Wake up {Brighteye}

Moosekit lag opgerold naast zijn moeder. Hij opende zijn oogjes en geeuwde. Enkele zonnestralen kwamen de Nursery binnen. Moosekit ging langzaam rechtop zitten en keek rondom zich. Hij zag dat de meeste katten al wakker waren. Moosekit trippelde naar buiten. Hij werd even verblind door de zon en kneep zijn oogjes tot spleetjes. Het was erg koud en het was alweer aan het sneeuwen. Moosekit's oogjes begonnen te stralen en hij liep zo snel als hij kon terug naar binnen.
"Mam! Mam!" ,riep Brighteye opgewonden, "Word wakker! Het sneeuwt weer!" Moosekit sprong in het wild. Hij vond het altijd zo leuk als het sneeuwde. Moosekit duwde zijn kopje tegen brighteye's kopje om haar wakker te maken.

Brighteye werd gewekt door haar tweede zoontje Moosekit. 'Mam! Mam! Word wakker! Het sneeuwt weer! hoorde ze in haar half slaperige toestand. Plots voelde ze hoe een klein kopje onder de hare werd geduwd en werd uiteindelijk toch maar wakker. 'Wat is er Moosekit?' Vroeg ze terwijl ze een geeuw onderdrukte. De lapjespoes rekte zich poot voor poot uit. Toen ze even naar buiten keek wist ze het al. Het sneeuwde weer en ze wist hoe haar bruine zoontje daar dol op was. 'Ik snap het al, kom laten we naar buiten gaan, misschien zijn je broertje en zusje ook buiten aan het spelen.' Moedigde ze Moosekit aan ookal had hij blijkbaar geen aanmoediging nodig om buiten te gaan spelen. Toen ze eenmaal buiten waren, trippelde Brighteye door de sneeuw naar de prooistapel waar ze een muis uit nam en met enkele happen opsmikkelde. Daarna keek ze haar zoontje aan. 'Nou, wat wil je gaan doen in de sneeuw?' Vroeg ze met een brede glimlach om haar mond.

Moosekit sprong nog steeds opgewonden op en neer. Brighteye opende haar ogen en vroeg:"Wat is er Moosekit?" Moosekit was te blij om te antwoorden. Hij liep weer naar Brighteye en duwde tegen haar kopje. Moosekit was nogal ongeduldig en kon niet wachten om naar buiten te gaan. Eindelijk stond Brighteye recht en rekte zich uit. "Ik snap het al, kom laten we naar buiten gaan, misschien zijn je broertje en zusje ook buiten aan het spelen." zei Brighteye. Moosekit rende als eerste naar buiten terwijl Brighteye hem volgde. Brighteye ging direct naar de prooistapel en Moosekit volgde haar. Hij had ook al honger want zijn maagje gromde luid. Hij at snel een muis op en dan vroeg zijn moeder:"Nou, wat wil je gaan doen in de sneeuw?" Moosekit dacht even na. Hij wist eigenlijk niet echt veel om in de sneeuw te doen. "Laten we sneeuwvlokjes vangen!" zei hij vrolijk. Hij hief zijn kopje op en opende zijn mond. Moosekit voelde al snel een sneeuwvlokje op zijn tong vallen.

[Sorry voor de late reactie!]

Ze zag hoe haar bruine zoontje nadacht. 'Laten we sneeuwvlokjes vangen!' Zei het kleintje uiteindelijk vrolijk. Brighteye snorde geamuseerd toen ze zag dat hij de sneeuwvlokjes op zijn rode tongetje liet smelten. Brighteye gaf haar zoontje een speels porretje. 'Je moet ze niet opeten, je moet ze proberen vangen. Kijk zo,' Zei de moederkat terwijl ze in met haar poten enkele sneeuwvlokken probeerde te vangen. Er schoot haar nog een idee te binnen. 'Kijk eens, als je ze op je pootkussentje laat vallen en even wacht, smelt het tot je water krijgt.' Legde ze uit terwijl ze haar voorpootje in de lucht hield om het voor te tonen.

