Smile at the sun and it will smile back

Een zucht verliet haar keel toen ze met tegenzin het bijna bevrozen water over haar poten liet stromen. Ze had zojuist een van de elders een muizengal behandeling moeten geven, en ze had bijna haar poten willen aflikken totdat een kat haar de raad gaf dat niet te doen. Eens je de smaak van muizengal te pakken kreeg zou het nog dagen, soms zelfs weken in je mond blijven plakken. En gezien de geur als zo akelig was, betekende de smaak dus ook niet veel goeds. Toen haar poten helemaal schoon waren, of toch tot zover dat kon, trok ze ze weer uit het meer en zette Little haar pootjes rustig neer op de grond.

Een Warrior zijn verschilde niet zoveel van zijn vorige leventje. Het ging nog steeds om jagen, patrouilleren en de Clan helpen te beschermen. Je kreeg alleen meer respect van de jongere katten en zelfs de Elders scholden je niet zo veel meer uit. Niet dat Ashdrizzle zich in de buurt van deze Den bevond, Elders gaven hem altijd het gevoel dat hij minder waard was. Alles was vroeger beter geweest, volgens hen. Goed, ze mochten van zijn part wel in dat verleden blijven steken. De grijze kater was wat later opgestaan dan normaal, gelukkig was er geen Mentor meer die hem dan boos aan zou kijken. Nee. hij mocht nu alles in zijn leven bepalen. Een kleine glimlach verscheen op zijn gelaat toen hij het kamp uitstapte. Honger had hij toch niet en de oudere katten verdienden een ontbijt meer dan hij. Met een versnelde pas verwijderde hij zich meer en meer van het kamp, de frisse lucht gleed langs zijn grijze vacht en zijn blauwe ogen waren tot spleetjes geknepen. Het frisse kabbelende geluid van het kleine beekje trok zijn aandacht. De randen waren bekleed met ijs, maar het sneller stromende gedeelte was nog vloeibaar. De kater boog voorover en nam wat slokken van het ijskoude water, maar een vieze zure smaak betrad zijn mond. Direct kokhalsde de kater en een beetje maaginhoud kwam erbij uit. "Gadver." Spuugde Ashdrizzle waarbij hij begon te fronzen, wat of wie had het water zo besmet?

Net toen ze zich wou omdraaien om terug naar het kamp te keren zag ze een grijze kater een eindje verderop van het water drinken. Ze snelde naar hem toe om hem te waarschuwen, maar het was al te laat. De kater vloekte al en begon te kokhalzen. Ze greens even toen ze de gelaatsuitdrukking van de kater belas en grinnikte. "Het lijkt wel alsof je een paarse eekhoorn hebt gezien." Lachte de poes, echter dook algauw een bange blik in haar ogen, alsof plots een donkere sluier over haar heen werd getrokken. Ze nam enkele stappen naar achter, totdat ze over enkele steentjes onder het sneeuw struikelde en achterover viel. Algauw krabbelde de poes overeind, bang dat de krijger haar zou aanvallen of dergelijke. De hatelijke blik die Ashdrizzle haar had toe gegund stond nog altijd op haar netvlies gebrand als een pas aangebrachte wonde. Nee, de kater zou het haar nooit vergeven, en als ze eerlijk moest zijn vond ze dat ze dat ook niet verdiende..

Luide passen en toen gegrinnik, Ashdrizzle draaide zijn kop naar de bron van het geluid en versmalde zijn blik direct toen hij deze poes herkende. Natuurlijk, StarClan liet hem ook nooit met rust. "Het lijkt wel alsof je een paarse eekhoorn hebt gezien." En na haar gelach kreeg ze een andere uitdrukking op haar gezicht. Angst. Littlepaw wilde achteruit krabbelen, maar struikelde wat klunzig en krabbelde weer overeind. Ashdrizzle keek haar ijskoud aan en bleef op zijn plek staan. Dus, nu was hij plots een moordmachine in haar ogen? De kater spuugde nog een keer op de grond, precies op de plek waar Littlepaw zojuist had gestaan. "Bang? Je bent nu ook nog eens bang voor me," Grauwde de kater, maar behield zijn plaats, Littlepaw zou alleen maar wegrennen en de kater wilde eerst zijn punt helder maken. "Ben ik nu degene die je al dit 'kwaad' heeft aangedaan? Ben ik de oorzaak die je tot dit luizenleventje heeft gedwongen? Nou? Was ik het niet waard om te vertellen?" Gromde hij wat harder en rechtte zijn rug, hij wilde wel eens horen wat Littlepaw hiermee te zeggen had.

