{Kitten geboorte} Little Spots

_{Oh, everybody's starry-eyed
And everybody glows
Oh, everybody's starry-eyed
And my body goes

Haar amberkleurige blik tuurde de den rond, het was er bijzonder stil. Vrijwel alle Queens waren buiten met hun kittens, maar Tailstorm lag binnen. Ze was al redelijk lang drachtig van haar kittens, het nestje zou binnenkort moeten komen. De zenuwen gierde door haar buik, Spotlight was er nu even niet, hopelijk zou hij snel terug komen. Ze wilde eigenlijk geen moment alleen zijn deze tijd. Tailstorm legde haar hoofd op haar poten en sloot haar ogen, ze was doodmoe de laatste tijd en ze zag er ongezond uit. De kittens vraten bijna alles wat ze at op, dus was er maar weinig over voor haar.

Net toen ze in slaap was gevallen, vloog er een steek door haar maag. Ze kreunde zachtjes. 'Spotlight!' Kon ze nog roepen, net voor de volgende steek. Ging het beginnen? Ze had van andere Queens gehoord dat de eerste steken lang niet het ergst zijn, en dat het nog lang kon duren voor er een kitten werd geboren. Tailstorm kreunde weer zachtjes, was ze er wel klaar voor? De steken begonnen sneller achter elkaar te lopen, waardoor ze geen tijd meer had om Spotlight te roepen of iemand anders. Ze slikte, zou het dan wel goed gaan?

Hit me with lightning

-Eerst Spotlight, dan ik, dan de kittens.}

De gevlekte schim sloop voorzichtig naar voren, stap voor stap, om steeds dichter bij de dikke maar snelle vogel te kunnen komen. Hij wist al voor wie het beestje zou zijn, als hij het ving. Zijn partner: Tailstorm was langzaam maar zeker dikker van de kittens in haar buik geworden maar begon er ook steeds slechter uit te zien. Ze was ook dunner dan bij haar vorige nestje alsof ze te weinig voeding kreeg en zelfs haar karakter leek veranderd te zijn. Ze was allang niet meer de altijd vrolijke poes van vroeger. Hij keek voor de laatste keer naar het beestje en nam een grote sprong om hem te kunnen doden. Hij beet snel met zijn scherpe tandjes de keel door zodat het beestje niet meer hoefde te lijden en bekeek het nog eens goed. Hij had geluk met deze grote prooi die duidelijk een goede tijd achter de rug had. Het werd steeds lastiger om prooi als dit te vinden, het werd al lastig om een normale prooi te vangen door de naderende Leaf-bare. Spotlight pakte de vogel en liep naar de plek waar hij een muis had begraven. Het liefst had hij willen vissen maar ondanks dat de tweebenen weer weg zijn, kan je nog steeds hun sporen zien en hij kwam liever niet bij iets wat met de tweebenen en hun vreemde spullen en gebruiken had in de buurt. Nadat hij de muis weer gevonden had liep hij met het prooi naar het kamp terug.

Eenmaal terug in het kamp legde hij de muis op de prooistapel. Hij had die ochtend al ontbeten er waren meer katten met trek of zelfs met honger. Vervolgens liep hij naar de nursery waar hij alle queens en kittens bij elkaar ziet zitten. Hij loopt op ze af en begroet ze met een knikje. Er klopte iets niet: Waar was Tailstorm? Net op het moment dat hij besefte dat zij er niet bij lag hoorde hij zacht en kreunend: "Spotlight!" Hij herkende de stem uit duizenden: Tailstorm! Meteen rende hij de nursery binnen wat hij binnen een paar sprongen gedaan had. Knipperend door het plotselinge donker hoorde hij gekreun "Tailstorm!" riep hij zacht. En toen zag hij haar: liggend op de grond. Hij liet de vogel vallen en besefte dat ze aan het bevallen was, of in elk geval: Bijna. Meteen rende hij naar buiten en schreeuwde zonder te kijken of er wel iemand luisterde: " Snel! Kan iemand Nightstream of Otterpaw halen? Hurry!" Meteen slipte hij het donker weer in en ging hij bij Tailstorm zitten en begon haar kopje rustgevend te likken. " H..het komt allemaal goed. De medicinecat komt eraan om je te helpen en je zult weer prachtige kittens krijgen. Het kan niet... het MAG niet fout gaan" fluisterde hij in haar oor. "Zo'n mooie poes als jij, zo sterk en gezond..." maar diep vanbinnen wist hij het helemaal niet zo zeker. Oww Starclan, laat dit goed gaan! Hij wou haar helpen maar wist niet goed hoe tot hij de vogel herinnerde. " Kan je nog eten? " vroeg hij terwijl hij de vogel naar haar toeschoof. Toen wist hij dat hij niets meer kon doen dan steunen en wachten. Hij ging naast haar liggen en legde zijn hoofd op haar lichaam. "Wat er ook gebeurd: We doen dit samen, oke?"