kort, sorry ;s

Moosekit kreeg een por van van zijn moeder en hij viel bijna om. 'Je moet ze niet opeten, je moet ze proberen vangen. Kijk zo,' zei Brighteye en ze deed voor hoe het moest. Zijn mama liet enkele sneeuwvlokjes op haar poot vallen en zei dan: 'Kijk eens, als je ze op je pootkussentje laat vallen en even wacht, smelt het tot je water krijgt.' Moosekit keek naar een sneeuwvlokje dat op Brighteye's poot viel en smelte. "Oh, ik wil het ook proberen!" zei Moosekit vrolijk. Hij stak zijn poot in de lucht en liet enkele sneeuwvlokjes op zijn pootje smelten.

'Oh, ik wil het ook proberen!' piepte Moosekit enthousiast. Daarna stak hij zijn pootje in de lucht en liet er de sneeuwvlokjes op smelten. Met een grijns op haar gezicht keek Brighteye naar haar zoontje. Ze had dan wel geen partner, maar ze hield van haar kittens met al de liefde die ze kon geven en meer. De lapjespoes keek naar boven toen het plots weer stopte met sneeuwen en de zon door de wolken brak. "Volgens mij word het binnenkort terug lente." Zei ze tegen haar bruingestreepte zoontje.

sorry geen inspi ;s

Het begon te stoppen met sneeuwen en de zon liet zich al snel weer zien. "Volgens mij word het binnenkort terug lente." Miauwde haar moeder. Moosekit keek naar boven maar de zon scheen vel in zijn oogjes. Haar moeder had gelijk. De sneeuw begon al te smelten en er kwamen al knopjes aan de bomen. Plots zag Moosekit een mooie bloem ergens verderop in het kamp. De bloem was geel en was nog niet helemaal opgebloeid. "Kijk mama!" miauwde Moosekit enthousiast, "Er is al een bloemetje aan het bloeien." Het was de enige bloem die hij zag wanneer hij rondkeek en Moosekit wenste dat hij net zo sterk zou worden als die ene gele bloem.

Sorry dat ik zo laat antwoord.

'Kijk mama! Er is al een bloemetje aan het bloeien.' Riep haar zoontje enthousiast. Brighteye glimlachte naar hem. 'Kom laten we hem eens van dichtbij bekijken, ik geloof dat het een paaslelie is.' Zei ze terwijl ze recht stond en met haar gevlekte staart naar hem wenkte richting de gele bloem. Ze hield ervan om de eerste bloemetjes te spotten na een koude winter, het bos vulde zich dan met die prachtige kleuren en heerlijke geuren. Het was dan ook altijd het mooist om kittens te zien spelen. Ze keek al uit naar de winter wanneer er terug prooi aan overvloed was om haar kittens te voeden.

'Kom laten we hem eens van dichtbij bekijken, ik geloof dat het een paaslelie is.' miauwde Brighteye. Zijn moeder gebaarde om haar te volgen en dat deed Moosekit dan ook. Hij ging zitten bij de bloem. De bloem was mooi geel maar Moosekit kon niet zeggen welke bloem het was. Hij kende niks van bloemen. Maar misschien was het wel een paaslelie zoals haar moeder zei. Moosekit rook aan de bloem en plotseling moest hij niezen.

Sorry dat ik alweer zo laat antwoord maar tijdens het school ben ik nogal vaak inactief.

Moosekit volgde haar en liep naar blijkbaar nieuwsgierig naar de bloem. Toen haar zoontje er aan wilde ruiken wilde Brighteye hem nog waarschuwen, maar het was al te laat. De kleine tabby kater had er al aan geroken en was nu aan het niezen. Brighteye glimlachte geamuseerd. 'Je moet opletten met stuifmeel, vele katten moeten er van niezen, zoals jij dus.' Legde ze hem uit voor de volgende keer.

OOC; Geeft niet ik ook niet (wordt hier nogal inactief eig) en sorry voor het flutje Wink