De kater spuugde naar de plek waar ze nog zonet had gestaan, maar dat maakte haar niets uit. Als eenzaamheid haar dan toch toe verplicht was, dan kon ze gelijk al beginnen met zich asociaal te gedragen. En daarbij; hij had nu toch een veel betere vriendin. Ze betekende vast niets meer voor hem. Hun vriendschap was waarschijnlijk een waas voor z'n ogen die in een flits weer verdween alsof 'ie nooit had bestaan. En de woorden die hij gebruikte om een zin te formuleren maakte dat nog eens duidelijk ook. "Bang? Je bent nu ook nog eens bang voor me," Ze bleef hem strak aanstaren met een onleesbare blik en repte geen woord. "Ben ik nu degene die je al dit 'kwaad' heeft aangedaan? Ben ik de oorzaak die je tot dit luizenleventje heeft gedwongen? Nou? Was ik het niet waard om te vertellen?" Gromde de kater haar toe. "Ik wou het je vertellen," Sprak ze, redelijk timide. "Ik was het van plan je te vertellen." Maakte ze haar zin af. Wel, nu had Ashdrizzle de waarheid voor de ogen gekregen, en als hij nu nog altijd even bot deed, was het voorgoed voorbij. Hun vriendschap, hun avonturen, alles. Het werd eens tijd dat ze volwassen werden en dat ze deze stille oorlog gedag zeiden.

"Ik wou het je vertellen," Kwam er als antwoord uit en Ashdrizzle wendde zijn blik abrupt af. Plots leek het stroompje veel interessanter dan deze.. verrader. "Ik was het van plan je te vertellen." Zijn kopje draaide hij weer om naar de poes, zijn blik was wat kalmer geworden, maar zijn maag kneed de twijfels nog samen. "Maar..?" Mompelde hij toen weer op zijn normale zachte toon, maar hield zijn vriendelijkheid nog even voor zich. "Maar je besloot het toch niet te doen. En dat is wat me geschaad heeft.." Hij liet zijn kopje wat hangen en wist nog even zijn tranen binnen te houden. Alles leek nog zo goed te gaan, een Moon geleden. Toen had hij nog twee katten om zich heen die hij wist te vertrouwen. Maar alles ging bergafwaarts na die ceremonie. Ashdrizzle zag hoe hij Snowy verdriet had aangedaan door Nightspark bij haar vandaag te jagen en Littlepaw vond haar nieuwe pad waarbij hij haar toch nooit meer zou zien. Het kon ook gewoon niet, niet als hij telkens weer het gevoel kreeg dat ze meer en meer geheimen voor hem verborgen hield.

De blik in Ashdrizzle's ogen werd tot haar grote opluchting rustiger. "Maar..?" Mompelde de kater op een toon die haar beter bekend was dan die kwade. "Maar je besloot het toch niet te doen. En dat is wat me geschaad heeft.." Ze schudde haar kopje wild en keek hem strak aan met haar olijfgroene ogen. "Ik was bang dat je niet meer met me gezien wou worden, dat je dacht dat ik je weer in de steek liet." Zei ze zacht, en in tegenstelling tot de kater bleef ze hem aankijken. "En blijkbaar zijn mijn grootste angsten realiteit geworden." Ze vernauwde haar oogjes, en probeerde haar stem zo normaal mogelijk te laten klinken. Echter was een zekere teleurgestelde ondertoon wel te horen. Ze had gehoopt dat de kater haar zou steunen in iedere manier ook mogelijk. Dat hij wist dat ze het al lastig genoeg had met Smokebreath zelf. Maar blijkbaar dacht hij weer eens aan zichzelf. Aan hoe ze hém wel niet had verraden. Hij vergat het feit dat Littlepaw er waarschijnlijk mee in de knoop zat, en toonde alleen maar zelfmedelijden. Hij had de touwtjes nu in handen, zij wou de keuze van hun vriendschap deze keer eens niet maken.

