Let me take a look

Tori rende richting de zonne rotsen, waar avn ze wist dat dat behoorde tot de Thunderclan. Maar daar had ze schrijt aan, hier was het vaak het warmst, en hier kon je van alles en nog wat vinden, zoals waterratten, en natuurlijk ook andere prooi, maar waterratten vooral, om dat ze hier graag zonnen, wist ze. Ze rende zich voort en was al heel dicht bij de Zonnerotsen. Al gouw had ze de zonnerotsen berijkt. Ze ging liggen en gaf zich zelf een was buurt. Ze sloot even haar ogen, maar had haar oren als nog gespitst voor het geval dat. Toen ving ze de lucht op van prooi. Ze schoot meteen overeind. Ze snoof de lucht op en zag een water rat, ze zakte in een sluip houding en bracht zich voort. Nog geen vossenlengte van het ebest af besprong ze hem ze maakte er gou een einde aan en at 'm op. Toen hoorde ze geritsel in de bossjes ze siste en keek kill met een drijgende maar ook uitdagende glans in haar ogen naar eht geleud. 'Kom maar hoor, als jij mij niet weg stuurt zal ik ok niks doen!!' Zei ze op een drijgende uitdagende kille toon. Ze was neit bang, neit voor zo'n clan katje, ze waren net zo zwak als die poesiepoesen. En ze had een hekel aan hun, ze hadden haar nooit geacsepteert, en waarom? Om dat ze een éénling was! En dat vond ze maar dom, waarom zijn éénlingen slap? Om dat ze geen clan leven leide?

Shadowpaw gaapte even. Waarom moest ze ook weer zo vroeg in de benen? Ze had een dag van te voren 's avonds opdracht van Winterstorm gekregen dat ze mocht gaan jagen. Shadowpaw was wel blij dat Winterstorm haar vertrouwde. Wat haar verontruste, was de vreemde geur die haar neus binnendrong. Meteen ging haar instinct werken, die haar dwong in de sluiphouding. Shadowpaw ging zachtjes, om geen geluid te maken, langs de Zonnerotsen af. Daar lag een vreemde poes. De struiken ritselden en Shadowpaw verstijfde even. Meteen hoorde ze de woorden van de poes en ze keek het fel aan. Ze sprong uit de struiken, kwam de Zonnerotsen op en duwde de poes achteruit. Het was een vreemde poes, alleen kon Shadowpaw de geur niet plaatsen. Ze kon het niet bij Rogue plaatsen, maar ook niet bij een andere Clan. Ze keek de poes waarschuwend aan. 'Ik geef je een waarschuwing: ga hier weg en kom nooit meer terug,' blies ze tegen de poes, terwijl ze haar klauw tegen diens keel hield. Ze ging echt niet weg voor een poes die dacht dat ze hier de baas was.

Tori voelde een stoot tegen haar lichaam aan komen waar door ze een stukje achter uit ging. 'Ik geef je een waarschuwing: ga hier weg en kom nooit meer terug,' blies de kat, die niet oud leek, volgens mij nog een kitten. 'Sorry hoor kit, maar ik hoef me niet aan de regeltjes te houden,' bromde ze. De kat zette haar nagels tegen haar kil als dreiging, met de linker klauw duwde ze de kit weg, en ging boven de kat hangen en klemde haar vast. 'Jij laat mij hier jagen, en ik doe je niks, laat je het niet toe, scheur ik je aan vladen!' Gromde ze dreigend. Dan was Tori misschien ongeveer vier maanden ouder, maar dat betekende niet dat ze niet sterk was! Want ze was wel groter dan haar, en ze was een Rogue, en ook nog eens sterk voor een Rogue ook! Ze keek de poes dreigend aan, ze wist dan sommigen katten berijd waren te sterven voor hun clan, zelfs als er één indringer was, nou dan kon je beter met een groepje alle patrouilles vermoorden, voor je het wist was het kat loos, en het je weer een jacht plek. Maar dat kon je niet zomaar regelen, dat zoude Tori ook niet lukken, maar toch, het was mogelijk.

