat hij het haatte gecomandeerd te worden, maar er klonk ook lichte amusement in zijn stem..