I wanna to see you.

Stilletjes sloop de kitten naar de rand van de den. Steeds keek ze met haar ogen of niemand haar zag, ze hield niet van aandacht. Aangekomen bij de rand ging de lapjeskitten zitten. Schuw gingen haar oogjes heen en weer. Waarna ze nog een klein stukje verder kroop, naar de hoek. Vanaf daar kon je haar alleen zien als je goed keek, maar zij kon wel iedereen goed bekijken. In het hoekje lag wat stro en daar plofte de kleine kitten op. Het was nog aardig vroeg in de ochtend en de meeste kittens en hun moeders sliepen nog. Enkele waren al opgestaan en waren nu bezig met een gesprek te voeren door zachtjes te fluisteren. Andere kittens die al wakker waren kregen een poets beurt van hun moeder. Stilletjes keek Secretkit hier naar. De meeste wist ze wel bij naam te noemen, maar lang niet allemaal. Ze maakte niet zo snel vrienden, de enige waar ze echt mee omging was haar zusje, Splashkit. Die had ze nu even niet gezien. Splashkit was heel anders dan dat zij was, het was een vrolijke speelse kitten, die snel vrienden maakte. In tegenstelling tot Splashkit was Secretkit maar een verlegen stil poesje dat het liefst op de achtergrond bleef. Soms was ze wel jaloers op haar zus geweest, dat ze zo snel vrienden maakte. Maar dat had ze nooit laten merken. En dat zou ik ook nooit doen, dacht ze vastberaden. Steeds meer moeders en kittens stonden op. De laatste kregen dan een liefdevol kopje of likje van hun moeder. Secret had geen moeder meer, die was niet zo lang geleden gestorven, waaraan wist niemand. Ze werd gewoon opeens niet meer wakker. Eerlijk gezegd had Secretkit daar nooit echt verdriet van gehad, ze had alleen gehuild toen ze op die ochtend niet meer wakker werd. Daarna niet meer. Ze was er stiller van geworden, maar verder probeerde ze het zo veel mogelijk achter zich te laten. Met toch wel een verdrietige uitdrukking richten ze haar aandacht en blik weer op de den. Haar oortjes stonde gespitst, maar haar staartje zwiepte zachtjes heen en weer.

'Hallo secretkit', klonk het van voor Secret. Geschrokken keek ze op. Met haar bange ssteeds groter wordende ogen keek ze recht in de twee helder blauwe oogjes van een andere kitten. Wie was het ook alweer? Willowkit! Natuurlijk, hoe kon ze dat nou vergeten? 'Wat doe je?' Vroeg hij. Zich betrapt voelend keek ze op. Wist hij dat ze hier zat om andere te kunnen bekijken, maar haar niet zagen? 'Ik..' Sprak ze zachtjes. Haar oogjes waren op de grond gericht. Willowkit was een van de kittens die ze wel mocht. Waar ze wel contact mee zou willen, om het maar even zo te noemen. Nu hij dan echt voor haar stond wist ze geen woord uit te brengen. Het ging gewoon niet. Waarom was ze toch zo verlegen? Was ze maar zoals haar zusje. Spontaan en vrolijk. Maar zij was anders en daar kon ze nou eenmaal weinig aan doen.

'Je kan het best wel zeggen hoor, ik vertel nooit iets door.' zei hij terwijl hij naast haar ging liggen. Haar ogen nogsteeds afgewend van hem liet ze zich ook op de grond vallen en ging liggen. Het liefst was ze nu weglopen, weg uit de nursery. Het koude spul in, ook wel sneeuw genoemd. Voorzichtig wierp ze een blik op Willowkit. Vriendelijk keek hij haar aan. 'Zeg maar', zei hij bemoedigend. Wat moest ze daar nou op zeggen? Eerlijk zijn, dat was waarschijnlijk het beste. Met veel moeite perste ze een klein glimlachje op haar gezicht, die vrijwel meteen weer verdween.'Ik, ik zat hier gewoon.' Begon ze. Nee eerlijk zijn! Corrigeerde ze zichzelf.'En zat een beetje rond te kijken. Ik vind het zo fijn dat mensen mij niet zien, maar ik hun wel.' Het klonk zacht en verlegen, maar ze had het gedaan. Het waren de kleine dingetjes waar haar moeder zo trots op was geweest, dingen zo als dit, en daarom was ze zelf nu ook trots. Niet heel erg, maar een klein beetje. Weer vormde er een glimlachje op haar gezicht, deze keer een klein en verlegen glimlachje, maar wel echt.'Wil je.. Heb je misschien zin om naar buiten te gaan? Het is hier zo benauwd.' Mauwde ze terwijl haar staartje vrolijk heen en weer zwiepte. Zachtjes wenkte ze Willowkit, waarna ze zelf opstond en de eerste passen richting de uitgang zette.