Nice to see you again, guys! // Family Reunion

Skypaw's poten jeukte om te gaan. De hele nacht had hij liggen woelen, tot grote irritatie van zijn denmates, maar nu was het dan zover. Hij en zijn zus Heathpaw gingen hun familie, die volgens Twilightmoon heel groot was, eindelijk ontmoeten. Hij liep achter zijn neus aan naar de preyheap en zag dat er nog niks lag, hij zou op de terugweg wel even aan Wolftear vragen of ze mochten jagen voor de clan.
De lucht was nog rustig en Skypaw kon voelen dat het een mooie dag zou worden, gelukkig maar want als er iemand niet tegen regen kon dan was het Skypaw wel, of Twilightmoon, bedacht Skypaw ineens, hij moest het wel heel koud krijgen met een dikke natte pelt. Door het idee alleen al moest Skypaw lachen, de grote, sterke Twilightmoon als een klein, nat hoopje, dat moest wel een grappig gezicht zijn!
Het duurde nu wel heel lang voordat Wolftear en Plumefur wakker waren, ze hadden de nacht ervoor gezegd dat zij tweeën Skypaw en Heathpaw zouden wekken, maar ze waren nog steeds niet wakker en Skypaw durfde de Warriors den niet in te gaan om ze wakker te maken, de vorige keer dat hij dat had gedaan was hij nog een kit, en de Warriors waren niet erg blij geweest dat hij ze wakker had gemaakt. Dus hij besloot om nog maar even te wachten, hij ging vlak voor de kampingang zitten zodat ze meteen weg zouden kunnen als Wolftear, die hem mee zou nemen, eenmaal wakker was.
Op dit plekje kon Skypaw alle geuren van het kamp opvangen, nu pas kwam hij erachter dat Twilightmoon en een andere kat het kamp al hadden verlaten, wie was die andere kat? De geur kwam Skypaw redelijk bekend voor, en toen wist hij het, het was Cherryleaf, Twilightmoon's mate. Hij nam haar vast mee om aan de familie voor te stellen, tenminste, dat leek Skypaw logisch.
Hij overdacht het hele plan nog eens, de Warriors Wolftear en Plumefur zouden hem en Heathpaw meenemen naar fourtrees, die Skypaw alleen nog maar had gezien toen hij het territorium werd rondgeleid, en daar zouden ze de familie ontmoeten. Dat betekende dus dat Wolftear en Plumefur, twee respectabele Warriors, familie van hem waren. Skypaw was meteen weer opgewonden, misschien was hij zelfs familie van een clanleider! Dat zou hoge ogen gooien bij de andere apprentices, en hij zou meteen heel populair worden. Maar dat zou allemaal nooit gebeuren als Wolftear en Plumefur nou niet snel kwamen...
Skypaw zat er voor zijn gevoel ontelbaar veel moons, en dus besloot hij om maar gewoon vooruit te gaan, als zij te laat wilden komen vond hij het prima maar dan ging hij gewoon eerder weg. Hij liep al naar de kampingang toen hij zich iets bedacht. Hij wilde niet dat de clan ongerust zou worden en dat ze zouden denken dat hij was meegenomen door een vos, want als hij dan terugkwam en zei dat hij alvast vooruit was gegaan, dan zou hij zeker nooit meer een Warrior mogen worden! Hij liep snel terug naar de apprentice den, als hij Heathpaw vertelde dat hij alvast vooruit ging, dan kon zij het vertellen aan Wolftear, en dan hoefde niemand ongerust te worden.

"Heathpaw" fluisterde Skypaw, ze had hem niet gehoord, opnieuw fluisterde Skypaw haar naam, maar deze keer een klein beetje harder. Hij gaf haar een duwtje met zijn poot, deze keer reageerde ze door haar ogen open te doen, ze leek het niet leuk te vinden dat hij haar wakker had gemaakt. Skypaw haalde zijn schouders op, kon het hem wat schelen, hij zou strakjes ruim op tijd zijn om alle familie te ontmoeten en zij zou dan nog liggen spinnen in haar nest. "Heathpaw, ik ga alvast vooruit naar fourtrees, kan jij dat tegen Wolftear zeggen? Heathpaw sloot haar ogen en leek te knikken, Skypaw was niet zeker of ze bedoelde dat het goed was of dat ze weer in slaap was gevallen maar hij durfde de zin niet te herhalen, de andere apprentices leken wakker te worden van zijn gefluister. Hij had het nu aan iemand verteld dus hij kon gaan.