De poes, blijkbaar toch een Rogue, leek niet onder de indruk te zijn van haar en duwde haar aan de kant. Shadowpaw trok een wenkbrauw op toen de poes haar kit noemde. Kit? Zag ze er zo jong uit dan? Shadowpaw schudde haar kopje. Haar leeftijd was nu niet belangrijk. Het was belangrijker dan deze poes de Clan uitging. Het territorium. Toen de poes haar bedreigde, schoot Shadowpaw in de lach. Ze zat dan wel klem, maar ze had hiervoor 's nachts getraind. Haar klauwen gingen onder de klemming door, tegen de buik van de poes aan. 'Ik denk dat we het eerder op mijn manier doen. Je gaat hier weg, of anders zorg ik ervoor dat je niet eens meer weg kan lopen!' blies de poes en haar felgele ogen keken angstaanjagend fel richting de poes. Maar geen moordlust. Oh nee! Dat zou ze nooit krijgen. Ze keek de poes woedend aan. Ze ging de poes eens is wat laten zien als die niet luisterde. Haar klauw reek naar haar pels. Ze probeerde haar buik te beschermen en die van de poes probeerde ze open te hitsen. Ze ontblootte haar tanden en wierp de poes toen van zich af, door middel van haar achterpoten straks tegen haar buik aan te trappen.

Darkpaw was die ochtend al vroeg wakker geworden. Hij zou met winterstorm gaan trainen en hij liep nu snuffelend richting de zonnenrotsen waar ze hadden afgesproken. hij klom speels in een boom van tak naar tak en ging toen op een andere grote tak zitten mat zijn staart die naar beneden bungelde keek hij met een nieuwsgierig gezicht rond. hij kon de zonnen rotsen nu onder bijna onder hem zien liggen. hij schatte ongeveer dat het 5 dassenlengtes ver van hem vandaan lag al had hij dan nog nooit een das gezien. hoe sloeg speels met z,n staart die onder de tak uithing. opeens hoorde hij wat geluiden uit de bosjes komen en keek goed. Darkpaw stak zijn kop o ver mogelijk uit om de geuren op te pikken, >wacht is even! dat is Shadowpaw!!. en nog wel met een Rogeu en die is zo te ruiken niet erg aardig!< Darkpaw sprong van de ene en de andere tak naar beneden en kwam toen met een harde plof op de grond. hij liet zich laag zakken in een sluip houding en sloop de bosjes door, alsof hij een muis wilde bespringen. toen zag hij een zwarte poes Shadowpaw klem houden, maar gelukkig wist Shadow te ontsnappen. voor de andere zwarte poes zich nog kon verroeren zette Darkpaw zijn poten af tegen de grond, waardoor hij uit het duister sprong met een luide dreigende kreet. '' Blijf van Shadowpaw af!! en verdwijn uit ons territorium uitschot!!'' hij lande op de poes met zijn nagels ver uitgestoken en beet de poes in haar schouder. Darkpaw proefde bloed in zijn mond maar het smaakte hem, hij was voor niets en niemand bang!.

Winterstorm was die ochtend er al best vroeg uit. Gisteren had ze Shadowpaw de opdracht gegeven om zelf te gaan jagen, zodat ze wat tijd kon hebben om met Darkpaw te gaan jagen. Ze vond het aan de ene kant wel fijn dat ze Cloudsong kon helpen door Darkpaw te helpen met trainen, maar het was aan de andere kant ook wel vermoeiender als je op twee apprentices moest letten, maar vandaag had ze Shadowpaw er zelf opuit gestuurd en kon ze met Darkpaw gaan jagen. Misschien was er dan vanmiddag nog tijd om met Shadowpaw iets te doen en dan kon Darkpaw iets met Cloudsong gaan doen of misschien iets samen, maar dat wist ze nog niet. Ze zou wel zien. Ze was bij de laatste training met Shadowpaw best vermoeid geraakt, maar dat zou haar hoopte ze niet nog een keer gebeuren, want als je apprentices meer energie dan jijzelf hadden dan klopte er toch niet iets. Misschien kwam het ook wel omdat ze Felix twee keer had gezien en op hem verliefd was geraakt en daardoor extra haar best ging doen voor haar clan zodat het niet op zou vallen, maar het zou haar ooit een keer vast wel te veel worden, maar daar wilde ze niet aan denken. Ze schudde de gedachte van haar af en merkte dat ze bijna de hele weg in gedachten was geweest. Het viel haar nog mee dat ze niet over een boomwortel was gestruikeld of zoiets. Bij de gedachte dat ze over een boomwortel zou zijn gevallen begon ze bijna te lachen, maar ze hield zich in en lachte er in haarzelf om. Ze was nu bijna ij de zonnerotsen aangekomen, want daar had ze met Darkpaw afgesproken. Ze liep rustig verder en was zich nog niet echt bewust van wat er gaande was bij Darkpaw. Eindelijk was ze er, maar voor ze ook maar om haar heen kon kijken hoorde ze een schreeuw van Darkpaw. "Blijf van Shadowpaw af!! en verdwijn uit ons territorium uitschot!!" Ze draaide zich om naar de plek waar het geluid vandaan was gekomen en rook in de lucht. De geur van Shadowpaw en Darkpaw was er duidelijk aanwezig en er was nog een andere geur. Een geur van een kat die ze niet kende, maar het was ook niet van een van de clans en het rook ook niet naar tweebenen, want die geur kende ze nu wel, omdat ze die geur bij Felix wel eens rook.