Zijn zicht werd beperkt tot een ijzige grond, hier en daar lag er nog wat vers gevallen sneeuw, niet genoeg om de hele ondergrond te vullen. Maar zijn ogen switchten steeds van kant, hij kon ze maar niet stilhouden. "Ik was bang dat je niet meer met me gezien wou worden, dat je dacht dat ik je weer in de steek liet." Ook al keek hij de Apprentice, nee Medicine apprentice, niet aan, toch voelde hij haar blik op zijn vacht branden. "En blijkbaar zijn mijn grootste angsten realiteit geworden." En toch had ze het hem niet verteld? Ze had moeten weten dat deze kater een stap voor vriendschap wel zou willen maken, maar nee, haar kop zat alleen bij de toekomst en niet bij wat de toenmalige Ashpaw had willen doen voor een vriend. "Je had me kunnen vertrouwen, als je me als een vriend zag toen." Mompelde hij en nog steeds stond zijn blik strak gericht op de grond. Hij kon haar niet aankijken en dit lag vooral aan zijn beperkte hoeveelheid moed. "En hoe kunnen we nu vrienden zijn? Jij bent altijd aan het werk, lessen zijn veel ingewikkelder en wie weet zie je me straks wel als een gewone Warrior die maar verspilling is voor je kostbare kruiden. Wat kunnen we doen als vrienden? Jagen leer je niet bepaald in je trainingen en de hele dag gaan zoeken in het territorium ligt mij niet. Ik weet het niet.." Mompelde hij wat zwakjes en waagde het even zijn kopje wat op te heffen, toch was zijn houding nog wat krom. "Het moet dan ook van beide partijen komen.."

"Je had me kunnen vertrouwen, als je me als een vriend zag toen." Ze bleef hem strak aankijken met haar bleke groene ogen en verloste haar kijkers niet van de vernauwde houding. Wat bedoelde hij daar nou mee? Hij wist maar al te goed dat ze hem toen wél als vriend bezag, anders zou ze nooit zo vriendelijk hebben gedaan. Echter hield ze haar mond gesloten, want ze wist dat Ashdrizzle nog helemaal niet uitgesproken was. En haar vermoedens werden algauw vastgesteld toen ze zijn stem weer hoorde. "En hoe kunnen we nu vrienden zijn? Jij bent altijd aan het werk, lessen zijn veel ingewikkelder en wie weet zie je me straks wel als een gewone Warrior die maar verspilling is voor je kostbare kruiden. Wat kunnen we doen als vrienden? Jagen leer je niet bepaald in je trainingen en de hele dag gaan zoeken in het territorium ligt mij niet. Ik weet het niet.." Nu waagde hij haar wel aan te kijken, al was zijn houding in alle wegen ook mogelijk verkromt. "Het moet dan ook van beide partijen komen.." Ze haalde even diep adem, en opende nadien haar mond om respons te geven. "Het is niet omdat we nu beide een ander pad volgen dat we geen vrienden meer kunnen zijn. Dat is flauwekul, en dat weet je zelf ook," Ze wees even scherp met haar neus naar zijn mond als teken dat ze nog geen tegenspraak terug wou verwachten. "We kunnen van alles doen, en trouwens, met kruiden zoeken mag je -als het echt niet anders kan- de grens oversteken om je taak te volbrengen. Niemand zei me dan een warrior niet mee mocht gaan. Dat is al één iets dat we kunnen doen. En als je wilt wil ik wel mee jagen, al kan ik je niet beloven dat ik veel zal vangen." Ze greens even, en maakte nadien haar speech af. "Ik wil dolgraag nog met je bevriend zijn," Een zucht verliet Littlepaw's mond en ietwat verslagen keek ze nu naar de grond. "Als zul je je poten nu wel vol hebben met Snowynights..." Ze probeerde de jaloezie te verbergen in haar stem, maar slechte leugenaar dat ze was, was de toon alsnog hoorbaar...