_{Spotlight zei dat hij het aan Nightstream zou vragen, waarop Tailstorm knikte. Er ging weer een pijnscheut door haar maag heen, waardoor haar lichaam verkrampte en ze begon te kreunen. "N..Nee! Zeg dat niet, zeg dat NOOIT meer... J..Je moet dit halen, je gaat dit halen. Starclan laat je niet zomaar sterven want we hebben je nodig: Ik heb je nodig!" Zei Spotlight. Tailstorm glimlachte en legde haar kopje op een van zijn voorpoten. 'Dat weet ik..' Zei ze in stilte. "Ik ga water voor je halen, je ziet er droog uit" Riep Spotlight ineens. Voordat Tailstorm nog iets kon zeggen was hij weg, ze raakte een beetje in paniek, maar voor ze iets kon roepen, kwam er een volgende pijnscheut. Ze keek paniekerig om zich heen en probeerde de schreeuwen, maar haar stem wilde niet meewerken. Op het volgende moment voelde ze iets in haar buik bewegen en begon ze instinctief te persen, was Spotlight nog maar hier...

Er verscheen een klein figuur naast haar, die ze begon te likken. Maar de volgende pijnscheut schoot door haar heen. Alsof het nog niet genoeg was. Tot haar grote blijdschap kwam Spotlight terug, met een stuk mos in zijn bek. "Hier, drink maar wat. Is de Medicine cat er al?" Tailstorm schudde haar hoofd en wees naar de kitten, die waarschijnlijk zou doodvriezen van de kou. Voordat ze iets kon zeggen, schoot de volgende pijnscheut weer door haar maag. Niet lang daarna kwam de volgende kitten. Tailstorm kreeg niet eens de kans het te bekijken, ze begon driftig van het mos te likken, geen tijd te verliezen. Alles deed pijn en ze kon maar beter wat drinken, wie weet haalde ze het anders echt niet. Opnieuw schoot er een pijnscheut door haar heen en abrupt stopte ze met likken. Ze begon opnieuw te persen, tot de derde kit er lag. Haar vorige nestje bevatte zes kittens, wie weet hoeveel er nu kwamen. Zou ze dat wel redden? Er schoten nog een paar vreselijke pijnscheuten door haar buik, maar dat minderde snel, tot het ophield. Tailstorm hijgde hevig en begon weer van het mos te likken, totdat ze neerviel op het mosbed en haar ogen sloot.

Het licht drong weer langzaam door haar oogleden, waardoor ze haar ogen opende. Haar lichaam deed zeer, alsof ze overal spierpijn had. Ze was doodop, had honger en dorst. Ze keek om zich heen, waardoor ze het opeens weer wist. De bevalling. Ze keek met een wazige blik om zich heen en keek naar Spotlight, waarna ze begon te knipperen en haar blik scherper werd. Ze keek naar haar buik, er lag een hoop bloed, maar ook drie kleine figuurtjes. Een was lichtrood, een beige en een grijziger. Haar blik lichtte op en er kwam een glimlach op haar gezicht. Hier had ze het allemaal voor gedaan, dat wist ze nu zeker. Haar blik ging weer naar Spotlight en ze reikte haar kop naar hem toe om hem een lieflijk kopje te geven. Ze was blij dat hij er was en ze zou ook nooit meer zonder hem kunnen.