Ze moest nu niet weer in gedachten raken. Dat zou niks goeds opleveren voor de apprentices die nu waarschijnlijk met die rogue aan het vechten waren. Het gene wat haar nu eigenlijk te binnen schoot was, wat die rogue hier nu eigenlijk deed. Wist diegene überhaupt wel dat dit een clanterritorium was en dat hij of zij hier niet mocht komen. Straks was diegene aangevallen zonder dat er wel eens gepraat was. Ze ging door de bosjes heen. Het had toch geen zin om te gaan sluipen. Haar witte vacht zou toch wel opvallen. Het duurde niet lang voor ze bij de twee apprentices aankwam en ze zag dat de rogue een zwarte poes was. Ze was nog steeds benieuwd naar wat een rogue hier deed, vooral als de poes wist dat dit Thunderclanterritorium was. Ze merkte dat de poes ook ouder was dan beide apprentices. Ze schatte de poes rond haar eigen leeftijd, dus als zij met Shadowpaw aan het vechten was zou het geen eerlijk gevecht geweest zijn. "Wat is hier aan de hand?" Vroeg ze dus maar en keek de zwarte poes rustig aan. Ze wilde eerst weten wat de poes hier kwam doen voor ze zou aanvallen. "Darkpaw laat haar los en kom hier." Zei ze toen. Ze wilde de poes eerst kans geven om dingen uit te leggen. Ze wachtte niet echt tot de poes de kans had gekregen om zichzelf te herstellen, maar kwam meteen ter zake. "Wie ben je en wat doe je hier op Thunderclanterritorium?" Ze wilde dit maar al te graag weten en wachtte rustig af. Als ze moest vechten zou ze het doen ook. Als die poes dacht dat apprentices makkelijk waren dan was ze waarschijnlijk nog nooit een warrior tegengekomen.

"Wat is hier aan de hand?" hoorde Darkpaw achter zich. hij hoorde aan de stem dat het Winterstorm was en hij sloeg met zijn staart om aan te geven dat hij haar had gemerkt. hij hield de Rogeu stevig vast. "Darkpaw laat haar los en kom hier." Darkpaw deed zijn bek open en hief zijn kop om naar Winterstorm. ''maar, maar,!'' maar aan de blik van winterstorm te zien zag hij dat ze het meende. Dus Darkpaw sprong van de poes af en hoorde Winterstorm zeggen tegen de poes. "Wie ben je en wat doe je hier op Thunderclanterritorium?" eigenwijs keek Darkpaw haar aan. '' wat ze hier doet?! wat ze hier doet! Shadowpaw bijna vermoorden! dat doet ze! en ik weet zeker dat ze het op ons heeft gemund! net als al die andere!! ze viel Shadowpaw aan, ik heb het zelf gezien!'' Darkpaw sloeg ongeduldig met zijn staart en keek vuil naar de zwarte poes. hij liep richtig winterstorm en ging naast haar zitten met zijn staart om zich heen en zijn oren naar achter. hij keek kwaad naar de Rogeu, en liet een laag geblaas horen.

(sorry niet veel inspiratie, korte post. en hij word nog kleiner met in vergeleken winterstorm!! D:)

Er kwam nog een akt bij die haar ook besprong, Tori schoot achter uit en blies. 'Moet ik nu bang zijn', blies ze, later kwam er nog een kat bij een oudere, die zei, "Wie ben je en wat doe je hier op Thunderclanterritorium?" Tori ging zitten en keek kil naar de poes. 'Tori, en ik ben hier om wat eten te kunnen vangen,' Zei ze. 'Maar ik zal gaan', ze hief haar kop op en ging weg. Ze verdween langzaam uit het zicht.