"Het is niet omdat we nu beide een ander pad volgen dat we geen vrienden meer kunnen zijn. Dat is flauwekul, en dat weet je zelf ook," De grijze kater haalde zijn schouders zwakjes op, niet echt wetend of hij daar een antwoord op kon of wilde geven. "We kunnen van alles doen, en trouwens, met kruiden zoeken mag je -als het echt niet anders kan- de grens oversteken om je taak te volbrengen. Niemand zei me dan een warrior niet mee mocht gaan. Dat is al één iets dat we kunnen doen. En als je wilt wil ik wel mee jagen, al kan ik je niet beloven dat ik veel zal vangen." Hij keek weer wat meer op en zag nog net een grijns op het gezicht van Littlepaw, alleen bleven zijn mondhoeken strak. "Ik wil dolgraag nog met je bevriend zijn," Hij haalde zijn wenkbrauwen wat verbaasd op, lichtelijk verbaasd eigenlijk. Ergens had hij misschien wel geweten dat de grijze poes hem aardig had gevonden, maar zo af en toe werd dit gevoel afgekapt. "Als zul je je poten nu wel vol hebben met Snowynights..." Direct verscheen er een frons op zijn gezicht en wist hij zich wat meer te rechten. "Ik wil ook niet nogmaals door de hel gaan om me alleen te voelen, maar zelfs nu ben je er niet. Niet in de Dens. Although zie ik nog wel wat avontuurtjes met jouw privilege." Zijn glimlach keerde weer wat zwakjes op zijn gezicht en met een beetje geluk bleef deze ook op zijn gezicht. "Maar ik ben bang dat ik niet snap wat je bedoelt met het laatste."

"Ik wil ook niet nogmaals door de hel gaan om me alleen te voelen, maar zelfs nu ben je er niet. Niet in de Dens. Although zie ik nog wel wat avontuurtjes met jouw privilege." De glimlach op zijn gelaat keerde terug, en deze keer bleef 'ie ook. Het deed haar ook weer zwakjes glimlachen. "Maar ik ben bang dat ik niet snap wat je bedoelt met het laatste." Ze zuchtte even en krulde haar staart om haar poten heen toen ze ging zitten om het uit te leggen. "Je denkt dat ik niet doorheb hoe onze vriendschap uit elkaar wordt getrokken door mijn nieuwe rang zeker?" Ze schudde haar kopje afkeurend en hield zich nog maar net in bedwang om niet te beginnen huilen. "Jij bent nu veel closer met de andere krijgers, waaronder Snowynights. Ik weet niet of ik vroeger een crush op je had, maar ik vond je in ieder geval al heel aardig. Dat komt misschien omdat je m'n enigste vriend was, maar alsnog. Nu is het voor me verboden nog zulke gevoelens te hebben, maar het is iedereen al wel opgevallen dat je zeer goed met Snowynights overweg kunt. Ik ben bang dat je meer om haar zult geven en dat ze je van me weggrist.."