Snel neusde de grijs-witte kat zit uit het kamp en maakte een sprongetje van blijdschap toen hij op de moor stond. Windclan katten hielden van de buitenlucht, dat wist Skypaw wel, en daarom was hun kamp ook een met weinig beschutting, en toch was er geen betere plek voor de apprentice, dan buiten het kamp in de zon, de wind, de regen en de vrijheid.
Aangezien de kater het kamp nog maar een paar keer verlaten had besloot hij om de geur van Twilightmoon en Cherryleaf te volgen, dan kwam hij vast op de plek waar hij moest zijn, en dus zocht hij de geur op. Daarna rende Skypaw een paar rondjes om zijn poten wat warmer te maken en toen ging hij op pad. Door de sneeuw was het lastig om de geuren te volgen, gelukkig doordat ze met z'n tweeën waren geweest kon Skypaw het net volgen. Uiteindelijk kwam hij op een plek waar de geur een stuk sterker was dan voorheen, en alsof Twilightmoon zou weten dat Skypaw ze zou volgen, splitsten ze ook nog eens op!
Dit was allemaal wel heel verwarrend voor de jonge kat, maar uiteindelijk volgde hij toch maar Twilightmoon's geur, want redeneerde hij, misschien wilde of durfde Cherryleaf niet meer. Nadat hij de geur een tijdje gevolgd had kwam hij bij een konijnenhol, en nog even later zag Skypaw dat hij weer op dezelfde plek als voorheen stond. "Mouse Dung!" zei Skypaw, hij besefte net dat Twilightmoon gewoon gejaagd had en dat Cherryleaf op hem gewacht had. Nou dat was een mooie omweg geweest maar nu moest hij toch echt even de pas erin houden wilde hij bij de reünie  komen. Nadat Skypaw het spoor weer voor een lange tijd gevolgd had stond hij ineens stil. De overheerlijke geur van vers konijn drong zijn neusgaten binnen, ineens realiseerde de jonge kater zich hoeveel honger hij had, en hij rende naar de geur toe. Hij had nog geen twee stappen gezet of hij stopte weer, deze keer omdat hij zich ook realiseerde dat hij nog op Windclan territory was en dat alle katten,  afgezien van Cherryleaf en Twilightmoon, nog lagen te slapen toen hij wegging. Als de katten die dit konijn aan het eten waren niet van een van de clans waren, wat heel goed mogelijk was, dan moest de apprentice iets voorzichtiger aan doen, en dus besloot hij om te sluipen. Hij sloop zo zachtjes dat hij zichzelf niet eens hoorde, waardoor hij overmoedig werd en helaas raakte zijn staart toen de sneeuw, die daardoor luid kraakte.
Zodra Skypaw over het heuveltje ging waar hij zo lang tegen aan gestaard had tijdens het lopen, rook hij een sterke Windclan geur en besefte hij dat hij bij de grens was, hij was er dus bijna! In de verte kon hij fourtrees al zien, doordat hij heel opgewonden werd leek het wel alsof hij geen controle meer had over zijn poten, ze begonnen te rennen zoals ze nog nooit gerend hadden, en Skypaw was bij fourtrees voordat je 'mouse' kon zeggen.
Oh wat vond Skypaw het heerlijk om een Windclan kat te zijn, alle andere katten van alle andere clans zouden dit gevoel nooit hebben, de wind, de zon, alles kunnen zien, zelfs de katten naast de fourtrees...
Wacht! De katten naast fourtrees?!
Skypaw probeerde uit alle macht te stoppen, het scheelde niet veel of hij zou in zijn haast over Cherryleaf en Twilightmoon heen hebben gedenderd!
De jonge kat stopte onhandig en viel om, beschaamd sprong hij overeind en ging zitten, om maar snel iets te doen te hebben begon hij zijn poten een goede beurt te geven. Wat moesten Cherryleaf en Twilightmoon wel niet denken? Eerst komt er een stipje in de verte, die daarna in een op hol geslagen kat veranderd, die bijna over hen heen dendert, dan omvalt, en die dan zijn poten gaat zitten wassen!
Skypaw nam zich voor om later uit te leggen dat het niet zijn schuld was dat hij zo hard was gegaan, maar dat hij geen controle had gehad over zijn poten, snel daarna besloot hij om dat toch maar niet te zeggen, dan zou iedereen denken dat hij niks kon!
Nee hij zou hier gewoon blijven zitten om zijn poten te wassen, want dat moest ook maar eens nodig gebeuren.