[Topic uit]

[Sorry, ik ben dyslecties, dus ik kan neit zo veel lezen, van daar dei mini post]

(Sorry jullie beide. Ik had niet verwacht dat ik mensen zou afschrikken met lange posts..., maar nogmaals sorry D:)

Winterstorm wachtte rustig op een antwoord van de poes. "Tori, en ik ben hier om wat eten te kunnen vangen," Zei Tori. Winterstorm ontmoette de blik van de kat. Ze zou echt niet bang zijn van een gevecht als dat nodig zou zijn. "Maar ik zal gaan" Zei Tori daarna. De poes was alweer door de struiken aan het verdwijnen voor ze iets kon zeggen. Het maakte haar ook niet zoveel uit. Als de poes maar van het territorium zou verdwijnen. Ze draaide zich naar de twee apprentices. "Gaan jullie beide mee terug naar de zonnerotsen?" Vroeg ze en zonder op een antwoord te wachten draaide ze zich om en liep door de struiken terug naar de zonnerotsen. Ze was eigenlijk ook wel benieuwd of Shadowpaw wonden had opgelopen, want wat ze van Darkpaw had gehoord was er wel een kans voor. Ze ging op een van de stenen zitten en keek in de richting waar de apprentices waarschijnlijk vandaan zouden komen. Ze hield ook haar andere zintuigen op scherp zodat als een van de apprentices haar wilde besluipen ze het zou horen. Ze luisterde naar de geluiden van het bos om haar heen en probeerde elke beweging van de apprentices af te luisteren, maar de apprentices waren nog te ver weg voor haar om te horen.

Shadowpaw keek woedend naar de poes. Een wond in haar buik brandde, maar Shadowpaw wou zich niet laten kennen tegenover deze poes. Toen hoorde ze opeens een stem schreeuwen en ze opende haar mond een beetje. Darkpaw kwam eraan. En hij was alles behalve blij. Het verbaasde Shadowpaw enigszins dat hij zo sprak. Ze had beter kunnen denken dat Darkpaw haar hier zou laten stikken met die Rogue. Maar misschien viel hij alleen maar aan omdat Winterstorm in de buurt was, want ze rook nog een geur, verderop. Ze opende haar mond om nog meer geuren te ontvangen, maar naast Darkpaw en Winterstorm kwam er geen andere kat aan. Shadowpaw zette zich schrap om de poes de keel open te snijden als die één keer aan Darkpaw kwam. Ook al vond ze Darkpaw soms een ettertje, hij was haar Clangenoot en ze was verplicht om hem te beschermen, wat er ook gebeurde. Ze liet haar blik naar Winterstorm trekken. Na een woordenwisseling ging de dappere poes weg. Shadowpaw liet haar spieren zakken en begon toen de wond op haar buik een beetje schoon te likken. Ze keek op toen Winterstorm iets vroeg en knikte. Ze liep naar Darkpaw en Winterstorm toe. Ze opende haar mond een beetje. Maar de Rogue bleef weg. Dan hadden ze die ook weer van het territorium gejaagd. De hoeveelste keer was het nu dat er al een Rogue was gekomen? Ze keek naar Winterstorm en volgde haar toen richting de Zonnerotsen. Ze was nu een beetje voorop en keek achter zich of Darkpaw en Winterstorm wel meegingen naar de plaats waar Winterstorm orders over had gegeven. Shadowpaw richtte haar zintuigen op het bos. Allemaal andere geluiden en geuren vielen haar te binnen die ze eerst nog niet opgemerkt had. Ze rook de geur van muis en hoorde een specht tegen de boom tikken. Shadowpaw richtte haar blik op iets grijs voor zich en begon in de sluiphouding te zakken. Ze sloop over de grond en concentreerde zich volledig op de muis. De muis leek haar niet in de gaten te hebben. Shadowpaw sprong en doodde het kansloze beestje gauw. Ze snorde zachtjes. Nu zou ze tegenover Darkpaw bewijzen dat ze een waardige Apprentice was. Ze keek trots richting Darkpaw en Winterstorm, maar liet haar fierheid een beetje zakken. Dit kon Darkpaw haar met volle gemak doen. Shadowpaw snorde zachtjes toen de Zonnerotsen haar het oog binnenvielen. Ze stopte even en likte aan een irriterende, prikkende wond achterop haar rug. Ze likte zo, dat het ophield met prikken. Ze snorde zachtjes en richtte haar blik toen op Darkpaw en op Winterstorm. Ze zag een lijster. Nu zou zij zichzelf is bewijzen tegenover Darkpaw. Laten zien dat zij ook iets kon. Ze boog en zette haar klauwen tegen het schors. Met gauwe halen ging ze omhoog. Ze landde soepel op de tak waar de lijster zat. Ze sloop over de tak en keek naar de kansloze lijster. Ze richtte haar aandacht nu volledig op te de lijster en zakte langzaam tot ze op dezelfde golflengte als de lijster kwam. Daarna sprong ze tegen de lijster en doodde het beest in de lucht. Ze kwam soepel neer en snorde. Trots keek ze richting Darkpaw en Winterstorm.