"Je denkt dat ik niet doorheb hoe onze vriendschap uit elkaar wordt getrokken door mijn nieuwe rang zeker?" Littlepaw schudde haar kopje en Ashdrizzle keek stilletjes toe naar wat ze nog te zeggen had. "Jij bent nu veel closer met de andere krijgers, waaronder Snowynights. Ik weet niet of ik vroeger een crush op je had, maar ik vond je in ieder geval al heel aardig. Dat komt misschien omdat je m'n enigste vriend was, maar alsnog. Nu is het voor me verboden nog zulke gevoelens te hebben, maar het is iedereen al wel opgevallen dat je zeer goed met Snowynights overweg kunt. Ik ben bang dat je meer om haar zult geven en dat ze je van me weggrist.." Zijn frons werd wat dieper, zeker bij de woorden 'crush' en 'gevoelens'. Zelf was de Warrior niet echt handig met zulke zaken en liet hij deze liever gewoon voor wat ze waren. Maar nu iemand tegen hem sprak over dit, begon hij zich akelig ongemakkelijk te voelen. "Ik zeg alleen dat Snowynights en ik inderdaad vrienden zijn, we zijn er voor elkaar geweest in moeilijke tijden. Maar vergeet niet dat jij dit ook hebt met mij, toch? Snowy zou me nooit opzettelijk iemand afpakken van een ander, als je haar eenmaal als vriend hebt zul je zelf ook inzien dat ze niemand ooit kwaad zal willen doen." Voordat Littlepaw nog iets kon zeggen besloot hij nog iets toe te voegen aan zichzelf. "En nee, ik ga nu niet lopen zeggen wat er goed is aan haar, ik maak gewoon duidelijk dat ze onze vriendschap ook zou waarderen. Voor nu weet ik dat ik nog geen gevoelens heb gevoeld, voor niemand niet. Het spijt als je je hierdoor gekwetst voelt, maar het zou ons toch alleen maar in de weg lopen. Het enige wat we kunnen doen is vrienden zijn en blijven. En ik kan niet beloven dat ik nooit iets voor iemand zal gaan voelen, ik weet gewoon niet hoe het is om verliefd te zijn."

"Ik zeg alleen dat Snowynights en ik inderdaad vrienden zijn, we zijn er voor elkaar geweest in moeilijke tijden. Maar vergeet niet dat jij dit ook hebt met mij, toch? Snowy zou me nooit opzettelijk iemand afpakken van een ander, als je haar eenmaal als vriend hebt zul je zelf ook inzien dat ze niemand ooit kwaad zal willen doen." Ze vernauwde haar ogen opvallend en keek hem scherp aan. Nou, was dit de uitleg die ze kreeg na wat ze zonet allemaal had gezegd? Well, het kwam aan als een mes in het hart. En Ash moest dit gewoon weten. "En nee, ik ga nu niet lopen zeggen wat er goed is aan haar, ik maak gewoon duidelijk dat ze onze vriendschap ook zou waarderen. Voor nu weet ik dat ik nog geen gevoelens heb gevoeld, voor niemand niet. Het spijt als je je hierdoor gekwetst voelt, maar het zou ons toch alleen maar in de weg lopen. Het enige wat we kunnen doen is vrienden zijn en blijven. En ik kan niet beloven dat ik nooit iets voor iemand zal gaan voelen, ik weet gewoon niet hoe het is om verliefd te zijn." Vervolgde hij nadien. Ze haalde haar schouders luchtig op en keek hem ietwat plagend aan. "Ik vroeg ook niet om een relatie, en ik zei ook dat ik niet zeker wist of het wel een crush was. Net zoals jou weet ik ook niet hoe het is. En als het aan Smokebreath ligt zal ik dat ook nooit te weten komen..." Ze viel eventjes stil toen ze zijn naam had uitgesproken en staarde met een onleesbare blik in haar ogen naar voren. Ze had al wel te horen gekregen dat zijn partner hem had laten vallen toen hij Medicine cat was geworden, en ze had zo'n vermoeden dat hij op dat gebied kortaf zou zijn. Daarom praatte ze ook nooit over zulke dingen met de kater. Hierna keek ze de kater wel weer streng aan. "Weet wel dat als ik ook nog maar merk dat je me begint te vermijden dat ik Starclan over je heen roep!" Riep ze eng uit, echter schoot er nadien in de lach. "Grapje!"