-Firekit - Timidkit - Fallenkit}

'Spotlight...' zei zijn geliefde maar ze stopte en keek alsof ze opeens een erge pijnsteek kreeg. 'M-Mag dat wel? Voor...' ging ze met moeite verder. " Ssst, praat maar niet meer. Ik zal het zo aan Nightstream vragen en anders eet je hem achteraf" maar hij zei de rest maar niet hardop " Als er nog een achteraf is..." Hij maakte zich flink zorgen om Tailstorm en de kittens en Tailstorm leek zijn gedachtes te raden: 'S-Spotlight... Als...' begon ze maar nog steeds had ze last van steken die haar bevalling veroorzaakten. "Ja?" vroeg hij angstig. 'Als ik dit niet haal.. Beloof je me dan goed voor de kits te zorgen? En...' zei ze met haar mooie stem die droog leek. Meteen ging Spotlight staan "N..Nee! Zeg dat niet, zeg dat NOOIT meer... J..Je moet dit halen, je gaat dit halen. Starclan laat je niet zomaar sterven want we hebben je nodig: Ik heb je nodig!" Maar diep van binnen was hij verschrikkelijk bang. Hij begon heen en weer te lopen terwijl Tailstorm op het punt stond om te bevallen. Hij moest iets doen om haar te helpen, hij moest zowieso iets te doen hebben om niet gek te worden van angst. "Ik ga water voor je halen, je ziet er droog uit" roept hij maar spontaan en meteen haast hij zich uit de angstige plek en rent het naar het dichtstbijzijnde rivier en plukt onderweg wat mos uit de grond. Hij vult de grote hoop mos vol met water en rent met de zware bos weer terug naar het kamp. Ondanks dat hij probeerde zo min mogelijk water te verliezen is de helft uit het mos gedrupt als hij het neerlegt bij Tailstorm. "Hier, drink maar wat. Is de Medicine cat er al?"

_{Spotlight zei dat hij het aan Nightstream zou vragen, waarop Tailstorm knikte. Er ging weer een pijnscheut door haar maag heen, waardoor haar lichaam verkrampte en ze begon te kreunen. "N..Nee! Zeg dat niet, zeg dat NOOIT meer... J..Je moet dit halen, je gaat dit halen. Starclan laat je niet zomaar sterven want we hebben je nodig: Ik heb je nodig!" Zei Spotlight. Tailstorm glimlachte en legde haar kopje op een van zijn voorpoten. 'Dat weet ik..' Zei ze in stilte. "Ik ga water voor je halen, je ziet er droog uit" Riep Spotlight ineens. Voordat Tailstorm nog iets kon zeggen was hij weg, ze raakte een beetje in paniek, maar voor ze iets kon roepen, kwam er een volgende pijnscheut. Ze keek paniekerig om zich heen en probeerde de schreeuwen, maar haar stem wilde niet meewerken. Op het volgende moment voelde ze iets in haar buik bewegen en begon ze instinctief te persen, was Spotlight nog maar hier...

Er verscheen een klein figuur naast haar, die ze begon te likken. Maar de volgende pijnscheut schoot door haar heen. Alsof het nog niet genoeg was. Tot haar grote blijdschap kwam Spotlight terug, met een stuk mos in zijn bek. "Hier, drink maar wat. Is de Medicine cat er al?" Tailstorm schudde haar hoofd en wees naar de kitten, die waarschijnlijk zou doodvriezen van de kou. Voordat ze iets kon zeggen, schoot de volgende pijnscheut weer door haar maag. Niet lang daarna kwam de volgende kitten. Tailstorm kreeg niet eens de kans het te bekijken, ze begon driftig van het mos te likken, geen tijd te verliezen. Alles deed pijn en ze kon maar beter wat drinken, wie weet haalde ze het anders echt niet. Opnieuw schoot er een pijnscheut door haar heen en abrupt stopte ze met likken. Ze begon opnieuw te persen, tot de derde kit er lag. Haar vorige nestje bevatte zes kittens, wie weet hoeveel er nu kwamen. Zou ze dat wel redden? Er schoten nog een paar vreselijke pijnscheuten door haar buik, maar dat minderde snel, tot het ophield. Tailstorm hijgde hevig en begon weer van het mos te likken, totdat ze neerviel op het mosbed en haar ogen sloot.