"Ik vroeg ook niet om een relatie, en ik zei ook dat ik niet zeker wist of het wel een crush was. Net zoals jou weet ik ook niet hoe het is. En als het aan Smokebreath ligt zal ik dat ook nooit te weten komen..." Ashdrizzle keek haar wat onbegrijpend aan, hij had geen idee van het vorige leven van de kater, hoefde hij ook eigenlijk niet te weten ook. De kater sprak er nooit over, dus waarom hem pushen om het op te halen? "Weet wel dat als ik ook nog maar merk dat je me begint te vermijden dat ik Starclan over je heen roep!" Ashdrizzle maakte een wat trillende beweging met zijn snorharen en hield een verbaasde blik in zijn ogen. "Grapje!" Dat was dan ook wel te zien aan haar gelach, wat onhandig grinnikte de kater wat. "En.. hoe gaan de trainingen?" Hij wast dat hij zich nu op een gevoelige plek bevond, voor hemzelf en voor haar, maar waar moest hij dan over gaan praten? Het weer? Andere saaie Clanzaken?

"En.. hoe gaan de trainingen?" Besloot de kater maar te vragen. Ze stopte met lachen en kwam nog steeds ietwat giechelend weer tot stilte. Hierna slikte ze even en haalde ze haar schouders weer luchtig op. "Ik dacht dat tot warrior getraind te worden al zwaar was, maar Medicine cat worden vraagt veel kennis en geduld. Ik weet niet hoe ik ooit al de kruiden in m'n geheugen zal kunnen proppen en of ik wel in staat zal zijn ooit iemand te helpen... Het is allemaal zo verwarrend." Ze zuchtte eventjes, en keek naar haar voetjes. Echter was ze er wel zeker van dat ze een juiste keuze had gemaakt. En de onzekerheid die ze nu voelde zou waarschijnlijk wel voor altijd blijven, alleen zouden deeltjes ervan wegebben en haar de kracht geven om door te gaan met wat ze bezig is. "Hoe bevalt het krijger leven je eigenlijk?" Met grote ogen van nieuwsgierigheid keek ze de kater aan. Ze was stiekem jaloers op hem. Hij was hetgeen dat zij nooit had kunnen worden, hetgeen waar ze van kittens af aan van had gedroomd. Maar ze wist dat ze nu andere trainingen kreeg, dat ze nu werd opgeleid tot hetgeen dat écht voor haar bestemd was.

"Ik dacht dat tot warrior getraind te worden al zwaar was, maar Medicine cat worden vraagt veel kennis en geduld. Ik weet niet hoe ik ooit al de kruiden in m'n geheugen zal kunnen proppen en of ik wel in staat zal zijn ooit iemand te helpen... Het is allemaal zo verwarrend." Ashdrizzle fronste wat en probeerde er enige hoop in te zien. Misschien dat ze dan ooit toch weer terugkeerde tot een Warrior? Nee. Littlepaw zou wel enige reden hebben om dit pad te volgen, dus waarom terug naar zijn soort leven? De kater zuchtte wat verslagen, maar verbood het hemzelf zijn kop weer te laten hangen. "Hoe bevalt het krijger leven je eigenlijk?" Hij werd wel redelijk verbaasd door de vraag. "Niet slecht, maar ook weer niet echt fantastisch. Je doet nog steeds dezelfde dingen, maar alleen krijg je wat meer respect van de Apprentices en kittens blijven je maar vragen stellen over je leven. Er is niet echt veel veranderd in mijn leven dus." Zijn glimlach werd even verkleind bij de gedachte dat Littlepaw plots haar leven heel anders voor zich zou moeten zien. "Maar ik wil wel dat je me een ding belooft." Hij keek haar even met alle serieusheid van de wereld aan.

"Niet slecht, maar ook weer niet echt fantastisch. Je doet nog steeds dezelfde dingen, maar alleen krijg je wat meer respect van de Apprentices en kittens blijven je maar vragen stellen over je leven. Er is niet echt veel veranderd in mijn leven dus." Sprak de kater waarna hij had gefronst. Ze grinnikte en gaf hem een speelse por. "Bezie me maar alvast als een kit, want je zult nog véél vragen op je afgevuurd krijgen." Merkte ze speels op. Hierna spitste ze haar oortjes om alles wat hij nog ging zeggen goed op te vangen, en kneedde tegelijkertijd ook eventjes met haar pootjes de besneeuwde aarde samen. "Maar ik wil wel dat je me een ding belooft." Ietwat nieuwsgierig hield ze haar kopje scheef, en staarde ze hem ietwat vragend aan. "Wat?"