Het licht drong weer langzaam door haar oogleden, waardoor ze haar ogen opende. Haar lichaam deed zeer, alsof ze overal spierpijn had. Ze was doodop, had honger en dorst. Ze keek om zich heen, waardoor ze het opeens weer wist. De bevalling. Ze keek met een wazige blik om zich heen en keek naar Spotlight, waarna ze begon te knipperen en haar blik scherper werd. Ze keek naar haar buik, er lag een hoop bloed, maar ook drie kleine figuurtjes. Een was lichtrood, een beige en een grijziger. Haar blik lichtte op en er kwam een glimlach op haar gezicht. Hier had ze het allemaal voor gedaan, dat wist ze nu zeker. Haar blik ging weer naar Spotlight en ze reikte haar kop naar hem toe om hem een lieflijk kopje te geven. Ze was blij dat hij er was en ze zou ook nooit meer zonder hem kunnen.

-Firekit - Timidkit - Fallenkit

-Sorry voor het misverstand van de vorige post van mij, er was iets misgegaan.}

Ontspannen lag de nog ongeboren kitten tegen haar broertjes en zusjes aan. Steeds harder leek het poesje te groeien tot ze uit einedlijk groot genoeg was om de vertrouwde ruimte te verlaten. Ze was dan ook veel groter dan eerst, misschien zelfs de grootste van het nest. Een teken dat haar tijd in de buik van haar moeder bijna om was. Ook begon ze steeds meer op een kitten te lijken, de ontwikkeling ging snel. Hoewel het nog lang duurde voor ze de wereld echt kon zien, zou het niet mer lang durde voordat ze de eerste stapjes in de aarde zette. Zorgeloos verplaatste ze zich zelf een beetje naar een andere kant. Zonder het besef dat haar leven straks pas echt kon beginnen.

Een vreemde druk verstoorde de ruimte onverwachts. Even werd het beestje overspoeld door angst. Iets trok haar weg. Met al haar kracht probeerde ze in de donkere ruimte te blijven. Even leek het te lukken. Er was weer rust en stilte. Tot de vreemde druk sterker terug kwam. Weer probeerde ze te vechten voor meer tijd in de buik van haar moeder. Maar de druk was sterker en had haar mee getrokken. Wild sloeg ze om zich heen terwijl de ruimte klein werd, steeds meer kreeg ze het gevoel, dat iets haar plette.
Plotseling voelde ze iets. Een ijzige wind streek over haar neus. Geschrokken begon ze weer wild te bewegen waardoor de op de grond viel. Angstige piepjes vulde de ruimte. Van alle kanten leek ze te bevriezen. Met moeite ademde ze de vreemde lucht op, automatisch. Pijn verscheen even in haar longen. Weer begon ze te piepen, deze keer zacht en vermoeid. Na enkele seconde uithijgen kroop ze instinctief richting de geur van haar moeder. Al snel voelde ze een zachte dikke vacht. Snel zocht het poesje de tepels op. Zodra ze er eentje vast pakte vulde haar bekje zich met warme melk. Al snel leek de kou te verdwijnen. Een teken, dat haar leven nu officeel was begonnen.

-Laat en wat raar, maar ik ben niet goed in geboorte topics en ik vergat het steeds, sorry-

Words: 335 ☆ Tagged: Tailstorm, Spotlight, Timidkit and Fallenkit ☆ Mood: Born 