De kater glimlachte wat toen hij werd gepord, hij was niet zoals Snowy, die daar niet tegen kon. "Bezie me maar alvast als een kit, want je zult nog véél vragen op je afgevuurd krijgen." Oh, dus ze ging het dan zo spelen. Goed, hij kon elke vraag aan. "Wat?" De nieuwsgierigheid in haar toon deed hem nog even niet glimlachen, dit was vooralsnog erg serieus aan zijn kant. "Dat, hoe druk je het ook zal mogen krijgen, we elkaar zeker om de dag zullen zien. En ik bedoel niet een begroeting uitwisselen, maar ook echt iets gaan doen. Zelfs als het kruiden verzamelen is, maakt mij niet uit. Zo niet dan mag je nog zoveel StarClan katten op me afsturen, dan heb je een belofte gebroken." Zijn mondhoeken daalden weer wat en vormden een strakke lijn. "Het kan moeilijk zijn, vooral als er zieke katten zijn, maar onze vriendschap moet dat toch ook waard zijn?" Vroeg hij toen op een wat vriendelijkere toon, maar toch kon hij zichzelf er nog niet toe zetten om te glimlachen.

Aan de manier waarop Ashdrizzle haar bekeek kon ze zien dat hij alles behalve belachelijk aan het doen was, dat hij het serieus nam. Hierdoor groeide haar nieuwsgierigheid zelfs nog meer, en spitste ze haar oortjes zover ze maar kon naar voren en keek ze hem gespannen aan. Ze was nooit goed geweest in afwachten, en al zeker niet wanneer een andere kat zo serieus was. "Dat, hoe druk je het ook zal mogen krijgen, we elkaar zeker om de dag zullen zien. En ik bedoel niet een begroeting uitwisselen, maar ook echt iets gaan doen. Zelfs als het kruiden verzamelen is, maakt mij niet uit. Zo niet dan mag je nog zoveel StarClan katten op me afsturen, dan heb je een belofte gebroken." Zijn mondhoeken daalden weer en de glimlach op zijn gezicht smolt weg als sneeuw voor de zon. "Het kan moeilijk zijn, vooral als er zieke katten zijn, maar onze vriendschap moet dat toch ook waard zijn?" Ze boog plechtig haar kopje en legde haar poot op Ashdirzzles' schouder. "Ik beloof bij deze dat ik zeker genoeg tijd voor je vrij zal maken. Dan mag Smokebreath me nog aanvallen met een leger van bessen, jij gaat voor." Ze keek weer op en trok haar pootje terug. Stiekem was ze niet bang van haar mentor. Nee, hij was gewoon een brombeer, that's all.

Zijn hart maakte een sprongetje van oplucht toen de kop haar kopje boog en haar poot op zijn schouder legde. "Ik beloof bij deze dat ik zeker genoeg tijd voor je vrij zal maken. Dan mag Smokebreath me nog aanvallen met een leger van bessen, jij gaat voor." Ashpaw knikte, alsof hij de koning was die de belofte van een onderdaan accepteerde. Het pootje werd teruggetrokken en de kater gaf de grijze poes nog een stevige por om wraak te nemen voor degene die zij net had gemaakt. "Zullen we dan meteen iets gaan doen? Of wil je al terug naar je lieve Mentor?" Glimlachte hij plagerig en sprong op van zijn zitplaats. Wat zouden ze bij dit beekje kunnen doen eigenlijk? Niet veel naar zijn smaak, er was niet echt iets wat zijn aandacht trok wat lol kon gaan maken. De kater richtte zijn blik op de Apprentice en wachtte af tot ze een antwoord zou geven.

Onderwerp: Re: Smile at the sun and it will smile back